بازی های المپیک آغاز شده است و ورزش دنیا در نمایشگاهی که این بار در پاریس نگاه جهانیان رابه خود جلب کرده ،آخرین نتایج، رکوردها، پیشرفت ها و افتخارات را ظرف چند روز آینده به نمایش می گذارد. اینجا و در این میدان ، بدون حرف و شعار و آمار و خط ونشان کشی و... همه چیز درباره ورزش کشورها ، کارآمدی مدیران، تاثیرگذاری برنامه ها و روندی که ورزش هر کشور در پیش گرفته و...” رو” و عیان است و در محک تجربه و آزمون و میدان کارزار روشن می شود. اینجا " عمل” و " نتیجه” تعیین کننده همه چیز است، نه حرف و شعار و وعده . همین جا معلوم می شود که در چهار سال گذشته چه کرده ای برای ورزش کشورت ، انتظارات مردمت، برای نشان دادن صداقت و راستکاری و تفکرت ! اصلا کاری کرده‌ای؟ قدمی برداشته و برنامه ای داشته ای ؟ یا هدف ها خیلی کوچکتر و پست تر و بی ارزش تر از این حرف هاست ؟!هدف اصلی و دغدعه واقعی ، " سفر” بوده است و اضافه کردن نام مکان و جای دیگری به فهرست قبلی و توی اهل آبادی و محله و کوی و برزن و اداره سر و دمی تکان دادن و سینه سپر کردن که بله ، " در پاریس هم به ما پیشنهاداتی شد”...! بله، اینجا و در بزرگترین میدان ورزش جهان، آنجا که همه هستند، طبق معمول خیلی چیزها معلوم می شود، چنانکه پیش از این و در دفعات قبلی و کرات پیشین هم خیلی چیزها معلوم شده بود. باید اهل آموختن و عبرت گرفتن باشیم...
قرعه کشی لیگ برتر هم انجام شد. از اواخر این ماه چرخ فوتبال باشگاهی به گردش درخواهد آمد. تعارف که نداریم. درست یا نادرست ، این مهمترین و پربیننده ترین و جذاب ترین رقابت ورزشی است که در ایران برگزار می شود. چشم و گوش و هوش و حواس خیل عظیمی از جمعیت این کشور - که حتی بعضا به اصطلاح " ورزشی” هم نیستند و به طور رسمی رویدادهای ورزش و فوتبال را پیگیری نمی کنند - به دنبال این بازی هاست. از خواص و اساتید و سیاستمداران و هنرمندان و اطبا و متخصصان گرفته تا طفل نوپای پنج وشش ساله! از آخر همین ماه فوتبال ، شروع و تنور لیگ، داغ می شود . به سهم و وظیفه خود به همه - و خاصه مسئولان- عرض می کنیم که بیایید مسابقات را خوب و بهتر از همیشه و کم نقص تر از گذشته برگزار کنید. راستی آن است که لیگ فوتبال علی رغم این همه هیاهو و مشتاق و علاقه مند ، خوب برگزار نمی شود و نقایص آن فراوان است. بسیاری از استانداردهای جاافتاده در گوشه و کنار دنیا رعایت نمی شود و چون نمی شود ، اینقدر که مزاحم ها و آویزان ها از فوتبال به عناوین و بهانه های گوناگون سود نامشروع می برند ، عایدی نصیب فوتبال و دوستداران پیشرفت و سربلندی ورزش این آب وخاک نمی شود. همه می دانیم - و همه می گوییم – که هیچکس از این فوتبال و از این لیگ لذت نمی برد. بیشتر ، جنگ اعصاب و تهمت زنی و نفرت پراکنی و حرمت شکنی و دشمنی و تفرقه افکنی است تا رقابت و رفاقت و لذت و پیشرفت و فراغت حال و آرامش اعصاب. دلیل اصلی این وضع هم روشن است. همیشه گفته ایم - و باز هم می گوییم - که مدیران و متولیان، کار خود را جدی نگرفته و به آن بها نمی دهند. اگر می دادند ، کار دستیاران و همکاران و معاونان و مشاوران آنان به دستگیری و زندان و اتهام کلاهبرداری و تبانی و تقلب و... کشیده نمی شد. طبیعی است در اینجا و همه جا به دنبال منافع و چرب کردن سبیل خود هستند. منتها این مدیر است که باید در کار خود جدیت وعشق و انگیزه داشته باشد. اوست که باید به این مفتخورهای بی هنر دور ندهد و آنها را سر جای خودشان بنشاند وعرصه را بر آنان تنگ کند و کار را به دست آدم های پاکدست و کاربلد و با انگیزه و عاشقان خدمتگزار بسپارد. در فوتبال ما خیلی جاها برعکس است! پاکدست‌ها و کاربلدها و درستکارها و باشخصیت ها و عاشق ها و جنتلمن ها و... کنار هستند و پاچه ورمالیده ها و نابلدها و فرصت طلب ها و نان به نرخ روزخورها و مجیزگویان و مذبذب‌ها و... وسط میدان معرکه گیری اند و برای فوتبال و آینده ورزش و فرهنگ ورزش و جوان ها و... - البته به نفع جیب خود - خط وربط و دکترین تعریف و طراحی می کنند ! این بساط که حداقل سه دهه است با شیب صعودی در فوتبال و ورزش ما گسترده شده، باید جمع شود و بیش از هر کسی هم مدیران ورزش باید آن را با همت و نترسی و با کمک افرادی که کاری از دست شان برمی آید، جمع کنند. هرچقدر نظم ومنطق و قانون و حساب و کتاب در کار باشد ، به نفع کشور و ورزش و فوتبال و مردم است و به زیان و باعث محو جماعت انگل صفت و فرصت طلبی که سروسامان گرفتن اوضاع و برنامه ها را مغایر و نقطه مقابل منافع نامشروع و شلنگ اندازی های خود می دانند ...
از همه اینها بگذریم و برویم سر اصل حرف و دغدغه همیشگی‌مان. دیگر بس است. واقعا بس است خود و دیگران را سر کار گذاشتن، ورزش و سرمایه ها و استعدادها و امکانات و لیگ و جذابیت ها را معطل ساختن و از آن ، دکان و کاسبی برای خود ساختن ، مردم را دست انداختن و حرف های مفت را تکرار و تکرار کردن ، درجا زدن ورزش و فوتبال و... و هدر دادن عمر و همچنان در شروع کار و نقطه سر خط.
دیگر بس است. وقت آن است که” مسئولان” بازی و تعارف و ترس را کنار بگذارند و با هرچه " ایسم " نابکار است ، دربیفتند . " ایسم "های نابکار سال هاست که به جان این ورزش افتاده اند و با گستاخی ، مصلحت آن را قربانی منفعت خود می کنند. همه می شناسند آنها را . قالتاقیسم. دلالیسم ، شارلاتانیسم ، لمپنیسم و ... این چیزها والله ، درخور و شان این ملک و ملت ورزشدوست ما نیستند. اما چه کنیم ، واقعیتی است که نمی شود انکار کرد. واقعیات را باید شناخت و در جهت مثبت تغییر داد. این جماعت سال هاست که خون ورزش را در شیشه کرده و می کنند. همه هم می دانیم. آنکه می گوید " من نمی دانم . چنین چیزی نیست " یا از مرحله پرت عوضی آمده ای است یا بی شک سر در آخور منافع نامشروع این دار و دسته تخریبگر دارد.
قصد بازی کردن با کلمات و طولانی کردن نوشته را نداریم. باز هم تکرار می کنیم وقت آن است که دست از این روند برداریم و در ورزش خود، تجدید نظر کنیم و مدیریت و اداره آن را به دست اهل فن ، کاربلدان با انگیزه، کارشناسان با هویت و مردان مرد بسپاریم و " ایسم "های منفی و مظاهر عینی آن را - که در متن و حاشیه، ریز و درشت و بالا و پایین ورزش و در رسانه و ارگان های اجرایی نفوذ کرده و با گردن کلفتی باج و سهم خود را می خواهند و تازه از " یک جاهایی” هم حمایت و پشتیبانی می شوند - کنار بزنیم . باید ورزش را به معنی واقعی نجات دهیم و بستر و زمینه سالم و دور از فساد و پلشتی را برای آن فراهم آوریم . تاکید می کنیم والله ، بالله ، شان و جایگاه مردم ما، ورزش ما و کشور ما بالاتر از این وضعی است که عده ای افسارگسیخته به راه انداخته اند.
*سیدمحمدسعید مدنی
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
