باشگاه استقلال خوزستان در نقل و انتقالات تابستانی امسال عملکرد موفقی داشت و مهره‌های خارجی با کیفیتی به خدمت گرفت. یکی از خرید‌های خارجی استقلال خوزستان، «تیوی بیفوما» است. بازیکنی که در نخستین حضورش در ترکیب استقلال خوزستان توانست درخشان ظاهر شود و در جدال آبی پوشان لیگ برتر دروازه سیدحسین حسینی را به زیباترین شکل ممکن از روی ضربه ایستگاهی باز کند و سه امتیاز حساس را در مسابقه برابر تیم استقلال تهران برای تیمش به ارمغان بیاورد و در نخستین حضور ارزش بالای خود را نشان دهد. تیوی بیفوما، مهاجم و وینگر تیم استقلال خوزستان تا پایان هفته دهم لیگ بیست و چهارم عملکرد مناسبی داشته و جزو خرید‌های خوب خارجی فصل کنونی لیگ برتر به شمار می‌آید. او با ۳ گل زده و ارسال ۲ پاس گل با دوندگی قابل توجهی که در میدان دارد در جلب رضایت هواداران تیم خود موفق عمل کرده است. این هفته سراغ «بیفوما» مهاجم استقلال خوزستان رفتیم.

نیمار داسیلوا سانتوز جونیور، بازیکن برزیلی الهلال پس از یک سال به میدان بازگشت و مقابل العین بازی کرد. او در دیدار با اروگوئه دچار مصدومیت زانو شد و در ماه نوامبر گذشته تحت عمل جراحی قرار گرفت. نیمار که برترین گلزن تاریخ تیم ملی برزیل محسوب می‌شود، در کوپا آمه ریکای ۲۰۲۴ حضور نداشت. این رقابت‌ها با قهرمانی تیم ملی آرژانتین به پایان رسید.

باشگاه سپاهان اصفهان در فصل نقل و انتقالات تابستانی امسال موفق شد یکی از مهم‌ترین انتقالات را رقم بزند و استیون انزونزی، بازیکن باتجربه فرانسوی که توانست در جام جهانی ۲۰۱۸ با خروس‌ها به عنوان قهرمانی دست یابد را به خدمت بگیرد. انزونزی که سابقه کاپیتانی تیم ملی فرانسه و حضور در تیم‌هایی نظیر سویا، رم، استوک سیتی، بلکبرن و رنس را در کارنامه دارد، تصمیم گرفت تا پس از حضور در الریان قطر و قونیه اسپور ترکیه، راهی ایران شده و به سپاهان ملحق شود. اگرچه انزونزی در ۳۵ سالگی از آمادگی قابل توجه برخوردار نیست، اما در چند بازی اخیر طلایی پوشان نشان داد که دود از کنده بلند می‌شود و اگر به هماهنگی لازم برسد قادر است با تجارب گرانقدرش کلاس خط میانی تیمش را جهانی کند. این هفته سراغ هافبک فرانسوی سپاهان رفتیم:

ناخدای شریف برگشته و نبض وطن را در دست گرفته تا دنیا در پندارش به حالت طبیعی برگردد.تا دلتنگی هایش را زیر  گوش مام میهن نجوا کند و به وقت فشار شاتر دوربین ها با چشمهایش بخندد. حشمت خان چون ماه به آسمان خانه پدری رسیده. قدم گذارده تا در حلقه شاگردانش تبسم را در چای تلخ حل کند و جهان طعم چند حبه قند بگیرد. حشمت خان اینجاست.در آغوش دره ها، دریاها و دردهای میهن گربه ای شکل. آفتاب زمین را بوسیده بود و پاییز تن فصل ها را زرد کرده بود که با ناخدای تیم ملی در جام جهانی 1978 همکلام شدیم و روی عرشه روزگار حرف های مردی را شنیدیم که  در ۸۵ سالگی بی وقفه از دوست داشتن ایران، خراسان،خزان و باران سخن گفت. مردی که با فصل ها و رویاهای گمشده در باد و بوران نسبتی نداشت.همو که به کوچه های دلباز کودکی سرک کشید و  در خیال درهایِ چوبی خانه ای قدیمی را رو به باغی بزرگ باز کرد. ناخدای نجیب عاشقانه به خرمالوی رسیده ای که به آرزویش نرسیده بود نگاه می کرد و زیر لب شعری می خواند.به گمانم چکامه ای از نیما در پس کوچه های خاکی یوش خشک آمد کشتگاه من در جواب کشت همسایه قاصد روزان ابری، داروگ! کی می رسد باران؟