منچستر یونایتد و ارتباطی فراتر از مربی و بازیکن

آنها تنها یک فصل(2008-2009) را در اینتر کنار هم در یک تیم بوده اند اما همان یک سال کافی بوده تا رابطه خاص و دوستی عمیقی بین آنها به وجود آید و تا به امروز ادامه داشته باشد و اکنون سرنوشت باز هم آنها را کنار هم قرار داده تا در بازگشت منچستر یونایتد به شکوه دوران سر الکس فرگوسن سهیم باشند. در سال 2006، یوونتوس به خاطر مسائل کالچوپولی به سری بی فوتبال ایتالیا سقوط کرد و زلاتان که از سال 2004 در این تیم بازی می کرد، ترجیح داد به اینتر ملحق شود. دو سال بعد، خوزه مورینیو نیز به سری آ و اینتر آمد. آن فصل، بهترین فصلی بود که زلاتان از زمان حضورش در سری آ، تجربه کرده بود. او در 47 دیدار، 29 گل برای نراتزوری به ثمر رساند. مورینیو و زلاتان همراه با هم در اینتر توانستند سری آ و کوپا ایتالیا را فتح کنند.آرزوی زلاتان برای فتح لیگ قهرمانان، باعث شد فصل بعد به بارسلونا برود و البته مبلغ بالای پیشنهادی بارسلونا، اینتر را نیز متقاعد کرد تا به این انتقال راضی شود. برای زلاتان جدایی از مورینیو سخت بود. زلاتان آن زمان در این مورد گفت:خوشحالم که به بارسلونا می روم اما با این حال برایم بسیار سخت است که دیگر با مورینیو کار نمی کنم. او یک مرد خاص است. در کتاب زندگی نامه زلاتان، در قسمت های مختلف از خاطراتش با مورینیو در ایتالیا یاد کرده است:

"حتی پیش از ملاقاتمان در اینتر، من از او خوشم می آمد. در اینتر او برای من به مردی تبدیل شد که حاضر بودم برایش بمیرم. سال بعد هم او اینتر را به قصد رئال مادرید ترک کرد. بنابراین او از ماتراتزی هم جدا شد. ماتراتزی سفت و سخت ترین دفاع جهان بود. هنگامی که قرار بود از هم جدا شوند، چنان در آغوش مورینیو گریه کرد که تنها من حس آن لحظه ماتراتزی را می فهمم. مورینیو احساسات انسان را تحریک می کند".

در سال 2009 زلاتان اینتر را به مقصد بارسلونا ترک کرد و زیر نظر پپ گواردیولا کارش را ادامه داد اما خیلی زود رابطه بین آن دو به شدت به هم خورد و هیچگاه درست نشد. در نهایت با پایانی تلخ در انتهای همان سال بارسلونا را به مقصد میلان ترک کرد. زلاتان در مورد جدایی اش از بارسلونا گفت:"پپ گواردیولا مربی خارق العاده است اما از نظر شخصیتی او مرد نیست".

هواداران اینتر هنوز صحنه تکل وحشتناک زلاتان را به یاد دارند، وقتی که مورینیو نیز شروع به خندیدن کرد و سال پیش که مورینیو قرار بود با چلسی در مقابل پاریسن ژرمن زلاتان قرار بگیرد و هنگامی که آقای خاص در کنار زمین مشغول مصاحبه با خبرنگاران بود زلاتان از پشت سر آمد و مورینیو مصاحبه را رها کرد و او را در آغوش کشید. چه چیزی باعث شد زلاتان به وجود آن همه پیشنهاد تیم های دیگر، به منچستر یونایتد بپیوندد؟ قطعا خوزه مورینیو. زلاتان در این مورد گفت:"پیشنهادات بسیار زیادی داشتم اما این برای زلاتان عادی است. به منچستر یونایتد آمدم زیرا خوزه مورینیو اینجا است.

مورینیو در این مورد گفت:"من با او صحبت کردم و به او گفتم در کلکسیون افتخاراتش پس از قهرمانی در ایتالیا، اسپانیا و فرانسه، قهرمانی در لیگ جزیره را کم دارد. او هم پذیرفت به منچستر بیاید". مورینیو و گواردیولا از زمانی که در رئال مادرید و بارسلونا مربیگری می کردند و در مقابل هم می ایستادند، تنش های زیادی را تجربه کرده اند و اکنون هر دو هدایت تیم های منچستری را به عهده گرفته اند. اگر دربی منچستر تا اکنون جذاب و نفس گیر بود، در این فصل با حضور گواردیولا و مورینیو حساسیت دو چندانی خواهد داشت و اگر تقابل مورینیو و گواردیولا برای شما کافی نیست، می توانید به تقابل زلاتان و گواردیولا فکر کنید تا کاملا متقاعد شوید که همه دنیا منتظر جدال این دو تیم در فصل آینده لیگ برتر خواهند بود.

پادشاهی به نام زلاتان

روزگاری بود که او نمی توانست مقابل تیم های انگلیسی گلزنی کند حتی آرسنال، در حالیکه هر بازیکنی می توانست به آرسنال گل بزند. فقدان گلزنی مقابل تیم های لیگ برتر انگلیس تنها دلیلی بود تا بسیاری از کارشناسان انگلیسی به وی بیش از اندازه اهمیت دهند. گاهی اوقات آنهایی که در جزیره بودند، از این کار به هیجان می آمدند. او اگرچه توانست با 4 گل تحقیرکننده ای که در اواخر سال 2012 با تیم ملی سوئد به انگلیسی ها بزند تفکر برخی از این کارشناسان را تغییر دهد اما بازهم شکاکان باقی مانده بودند. بسیاری از هواداران پیش از آن بازی با شعرهای زننده ای فوق ستاره فوتبال سوئد را به تمسخر گرفتند که البته بعضی از آنها باورهایشان را نگه داشته اند. رکورد شگفت انگیز گلزنی هایش در فرانسه، در رقابتی که بسیاری از باشگاه های انگلیسی بازیکنانشان را از آنجا فراهم می کنند، مورد نیشخند همان کارشناسان و هوادارانی قرار گرفت که نتوانسته بودند ذهنیت خود را تغییر دهند. می گفتند پاریسن ژرمن یک تیم است و دیگر هیچ. اما آنها فراموش کرده بودند که زلاتان ابراهیموویچ انسانی فراتر از لیگ فرانسه و همه آن بازیکنانی است که هر ساله از تیم های ناشناخته این لیگ به فوتبال جزیره صادر می شوند. چیزی که شما در زلاتان می بینید بازیکن و شخصیتی است که از تجربیات متفاوت، فرهنگ های فوتبالی مختلف و چالش های گوناگون خلق و آبدیده شده است. سوئد، هلند، ایتالیا، اسپانیا، فرانسه و حالا انگلیس. این مسیری است که به ندرت توسط یک مرد انگلیسی در آن گام گذاشته شده است.

خودشیفته مثل زلاتان

وقتی بتوانی با حضور در لیگ های مختلف دنیا پیشرفت کنی، این نوع پیشرفت از تو یک خودشیفته و متکبر میسازد. قطعا درباره چنین حالتی اگر اطلاعات بیشتری می خواهید باید به سراغ خوزه مورینیو بروید. او می توانید جواب های خوبی به شما بدهد. شاید به خاطر همین حس است که او هر جایی می رود، زلاتان را به سمت خود جذب می کند. بازیکنی که اگرچه تنها مقابل بورنموث، ساوتهمپتون و هال سیتی به میدان رفته اما بعید است بازیکنی در این فصل بتواند در خود شیفتگی به گرد پایش برد. این بسیار بیشتر از یک تکبر است. هیچ شکی وجود ندارد که ابراهیموویچ یک بازیکن خود محور، خودشیفته و از جنس بازیکنانی است که پیش از این اگرچه تعدادشان در اولدترافورد اندک بود اما آنقدر بزرگ بودند که همچنان بتوانیم وقتی مطلبی می نویسیم از اریک کانتونا، دیوید بکهام و کریستیانو رونالدو یاد کنیم. او حتی از اینکه ممکن است با گرفتن پیراهن شماره 9 از آنتونی مارسیال، وی را ناراحت کرده باشد، به خودش هیچ آزاری نمی دهد. یا آنکه وظیفه زدن ضربات پنالتی به او واگذار شده و وین رونی مجبور است پس از سالها جایش را به بازیکن دیگری بدهد، برایش هیچ اهمیتی ندارد و قطعا می داند رونی از این وضعیت خوشحال نیست. شاید رونی از خود گذشتگی کرده باشد اما نمی توانیم فراموش کنیم که او هیچگاه زدن این گلهای ساده را از دست نمی داد. این در شرایطی است که میزان موفقیت ابرهیموویچ در ضربات پنالتی 2/88 درصد و رونی 6/78 درصد است اما زدن ضربات پنالتی تنها حوزه ای نیست که پس از حضور ایبرا، رونی در آن به نفر دوم تبدیل شده است.

35 سالگی

اگرچه این روزها زلاتان مقابل کاپیتان یونایتدی ها قد برافراشته اما او فراموش نکرده که 4 سال رونی از وی جوانتر است و همه چیز مانند حالا برایش خوب پیش نخواهد رفت. زلاتان تا شش هفته دیگر وارد 35 سالگی می شود و این یعنی برای او و مورینیو همه چیز در دو سال آینده اینگونه موثر و مناسب نخواهد ماند. با این وجود به نظر می رسد مورینیو تمام تفکرات خود را بر این موضوع متمرکز کرده که تیمش را حول محور این جادوگر سوئدی بسازد. اما وقاعا چرا نباید مورینیو چنین تفکری داشته باشد؟ او می داند ستاره این روزهای تیمش در 13 فصل اخیر، به 12 عنوان قهرمانی لیگ دست پیدا کرده است. شاید گلهایی که او در هفته های اول به ثمر رسانده، تضمینی برای موفقیت وی در طول فصل نباشد و همچنین تضمینی برای آنکه زلاتان را به "خدای اولدترافورد" تبدیل کند-همانطور که به کانتونا قول آن را داده بود-نباشد اما مشاهدات از دوران کوتاه حضورش در منچستر و 18 فصل حضورش در فوتبال حرفه ای می گوید که نباید به واقعیت پیوستن چنین فرضیه هایی را درباره زلاتان محال بدانید.

عرفان خماند