چه کسی می تواند جانشین زلاتان شود؟
با پیوستن زلاتان ابراهیموویچ به منچستریونایتد پس از چهار فصل حضور در پاری‌سن‌ژرمن، خلأ بزرگی در لیگ فرانسه ایجاد شده است. اکنون یک سؤال پیش می‌آید: چه کسی در زمین، خارج از آن و در رختکن پاری‌سن‌ژرمن جای خالی ستاره سوئدی را پر خواهد کرد؟
در زمین
آمار زلاتان ابراهیموویچ در چهار فصلی که در لیگ فرانسه گذراند عالی است: زدن 113 گل در 122 بازی و یا به عبارت دیگر میانگین 28 گل در هر فصل، در حالی که او در فصل 2015-2014 تنها در 24 بازی به میدان رفت.
ادینسون کاوانی که به مدت سه فصل زیر سایه زلاتان ابراهیموویچ قرار داشت (سرانجام) می‌تواند به یک گلزن بزرگ در لیگ فرانسه تبدیل شود و نشان دهد که پرداخت 64 میلیون یورویی که در تابستان 2013 برای جذب او هزینه شده توجیه منطقی دارد. بازیکن اروگوئه‌ای که بی‌صبرانه و بدون کج‌خلقی شرکت در کار دفاعی را تحمل می‌کرد هر سال در لیگ بین 16 و 19 گل به ثمر می‌رساند.
«ال ماتادور» که پس از جدایی زلاتان ابراهیموویچ طبیعتا تغییر پست خواهد داد فرصت بسیار خوبی برای هنرنمایی در اختیار دارد. گلزن بزرگ دیگری که انتظار می‌رود شاهد درخشش او باشیم رادامل فالکائو است. به احتمال زیاد بازیکن بلندپرواز کلمبیایی همانند دورانی که در پورتو و آتلتیکو مادرید بازی می‌کرد در اوج قرار خواهد گرفت. اگر این دو بازیکن از نظر فیزیکی در اوج آمادگی باشند شاهد رقابت تنگاتنگ آنها در صدر جدول گلزنان خواهیم بود و می‌توانیم حداقل شبحی از زلاتان ابراهیموویچ را ببینیم!
خارج از زمین
زلاتان ابراهیموویچ در خارج از زمین هم همانند داخل زمین مهره‌ای کارساز بود. برخی از اظهارات او در مصاحبه‌ها - که ترکیبی از طنز و خشونت بود - در یادها خواهد ماند، از جمله: «نمی‌خواهم به کسی بی‌احترامی کنم ولی تاریخ تولد پاری‌سن‌ژرمن زمانی است که قطری‌ها آمدند یعنی سه سال و نیم پیش.» یک بار که زلاتان ابراهیموویچ خیلی عصبانی بود مدعی شد که فرانسه شایستگی داشتن تیمی مثل پاری‌سن‌ژرمن را ندارد! و اکنون لیگ فرانسه و به خصوص پاری‌سن‌ژرمن بر روی بازیکنان بزرگ دیگری حساب می‌کند.
به عنوان مثال پاری‌سن‌ژرمن از بازیکنانی مانند حاتم بن عرفا، توماس مونیه و سرژ اوریه سود می‌برد. با توجه به اینکه تاکنون قابلیت‌های این بازیکنان نادیده گرفته می‌شد انتظار می‌رود از فرصت به دست آمده نهایت استفاده را ببرند. هر چند بن عرفا در حال حاضر آمادگی لازم را ندارد ولی می‌تواند برای هم‌تیمی‌ها (همانند اسکیلاچی در المپیک لیون) و مربیان دردسرساز شود.
گرتس و دشان برای مهار بن عرفا با مشکلاتی مواجه شدند. البته به نظر می‌رسد اخلاق بازیکن سابق نیس اخیرا بهتر شده است. پس از حذف تیم ملی بلژیک در مرحله یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های اروپا توسط ولز در مورد زیرکی توماس مونیه تردید‌هایی به وجود آمد. خود او در یک مصاحبه نشان داد که در هیاهوسازی مهارت دارد.
ژرمی مه‌نز - که سعی می‌کند در بوردو بدرخشد - نیز یکی از بازیکنانی است که نمی‌توانند زبان خود را نگه دارند. حال باید دید «زیبای خفته» بیدار خواهد شد یا خیر...
در رختکن
زلاتان ابراهیموویچ همیشه در رختکن نقش یک رهبر را ایفا می‌کرد. هیچ کس اقتدار افسانه‌ای او را زیر سؤال نمی‌برد، نه در داخل رختکن، نه در تمرینات و نه در زمین.
زلاتان ابراهیموویچ در انتقاد از هم‌تیمی‌های خود از ناسزاگویی نیز ابایی نداشت. در واقع برای نظم دادن مجدد به تیم در حین یک بازی هیچ‌کس به پای بازیکن سوئدی نمی‌رسید و مارکینیوس، پاستوره، دی ماریا و تراپ در مواجهه با او بیشتر به بره‌های رام شباهت داشتند! تنها کسی که تا حدی متفاوت بود و می‌تواند در غیاب زلاتان خشم و کج‌خلقی را به تیم تزریق کند داوید لوئیز است.
یک سال و نیم پیش در دیدار برگشت مرحله یک‌هشتم نهایی جام باشگاه‌های اروپا در مقابل چلسی بود که بازیکن برزیلی شمه‌ای از یاغی‌گری خود را به نمایش گذاشت و از آن پس به حرف‌های او توجه می‌شود!
هر چند بازیکن سابق چلسی هنوز باید اقتدار خود را نشان دهد - او در پست خود با رقیب سرسختی به نام مارکینیوس روبروست - ولی مهره‌ای کلیدی در انسجام تیمی پاری‌سن‌ژرمن به حساب می‌آید. تا این لحظه که این‌طور بوده است.
* ترجمه از اعظم فکوری
