فرصت طلایـــــی
وزیر جدید ورزش در جمع پیشکسوتان والیبال گفته است: «ما به دنبال این هستیم تا شرایطی فراهم کنیم که در عرصه ورزش همگانی و قهرمانی دستاوردهای خوبی داشته باشیم و شاهد حضور مقتدرانه تیم‌های ورزشی در مسابقات بین‌المللی باشیم و شاهد کسب افتخارات بهتر از گذشته باشیم.»
شنیدن این حرف‌ها آن هم از زبان بالاترین مقام اجرایی ورزش کشور به طور طبیعی باعث خوشحالی و امیدواری شنونده‌ای می‌شود که خواستار پیشرفت ایران عزیز در عرصه‌های مختلف از جمله ورزش است. این حرف‌ها به هیچ‌وجه به مثابه بر زبان آوردن آرزویی دست‌نیافتنی و هدفی ناشدنی تلقی نمی‌شود، چرا که این امری کاملا بدیهی است و موضوعی مورد وفاق همگان است که ورزش ایران هم از نظر انسانی و همچنین از حیث مادی، دارای امکانات مناسب و داشته‌های کافی و ظرفیت قابل قبولی است، به طوری که می‌شود با استفاده صحیح و اصولی از این پتانسیل و دارایی‌ها، برنامه‌ای مناسب و کارساز را برای پیشرفت ورزش تدارک دید.
علاوه بر برنامه‌ریزی اصولی، رعایت «اصول» پیشرفت و مدیریت نیز برای پیشبرد امر ورزش ضروری و اجتناب‌ناپذیر است. «اصولی» که خوشبختانه وزیر محترم ورزش هم در آن جمع محترم و هم در مناسبت‌های دیگر، به ویژه در مراسم تودیع و معارفه، بر زبان آورده و روی آنها تکیه و تأکید داشته است و ما نیز در مقال قبلی در همین صفحه به بعضی از آن اصول ذکر شده پرداختیم، تأکید هم کردیم آنچه وزیر ورزش بر آن به عنوان اصول کاری و مدیریتی تأکید می‌کند، نکته بکر و حرف تازه‌ای نیست، بلکه اصول ثابت شده و مقبول عقل سلیم است؛ آنچه مهم است و می‌تواند کار تازه‌ای در ورزش ما باشد، «عمل» به آن اصول و برنامه‌هاست. ما، در مقاله گذشته از «عمل به اصول» به عنوان «گمشده ورزش» یاد کردیم. معتقدیم اگر در ورزش ما اصول بیشتر رعایت شود، تدبیر و برنامه معطوف به «منافع ملی» و نه منافع شخصی و مصالح جناحی و سیاسی و... بیشتر میدانداری کند، وضع ورزش ایران به مراتب بهتر از این خواهد شد و حرکت آن به سوی پیشرفت، سرعت و شتاب بیشتری می‌گیرد. متاسفانه بعضی مشکلات اساسی و ساختاری از یک سو- مثل مکانیزم مدیریت کلان ورزش که به عمر دولت‌ها بستگی دارد و همین اجازه نمی‌دهد ورزش ما از برنامه‌ریزی‌های میان و بلندمدت برخوردار باشد - و بعضی موانع رسوب شده و کهنه ایجاد شده از سوی جریانات مزاحم و رخنه‌کرده در ورزش - که بسیاری از اسلاف آقای سلطانی‌فر علی‌رغم شعارها و وعده‌ها، عملا جرأت در افتادن با آنها را نداشتند- از سوی دیگر، اجازه نمی‌دهد همیشه و همه جا و به طور لازم، اصول برنامه‌ریزی و مدیریتی در ورزش ما، نقش‌آفرینی کنند. این در حالی است که همه ما می‌دانیم موفقیت و پیشرفت، راه و رسم و قاعده خودش را دارد. پیشرفت و موفقیت به هیچ شناسنامه و دیارالبشری بدهکار نیست، بلکه آنچه موفقیت به بار می‌آورد و پیشرفت را میسر می‌سازد، «لیاقت» است که بیش از هر جا، در عمل به اصول و ارزش‌ها متجلی می‌شود. ما نیز باید در عمل «لیاقت» خود را برای پیشرفت و حرکت دادن ورزش به سمت جلو ثابت کنیم. آقای سلطانی‌فر در جلسه ذکرشده بر اصل «ثبات مدیریت» تاکید می‌کند و این در پاسخ و رد شایعاتی است که بعد از روی کار آمدن آن درباره تغییر برخی مدیران لایق که در دوره وزیر محترم قبلی منصوب شده بودند، به راه افتاده بود. منشأ این شایعات هم بدون تردید عمدتا همان جریان‌ها و قلم‌ها و زبان‌های فاسد و هرهری مسلکی هستند که با حضور مدیران لایق و درستکار که اهل باج دادن و کنارآمدن با آنها نیستند، جای خود را تنگ می‌بینند. شنیدن این سخن و بهتر از آن عمل به این سخن از زبان وزیر ورزش باید هم دوستداران ورزش پاک را خوشحال کند. این سخن به معنی آن است که ایشان درباره نحوه جذب و دفع افراد و مدیران حساس است و قرار را بر این گذاشته که مدیران کارآمد و لایق را تثبیت و ان‌شاءا... مدیران ناکارآمد و منفعل و واداده در برابر جریانات مسموم و فاسد ورزش را طرد و دفع کند.
ایشان در مراسم اهدای
تندیس استقامت به کشتی‌گیر نوجوان بیمار- ابوالفضل
آرمیده، که دعا می‌کنیم هرچه زودتر شفا یابد- از
اهمیت کشتی یاد می‌کند و از این رشته به عنوان
ورزش اول ایران نام می‌برد و می‌گوید باید به آن «توجه ویژه‌ای» داشته باشیم. وی در نشست با پیشکسوتان والیبال، از
این رشته نیز به نیکی یاد می‌کند و پیشرفت آن را تحسین می‌کند و قول حمایت می‌دهد. این هم یکی از آن حرف‌های اصولی است که اگر عمل شود، حتما نتایج مثبت آن در
انتظار ورزش ما خواهد بود. سال‌هاست دلسوزان ورزش - و حتی یک
بار در زمستان سال 75 رهبر معظم انقلاب در جمع اهالی ورزش بر آن تاکید فرمودند- می‌گویند و می‌نویسند که ورزش را هم از حیث
سازمانی و اداری و هم از نظر رشته‌های فعال، چابکتر و سبکتر
کنید. حساب رشته‌های امتحان پس داده، جهانی، المپیکی و مستعد برای پیشرفت را از سایر رشته‌ها جدا سازید، حرف و نظر معقولی که در عمل کمتر شاهد
تحقق و عملی شدن آن هستیم، این حرف یعنی هر چیزی در جای خودش و هر کس در حد خودش،
در مجموعه ورزش قرار بگیرد و...
به هر حال آنچه مسلم است پیشرفت ورزش در کشور ما، با توجه به جمیع جهات امری ممکن و شدنی است، منتها این امر در گروی عمل به اصول و ابراز لیاقت است. امیدواریم آقای سلطانی‌فر به سهم خود از «فرصت طلایی» در اختیار، برای پیشرفت ورزش بهترین استفاده را ببرد.
*سیدمحمدسعید مدنی
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
