وقتی آقایان به میزهای خود چسبیده اند!/نمایشنامه ای با نام شواری عالی فنی

کیهان ورزشی-

درباره اتفاقات حاشیه ای وزنه برداری ایران طی هفته های اخیر و سلسله مطالبی نوشته ایم و قصد مان تکرار مکررات نیست.

امروزه به لطف دنیای مجازی و شناخت نسبی مردم از فضای سایبری، اخبار و اطلاعات را نمی توان مخفی کرد؛ مثلا جناب علی مرادی رییس محترم فدراسیون وزنه برداری نمی تواند اتفاقات را پنهان سازد و یا از تیم رسانه ای و اتاق فکر ایشان، در این مسیر کار چندانی ساخته نیست و حتی اگر سایت رسمی فدراسیون تلاشی را برای گل و بلبل بودن فضای تیم ملی وزنه برداری بنماید، آن حرکات مذبوحانه عاملی نخواهد شد تا اهالی وزنه برداری و مردم به اتفاقات عجیب پیداو پنهان اشراف پیدا نکنند.

پیش از این نوشتیم که خطر ورزشکار سالاری مدتهاست که این رشته مهم و مدال آور را تهدید می کند و حالا این موضوع از مرز خطر عبور کرده و با پوست و گوشت وزنه برداری در هم تنیده شده است.

وقتی شورایی تحت عنوان عالی فنی در اقدامی عجیب رای به ادامه سالاربازی ها می دهد باید بیش از هر زمان دیگری ناامید شدو صدای زنگ خطر را واضح تر شنید.

این شورای عالی فنی که این روزها بیشتر درباره آن می شنویم و رییس فدراسیون هم هر بار توپ را در زمین آن می اندازد، در واقع عجیب ترین شورایی است که این روزها در ورزش کشور به چشم می خورد.

افرادی که در این شورا فعالیت می کنند قاطبه شان افرادی هستند که همسو و همفکر با رییس فدراسیون وزنه برداری بیش از هر چیز نظرات او را به کرسی می نشانند و همین داستان اخیر کیانوش رستمی و تافته جدا بافته شدن او که به کناره گیری سجاد انوشیروانی از راس کادر فنی تیم ملی انجامید، دستپخت کمیته مذکور بود.

کمیته ای که یکی از اعضای آن یعنی مهدی عطار اشرفی هفته گذشته در مصاحبه ای با فارس درباره آن گفته بود: «همان‌طور که بارها اعلام کردم شورای فنی کاملاً نمایشی است و تنها یک نفر در آن تصمیم‌گیرنده است. وقتی رئیس فدراسیون سرش را بالا می‌برد و همه سرهایشان را بالا می‌آورند و یا سرش را پایین‌ می‌آورد و همه پایین‌ می‌آورند، فقط می‌توان به این شورا لقب شورای خنده را داد.»

موضوع فقط به این انتقادات خلاصه نمی شود و جالب این است که اعضای این شورا ترجیح می دهند خود را پنهان و صحبت کردن درباره تصمیمات شان را به علی مرادی واگذار نمایند.

رییس فدراسیون وزنه برداری هم که طی هفته های اخیر دائم با انداختن توپ به زمین این شورا دست به مصاحبه های ضد و نقیضی زده است؛ بطور مثال یک روز از کناره گیری انوشیروانی استقبال می کند و روز دیگر تصمیم گیری را به جلسه شورا موکول می کند و خودش را مخالف جدایی انوشیروانی معرفی می کند(!)

مرادی در آخرین مصاحبه خود به تسنیم گفته است:« انوشیروانی قراردادی با فدراسیون نداشت و به نوعی کناره‌گیری کرده، ولی همین کناره‌گیری نیز از نظر ما رد است و با آن به شدت مخالف هستم و قطعا در جلسه شورای عالی فدراسیون وزنه‌برداری مخالفت خودم را اعلام خواهم کرد.»

رئیس فدراسیون وزنه‌برداری افزوده است: «شنبه(فردا) جلسه شورای عالی فدراسیون وزنه‌برداری برگزار می‌شود تا تکلیف سرمربیگری تیم ملی را مشخص کنیم اما آنچه واضح است این است که انوشیروانی باید با قدرت به کارش ادامه دهد و خودش نیز در جلسه حاضر شود نه اینکه نماینده‌ای را راهی جلسه کند تا به دغدغه‌های وی رسیدگی کنیم و تیمی قدرتمند را برای مسابقات جهانی اعزام کنیم.»

این در حالی است که همین جناب مرادی چند روز قبل گفته بود: «زمانی که می‌خواستیم انوشیروانی را بیاوریم انتقادات زیادی به جوانی و کم تجربگی او پیش از المپیک می‌شد. خوشبختانه آنقدر پتانسیل بالایی در وزنه‌برداری داریم که وزنه‌برداری ایران چشم و چراغ وزنه‌برداری جهان است.وزنه‌برداری ایران قائل به فرد نیست، کارهای زیرساختی خوبی در وزنه‌برداری انجام شده است و در بحث مربیگری و کادر فنی هم چنین مسائلی در دستور کار است. البته نقاط ضعف و قوتی هم وجود دارد که باید برطرف شود اما دوستانی که اصرار به نبودن دارند از نظر ما مشکلی برای جدایی ندارند.»

این اظهارات ضد و نقیض بخوبی گویای همه چیز است و نشان می دهد برای آقایان فقط یک چیز اهمیت دارد و آنهم کسب یکی دو مدال در مسابقات جهانی آمریکا است؛ مدال هایی که گرچه منکر اهمیت و ارزش آنها نمی شویم اما در نهایت قرار است پوششی شوند برای اشکالات و ضعف های فدراسیون وزنه برداری و ایضا ماندگاری برخی افراد در پست ها خود.بدتر از این نیت و حفظ سمت ها، بدعتی خواهد بود که نشات گرفته از اهداف و تفکرات این افراد است؛ بدعت ورزشکار سالاری.

بدعتی که از سرمربی و معلم-هر که می خواهد باشد- فردی بی اثر و حرف گوش کن می سازد و ورزشکار را به رغم همه توانمندی هایش به مرز افول می رساند که مصداق آن همان داستان پر سروصدای اختلافات سجاد انوشیروانی و کیانوش رستمی است؛ حکایتی که در واقع هردو نفر آنها قربانی دیگرانی هستند که با عناوینی چون رییس فدراسیون و عضو شروای عالی فنی فقط می خواهند باشند؛ حال چه بر سر وزنه برداری بیاید اهمیتی ندارد.

پس از شکستی که فدراسیون وزنه برداری ایران در بعد بین المللی متحمل شد و جناب مرادی و دوستان شان به رغم هزینه هایی، در انتخابات فدراسیون جهانی دست شان به پستی نرسید حالا برخی این موضوع را مطرح می کنند که؛ مسابقات جهانی تنها امید فدراسیون به جهت مبرا ساختن خود از اشتباهات است و همین نگاه سبب شده بر اصول چشم ببندند و... که در این بین نقش وزارت ورزش و جوانان کلیدی خواهد بود؛ وزارتی که قطعا می داند بی توجهی به بدعت گذاری های نادرست در رشته با اهمیتی چون وزنه برداری برای کل ورزش هزینه هایی در بر خواهد داشت و فردا روزی اگر دردیگر رشته ها نیز این اتفاقات رخ دهد کسی نمی تواند آن را مذموم بداند و قطعا دود آن به چشم کل ورزش ایران خواهد رفت لذا امید است وزارت نقش نظارتی خود را به درستی ایفا کند.

*حمید ترابپور