پرونده ویژه «کیهان ورزشی»/ پرسپولیس چگونه قهرمان شد؟

دومین قهرمانی برای پرسپولیس در حالی رقم خورد که در این فصل آنها ترکتازی خود را خیلی زود آغاز کردند.

دیگر از سپاهان خطرناک، تراکتورسازی مدعی و البته استقلال بالانشین خبری نبود.

برانکو به لطف اندیشه های فنی خود و مجموعه ای کم حاشیه و صد البته رقیبی که دیر سراغ شفر رفت، بار خود را از هفته قبل بسوی قله قهرمانی بسته بود و بالاخره این مهم در هفته بیست و هفتم محقق شد.

درباره این پرسپولیس ساعت های می توان حرف زد و صد ها برگ مطلب نوشت اما فوتبال در همه جای دنیا یک اصل مهم را در دل خود دارد که گاهی مستتر است و گاهی عیان؛ اصلی بنام اراده.

این ارده گاهی می تواند اسلحه ای پنهان شود و در ساق های بازیکنان رقیب سنتی حلول کند و در دربی از شما یک بازنده بسازد و گاهی نیز در خود شما بارز گردد و همچون بولدوزری بی رحم به سوی قهرمانی سوق تان دهد.

اراده سرخ بزرگترین عاملی بود که شاگردان برانکو ایوانکوویچ را بسوی قهرمانی برد.

آنها گرچه اشکالات فنی بسیاری داشتند و این نقد نیز به تیم شان وارد بود که در برخی مسابقات دچار افت فنی شدند اما آنان که فوتبال را حتی در سطح عامیانه اش بشناسند، نیک می دانند که گاهی بزرگترین تیم های جهان نیز دچار بی انگیزگی می شوند و همین آفت به افت فنی شان منتج می گردد.

با تمام افت و خیز های فصل که تیم سرخپوش به آهن دچار شد، آنها اکنون عالیچنابانی هستند که با شنل های سرخ روی شانه با جام قهرمانی نمایش «والس» می دهند.

تاریخ فردا روز نخواهد گفت که تیم پروفسور دقیقه ایکس مسابقه ایگرگ ناگهان با سکته تاکتیکی روبرو شد؛ فردا که برسد همه فقط یک چیز را بیاد می آورند؛ جان هفدهم رنگش قرمز شد.

البته بدیهی است که نگاه منطقی و کارشناسانه به روند حرکتی سرخپوشان، ایجاب می کند که اشکالات فنی و برخی نمایش های خسته کننده آنها در لیگ هفدهم را جدی بگیریم و به آنها هشدارهای لازم را بدهیم اما امروز برای پرسپولیسی ها بیش از هر چیز لذت بردن از جشن دومین قهرمانی شان ارزشمند است که کارکرد فوتبال در هر نقطه ای از دنیا تزریق همین شادمانی است و بس.

پس فعلا اجازه بدهیم این جماعت از این پیروزی شان لذت ببرند؛ نقد را می توان پس از فروکش کردن هیاهوی این جشن بهتر و تاثیر گذار تر مطرح کرد.

*حمید ترابپور

برانکو؛ نقش اصلی فیلم قهرمانی

* بیژن ذوالفقارنسب

باشگاه های معتبر همیشه در تلاش هستند تا به موفقیت برسند. پرسپولیس با ثباتی که در مدیریت و کادر فنی خود داشت به این موفقیت دست یافت. درست است که هیات مدیره پرسپولیس تغییر کرد و افراد جدیدی وارد باشگاه شدند اما این تغییرات به سود پرسپولیس بود زیرا پرسپولیس با این همه مشکلاتی که با آن مواجه بود، قهرمان زود هنگام لیگ برتر شد. تمام عوامل در این قهرمانی ها نقش داشتند؛ چه مدیریت سابق و چه کسانی که الان در رأس باشگاه قرار دارند. باید بگویم که عامل اصلی موفقیت در پرسپولیس، برانکو است. برانکو نقش اصلی و پر رنگی در این روند رو به رشد دارد. مدیریت برانکو به عنوان یک مربی، تاثیرگذار بود. او بازیکنان را تحت کنترل داشت و آن ها را از نظر روحی و بدنی به حد ایده آل رساند. در این سال ها پرسپولیس همیشه مشکلاتی داشت اما تفکرات درست و استفاده از نیروهای قوی و کار بلد باعث شد تا بتوانند از پس مشکلات پیش رو برآیند. بازیکنان نیز در این موفقیت تاثیر زیادی داشتند. آن ها فشار زیادی را تحمل کردند. در کل، مدیریت، کادر فنی و بازیکنان در کنار هم قرار گرفتند تا پرسپولیس برای دومین سال متوالی قهرمان لیگ برتر ایران شود.

مقابله با تفکرات غلط

*جلال چراغپور

چند عامل باعث شد تا پرسپولیس با قدرت قهرمان شود. برانکو نسبت به نژاد فوتبال ایران شناخت دارد. برانکو یک پروسه ای را در 3 سال گذشته شروع کرد و تا الان نیز ادامه دارد. برانکو ایوانکوویچ چون در سال های گذشته با فوتبال ایران کار کرده بود، شناخت عمیقی از توانایی های بازیکنان در ایران بدست آورد و تجربه او باعث شد تا بتواند کارش را خوب انجام دهد. برانکو تقریبا 3 سال است که سکان هدایت پرسپولیس را بر عهده دارد که می تواند یکی از مهمترین عوامل قهرمانی پرسپولیس باشد. دوام زمان مربیگری در یک تیم بسیار مهم است تاثیر مثبت روی تیم می گذارد. برانکو صاحب اندیشه است. او اندیشه های متضاد با تفکراتش را از تیم کنار گذاشت. 80 درصد تیم های دیگر را دلال ها می بندند ولی در پرسپولیس این گونه نبود و تیم با تفکرات شخصی برانکو بسته شد. یکی دیگر از عوامل مهم در موفقیت پرسپولیس، انسجام در مدیریت و هیات مدیره و قدرت رهبری در این باشگاه بود. مدیر عامل ها و هیات مدیره نقش مهمی دارند. پرسپولیس بیشترین تماشاگر را در ایران دارد پس خاستگاه قهرمان شدن در پرسپولیس است. انتظار تماشاگران از پرسپولیس بالا است و آن ها همیشه خواهان کسب عنوان قهرمانی از تیم محبوبشان هستند. تمام این موارد در کنار هم یک ماشین را می سازد که نسبت به بقیه ماشین ها بهتر حرکت می کند. پرسپولیس همانند این ماشین نسبت به سایر تیم ها بهتر عمل کرد و دو سال متوالی بد سکوی قهرمانی ایستاد.

قهرمانی در مسیری دشوار

*فرشاد پیوس

پرسپولیس برای دومین سال متوالی قهرمانی در لیگ برتر را جشن گرفت. در این قهرمانی که زودتر از موعد مقرر صورت گرفت، چند عامل دخیل بودند. از مدیریت باشگاه گرفته تا تماشاگرانی که با عشق تیمشان را حمایت کردند. دو سال است که پرسپولیس از لحاظ بازیکن و کادر فنی در شرایط خوبی به سر می برد و این انتظار می رفت که پرسپولیس امسال نیز با اقتدار قهرمان لیگ شود. برانکو مربی کار بلدی است. با بازیکن سالاری در تیم مقابله کرد و در هر بازی، بازیکنی که شایسته و آماده بود را به میدان فرستاد. پرسپولیس تیم بزرگی است که هیچ موقع به یک بازیکن خاص متکی نبوده. انگیزه در تک تک بازیکنان موج می زد و در هر مسابقه برای کسب 3 امتیاز پا به میدان می گذاشتند. اتفاقاتی در پرسپولیس افتاد که مسیر قهرمانی را برای این تیم سخت کرد اما با درایت کادر فنی و حمایت همه جانبه هیات مدیره و تماشاگران و تلاش دو چندان بازیکنان ، پرسپولیس به این مهم دست یافت. حالا باید تمام تمرکز برانکو و بازیکنان به لیگ قهرمانان باشد زیرا این تیم شایستگی قهرمانی در آسیا را دارد. امیدوارم که پرسپولیس با همین روند پیش برود و به قدرت نمایی خود در ایران ادامه دهد و انشاءالله به زودی زود بر بام آسیا بایستد.

هیچکس مثل برانکو به تیم نزدیک نیست

*حمید استیلی

پرسپولیس در لیگ امسال خیلی خوب نتیجه گرفت و هنگامی که قهرمانی این تیم قطعی شد تا حدودی انگیزه بازیکنان کاهش پیدا کرد و به همین علت کمی افت را شاهد بودیم. از طرفی پرسپولیس آنقدر خوب بود که انتظارات را بالا برد. هواداران و رسانه‌ها توقع دارند که این تیم همیشه خوب نتیجه بگیرد که این امکان‌پذیر نیست و در همه تیم های دنیا گاهی افت و خیز را شاهدیم.

در دل اتفاقات اخیر پرسپولیس نقد های فنی نیز مطرح شده اما برانکو از همه ما به تیم نزدیک‌تر است. این نفرات بازیکنان شایسته‌ای هستند، ولی ما باید به تفکرات برانکو در مورد استفاده از بازیکنان احترام بگذاریم، چون او در مباحث فنی نفر اول است.

پرسپولیس برای بار دوم قهرمان شده و این مسئله نشان می دهد که کارهایی درست و اصولی در تیم صورت گرفته است اما باید به آینده هم نگاه کرد و موضوع بسته بودن پنجره نقل و انتقالات را جدی گرفت. طبیعتاً باشگاه باید در این زمینه اقدامات لازم را انجام دهد و قطعاً مسئولان پرسپولیس دنبال تمدید قرارداد بازیکنان خواهند بود. البته در مورد تمدید قرارداد فقط مسائل مالی مهم نیست و باشگاه باید مسائل اخلاقی را هم در نظر بگیرد، چون این موضوع مهم است که پرسپولیس از لحاظ بازیکن با حاشیه مواجه نشود.

پرسپولیس؛ خوش یا ناخوش؟

*بهمن اسدی

با پیروزی یک بر صفر تیم فوتبال پرسپولیس مقابل پدیده این تیم سه هفته مانده به پایان لیگ برتر فوتبال برای دومین سال پیاپی و چهارمین مرتبه به مقام قهرمانی رسید.

برای سرخ های پایتخت که چند سالی اوضاع نابسامان را تجربه می کردند این روزها فراموش نشدنی است.

پرسپولیس در حالی دومین قهرمانی پی در پی را تجربه می کند که طی این دو سال انواع و اقسام رکوردها در لیگ را به نام خود ثبت کرد. این تیم در شرایطی جشن قهرمانی گرفت که حتی می توانست این جام را ماه قبل از آن خود کند. این در حالی است که پرسپولیس دو قهرمانی پیش از این را در سخت ترین شرایط و در کمال ناباوری در ثانیه های پایانی به دست آورده بود.

بار اول قرمزها معجزه وار با شکست استقلال قهرمان شدند و در نوبت دوم در دقیقه 96 با گل سپهر حیدری به جام رسیدند.

پس از آن پرسپولیس آن قدر ضعیف شد که هیچگاه هیبت یک قهرمان را نداشت. با حضور طاهری در نقش سرپرست(مدیرعامل) این تیم قرمزها بشدت متحول شدند.

با آمدن برانکو در کنار جذب بازیکنان موثرپرسپولیس اگرچه شروعی بد داشت اما خیلی زود تیم شد. سرخ ها اگرچه در شروع کار برانکو مدتی حتی به انتهای جدول چسبیدند اما وقتی موتورشان روشن شد تا یک قدمی فتح جام هم جلو آمدند.

در فصل اول فعالیت طاهری و برانکو فقط معجزه استقلال خوزستان سد راه قهرمانی پرسپولیس شد. پس از آن قرمزها با وجود حواشی پرتعداد همیشه مدعی درجه اول قهرمانی بودند. افت فاحش برخی رقبای سنتی هم مددکار شد تا پرسپولیس از همان ابتدا با آسودگی خیال چشم به جام داشته باشد. این اتفاق طی دو سال پیاپی رخ داده تا پرطرفدارترین تیم ایران بازهم به صف پر افتخارترین ها برگردد.

در این مسیر قطعا کارکرد یک چهره ناآشنا بسیار موثر بود. علی اکبر طاهری زمانی به پرسپولیس آمد که کمتر کسی او را می شناخت. او برخلاف قبلی ها خیلی دنبال رسانه نبود. از جلوی چشم ها گریخت ودر عوض قدرت سرخ ها به ویژه در فصل نقل و انتقالات را بالابرد. او نیز با وجود تلاش فراوان در اواخر کارش اسیر حواشی تیم های بزرگی چون پرسپولیس شد و ناباورانه در حالی که کارنامه قابل قبول داشت مجبور به ترک باشگاه شد.

با رفتن طاهری دوست و همکارش گرشاسبی عنان کار را در اختیار گرفت و مسیر را ادامه داد. بی گمان با رفتن طاهری پرسپولیس چهره درخشان قبلی را ندارد. البته این امر می تواند به اشباع بازیکنان و از دست رفتن انگیزه پس از قطعی شدن قهرمانی هم مرتبط باشد.

پرسپولیس اما فصل سختی پیش رو دارد. علاوه بر انگیزه ویژه رقبا در کشیدن ترمز این تیم، رفته رفته تاکتیک های برانکو و تیمش نیز برای مربیان رو شده است. از آن مهم تر محرومیت قرمزها از پنجره نقل و انتقالات است که این تیم را در پی رفتن اجباری برخی بازیکنان با خلاء بزرگ مواجه می سازد. پرسپولیس اما درد بزرگ دیگری هم دارد. چسبیدن برخی فرصت طلب ها به بدنه تیم موفق حرکت این تیم را به شدت سنگین می کند.

اگر سال پیش و پس از اولین قهرمانی در دوره جدید بازهم قرمزها شانس اول فتح جام معرفی می شدند برای فصل بعد کسب این موفقیت با ابهام جدی روبروست.

زمزمه جدایی چند بازیکن، پا به سن گذاشتن یکی دو نفر از بازیکنان موثر امسال، محرومیت از نقل و انتقالات ، کم شدن انگیزه ها خطرات بزرگی هستند که سال آینده می توانند جسم و جان قرمزها را فرسایش دهند تا دوگانه آنها سه گانه نشود.

باید دید آیا گرشاسبی و برانکو می توانند بر مشکلات موجود فایق آیند یا قرمزها برای فتح مجدد جام باید مدتی طولانی را پشت سر بگذارند.

برانکو الگویی ماندگار

*مازیار مهرانی

ورزش مانند ظرفي شيشه اي است كه مظروف و محتويات آن همواره در معرض ديد و قضاوت مخاطبانش قرار دارد هرچند عده اي به دلايل و مصالحي سعي در پوشش و كدري اين ظرف دارند تا كسي از سر درون آن آگاهي نيابد اما در نهايت سيه روياني كه درون ظرف شان غشي است نامه اعمال شان دير با زود نصب العين خاص و عام شده و با هر نيت و هر انديشه اي خواه نا خواه قضاوت در خصوص عملكرد و كارايي افراد در حوزه ورزش دشوار و پيچيده نخواهد بود. ناگفته پيداست كه پرسپوليس طي دو فصل گذشته عملكرد رضايت بخش و قابل دفاعي در مسابقات ليگ برتر فوتبال ايران داشته است.

در اين ميان نقش برانكو به عنوان مربي اي كه ضمن كسب دومين مقام قهرماني اين بار اين افتخار را زودتر از حد تصور به دست آورد غير قابل انكار است.

برانكو ثابت كرده كه به عنوان يك مربي حرفه اي به خوبي، پاي افكار و عقايدش مي ايستد، حتا اگر براي برخي از اين تصميمات تحت فشار قرار بگيرد. در واقع فارغ از توانمندي ها و دانش فني اين باور در وجود اعضاي تيم نهادينه شده كه هيچ بازيكني جايگاهي بالاتر از تيم و مربي آن ندارد.

به نظر درد اصلي و بزرگ فوتبال ما كمبود زمين و عدم كيفيت آن ، كم دانشي مربيان و ده ها دليل و بهانه ديگر نيست. درد و مشكل اصلي را بايد در عدم وجود تفكر و تعهد حرفه اي در فوتبال ما خلاصه كرد. شايد به همين دليل مربيان كاربلدي كه فارغ از رنگ چشم و مو توانستند انسجام و انضباط تيمي را سرلوحه كار خويش قرار دهند و بدون مصلحت انديشي و بده بستان هاي رايج مهره هاي مورد نظر را با ويژگي هاي تلاش، انگيزه،خودباوري،ايمان و اعتقاد به تيم و مربي به كار گيرند.در اين راه همواره موفق و الگويي ماندگار در تاريخ فوتبال ايران بودند.

بنای قهرمانی با مدیریت بی هیاهو

*کیوان طباطبایی

اصل ساده ای در زندگی است که به ما یادآوری می کند که اگر انتخاب هایمان درست باشد و مجموعه ای از عوامل به درستی کنار هم قرار گیرند کارها روی غلتک می افتد.در فوتبال هم همین طور است. اگر مدیر باشگاه مدیریت کند و حواسش به باشگاه و تیمش باشد و به حاشیه نرود به نتیجه مطلوب و دلخواه می رسد. اگر مربی از صفر تا صد عملکرد تیمش را رصد کند و همه چیز توی مشتش باشد و در انتخاب ها احساسی عمل نکند قطعا روی نیمکت موفق می شود و تیمش نتیجه می گیرد و این که اگر تمامی بازیکنان در پست های خود وظایف شان را با کمترین اشتباه انجام دهند پیروزی در دسترس است و نتایج چشمگیری رقم می خورد. قهرمانی تیم پرسپولیس در لیگ هفدهم حول و حوش چنین اصلی حاصل شد و از مدیر باشگاه تا مهاجمی که توپ را به گل بدل کرد وظایف شان را بطور صحیح به سرانجام رساندند و کمترین لغزش و نوسان را نسبت به سایر رقبا در لیگ داشتند.آنچه تیم پرسپولیس با سرمربیگری برانکو ایوانکوویچ را به قهرمانی در لیگ هفدهم رساند مدیریت سالم و دور از حاشیه باشگاه پرسپولیس در سه فصل گذشته بود که تیم برانکو را به سوی موفقیت و قهرمانی هل داد.مدیریتی که پرسپولیس را وارد مسیر سالمی کرد و به سمت تیم شدن و فتح قهرمانی سوق داد. اتفاقی که در گذشته برای پرسپولیس با وجود بریزوبه پاش هایش رخ نداد و این تیم را بالعکس به سمت حاشیه و گرفتاری هایی از جنس سو مدیریت هدایت کرد. بطوریکه تیم و اعضایش به جای این که بیشتر به برد و قهرمانی فکر کنند درگیر یک سری حاشیه از جنس تخریب بودند. به اعتقاد نگارنده ،پایه های قهرمانی پرسپولیس از سه فصل گذشته بنا شد و حاصل خردورزی مدیریتی بود که همه را متوجه وظایف اصلی شان کرد و نمی خواست مثل مدیران قبلی برای انجام هر کاری هیاهو براه بیندازد.