آفرین ، خدا قوت ...!

تیم ملی فوتبال جمهوری اسلامی ایران در بیست و یکمین دوره جام جهانی حضوری درخشان داشت و با سربلندی به کار خود در این رقابت ها پایان داد.بدون تردید فوتبال ایران در پنجمین حضور خود در این بزرگترین رویداد فوتبالی جهان و یکی از چند میدان مهم ورزش دنیا که چشم همه جهان را به خود جلب میکند نسبت به دوره قبل بهترین نمایش را داشت و موجب تحسین خودی وبیگانه شد. واین کارنامه در حالی به نام فوتبال ایران ثبت شد که براساس واقعیات و نظرات کارشناسانه تیم ایران در یکی ازسخت ترین گروه های این دوره از مسابقات قرار گرفته بود. اسپانیا در کارنامه خود علاوه بر قهرمانی در اروپا عنوان قهرمانی جهان را(در سال۲۰۱۰) هم ثبت کرده است. و پرتغال نیز همین دوسال پیش(۲۰۱۶) بالاتر از همه تیم های اروپائی ایستاد که قهرمان جام ملت های اروپا شد. و مراکش هم با داشتن بازیکنانی حرفه ای شاغل در باشگاه های اروپا یکی از بهترین تیم های آفریقائی است. با این حال تیم ملی ایران در مصاف حریفان خوش درخشید وبا نتایجی حتی فراتر از اتتظار نگاه ها را به سوی خود جلب کرد. تیم ایران در این مسابقات در هربازی خیلی مقتدر و با اعتماد به نفس بازی کرد و در برابر حریفان حرفه ای، حرفه ای عمل کرد. این رخداد خبر از آمادگی تیم ملی از هر حیث فنی ، فیزیکی و مهمتر از همه روانی وذهنی میداد. از این نظر بدون شک کادر فنی و شخص سرمربی بالاترین نقش را دارد و آنها نقش خود را به بهترین وجه انجام داده بودند.

علاوه بر همه اینها از نظر ورزشی هم فوتبال ایران بار دیگر عملا و در میدانی سخت و مرد افکن نشان داد وثابت کرد که از ظرفیت قابل توجه وتوان نهفته ای برای بهتر شدن و بالاتر رفتن برخوردار است. والبته این امری است که بارها ثابت شده و مکرر بسیاری از اهل فن ، رسانه ها و ازجمله این نشریه بر آن تاکید کرده اند.. اشکار شدن این توان و آن ظرفیت بیش از هر چیز به ارتقا سطح مدیریتی و تلاش بیشتر در جهت تحکیم ساختارهای فوتبال بستگی دارد. فوتبال ما در هر حال جهانی شده است. این واقعیتی قابل انکار نیست هرچند درباره چرایی و چگو نگی آن بحث های مهمی وجود دارد که این هم کار این نوشته نیست.حالا که واقعیات از جهانی شدن فوتبال ما خبر می دهد غیر عقلایی و بی انصافی وحتی خیانت به این رشته مستعد ورزشی و خیل علاقمندان ان است که سازوکار مدیریتی(با شخص کار نداریم) سطح پایین و گاه در حد محلی( ونه حتی ملی!) باشد. لب حرف ما این است که آقایان مسئول ، وزیر ، مدیرو...ورزش را ومهمتر از آن این استعدادها و سرمایه های ناب خدادادی و...را که نه فقط در عرصه ورزش که هرجا وهمه جا صاحب لیاقت و هنر هستند، درک کنید و دریابید. وباز مهمتر از همه این مردمی را که با همه وجود به سربلندی کشور و پرچم آن عشق می ورزند وبرای دفاع از آن هرجا( از جبهه های نبرد با دشمن غدار گرفته تا میادین ورزشی و...) لازم باشد هستند و با همه وجود حضور دارند؛ قدر بدانید. خود را نوکر و خدمتگزار آنها بدانید و طوری عمل و مدیریت کنید که در شان این مردم بزرگ و نجیب باشد والبته بدانید که هرچقدر هم برای این ملک وملت کار کنید باز هم کم است. حرف ما در باره ورزش است.

در هرحال آنچه از تیم ملی در برابر حریفان ظهور و بروز داشت حکایت از اولا وجود انگیزه وتلاش تا سرحد جان برای کسب موفقیت در نزد تک تک بازیکنان داشت و همچنین از حاکم بودن روح تدبیر ومدیریت برشکل ونحوه بازی آن. به دیگر سخن عامل" اندیشه ومحاسبه" بر کاروبار تیم ایران بالاترین تاثیر را داشت کروش چیزی را به شانس و اتفاق و احساس صرف و... واگذار نکرده بود.با نگاهی به سه بازی ایران به خوبی معلوم می شود که تاکتیک ایران عامل تعیین کننده است و علیرغم مالکیت بیشتر توپ توسط حریف کمترین موقعیت های خطرناک روی دروازه ما خلق میشد و..والبته یک عامل موثر دیگر که مکمل دو عامل بالا بود حضور فشرده و حداکثری تماشا گران پرشور ایرانی وجو ساخته شده توسط آنها در ورزشگاه بود! و.. این مطلب در پی تحلیل فنی نیست ، حرف دیگری دارد.خلاصه اینکه وجود این عوامل ذاتی وشخصیتی جبران بسیاری از ناداشته ها و کم کاری ها و بدکاری ها وجفاها و... را کرد. که پرداختن به این موضوع هم مجال جداگانه و نوشته ای مفصل را می طلبد.باری، اگر ورزش و فوتبال پدیده ای است با کارکردهای مهم اجتماعی مثل ایجاد غرور ملی، همبستگی و وحدت اجتماعی وتزریق روح امید و نشاط به جامعه بالاخره شاد کردن دل مردم و... تیم ملی فوتبال کشورمان در میدان بزرگ جهانی به بهترین وجه این نقش خود را ایفاکرد.به گونه ای که مردم در جاهای مختلف چه در محل مسابقات چه در کشورمان وچه در هر جای دنیا بارها رضایت و مراتب خشنودی خود را اعلام داشتند و مهم اینکه رهبری معظم انقلاب در دو پیام جداگانه از کار بزرگ وبازی های"عالی" تیم ملی قدردانی کرده واز اینکه ملی پوشان سرفراز و پیروز به کشور برمی گردند به انها "آفرین" و" خداقوت" گفت.

امیدواریم نمایش غرور آفرین و تحسین برانگیز تیم ملی در آوردگاه جهانی بهانه ودلیل محکمی باشد برای شروع کار های اساسی و اصلاح خرابی ها ی بی جهت آباد نشده ودرمان دردهای عمدتا اخلاقی وفرهنگی فوتبال که به گمان ما بزرگترین مانع سر راه پیشرفت ورزش وفوتبال به حساب می ایند.به ویژه حالا که در آستانه شروع فصل جدید فوتبال(۹۸-۹۷) باشگاهی کشورمان هستیم. به نوبه خود به ملی پوشان ، کادر فنی به ویژه شخص سرمربی تیم، و همه مسئولان و مدیران و رسانه هاو...یی که در خلق این موفقیت ملی و ورزشی نقش خود را مخلصانه وخادمانه انجام دادند"خداقوت" و خسته نباشید و به ملت بزرگ و خوانندگان گرامی تبریک عرض می کنیم .به امید اینکه فوتبال و ورزش ایران فردایی بهتر و روشن تر در پیش داشته باشد.

* سیدمحمدسعید مدنی