شیرجه ای به پهنای تاریخ 77 ساله
کیهان ورزشی-
همان روزی که کارلوس کروش، بی تفاوت به برخی انتقادات نسبت به عملکرد علیرضا بیرانوند، وی را با شماره یک به اردوی تیم ملی فراخواند، مشخص بود که مرد پرتغالی او را بالاتر از دیگر رقبایش می داند.
البته بیرانوند نقاط ضعفی داشت؛ مثل همه دروازه بان ها، اما به نظر می رسید در کنار آن دسته منتقدی که با یادآوری چند بازی عجیب این گلر در انتهای لیگ برتر قبلی دلسوزانه به او تلنگرمی زدند، برخی منتقدان این دروازه بان نیز بیش از آنکه نقد فنی به او داشته باشند و از ضعف های وی درون قفس توری سخن بر زبان برانند، از قیافه او خوشش شان نمی آمد و از آنجائیکه این پسر برایشان جذابیت نداشت، پا در یک کفش کرده و معتقد بودند که شماره یک تیم ملی در جام جهانی روسیه حق او نیست و وقتی چنین نگاهی به ماجرا باشد، لاجرم از عملکرد عالی و سه ساله تیمی که همین بیرانوند سنگربان آن بوده فاکتور گرفته می شود و ...
طی ماههایی که حرکات خزنده ای در دنیای مجازی برای تخریب این جوان رشید مشاهده می شد، او با تجربه تر از قبل بجای ظهور در رسانه ها سکوت کرد و تلاش کرد و تلاش کرد؛ آنقدر که رقبایش یکی یکی از میدان به در شدند.
می گویند خداوند دوبار به کار انسانها می خندد .دفعه اول زمانی است که می خواهد کسی را به اوج برساند،درحالی که تمام دنیا سعی می کنند که او را به زمین بزنند.بار دوم زمانی است که می خواهد کسی را به زمین بزند در حالی که تمام دنیا می خواهند او را به اوج برسانند .
علیرضا بیرانوند به آنچه که می خواست رسید تا این اوج گیری او، پندی گرانبها را برای آنهایی که در این مسیر قرار دارند بار دیگر زنده سازد: « از تو حرکت، از خدا برکت»
دروازه بان شماره یک تیم ملی را می توان در زمره خودساختگان فوتبال ایران دانست؛ از آن جنس بازیکنانی که مصداق کلام معروف علی دایی یعنی «لابی کنندگان با خدا» هستند.
همین خودساختگی اش بود که در خلال برگزاری مسابقات جام جهانی روسیه، خبرنگاران خارجی را به سمت او کشاند تا قصه زندگی اش یعنی همان حکایت حضیض و اوج را برایشان بازگو کند.
علیرضا بیرانوند با تمام نقاط ضعف فنی و رفتاری که دارد - تاکید می کنیم منکر آنها نمی شویم- از این حیث که دست روی زانوی خود گذاشته و یا علی (ع) گفته و بلند شده قابل احترام است و جامعه نیز همواره برای این انسان های خود ساخته عزت ویژه ای قائل بوده است.
نگاههای متفاوت به حضور او درون دروازه تیم ملی در آوردگاه جهانی، تنها با آغاز نمایش علیرضا برابر بزرگان فوتبال جهان به یک جمع بندی می رسید؛ فقط ایستادگی برابر طوفان پسران کازابلانکا، اعتماد به نفس مقابل ماتادورها و درخشش برابر رونالدو، برای این قلعه چی کارنامه قبولی محسوب می شد و آخر الامر چه کارنامه درخشانی در دست گرفت.
صفر تا صد زندگی او در یک لحظه ثبت شد؛ صفری که از روزهای بی سرپناهی در پایتخت شروع شد و صدی که مهار پنالتی بهترین فوتبالیست دنیا برایش ساخت.
او حالا روی ابرها است؛ او باید قدر این روزها را بداند، گذشته را از یاد نبرد و اینجایی که الان در آن قرار دارد را بام رویاهایش نپندارد. بیرانوند می تواند سالهای سال از آن قفس توری حراست کند به شرطی که با همان دست فرمانی که او را به جام جهانی رساند پیش برود و مراقب حواشی خانه ویران کن فوتبال باشد.
او باید هر روز و هر لحظه این را با خود زمزمه کند که؛ دنیا از فریبنده ترین راه نقاط ضعفت را پیدا می کند.
*حمید ترابپور
****************************************************************
بیرانوند می تواند به اروپا برود
پیش از شروع بازی های جام جهانی، انتقادهایی به
علیرضا بیرانوند میشد و عده ای علیرضا را در حد و اندازه های ایستادن در چارچوب
دروازه تیم ملی فوتبال کشورمان در جام جهانی نمی دانستند. آن زمان نظر من بر خلاف
نظر این عده بود. بیرانوند علاوه بر آمادگی بیشتری که نسبت به سایر دروازه بان های
دعوت شده به اردو‌های تیم ملی داشت، دارای تجربه کافی نیز بود زیرا او در بازی های
مهمی چه در ترکیب پرسپولیس و چه در ترکیب تیم ملی حضور داشت که همین موضوع باعث شد
تا آقای کروش به او اعتماد کند و او را دروازه بان اول تیم ملی انتخاب نماید.
عملکرد بیرانوند در جام جهانی بد نبود. وظایفی که بر عهده یک دروازه بان است را
انجام داد. به نظر من، در بازی های تیم ملی مقابل مراکش، اسپانیا و پرتغال، فشار
بیشتر روی مدافعین بود تا دروازه بان. بیرانوند به جز مهار ضربه پنالتی رونالدو و
دفع 2،3
موقعیت از حریفان، توپ خطرناک دیگری روی دروازه اش نیامد تا او را به زحمت بیندازد.
باز هم می گویم که بیشتر فشار بازی روی مدافعین بود و آن ها اجازه خلق موقعیت به
حریف را نمی دادند. اخیرا شنیدم که به او پیشنهادات بازی در تیم های باشگاهی
اروپایی شده است. خب این امر بعد از برگزاری بازی های جام جهانی برای هر بازیکنی
که در این مسابقات شرکت کرده، طبیعی است. حضور بیرانوند در تیم های اروپایی می
تواند به پیشرفت او کمک کند و شاید روزی او را در تیم های مطرح دنیا دیدیم. درست
است که با رفتن بیرانوند از پرسپولیس، این تیم ضربه می بیند اما باید جای خالی او
را با خرید مناسب پر کنند. حضور در تیم های اروپایی فرصتی است که نصیب بیرانوند
شده و باید از آن استفاده کند. هر بازیکن حرفه ای وقتی از یک تیم می رود، جای خالی‌اش
احساس می شود و بی شک پرسپولیس هم جای خالی بیرانوند را احساس خواهد کرد.
*هادی طباطبایی
*****************************************************************
«علیرضا» در مسیر موفقیت های بزرگ تر
عزت و ذلت دست خداست. قبل از شروع جام جهانی،
خیلی ها می گفتند که علیرضا بیرانوند برای جام جهانی آماده نیست و نباید دروازه‌بان
اول تیم ملی در این مسابقات باشد. حرف های زیادی علیه علی زدند و او را در حد این
مسابقات نمی دانستند اما خدا را شکر که او بر خلاف نظر عده ای، توانست خودش را از
نظر روحی و روانی به شرایط آرمانی برساند و آماده حضور پر قدرت در جام جهانی کند.
علی در بازی های جام جهانی خیلی خوب عمل کرد و روز به روز هم بهتر شد. عملکردش د
هر 3
مسابقه عالی و بدون اشتباه بود. اوج موفقیت او در بازی مقابل پرتغال رقم خورد که
توانست ضربه پنالتی رونالدو را مهار کند و ایران را امیدوار به صعود نگه دارد. او
در اوایل بازی برابر پرتغال استرس داشت اما با مهار پنالتی رونالدو هم از استرس او
کاسته شد و هم روحیه تیم ملی کشورمان بالا رفت و یک بازی هجومی را از جانب ایران
در دقایق باقیمانده مسابقه شاهد بودیم. نمایش خوبش در بازی های جام جهانی باعث شد
تا تیم های اروپایی از لیگ های معتبر خواهان جذب او شوند، به خصوص در بازی آخر که
او عملکرد چشمگیری داشت. آرزوی هر بازیکنی است که لژیونر شود و در تیم های بزرگ و
مطرح اروپایی بازی کند. به نظرم او می تواند به پیشنهادهای خوبی که از تیم های
باشگاهی اروپایی دارد فکر کند و به یکی از آن ها جواب مثبت بدهد. البته باید این
موضوع را هم در نظر گرفت که الان شرایط باشگاه پرسپولیس مساعد نیست. اگر این امکان
وجود داشت که او تا نیم فصل در پرسپولیس می‌ماند و بعد از باز شدن پنجره نقل و
انتقالات پرسپولیس و خرید یک دروازه بان خوب توسط این تیم، از جمع سرخپوشان جدا می
شد، هم پرسپولیس آسیب نمی‌دید و هم علیرضا به پیشرفتش ادامه می داد. او می تواند
با یک تصمیم درست و در نظر گرفتن تمام جوانب، آینده خوبی برای خود بسازد. در کل عملکرد
او در جام جهانی فوق‌العاده بود و این فقط نظر من نیست بلکه تمام کارشناسان با من
هم عقیده هستند. امیدوارم که او را در لیگ های معتبر دنیا ببینیم و همان گونه که
در جام جهانی خوش درخشید، در هر تیمی که حضور دارد موفق باشد و افتخار‌آفرینی کند.
*ابراهیم میرزاپور
******************************************************************
پاسخ منتقدانش را داد
علیرضا بیرانوند دروازه بان آماده ای است و
توانست با عملکرد خوبش در بازی های جام جهانی چشم همگان را به خود خیره کند. او به
منتقدانش نشان داد که آن چیزی که در موردش می گفتند درست نیست. علیرضا در هر سه
مسابقه ای که وظیفه حراست از چارچوب دروازه تیم ملی کشورمان را بر عهده داشت، خوب
و بی نقص عمل کرد. او بیشتر از توقعات ظاهر شد و به نظرم نمره قبولی را از بازی
های جام جهانی گرفت. در فوتبال بحث های حاشیه ای زیاد است که برای هر بازیکن اتفاق
می افتد. بیشتر بازیکنان وارد حاشیه می شوند که برای آینده فوتبالی شان مناسب
نیست. قبل از جام جهانی برای علیرضا بیرانوند حاشیه درست کردند و روحیه او را
پایین آوردند اما او با تلاش فراوان و انگیزه ای که داشت، بی نظیر بود و دهان
منتقدانش را بست. هر بازیکنی که در اطرافش حاشیه سازی می شود، باید به کارش ادامه
دهد و به هیچ عنوان به حاشیه هایی که برایش می سازند توجه نکند. علیرضا بیرانوند
یا هر بازیکن دیگر با در پیش گرفتن راه درست، می توانند موفق شوند. الان صحبت هایی
در مورد لژیونر شدن بیرانوند به گوش می رسد که به نظرم می تواند بهترین اتفاق برای
او باشد. همیشه این موضوع را گفتم و باز هم تاکید می کنم که اگر فرصتی برای لژیونر
شدن یک بازیکن ایجاد شد، دست دست نکند زیرا با رفتنش می تواند بهتر و راحت تر
پیشرفت کند. هر کاری، سختی خودش را دارد. به نظرم اگر این موقعیت نصیب بیرانوند
شد، باید به آن عمل کند و وارد دنیای جدیدی از فوتبال حرفه ای شود. شانس یک بار در
خانه آدم را می زند و الان فرصت خوبی است تا بیرانوند وارد دنیای حرفه ای فوتبال
شود. من به شخصه دوست دارم که او را در باشگاه های اروپایی و تیم های خوب ببینم.
*****************************************************************
بیرانوند؛ از رویا تا واقعیت
علیرضا بیرانوند، دروازه بان جوان تیم ملی فوتبال ایران و پرسپولیس اگر درخشان ترین چهره ایران در جام جهانی نباشد قطعا یکی از بهترین هاست. اوج هنر بیرانوند زمانی شکل گرفت که با واکنش دیدنی سد راه ضربه پنالتی رونالدوی پرتغالی شد.
اما حکایت بیرانوند از این هم شنیدنی تر است. بازیکنی که تقریبا همه می دانیم با چه شرایط سختی خود را به اینجا رساند. از این نظر او نه تنها در رسانه های ایرانی بلکه در رسانه های مختلف جهان مورد توجه قراردارد.
جوان بلند بالای لرستان برای دیده شدن نیاز به چشمان کارشناس نداشت هر چشم معمولی با مشاهده او درون دروازه حدس می زد که او توانایی بزرگ شدن دارد. متاسفانه او حتی با این قدرت ذاتی هم سختی بسیار کشید تا جایگاهی پیدا کند. از شغل های خدماتی و در خیابان خوابیدن گرفته تا دور ماندن از حق و حقوقش با وجود عقد قرارداد با نفت تهران...
با همه اینها باید به باشگاه نفت که فضا را برای رشد او پدید آورد درود فرستاد. باشگاهی که حالا نیست تا بیرانوندهای آینده مکانی برای بروز توانایی های خود نیابند.
اکنون بیرانوند در اوج است و همان چشم هایی که روزگاری او را نمی دیدند او را امروز به گونه دیگری نظاره نمی کنند. علیرضا بیرانوند برای بزرگی در سطح جهان نیاز به رفع مشکلات فنی اش دارد. مشکلاتی که باید پیش از این در جوانی و نوجوانی برطرف می شدند. همان مشکلاتی که چندی پیش گریبانش را گرفته بود و او را تا یکقدمی از دست دادن پیراهن شماره یک تیم ملی پیش برد. شما گمان می کنید آن مشکلات برطرف شده باشند؟ اتفاقا همین امروز موقع حساسیت در این باره است. تیم ملی برای داشتن یک دروازه بان شش دانگ حساب ویژه ای روی بیرانوند باز کرده است. خوشبختانه دروازه بان شماره یک تیم ملی برای داشتن انگیزه بیشتر رقبای سرسختی دارد. با وجود این همه درخشش به طور قطع در غیاب احتمالی بیرانوند فوتبال ما نفراتی مثل حسینی، مظاهری، عابدزاده و... را دارد تا خیلی باعث نگرانی نشود. از این رو بیرانوند باید لحظه ای تعلل و سهل انگاری نکند. پست سخت و پرفشار دروازه بانی آن قدر زیر ذره بین است که با کوچکترین اشتباهی باعث نابودی یک نفر می شود. اگر تا دیروز در خصوص بیرانوند تردیدی در مورد توانایی هایش وجود داشت امروز و با نمایش قابل قبول در جام جهانی روسیه توقعات بسیار بالاست.
اگر روزگاری در خلاء دروازه بان خوب در آسیا یک عابدزاده و حجازی و الدعایه چشم ها را خیره می کردند امروز با وجود دروازه بانان تیزچنگ در کره جنوبی و ژاپن و ... برای مطرح شدن در قاره کهن کار بسیار سخت و دشوار شده است. اگر در آسیا شرایط اینگونه باشد قطعا در سطح جهان سختی کار صد چندان خواهد بود. تحت این شرایط و با عبور از آنچه بر"بیرو" گذشته باید دید او چه برنامه ای برای آینده اش دارد. سکون در یک صحنه(گرفتن پنالتی کریستیانو رونالدو) و یا داشتن رویاهای بزرگ؟
اگر روزگاری علیرضا بیرانوند درگیر با مشکلات مالی دست و پا گیر در رتق و فتق امور عادی زندگی دچار سختی فراوانی بود امروز و با گذر از این مشکلات مسیری هموارتر دارد. فراموش نکنیم بیرانوند قصه ما همانگونه که در ابتدای مطلب نوشتیم به شکل ذاتی توانایی های لازم را برای درخشش در سطح اول دنیا دارد. منتهی برای تحقق این امر او باید تمرکز لازم را داشته باشد و برای رسیدن به این هدف بزرگ برنامه ای درست طراحی کند. آرزو می کنیم آنهایی که معتمد جوان رعنای فوتبال ما هستند در این راه یارش باشند و نه بار...
*بهمن
اسدی
****************************************************************
شيرجه اي به پهناي تاريخ 77ساله!
استعداديابي در حوزه ورزش اگر در كشورهاي توسعه يافته بر مبناي يك نظام جامع و هدفمند شكل مي گيرد . متاسفانه در جامعه ما بر بستر حادثه يا اتفاق استوار است ، همچنين اگر در ورزش كشورهاي پيشرو ، استعداديابي بر اساس شرح وظايف تعريف شده و سازماندهي شده در حوزه هاي لازم ، مرتبط ، به هم پيوسته و مبتني بر طي سلسله مراتب كاملا منسجم و منظم است، در ورزش ما لازمه اين مهم تعهد فردي و اخلاق حرفه اي ، و تا حد بيشتري بخت و اقبال خوش و مناسب افرادي است كه بر حسب تصادف در زمان لازم و در مكان مناسب توسط افراد حاذق و كاربلد ديده شدند!
در چنين احوالي بايد افزود در كشورهاي مترقي استعداديابي بر اساس شيوه هاي نوين و علمي انجام مي شود، و افراد از دوره طفوليت و از مجراي سيستم آموزش و پرورش ، شناسايي و در بهترين مسير كه امكان رشد و شكوفايي شان پيش بيني مي شود هدايت مي گردند، اما ما در حوزه ورزش كشورمان اغلب متكي به شيوه هاي تجربي و مشاهده عيني هستيم!. و آخر آنكه كشورهاي موفق در حوزه ورزش اين امر را بر عهده افراد آموزش ديده و متخصص گذاشته اند اما در حوزه ورزش حرفه اي ما اغلب اين واسطه ها يا دلال هاي ورزشي هستند كه در معرفي نخبه ها فعاليت بيشتري از خود نشان مي دهند!. اگر نگارنده به نحوه پرورش مستعدهاي ورزشي و تفاوت پرورش و نگهداري از آنان در كشورهاي توسعه يافته و ورزش خودمان بنويسد يقينا مثنوي هفتاد من و ما از موضوع اصلي پرونده اين هفته پرت خواهيم شد!. كافي است بدانيم براي معرفي و شناسايي عليرضا بيرانوند و بيرانوندها بايد ابر و باد و ماه و خورشيد و فلك همه به كار آيند. تا يك جوان رشيد از خطه قهرمان پرور لرستان در جام جهاني فوتبال چشم ها را خيره كند و داستان شگفت انگيز زندگي دشوار و طاقت فرسايش كه انسان را به ياد افسانه هاي باستان مي اندازد نقل محافل و رسانه هاي بين المللي گردد.
بيرانوند يك شبه در فوتبال چهره نشد و تنها از يك فرد براي رسيدن عليرضا به جايگاه موفق ترين دروازه بان تاريخ فوتبال ايران در مسابقات جام جهاني نبايد ياد كرد قطعا افراد متعددي در اين مسير به ياد ماندني بخت و اقبال عليرضا را تغيير دادند، اما به راستي نمي توان نقش كليدي سرمربي تيم ملي را در اين افتخار آفريني ناديده گرفت!. مربي اي كه علي القاعده در راس هرم و بالاترين نقطه پيشرفت حرفه اي و ملي هر ورزشكار يا فوتباليستي ايستاده است.
چه بسيار فوتباليست هاي بزرگي كه به دليل كج سليقگي ، باند بازي و مصلحت انديشي ، حسرت پوشيدن رداي تيم ملي در بزرگ ترين آوردگاه ملي فوتبال ، به دلشان ماند و چه بسيار فوتباليست هاي توانمند كه در اوج آمادگي و پختگي به دليل سو مديريت و رهبري در تيم ملي ، بدترين بازده را به لحاظ فني در مسابقات مهم ملي بروز دادند، اما بيرانوند كه بعد از اتمام مسابقات جام جهاني ٢٠١٤ برزيل و در پروسه جوانگرايي تيم ملي به استراليا رفت و در جام ملتهاي آسيا ٢٠١٥ ، طعم نيمكت نشيني را چشيد و بعد به عنوان يك ملي پوش به شكار سرخ هاي پرافتخار پايتخت در آمد، و در مسابقات مقدماتي با اعتماد ويژه كروش رقباي سرسختي را كنار زد ، حتی پس از دوره افت عجيبش در انتهاي فصل گذشته ليگ برتر و واپسين مسابقات پرسپوليس ، در اردوي آماده سازي تيم ملي در جام جهاني روسيه به آنچنان آمادگي فني و روحي دست يافت كه باورش براي خوش بين ترين هوادار و كارشناس فوتبال امكان ناپذير بود!
شيوه دفاعي و بازي هوشمندانه تيم ملي هر چند كه در اين ركورد تاريخي ، به ياري بيرانوند شتافت! و نام او را در راس نام هاي دروازه بان هاي بزرگ تاريخ فوتبال ايران ثبت و جاودانه كرد، اما اين بي انصافي خواهد بود چنانچه ما شجاعت ، رشادت و عرق ملي و تعصب و عكس العمل هاي بي نظير بيرانوند را ناديده بگيريم به ويژه آن شيرجه بلند او روي ضربه پنالتي يكي از بهترين بازيكنان تاريخ فوتبال جهان ،شيرجه اي به بلندي و پهناي تاريخ فوتبال ٧٧ ساله ايران!
*مازیار مهرانی
*****************************************************************
سنگربان ایرانی در قاب رسانه های جهان
جام‌جهانی برای فوتبال ایران به پایان رسید. سالهای بعد از این حضور تنها خاطراتی به جا می‌ماند که می‌توانیم آنها را مرور کنیم. همچون نمایش جذابمان مقابل آرژانتین در جام‌جهانی 2014. در روسیه تیم ملی ایران بازی‌های خوبی را به نمایش گذاشت و بهترین نتیجه خود را در 5 دوره‌ای که در مسابقات حضور داشته، بدست آورد اما این جام ایران یک ستاره بی چون و چرا داشت و آن کسی نبود جز علیرضا بیرانوند. دروازه‌بانی که با وجود هجمه انتقاداتی که به سویش روانه بود، توانست به خوبی از دروازه تیم ایران محافظت کند، تا جایی که در بازی آخر مقابل پرتغال موفق شد پنالتی رونالدو را مهار کند؛ موضوعی که سوژه بسیاری از رسانه‌های جهان شد. این واکنش فوق‌العاده، یادآور ضرباتی بود که عابدزاده در بازی برگشت دربرابر استرالیا با هنرنمایی تمام مهار می‌کرد.
پس از مهار پنالتی رونالدوی 4 گله، موج واکنش‌ها درباره عملکرد بیرانوند و مهمتر از آن زندگی دشواری که او سپری کرده تا به اینجا برسد، به راه افتاد. لحظاتی پس از پایان بازی توئیتر فیفا با انتشار تصویری از جهش دیدنی بیرانوند، مهار پنالتی او و ناکامی کریس را به تصویر کشیده است. بلیچر ریپورت هم تصاویر ناکامی رونالدو در تقابل با بیرانوند را منتشر کرده است. فردای بازی واشنگتن پست مطلبی نسبتا طولانی را به قلم "ربکا تان" در وصف زندگی بیرانوند نوشت. در این مطلب با عنوان "از بی‌خانمانی تا مهار پنالتی رونالدو" آمده، بیرانوند 25 ساله موفق شد پنالتی بازیکنی را بگیرد که به پادشاه پنالتی‌ها معروف شده است تا اینگونه توجه دنیا را به خود جلب کند و نامش را در تاریخ ثبت کند.
روزنامه ایندیپندنت هم به عملکرد این دروازه‌بان بلندقامت پرداخت و نوشت "ایران پس از مهار پنالتی رونالدو توسط بیرانوند، شایسته احترام بود. او پنالتی را مهار کرد تا رونالدو نتواند به پنجمین گل خود برسد و پرتغال موقعیتش را به عنوان صدرنشین از دست بدهد. روزنامه سان در گزارشی به زندگی بیرانوند پرداخت و نوشت"قهرمان ایران در جام‌جهانی به سختی می‌خوابید، خیابان‌ها را تمیز می‌کرد و پدرش او را بخاطر اینکه خلاف میلش عمل کرده بود، مورد نکوهش قرار می‌داد اما او ستاره جام‌جهانی شد".
سایت اسپورتینگ نیوز درباره او می‌نویسد "گلر ایرانی در حالی پنالتی رونالدو را توانست مهار کند که در پس چهره‌اش یک داستان باورنکردنی از سختی‌ها و مشکلات وجود دارد". سایت اسپورت بیبل هم می‌نویسد "کسی که توانست در این بازی پنالتی رونالدو را مهار کند بازیکنی است که داستان زندگی‌اش، الهام‌بخش‌ترین داستانی است که تاکنون خوانده‌اید".
*عرفان خماند
مطلب عرفان خماند عالی بود 
