چرا تماشاگر استقلال عصبانی است؟

کیهان ورزشی-

استقلال تهران به عنوان یکی از تیم‌های پرطرفدار فوتبال ایران در نخستین دیدارش در رقابت‌های لیگ برتر مقابل پیکان با تساوی صفر – صفر متوقف شد. ثبت همین نتیجه و در کنارش نمایش نه چندان قابل قبول استقلال، صدای تماشاگران حاضر در ورزشگاه آزادی را درآورد تا جایی از اواخر بازی شعارهای تندی را علیه وزیر ورزش سر دادند.

اعتراض تماشاگران استقلال تنها به سر دادن شعار علیه وزیر ورزش خلاصه نشد. بنا بر اعلام خبرگزاری مهر در پایان بازی یک تماشاگر ناراضی بطری آب را به سمت سرپرست باشگاه استقلال پرتاب کرد؛ سرپرستی که همین چند روز قبل با حکم وزیر وارد باشگاه استقلال شده بود.
وزیر ورزش و جوانان رئیس ‌مجمع دو باشگاه پرسپولیس و استقلال است و معمولا وقتی یکی از این تیم‌ها خوب بسته نمی‌شود یا در نتیجه‌گیری ضعیف عمل می‌کند، شاید اعتراضاتی به وزیر بشود ولی دامنه اعتراض‌های جمعه شب که در آن از الفاظ رکیک نیز استفاده می‌شد، بسیار وسیع‌تر از دفعات گذشته بود.
بدون تردید استفاده از دشنام و الفاظ رکیک برای بیان اعتراض تقبیح شده است و همه اذعان دارند نباید در محیط ورزشگاه که بزرگ و کوچک در کنار یکدیگر به تماشای مسابقه فوتبال می‌پردازند، چنین شعارهایی سر داده شود. البته این یک طرف ماجراست، باید به این نکته هم توجه شود که چه اتفاقاتی در باشگاه بزرگ و مردمی استقلال رخ داده که تماشاگران این چنین عصبانی شده‌اند؟!
هر چند که وزارت ورزش معتقد است این جریان توسط عده‌ای خاص هدایت شده ولی دامنه اعتراض‌ها آنقدر گسترده بوده که نمی‌توان آن را محدود به 100، 200 یا 1000 نفر کرد. اگر بخواهیم واقع بینانه به ماجرا نگاه کنیم به این نتیجه می‌رسیم که یک جای کار ‌اشکال دارد که تماشاگران این چنین معترض می‌شوند.
اعتراض جمعه شب نشان داد که تماشاگر استقلال احساس می‌کند آنها را بازی داده‌اند، با تیمشان رفتار خوب و درستی نشده، در انتخاب مدیران‌شان اصل شایسته‌سالاری مورد توجه قرار نگرفته ، روابط بر ضوابط ترجیح داده شده، نقش اطرافیان و نورچشمی‌ها پررنگ است و... و مسبب تمام این اتفاقات را هم وزارت ورزش و شخص وزیر می‌دانند.
ما فعلا به این نتیجه نرسیده‌ایم که از طرف وزارت ورزش نسبت به بعضی تیم‌ها جانبداری‌های بچگانه وجود دارد اما از گوشه و کنار می‌شنویم که برخی بچه‌ها و نورچشمی‌های مقامات ارشد در سایه غفلت آنها به مسائلی ورود می‌کنند که نباید بکنند.
با این وجود اگر شرایط آنگونه که تماشاگران استقلال فکر می‌کنند باشد نمی‌توان به موفقیت این تیم امیدوار بود. مادامی که تیم نتیجه نگیرد، شاهد این اعتراض‌ها خواهیم بود. وزارت ورزش اگر واقعا به فکر اصلاح است، باید با تصمیمات درست این نگرش تماشاگران(صاحبان واقعی استقلال) را تغییر دهد.
یادمان نرود که فوتبال و به‌طور کلی ورزش متعلق به مردم است. مردم نباشند، ورزش معنی ندارد. در غیاب مردم بهترین و فنی‌ترین مسابقات و رقابت‌های ورزشی حرارت و هیجان و کیفیت و معنی خود را از دست می‌دهند.
وقتی می‌گوئیم ورزش مال مردم است، یعنی آنهایی که مسئولیتی در ورزش دارند و صاحب پست و منصبی در این حوزه هستند، باید خود را خادم و خدمتگزار مردم بدانند و هرگز فکر نکنند که صاحب و وارث ورزش هستند و با آن هر طور که دلشان بخواهد، معامله کنند.

همواره این حقیقت و این اصل را در جایی از ذهن و قلب خود به عنوان یک «باور»، محکم نمایند که «مهمان چند روزه» ورزش هستند و قرار نیست برای همیشه در این حوزه و این پست‌ها ماندنی باشند و نقش صاحبخانه را بازی کنند. صاحب این خانه فقط «مردم» هستند!

*محمود محمدی

برچسب ها: استقلال تهران ، وزیر ورزش و جوانان ، مسعود سلطانی فر