فاصله طولانی ورزش با شرایط ایده آل

وزیر محترم ورزش چندی پیش در جمع روسای فدراسیون های ورزشی گفته است فوتبال ملی و باشگاهی ایران دربهترین شرایط تاریخی خود قرار دارد.ایشان با ردیف کردن پیروزی ها و افتخاراتی که طی یکسال گذشته نصیب فوتبال ایران در رده های مختلف سنی، فوتبال سالنی و ساحلی شده و با استناد به قهرمانی تیم فوتبال پرسپولیس در لیگ برتر و قهرمانی استقلال در جام حذفی و صعود این دو تیم به مرحله یکچهارم مسابقات با شگاهی آسیا این ادعا را مطرح می کند و سرانجام می افزاید که دو تیم استقلال و پرسپولیس از حیث ساماندهی ساختار، اسپانسرینگ و مسائل مدیریتی وضعیت مناسبی دارندو تمهیدات خوبی در این زمینه انجام شده و خلاصه با توجه به جمیع جهات " ورزش ایران در شرایط آرمانی و استثنایی قرار دارد."

اینکه از زبان شخص اول اجرایی ورزش می شنویم ورزش ایران در شرایط ایده آل یا به قول ایشان استثنایی قرار دارد و فوتبالمان انطور و باشگاه هایمان اینطور و... جای خوشحالی و خوشوقتی دارد و امیدواریم وضعیت ورزش ایران کماکان رو به بهبود باشد وبا شتاب و سرعت بیشتر در مسیر روبه جلو حرکت کند. اما ما علاوه بر اینکه از زبان مسئولان و مدیران اظهاراتی را در باره وضعیت ورزش و رشته هایی مثل فوتبال می شنویم از منابع دیگر هم اخباری را در باره شرایط واتفاقات ورزش می شنویم. علا وه بر شنیده ها هر روز با چشم خود شاهد اتفاقات و چهره بستن مسائلی هستیم که چندان با نظر وزیر محترم مبنی بر " شرایط آرمانی و استثنایی” مطابقت ندارد و متاسفانه آن را تائید نمی‌کند. ضمن اینکه اصولا ما نمی دانیم تعریف و ملاک و معیار ایشان برای " آرمانی و استثنایی” خواندن شرایط ورزش ایران چیست؟ آیا ایشان صعود به جام‌جهانی و ارایه بازی های خوب تیم ملی در روسیه را ملاک سنجش وقضاوت خود قرار داده است؟! که می دانیم وبارها هم نوشته ایم وضعیت تیم ملی فوتبال و شرایط حاکم بر آن ربطی به برنامه ریزی های کلیت ورزش ندارد آنجا کروش تکلیف همه چیز را معلوم می کند واجازه مداخله در امور تیم‌ملی را به دیار البشری نمی دهد... والبته نتیجه کارش را هم همه داریم می بینیم. این تقریبا نظیر همان شرایطی است که در کشتی حاکم است وآنجا رسول خادم حرف اول و آخر را می زند و... نتیجه کار او را هم داریم می بینیم. والبته همه می دانیم آقا رسول و کشتی از این نظر با بی مهری هایی هم از سوی تشکیلات اداره کننده ورزش مواجه اندو... از همه حرف ها گذشته آیا انصافا وبه راستی هیچ وقت در مقاطع مختلف گذشته ورزش ما نظیر شرایط فعلی را که هنوز نمی توانیم سر در بیاوریم چرا وزیر محترم آن را” استثنایی” می نامد تجربه نکرده است؟!

در باره اظهار نظر اشاره شده جناب وزیر در این مختصر به همین اکتفا می کنیم . به نظر ایشان احترام می گذاریم اما عرض می کنیم با توجه به جمیع جهات از سرمایه های انسانی نهفته و ظرفیت های مادی انباشته در ورزش گرفته و واقعیت های غیرقابل کتمان که دقیقا ناقض نظرات ایشان است نمی توانیم با حرف ایشان در باره ورزش موافق باشیم مگر اینکه بخواهیم واقعیت های انکار ناشدنی را نادیده بگیریم و غیر مسئولانه بر آنها چشم ببندیم. راستی آن است که ورزش ما تا رسیدن به شرایط آرمانی و ایده ال فاصله ای بس طولانی و بعید دارد. در این باره بارهای بار نوشته ایم به ویژه در اوقاتی که میادینی چون المپیک و همین بازی های آسیایی برپا می شود و به روشنی و صراحت بدون اینکه توضیحی لازم باشد یا اینکه اصلا توضیحات و لفاظی ها و...اثری بر واقعیت و تغییر دادن آنها داشته باشد معلوم می شود از نظر ورزشی هر کسی در کجای کار قرار دارد؟! بارها نوشته ایم ورزش ما بالقوه خوب است و قابلیت پیشرفت خیلی بیش از این را دارد اما شرایط عینی و بالفعل آن - جز در چند رشته آن هم به طور نسبی- چنگی به دل نمی زند. ورزش ما در عرصه قهرمانی می تواند جزو کشور های صاحب ورزش در آید اما در نیامده و هیچ وقت هم د ر نیامده و هر موقع اینطور شد می توانیم ادعا کنیم که شرایط ورزش ما بی سابقه و استثنایی شده نه حالا که معلوم نیست چه اتفاقی روی داده چه تحولی انجام شده کدام برنامه کارشناسانه و دقیق اجرا شده و...؟! و اصلا چرا شرایط فعلی و رزش را باید استثنایی و آرمانی بدانیم؟! البته در روزهای اخیر وبا شروع لیگ برتر با کمال تاسف اتفاقاتی در بعضی ورزشگاه ها ی ما رخ داد که از بعضی جهات واقعا بی سابقه و استثنایی بود!اتفاقاتی که ریشه در بی سر وسامانی مدیریتی در باشگا های بزرگ ما داشت. همان که آقای سلطانی فر آن را از حیث”سازماندهی ساختار، اسپانسرینگ و مسایل مدیریتی” مطلوب و ایده ال می داند!! ما ضمن اینکه به زحمات و تلاش های صادقانه ای که در عرصه ورزش کشور انجام می شود احترام و ارج می نهیم اما چون در حد خودمان به توانایی های بالقوه ورزش ایران به ویژه از حیث استعداد ونیروی انسانی واقفیم با ارزیابی واقع گرایانه نمی توانیم وضعیت فعلی ورزش را ایده آل بدانیم و بدان دلخوش باشیم.تاکید می‌کنیم ورزش ایران تا رسیدن به نقطه ای که در ان تازه بتواند حرکت به سمت ایده ال را آغاز کند فاصله ای طولانی دارد و کارهای بسیاری باید انجام دهد. به گمان ما اولین قدم برای حرکت مصمم و جهادی در این مسیر "شناخت و ارزیابی دقیق شرایط” و” پذیرش واقعیت " ها و پرهیز از خود فریبی و گیر افتادن در ورطه تحلیل های غلط و همچنین مستلزم گوش نسپردن به سخنان واهی و نظرات دور از واقعیت مشاوران فرصت طلب و نان به نرخ روز خور است و ...!

* سیدمحمدسعید مدنی