بزرگ ترین رقیب ایران در بازی های آسیایی!
چند روزی است که کاروان ورزش ایران در گروه های مختلف برای شرکت در هجدهمین دوره بازی های آسیای راهی کشور اندونزی می شود حدود ۳۷۸ ورزشکار دختر و پسر ایرانی در ۴۲ رشته در کاروان ورزشی ایران حضور دارند که با حریفان هم قاره ای خود به رقابت خواهند پرداخت. از عمربازی های آسیائی حدود۷۰ سال می گذرد. اولین دوره این بازی ها در سال۱۹۵۱ برگزار شد که این به دنبال تلاش های چند ساله ای بود که از سوی چند کشور آسیائی وعمدتا شرق این قاره انجام شده بود عاقبت اولین دوره آن در کشور هند برگزار شد که از سوی نخست وزیر فقید این کشور یعنی جواهر لعل نهرو به نامی که امروز می شناسیم یعنی” بازی های آسیائی” نامگذاری شد. این بازی ها که بعضی آن را اصطلاحاً المپیک آسیایی می خوانند که البته اصطلاح درستی نیست اما در واقع شبه المپیکی است که در آن تمامیت ورزش قاره کهن به صحنه می آید و در مقایسه با یکدیگر عیار هر یک مشخص خواهد شد ضمن اینکه مجال و میدان مناسبی است برای اینکه هر کشوری وضعیت فعلی ورزش خود را با وضعیت چهارسال گذشته مقایسه کند و محاسبه نماید آیا طی این مدت پیشرفت داشته، درجا زده یا پسرفت! بدیهی است این کاری است کارشناسانه که فقط بامعیار”کمیت” و مثلا مقایسه تعداد مدال ها به نتایج دقیق نمی انجامد و ملا ک ها و معیارهای دیگر را هم باید لحاظ کرد و در بررسی ها باید در نظر داشت.امیدواریم ورزش ایران در این میدان خوش بدرخشد و در ارزیابی های دقیق و کارشناسانه - ونه خودفریبانه- مشخص شود که حرکت ورزش ایران در مجموع رو به جلو بوده ونسبت به بازی های دوره قبل که در کشور کره جنوبی برگزار شده از رشد کمی و کیفی برخوردار بوده است.
با نگاهی به سابقه و بر اساس گزارش های رسمی کاروان اعزامی ورزش ایران به جاکارتا پرتعدادترین کاروانی است که طی چهارده دوره حضور ورزش ایران در این بازی ها به مسابقات اعزام می شود.امیدواریم با توجه به وضعیت اقتصادی و ارزی کشور مسئولان امر در اعزام تک تک نفرات از ورزشکار گرفته تا غیر ورزشکار دقت و وسواس لازم را صورت داده باشند و خدای ناکرده از جیب مردم و کیسه بیت المال خاصه خرجی صورت نگرفته باشد وکسی و مسئولی از خجالت دوست و آشنا و در و همسایه ای در نیامده باشد!! این تذکر که از سر انجام وظیفه مطرح می شود از آنجا ست که متاسفانه در ورزش ما از دیرباز تا امروز موضوع چربش رابطه بر ضابطه و خرج بی حساب کردن از جیب مردم از سر رودر بایستی و راضی کردن دوستان و حتی گاه به عنوان" حق السکوت"! پدیده کم وبیش ملموسی بوده که جزو آفات ورزش ایران به حساب می آید چون علاوه بر ضرر و زیان مالی که به ورزش می زند جانشین اصول مهم و موثری چون شایسته سالاری و تخصص گرایی می شود.و... که این خود بحثی مفصل است و پرداختن به آن به مجالی جداگانه احتیاج دارد.باری، هر چند به طور کلی قاره آسیا علی رغم پهناوری و وسعت از نظر ورزش نسبت به قاره های دیگر به ویژه اروپا و آمریکا ضعیف تر و عقب است اما در این قاره سه کشور چین و ژاپن و کره جنوبی حضور دارند که از تمام کشورهای آسیایی جلوترند وجزو کشورهای صاحب ورزش در دنیا به حساب می آیند ودر جدول مدالی المپیک ها همواره جزو صدرنشینان هستند. حضور این کشورها در بازی های آسیایی علاوه بر اینکه بر کیفیت وسطح فنی رقابت ها می افزاید و بسیاری از رشته ها را قابل توجه جلوه می دهد، حالت دوگانه ای هم از حیث رقابت بر کلیت بازی ها حاکممی کند. به این معنی که در این بازی ها سه کشور چین و ژاپن و کره جنوبی بر سر سه رده اول جدول مدال ها رقابت می کنند و سایر کشورهاکه با سه کشور نامبرده به ویژه با چین فاصله ای بعید دارند بر سر مقام چهارم به بعد و پایین تر رقابت دارند. ورزش ما هرچند متاسفانه جزو قدرت های درجه اول آسیا به حساب نمی آید اما خوشبختانه جزو مدعیان درجه اول کسب مقام چهارمی هست و با کشورهایی نظیر قزاقستان در این باره مصافی نفس گیر وشانه به شانه دارد در واقع مقام ایده آل ورزش ما از حیث کمی و مدالی در این بازی ها مقام چهارمی است و با توجه به واقعیت ها حالا حالا به بیشتر از آن نباید اندیشید . مکان و رده ای که تا کنون چهار دوره نصیب ورزش ما شده است که فقط یکدوره ان مربوط به زمانی است که کشورهای استقلال یافته شوروی مثل همین قزاقستان در این بازی ها شرکت داشته است(گوانگجو-۲۰۱۰).
امیدواریم کاروان ورزش ایران در بازی های آسیایی در بهترین مقام و مکان قابل دسترسی قرار بگیرد ورضایت مردم عزیز و ورزشدوست کشورمان را جلب کند اما به عنوان نکته پایانی لازم می دانیم بر این نکته تاکید ورزیم که بزرگترین رقیب کشور هایی مثل ما خودمان هستیم. به این معنی که ما ضمن اینکه باید تلاش کنیم نسبت به حریفان برتر باشیم باید بکوشیم و در جاکارتا به شکل عینی و عملی و با ارزیابی دقیق و کارشناسانه- ولو با تعداد مدال های کمتر- نشان دهیم که جلوتر رفته ایم و نسبت به چهار سال پیش پیشرفت داشته ایم.
* سیدمحمدسعید مدنی