در فوتبال پایه ایران چه فجایعی که رخ نمی دهد!
مجتبی را به جرات می توان یکی از خلاق ترین هافبک های تاریخ فوتبال ایران دانست؛ بازیکنی که شاید اگر بدشانسی نمی آورد و کابوس مصدومیت روزهای آرامش را آشفته نمی کرد، سالهای سال خلا یک بازیکن پاسور را در تیم ملی ایران و باشگاه استقلال پر می کرد و همچنان در مستطیل های سبز حرف اول را می زد.
مجتبی در گفت و گویی با «کیهان ورزشی» شرکت کرد که متن آن را می خوانید:
*مجتبی به نظر تو چرا چند سال است فوتبال ایران نتوانسته هافبکی در قواره های خودت و محرم نویدکیا پیدا کند؟
ریشه به فوتبال پایه ایران بر می گردد. فوتبالی که توجهی به آکادمی ها ندارد. روزهایی بود که خود ما در فوتبال پایه حضور داشتیم و آن زمان روی بازیکنان کار می شد اما الان دلال ها کار را در دست گرفته اند و برایشان تنها این مهم است که از پدر و مادر بازیکن پول بگیرند. همین باعث می شود تا اتفاق خوبی را شاهد نباشیم. اگر کشور ما کم جمعیت و خالی از استعداد بود حرفی نداشتیم اما اینجا بحث این است که؛ کار ینمی کنیم که حاصل آن را ببینیم.
البته من باید خدمت شما عرض کنم که در فوتبال دنیا هم کمبود بازیکنان خلاق تا حدودی احساس می شود که دلیل آن گرایش مربیان به سبک های خاص فوتبال است.
امروزه مربیان بیشتر از هافبک ها می خواهند از چپ و راست خط دفاع حریف را دور بزنند و عملا بازیکنان خلاق از چرخه خارج می شوند.من برای ژاوی و اینیستا احترام خاصی قائل هستم چون آنها بودند که فوتبال را برای مردم جهان ساده و به اصطلاح همه فهم کردند. بازی آنها که خلاصه می شد در پاس های کوتاه، حرکت پله پله و ساده، مردم را به فوتبال بیشتر علاقه مند می کرد. آنها از همان دست نفرات خلاق مورد نظر شما هستند.
*برگردیم به فوتبال خودمان؛درهمین دربی اخیر،به نظرما فقدان بازیکنان خلاق و هافبک های بازیساز در دو تیم از علل بی روح بودن مسابقه بود.
-جالب و البته عجیب است که هنوز در فوتبال ایران به دنبال محرم نودیکیا و مجتبی جباری می گردند.ما باید ببینیم در همین دربی اصول مهم فوتبالی را رعایت می کنیم.در فوتبال ایران اصول چه جایگاهی دارند؟ آیا بازیکن فرم خودش را حفظ می کند؟در دنیا اگر دربی ها جذاب می ود دلیلش این بازیکنان همواره خودشان را در فرم خوبی حفظ می کنند.ما از نظر تکنیکی و ساختاری ضعف داریم. چرا بازیکنانی که خلاق هستند و می توانند بازیسازی کنند قیمت بالایی دارند؟ چون تعدادشان کم و نقش شان مهم است و متعاقبا باید تلاش شود این بازیکنان در فرم خوب حفظ شوند. اینجا بحث درک لحظه ای است. فوتبال صدم ثانیه ای است. من در بازی استقلال و السد قطر احساس کردم کیفیت بازی فرشید اسماعیلی در طول 90 دقیقه در حال افزایش است. می دانید چرا؟ چون داشت مقابل ژاوی بازی می کرد و مجبور بود خودش را تا بالاترین سطح بکشد و کم نیاورد. اینها خیلی مهم است که بازیکنان ما برابر این نفرات بازی کنند. چند بازیکن در فوتبال ما این شانس را دارند که تیم شان به مراحل بالایی رقابت های لیگ قهرمانان آسیا برسد و برابر ژاوی بازی کنند؟ پس بیاییم اصول را رعایت کنیم. برنامه ریزی داشته باشیم. خیلی از بازیکنان ما باید در بحث دریافت توپ و ارسال آن اصلاحاتی را در کارشان انجام دهند.
با این تفاسیر مشکل بزرگ را فقدان برنامه می دانی؟
-بله، از شما می خواهم یک کمپین درست کنید و سراغ فوتبال پایه بروید. ببینید آنجا چه فجایعی رخ می دهد. فوتبال پایه امثال مجتبی جباری را معرفی کرد اما امروز...!
