پنج بار دور کره زمین را شنا کرده ام!

*بچه کرج،ساکن مشهد و دانشجو

-شاهین ایزدیار شناگر پرافتخار بازیهای پاراآسیایی جاکارتا متولد 22 شهریور 1372 در استان البرز است:« اصالتاً کرجی‌ام و اکنون نیز خانواده‌ام کرج هستند و خودم به تنهایی در مشهد زندگی می‌کنم. به خاطر مهدی ضیایی، مربی تیم ملی شنا، به مشهد آمدم و اکنون نیز هفت سال است که زیر نظر ایشان تمرین می‌کنم. »

- شناگر خراسانی تیم ملی معلولان در خانواده ای ورزشکار رشد کرده است و در این باره می گوید: خانواده‌ای ورزشی دارم، پدرم تکواندو کار بود و من نیز از هفت تا 9 سالگی تکواندو و ژیمناستیک کار می‌کردم اما چون میزان آسیب دیدگی در این رشته بسیار زیاد است و آن زمان پاراتکواندو نبود، شنا را انتخاب کردم. ورودم به رشته شنا صرفاً برای یادگیری بود و فکر نمی‌کردم این رشته را به صورت حرفه‌ای دنبال کنم. به‌دلیل ترسم از آب، این یادگیری نیز بسیار دیر اتفاق افتاد.

-وی دانشجو است: دانشجوی تربیت بدنی دانشگاه فردوسی هستم اما اولویت اولم ورزش است. اکنون باید در مقطع ارشد باشم ولی به دلیل مرخصی‌های زیادی که گرفته‌ام و با توجه به اینکه به‌خاطر مسابقات دو سال دیرتر وارد دانشگاه شدم، هنوز دو ترم از مقطع کارشناسی‌ام باقی مانده است. ضمنا دانشگاه بیشتر از آنچه که به افراد عادی کمک می‌کند، به من مساعدت کرد.

- شاهین در خصوص معلولیتش عنوان کرد: در کودکی، مخصوصاً دوران مهدکودک و دبستان، با دیدن تفاوت دستم با سایر کودکان اذیت می‌شدم اما به‎‌مرور وقتی که با ورزش شنا آشنا شده و این موفقیت‌ها را کسب کردم، اعتماد به نفسم افزایش یافت، تا جایی که اکنون به داشتنش افتخار می‌کنم و هیچ کمبودی نیز احساس نمی‌کنم.

*اوائل از آب می ترسیدم

-نحوه ورود شاهین به دنیای رشته شنا قسمت بعدی صحبت های ورزشکار پرافتخار جانبازان و معلولین بود و وی دراین باره عنوان کرد: به‌اندازه‌ای از آب می‌ترسیدم که آموزش شنا برای من نزدیک به یک سال طول کشید، در صورتی که سایر افراد در عرض یک ماه یا کمتر، حداقل یک شنا را یاد می‌گیرند. این ترس به‌حدی بود که نمی‌خواستم وارد آب شوم، خیلی از جلسات لب استخر می‌نشستم، فقط گریه می‌کردم و برای آموزش نمی‌رفتم، اما با تشویق‌های پدر و مادرم و زحمات مربیانم، درنهایت وارد تیم شدم.

-وی ادامه داد: مانند بسیاری از خانواده‌ها که فرزندانشان را برای آموزش می‌فرستند، من نیز به این منظور رفتم، اما با تشویق‌های خانواده کم کم ادامه داده و وارد تیم شهر کرج شدم. تا چهارده سالگی با افراد عادی تمرین می‌کردم تا این‌که با پدر یکی از بچه‌ها که جانباز بود آشنا شدم، ایشان نیز من را به هیئت جانبازان کرج معرفی کردند، سه ماه بعد در مسابقات کشوری جانبازان که در خراسان بود شرکت کرده و در همان سال سه مدال طلا کسب کردم، با توجه به این‌که با افراد عادی تمرین می‌کردم رکوردهایم نسبت به افراد معلول ایران خیلی بهتر بود و ستاره مسابقات شدم.

-شناگر پرافتخار بازیهای پاراآسیایی 2018 جاکارتا اضافه کرد: از پانزده سالگی به عضویت تیم ملی درآمدم و حاصل این 10 سال عضویت 46 مدال بین‌المللی است. از هفده سالگی و سه ماه قبل از اولین دوره بازی‌های پاراآسیایی در گوانجو به مشهد آمده و از سال 2010 مشهد هستم.

-شاهین درخصوص اولین مربی خود در شنا می گوید: اولین مربی من، استاد احمدی بود. در کرج مربیان زیادی داشتم، آقای چگینی، حسینی و... برایم زحمت کشیدند . بطورکلی تک تک این مربیان برای من زحمت کشیده‌اند. کسی که مرا با شنای معلولین آشنا کرد آقای کیاحیرتی بود، ایشان جانباز و پدر یکی از شناگران بود.

*زندگی ام را فدای ورزش کرده ام

-دارنده شش مدال طلای پاراآسیایی جاکارتا درباره رفتار مردم و اطرافیانش نسبت به خودش می گوید:قبل از این موفقیت‌ها بچه‌ها با دیدن دستم تعجب می‌کردند؛ گاهی متوجه می‌شدم که به پدر و مادرشان اشاره می‌کنند، برخی از این والدین نیز از من سوال می‌کردند و زمانی که توضیح می‌دادم که شناگر هستم و در این سطح ورزش می‌کنم برای فرزندشان توضیح می‌دادند و افتخار می‌کردند. بعد از کسب این موفقیت‌ها و طی 10 سال عضویت در تیم ملی، دید مردم نسبت به این‌که یک معلول توانسته تا این حد موفق باشد عوض شد، بسیاری از افراد لطف داشتند و گفتند که الگوی ما یا فرزندان ما هستی و صحبت هایی که بیشتر جنبه تحسین داشت.

-شاهین درخصوص تاثیرگذارترین شخصیت در زندگی‌اش که بیشتر جنبه الگو برای او دارد ، عنوان کرد: افراد زیادی برای من زحمت کشیده و الگو بوده‌اند اما بیشتر از همه پدر و مادرم و پس از آن مهدی ضیایی،مربی‌ام تاثیرگذارترین‎ها بوده‌اند.

-ایزدیار در مورد سختی هایی که تاکنون برای پیشرفت در رشته شنا کشیده است، می گوید:از سال 2010 که به مشهد آمده و به صورت حرفه‌ای کار می‌کنم، سختی‌های زیادی کشیده و کل زندگی‌ام را فدای ورزش کرده ام. تفریح، مهمانی، خانواده را تنها به‌خاطر شنا و کسب افتخار برای ایران ترک کرده‌ام. خیلی سخت است که کودکی از هفده سالگی به شهر دیگری برود و تنها زندگی کند، بخوابد، غذا بخورد، تنها به تمرین برود و بازگردد و هیچ کس در خانه منتظرش نباشد. بسیاری از موارد نیز از تمرین خسته می شدم اما با انگیزه ای که پدر و مادرم و خیلی از دوستانم به من می دادند، دوباره برگشته و با قدرت ادامه می دادم. این‌که دوستانت بیرون بروند و تو به خاطر تمرین نتوانی بیرون بروی و همراهی شان کنی، 9 شب بخوابی یا پنج صبح در هوای سرد زمستان در آب شنا کنی اصلاً راحت نیست.

- وی اضافه کرد: هفته‌ای دوازده جلسه تمرین آبی و سه جلسه تمرین بدنسازی داشتم. یک روز دو جلسه و یک روز سه جلسه تمرین که سخت و جانفرسا بود.

*شش ماده‌ای که طلا گرفتم تقریباً سرعتی بود

-دارنده شش مدال طلا و یک مدال نقره بازیهای پاراآسیایی درباره افتخارات ارزشمند خود در جاکارتا می گوید:در رتبه بندی نفرات حاضر در مسابقات ،برخی چیزها قابل پیش‌بینی بود اما مسابقه است و نمی‌توان بااطمینان کامل گفت شش مدال طلا می‌گیرم. فقط در یک یا دو ماده که تخصصم بود و فاصله‌ام با مدال نقره زیاد بود، مطمئن بودم، اما در سایر ماده‌ها تلاش زیادی کردم و تمام نیرویم را گذاشتم؛ لطف خدا و دعای مردم بود که شش مدال طلا از آن من و ایران شود.

-وی ادامه داد:ضمنا یکی از هفت ماده‎‌ای که شرکت کرده بودم تخصص رقیب قزاقم بود. یک شناگر یا می‌تواند استقامتی‌رو یا سرعتی‌رو باشد. شش ماده‌ای که طلا گرفتم تقریباً سرعتی بود، به جز دویست متر که نیمه استقامت بود و در آن نیز طلا گرفتم، اما دیگر نمی‌شد که از استقامت طلا گرفت. اگر می‌خواستم طی این چهارسال از اینچئون تا جاکارتا روی استقامت کار کنم شاید آن شش طلا را از دست داده و فقط یک طلای چهارصد متر به دست می‌آوردم، اما ترجیح دادم در ماده‌های اصلی و تخصصی‌ام طلا بگیرم.

-شاهین اضافه کرد: اولین مدالم را به مربی، دومین مدال را به پدر و مادرم و سومین مدال را به پزشک روانشناس و مربی بدنسازم تقدیم کردم. افراد زیادی برای من زحمت کشیده‌اند و تعداد مدال‌هایم برای اهدا به آنان کافی نیست اما سایر مدال‌هایم را به تمام ملت ایران تقدیم می‌کنم.

*شناگران ما در حال رسیدن به رکوردهای 50 سال پیش هستند!

-ایزدیار درباره فاصله شنای ایران با جهان می گوید:متاسفانه50 تا 70 سال با شنای جهان فاصله داریم؛ یعنی رکوردهایی که 50 تا 70 سال پیش در سطح جهان ثبت می‌شد اکنون شناگران ما در حال رسیدن به آن هستند. البته درپاراالمپیکشرایط بسیار بهتری داریم و به رکوردهای جهانی نزدیک‌تر هستیم. خوشبختانه با افتخاراتی که شنا در جاکارتا کسب کرد توجهات به سمت این رشته بیشتر شد. از طرفی با پوشش رسانه‌ای خوب این رقابت‌ها افراد زیادی علاقمند به حضور در این رشته شدند و از طرفی سایر شناگران نیز برای افتخارآفرینی انگیزه گرفتند.

-وی اضافه کرد:امیدوارم این حمایت‌ها ادامه داشته باشد. دید مردم و مسئولین نسبت به شنا واقعا تغییر کرد. شنا رشته‌ای پرمدال است و حتی بسیار پرمدال‌تر از رشته‌ای مانند دوومیدانی. این پتانسیل در شناگران ما وجود دارد؛ شنای معلولین دارای 10کلاس از S1 تا S10 می‌باشد که در هرکدام 7 مدال طلا توزیع می‌شود. یعنی 70 مدال طلا که من در کلاس S10 هستم. اگر سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی مناسبی داشته باشیم نمی‌گویم 70 طلا، اما حداقل 10 تا 15 مدال طلا می‌توانیم بگیریم. کاری که کشورهایی مانند ژاپن و چین در حال انجام آن هستند.

*زورم نمی رسید هفتمین مدال طلا را کسب کنم

-شاهین با کسب شش مدال طلای پاراآسیایی جاکارتا با القاب بسیاری مواجه شد که هر کدام قابل توجه بود. او دراین باره می گوید:از ارتش یک نفره واقعا خوشم آمد؛ از دوستانی که این لقب را به من دادند تشکر می‌کنم. امیدوارم لایق این القاب و محبت‌های مردم باشم و باز هم بتوانم در آینده با اهتزاز پرچم ایران دل آنها را شاد کنم.

-ایزدیار عنوان کرد:واقعا در این 4 سال شبانه‌روز تلاش کردیم و فقط و فقط زحمت کشیدیم. هیچ کدام از این مدال‌ها حتی آن نقره نیز به راحتی بدست نیامد. 50 روز قبل از اعزام به بازی‌های پاراآسیایی در صفحه شخصی‌ام در فضای مجازی اعلام کردم که تا بعد از مسابقات فعالیتی در فضای مجازی نخواهم داشت و با مدال طلا برخواهم گشت.با توجه به اینکه شنا رشته‌ای رکوردی است تقریبا از قبل خیلی از اتفاقات قابل پیش‌بینی است. هرچند که روز مسابقه ممکن است اتفاقاتغیرقابلپیش‌بینی هم رخ دهد، اما تا حدودی می‌دانستیم که در چه موادی شانس رفتن روی سکوی قهرمانی را داریم. همان زمان هم اعلام کردم که با 6 مدال طلا برخواهم گشت که خوشحالم به وعده‌ام عمل کردم و روسفید شدم.-شاهین درباره شانس خود در کسب طلای هفتم بازیهای آسیایی پاراآسیایی توضیح داد و گفت:واقعا زورم نمی‌رسید .ماده تخصصی رقیب قزاقم که در 6 ماده دیگر شکست خورده بود، ماده 400 متر بود که نقره گرفتم. این ماده استقامت خالص بود و اگر می‌خواستم در آن طلا بگیرم شاید مدال‌های دیگر را از دست می‌دادم. حتی در ماده نیمه استقامت هم حریفم را شکست دادم، اما در استقامت دیگر نتوانستم.-دارنده شش مدال طلای بازیهای پاراآسیایی جاکارتا ادامه داد: با همکاری ضیایی و اقبالی در این سال‌ها به گونه‌ای برنامه‌ریزی کردیم که در تمام مواد شانس رفتن روی سکو را داشته باشیم؛ از طرفی با توجه به رکوردهایی که داشتم می‌دانستم که در 6 ماده شانس اصلی طلا هستم که خوشبختانه نتیجه هم داد. البته در 400 متر می‌توانستم با رکورد بهتری شنا کنم، اما باز هم نمی‌توانستم طلا بگیرم چون ماده تخصصی حریفم بود. البته در مواد دیگر هم می‌توانستم رکوردهای بهتری ثبت کنم، اما با توجه به اختلافی که با رقیبان داشتم تشخیص دادیم تقسیم قوا انجام شود و فشار زیادی وارد نکنیم.

*نگاه مان به پرسپولیس ملی باشد

-شاهین که طرفدار تیم پرسپولیس است در خصوص حضورش بر سر تمرینات فینالیست لیگ قهرمانان آسیا می گوید:برخورد خوب و گرمی داشتند به خصوص آقای برانکو که حتی در اینستاگرامش هم برای من پست گذاشت. علیرضا بیرانوند وامید عالیشاهبرخورد گرمی داشتند و بازیکنانی مانند سید جلال حسینی و بازیکنانی که روز قبل در جام حذفی بازی داشتند نبودند، اما واقعا تجربه خوبی بود

-ایزدیار که به پیگیری اخبار فوتبال علاقه مند است ، می گوید:شاید خیلی فرصت نکنم مسابقات را به صورت مستقیم ببینم، اما نتایج را حتما دنبال می‌کنم. حضور پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان آسیا دیگر یک حضور باشگاهی نیست بلکه باید با دید ملی به آن نگاه کنیم.ضمنا فکر می‌کنم تیم ملی در جام جهانی روسیه نسبت به دوره‌های گذشته عملکرد بهتری داشتیم حتی تا نزدیکی‌های صعود از مرحله گروهی هم رفتیم، اما متاسفانه بدشانس بودیم.

-ایزدیار اضافه کرد: کارلوس کروش سرمربی تیم ملی فوتبال تاکنون خیلی خوب کار کرده و فوتبال ایران را متحول کرده است. امیدوارم قدر او را بدانیم و حضورش استمرار داشته باشد. فکر می‌کنم اگر باشد می‌توانیم بعد از سال‌ها به قهرمانی در جام ملت‌های آسیا برسیم.

*من با سیامند صمیمی تر هستم

-شاهین با سایر ورزشکاران جانبازان و معلولین هم روابط خوبی دارد و دراین زمینه می گوید: ورزشکاران جانباز و معلول رابطه بسیار خوبی با یکدیگر دارند باسیامندرحمان بیشتر از همه دوستی دارم که از سال 2010 با یکدیگر در مسابقات شرکت می‌کنیم.سیامندهم از آن سال تمام طلاها را درو کرده است. باسیدعرفانحسینی در دوومیدانی هم صمیمی هستیم. با خانم زهرا نعمتی و تقریبا تمام ورزشکاران رابطه خوبی داریم. با شناگران المپیکی از جمله نسیمی شاد و شناگرانمان در بازی‌های آسیایی آشنا هستم.

*برای ارتقای رکوردم باید هزاران کیلومتر شنا کنم

-ایزدیار برای ارتقای رکورد خود در رشته شنا می گوید:یک شناگر برای کم شدن صدم ثانیه‌ها باید هزاران کیلومتر تمرین کند؛ اگر بخواهم از ابتدا که شنا را آغاز کرده‌ام تا کنون محاسبه کنم، شاید بیش از چهار یا پنج بار دور کره زمین شنا کرده‌ام. شنا واقعاً ورزش سختی است زیرا تمام سیستم‌های انرژی را در خود دارد و ظرفیت هوازی، استقامت پایه، تحمل اسیدلاکتیکی و قدرت انفجاری‌ یک شناگر باید بالا باشد. برخی از رشته‌ها مانند وزنه برداری قدرت هوازی یا اسید لاکتیک نیاز ندارد اما شنا، کشتی یا تنیس خاکی واقعاً رشته‌های سنگینی هستند و اگر کسی در آن موفقیتی کسب می‌کند یعنی از جان و دل مایه گذاشته است.

-وی درخصوص پاداش دریافتی برای کسب مدال در پاراآسیایی جاکارتا می گوید: پاداش وزارت ورزش و جوانان برای مدال طلا 160 سکه است. از قوانین وزارت ورزش خبر ندارم که این پاداش به چه صورت پرداخت می‌شود اما هر چه باشد ما تابع قوانین هستیم.فکر کنم پاداش ورزشکاران پاراآسیایی و آسیایی با هم در اسفند ماه پرداخت می‌شود. جایزه پای سکو نیز داشتیم که پس از کسب هر مدال پرداخت می‌شد، برای هر مدال طلا پنج هزار دار بود، پاداش شش طلا و یک نقره من سی هزار و پانصد دلار شد.ضمنا مبلغ پاداش زیاد است و زندگی ‌ما نیز پر از مشکلات است. بخشی از مبلغ پرداختی را باید برای آینده‌ام سرمایه‌گذاری کنم و بخشی از آن نیز باید صرف تمرینم برای رقابت‌های بعدی شود.

-شاهین در خاتمه می گوید: از لحاظ مالی تاکنون درتوانم نبوده که به کودکانی که مانند خودم هستند کمک کنم اما زیاد بوده‌اند افرادی که در زمینه شنا به آنان کمک کرده‌ یا به ایشان امید داده‌ام. در آینده نیز پس از کسب مدال در پارالمپیک می‌خواهم مربی‌گری شنا را ادامه دهم و ان‌شاء‌الله به افتخارآفرینی بیشتر برای تیم ایران کمک می‌کنم.

* کیوان طباطبایی