عامل اصلی شکست تیم ملی ایران هم از فوتبال آموزشگاهی آمده بود!
چند روز پیش خبری روی خروجی خبرگزاری های معتبر جهان رفت که متاسفانه در ایران آن چنان که باید و شاید بازخوردی نداشت . تیتر خبر این بود : «برگزاری فینال مسابقات فوتبال دبیرستان های ژاپن با بیش از 60 هزار تماشاگر».
استادیوم سایتاما 2002 که 63200 نفر گنجایش دارد میزبان این مسابقه بود. همان ورزشگاهی که ترکیه افسانه ای با روشتو رکبر ، ارگون پمبه ، اومیت داوالا ، ییلدیرای باشتورک ، امره بولوزوغلو ، حسن ساس و کاپیتان هاکان شوکر در نیمه نهایی مسابقات جام جهانی کره و ژاپن مقابل برزیل «فیل بزرگ » با تک گل رونالدو زانو زد تا «سله سائو»رویاهای امپراتوری عثمانی را نقش بر آب کند .
حالا و نزدیک به 17 سال بعد فینال دبیرستان های ژاپن در این استادیوم و با تماشاگران بیشتر برگزار می شود ! سایت رسمی فیفا تماشاگران آن مسابقه(ترکیه و برزیل) را 61058 نفر اعلام کرده است در حالی که فدراسیون فوتبال ژاپن که مسابقات آموزشگاهی را به طور کامل پوشش می دهد عنوان کرده علاقه مندان برای تماشای فینال دبیرستان های ژاپن تمام صندلی ها را اشغال کرده بودند .
در این دیدار، دبیرستان «آموری یامادا» موفق شد با نتیجه سه بر یک دبیرستان «ریوزو کزای دای کاشیوا» را شکست دهد تا بتواند قهرمان جدید دبیرستان های ژاپن لقب بگیرد.
لیگ دبیرستان های فوتبال ژاپن با هدف پیشرفت فوتبال این کشور در سال 1917 تاسیس و از سال 1993 و با حمایت وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال ژاپن شکل و شمایل حرفه ای تری به خود گرفت .
این مسابقات که با نام«کوکوریتسو» مشهور است، بزرگترین رویداد ورزشی آماتور در این کشور به حساب می آید و در دوره تعطیلات تابستانی و زمستانی(ماه دسامبر تا ژانویه) مدارس برگزار می شود .
اکثر بازیکنان دو دهه اخیر چشم بادامی ها مثل «اوساکو» که اتفاقا دو گل تیم ملی کشورش مقابل تیم ملی ایران را در مسابقات جام ملت های آسیا به ثمر رساند از دل همین مسابقات به سطح اول فوتبال معرفی شده اند . «اوساکو» از تیم دبیرستان« کاگوشیما» شروع کرد در تیم کاشیما آنتلرز رشد یافت و اکنون پیراهن تیم وردربرمن آلمان را برتن دارد .
هرساله 4000 تیم از سراسر کشور ژاپن در این مسابقات شرکت می کنند که در مرحله نهایی 48 تیم موفق به کسب سهمیه و در نهایت جواز ورود به لیگ را به دست می آورند .
این در شرایطی است که فوتبال
آموزشگاهی ایران در دهه 60 میلادی و در زمانی که فوتبال ژاپن محلی از اعراب نداشت
رونق بسیاری داشته و چهره هایی مثل جعفر کاشانی ، مهدی مناجاتی ، ابراهیم آشتیانی، نصرالله عبدالهی ، برادران مظلومی
، اکبر کارگر جم ، حسن روشن و ..
در مسابقات آموزشگاه ها چهره شدند و توانستند بعد ها پیراهن تیم ملی را برتن کنند؛
اما متاسفانه سال هاست که توجه به ورزش پایه و علی الخصوص فوتبال که در اینجا مورد
نظر ماست از نظرها مغفول مانده و کمترین توجهی به آن نمی شود . البته از نظر کثرت
مراکز آموزشی مثل مدارس فوتبال همه چیز بر وفق مراد است ولی خروجی قابل تاملی از
این مراکز به چشم نمی خورد و سازو کار غلطی بر آنان حکمفرماست. کیهان ورزشی بارها
و از زبان موسپید کرده های فوتبال به فساد در فوتبال پایه پرداخته که شوربختانه
گوش شنوایی برای آن پیدا نشده است و...
البته هستندمربیانی مثل مهدی مهدوی کیا که با راه اندازی آکادمی کیا سعی بر بازیکن سازی دارند وتمام تلاش خود را برای شکوفایی استعداد جوانان این مرز و بوم به کار گرفته اند ولی متاسفانه تعدادشان از انگشتان یک دست هم تجاوز نمی کند .
در هر حال امیدواریم که روزگاری
دوباره فوتبال آموزشگاهی و آکادمیک دوباره احیا شود تا امثال کارلوس کروش مجبور
نشوند برای ساختن یک تیم ملی چمدان به دست دور دنیا را بگردند.
* کامران خطیبی
