بیرانوند در گفت و گوی نوروزی با کیهان ورزشی: «مسی» نه؛ برای دو نفردیگر نقشه کشیده‌ام!

کیهان ورزشی- حمید ترابپور

97 برای او سال تحقق آرزوهای بزرگی بود که سالهای نه چندان دور در ذهن می پروراند؛ همان روزهایی که در این شهر بزرگ، دغدغه سرپناه را داشت و گمنامی بزرگترین مشخصه او بود.

«علیرضا بیرانوند» نمونه بارز یک انسان خودساخته است که می توان برای نوجوانان این مرز و بوم او را مثال زد.

او بود که خسته نشد و دست از تلاش نکشید تا سری بین سرها درآورد.

او بود که به مرز شکست رسید اما برای تحقق رویاهای طلایی اش کنار نکشید.

شاید هم نان قلبش را می خورد؛ کسی چه می داند، شاید روزی از روزهای تنهایی و بی سرپناهی اش که عکس انداختن با نماد رنگ و رو رفته میدان آزادی تهران بیشترین لذت دنیا را برای او داشت، از خدایش این موفقیت ها را خواسته بود و خدا هم او را در آغوش گرفت و به اینجا رساند.

قلعه‌چی تیم‌ ملی و باشگاه پرسپولیس به همان اندازه ای که تلاش کرد تا به اینجا برسد، مانع بر سر راه خود دید اما تا مانعی نباشد تلاشی لازم نیست.

خواب های طلایی او وقتی تعبیر شد که تلفیق توانمندی و فرصت تبدیل به سکوی پرتابش شد.

او نیز مثل همه معروف ها و محبوب های این جامعه ضعف ها و قوت هایی دارد اما اگر منصفانه به روند او در این سالها بخصوص سالی که روبه پایان است بنگریم، باید معترف شویم که با کمترین حاشیه و بیشترین تلاش، سیمای فوتبالیستی نمونه را از خود به نمایش گذاشت.

حضور درخشان در جام جهانی روسیه، صعود به فینال لیگ قهرمانان آسیا در جامه سرخ پرسپولیس و عملکرد قابل قبول در جام ملت های آسیا نوید این را داد که قلعه تیم ملی ایران صاحب کلیدداری مطمئن شده است.

این مصاحبت آخر سالی با «علیرضا بیرانوند»، زوایای پنهان شخصیتی او را نمایان ساخته است؛ او هنوز هم خواب می بیند؛ خواب هایی طلایی که گاهی کابوس های لعنتی بر آنها سایه می افکنند. شماره یک تیم ملی ایران برای تعبیر آن خواب ها فکرهایی در سر دارد؛ او نمی خواهد به این موفقیت ها قانع باشد؛ سقف آرزوهای او بلند است. هدف بزرگ و بعدی او 2022 قطر است؛ شاید آنجا هم بتواند با حسرت گذاشتن بر دل یک ستاره دیگر دلربایی کند.

* 97 برایت رویایی رقم خورد؛ از سالی که رو به پایان است صحبت کن!

- خیلی خوب بود و به خاطر این سال همیشه خدا را شکر می کنم. در این سال جام جهانی و جام ملت‌های آسیا و لیگ قهرمانان را پشت سر گذاشتم که در کنار موفقیت هایی که به دست آمد تجربیاتی را کسب کردم. در این سال برکت زیادی به زندگی ورزشی من آمد. بخصوص در پرسپولیس که تا فینال لیگ قهرمانان آسیا رسدیدم.

* همه خواب های طلایی روزهای دور زندگی ات تعبیر شد.

- اگر بخواهم حقیقت را بگویم باید عنوان کنم آرزوهای من سقف ندارد و هنوز کامل نشده است.

* کلا خواب می بینی؟

- کسی هست که خواب نبیند؟ گاهی اوقات انسان ها خواب هایی را می بینند که می تواند به زندگی شان کمک کند. خواب هایی هستند که راههای پیشرفت را به شما نشان می دهد. من زیاد خواب می بینم. عادت دارم که هر شب قبل از خواب تصویرسازی کنم. در این سال این موضوع خیلی به من کمک کرد؛ بویژه قبل از جام جهانی روسیه. گاهی هم حتی نیم ساعت قبل از خواب تمرکز می کنم.

* کابوس چطور؟

- خیلی وقت ها کابوس می بینم و بعد که از خواب بیدار می شوم از افرادی که می شناسم تعبیر آن کابوس ها را می پرسم. خواب های انسان ها به اعتقادات آنها ارتباط دارد. برخی خواب ها تصویر رنگی زیبایی دارد و برخی همان کابوس ها هستند.

* کدام کابوس ها در فوتبالت تعبیر شد؟

- الان یادم نیست اما بعد از جام جهانی و قبل از فینال لیگ قهرمانان آسیا یک شب خواب دیدم که اطرافم پر شده از مار و مارها داخل جیب های کت و شلوارم می روند اما نیشم نمی زنند. خواب عجیبی بود و وقتی تعبیر آن را پرسیدم گفتند آن مارها دشمنان تو هستند. نمی دانستم آنقدر دشمن دارم و اتفاقا بعدها آن دشمنان را شناختم. شما وقتی به خدا توکل کنید این کابوس ها به خیر می گذرد. یک عادت دیگر هم دارم که سریع صدقه می دهم و خون می ریزم.

* آیا خواب رونالدو را دیده ای؟

- (می خندد) نه، او را در واقعیت دیدم و پنالتی اش را گرفتم.

* سال ۹۷ را می توانیم بهتر سال زندگی فوتبالی علیرضا بیرانوند بدانیم؟

- بله، یکی ازبهترین سالهای زندگی ام بود و شاید به قول شما بهترین سال زندگی ام.

* دلیل اصلی اوج گیری ات در این سال چه بود؟

- خیلی مسایل بود اما اگر بخواهم خیلی خلاصه برای شما بگویم دلیل اصلی موفقیت من این بود که روی کارم تمرکز کردم. اجازه ندادم ذهنم را خراب کنند. به حاشیه ها کاری نداشتم و در این راه دوستان خوبم به من مشاوره می دادند.

* این بیرانوند با بیرانوند چند سال قبل فرق دارد، خیلی بی حاشیه جلو رفتی؛ آیا از کسی مشاوره می گیری؟

-بله، افرادی را در کنار خودم دارم که خیلی کمکم می کنند. البته نامی نمی برم اما همینجا از آنها تشکر می کنم. درباره حواشی هم باید بگویم انسان ها وقتی بزرگتر می شوند با تجربه تر هم می شوند. من از اتفاقات گذشته درس گرفتم. در گذشته شاید جوانی کرده ام و اشتباهاتی داشته ام اما امروز حواسم به همه چیز هست. یک روزهای با آقای منصوریان حرفم شد و ایشان هم مرا بازی نداد و من هم رفتارهای اشتباهی انجام دادم که الان وقتی به آن روزها نگاه می کنم می بینم خودم در آن ماجرا ضرر کردم و عقب افتادم. الان اما می گویم مربی هر چه می گوید بازیکن باید اطاعت کند. باید هر اتفاقی حتی اتفاقات تلخ را به فال نیک گرفت. اینها درس هایی بود که من از گذشته گرفتم و الان بیشتر مراقب هستم.

* تو مهره قابل اطمینانی هم برای کروش و هم برانکو بودی اما چگونه از جنگ بین آن دو نفر جان سالم به در بردی و قربانی آن اختلافات نشدی؟

- خب خودتان در سوال قبلی گفتید که من بی حاشیه جلو رفتم. دلیلش همین بود. البته گاهی رسانه ها هم با بزرگ کردن یک ماجرا برای تیم ها و بازیکنان حاشیه درست می کنند. در داستان تیم ملی و پرسپولیس اگر من هم وارد آن دعوا می شدم شک نکنید خراب می شدم. من افتخارم بود که شاگرد آقای کروش و آقای برانکو بودم. من سرباز هستم؛ هم در تیم ملی و هم در پرسپولیس. آن روزها وقتی به رادوی تیم ملی می رفتم پرسپولیس را فراموش می کردم و وقتی هم به پرسپولیس برمی گشتم دیگر تیم ملی را از یاد می بردم.

* به نظر نمی رسد آدم با سیاستی باشی اما در دوگانه تیم ملی و پرسپولیس بسیار با سیاست عمل کردی که جایگاهت را در دو تیم از دست ندهی؛ این را قبول داری؟

-قبول ندارم چون از سیاست خوشم نمی آید.دنیای سیاست پیچیدگی هایی دارد که من آنها را بلد نیستم. همین دیروز در یک شرکتی بودم که در جمع حاضران گفتم من بلد نیستم شرکتی صحبت کنم اما تا صبح برایتان ورزشی حرف می زنم. در همان ماجرای تیم ملی و پرسپولیس هم فقط سعی کردم روی کار خودم تمرکز کنم. البته مشاورانم نیز خیلی کمکم کردند.

* صادقانه بگو بعد از مهار پنالتی رونالدو در جام جهانی روسیه، اولین مسئله ای که به ذهنت رسید چه بود؟

-صادقانه بگویم؟ خب اولین فکر این بود که الان مردم در ایران چقدر خوشحال شده اند. بعد از مهار آن پنالتی چند ثانیه ای داغ بودم و نمی دانستم چه کار بزرگی کرده ام. حس عجیب و غریبی بود اما بعد که دیدم در دنیای مجازی آن صحنه چه بازتاب هایی داشته،تازه متوجه شدم چه اتفاقی افتاده است.

* شاید صد سال دیگر وقتی بخواهند از تو نام ببرند، بگویند همانی بود که پنالتی رونالدو را گرفت، فکر می کنی در آینده اتفاقی برایت بیفتد که مهار پنالتی رونالدو را تحت الشعاع قرار دهد؟

-نمی توانم الان به این سوال جوابی بدهم.

* آن صحنه را چند بار دیده ای؟

-من بازیکنی نیستم که یک صحنه چند بار نگاه کنم اما صحنه پنالتی رونالدو را در فضای مجازی شاید هزار بار دیدم. کامنت های مردم هم خیلی برایم جالب بود.

* چندی قبل کارشناسان «کیهان ورزشی» در تحلیل فنی خود از عملکرد تو گفته بودند بیرانوند پس از مهار پنالتی رونالدو دوباره متولد شد و اعتماد به نفسش در کمتر از یک دقیقه به اوج رسید؛ خودت این موضوع را قبول داری؟

- من در آن مسابقات کلا خوب بودم. بازی با مراکش و اسپانیا هم بد نبودم اما چون گذشته سختی داشته ام و از صفر به اینجا رسیده ام و رسانه های داخلی و خارجی آن اتفاقات را می دانستند، بعد از مهار ضربه رونالدو حرکتم بازتاب زیادی در ایران و خارج ایران داشت.گرفتن پنالتی بهترین بازیکن جهان واقعا لذت بخش بود. رونالدو می رفت برای گرفتن ششمین توپ طلای خود و آن پنالتی جدا از بحث توپ طلا سرنوشت تیم آنها را تغییر داد. پرتغال اگر بازی را می برد سرگروه می شد و به روسیه می خورد و می توانست صعود کند. آن پنالتی سرنوشت تیم آنها و خود رونالدو را عوض کرد.

رونالدو معمولا پنالتی خراب نمی کرد و خب طبیعی بود که گرفتن پنالتی بهترین بازیکن دنیا اعتماد به نفس مرا بالا ببرد. خیلی ها قبل از آن بازی انتظار داشتند که رونالدو از 40،30 متری به من گل بزند اما او از فاصله 10 متری موفق به این کار نشد. من هم معتقدم بعد از جام جهانی چند پله پیشرفت کردم.

* پرسپولیس هم به موازات تیم ملی عملکرد خوبی داشت اما در فینال لیگ قهرمانان ترمز آن کشیده شد؛ صادقانه بگو که آیا فکر می کردی پرسپولیس با آن پنجره بسته به فینال برسد؟

- بله اما حیف که در فینال باختیم. البته اگر بخواهم صادقانه حرف بزنم باید بگویم زور ما به تیم ژاپنی نمی رسید. وقتی پنجره نقا و انتقالاتی ما بسته شد دیگر کسی از ما انتظار زیادی نداشت اما خود ما وقتی در اردوها با بچه های تیم دور هم جمع می شدیم می گفتیم: مردم از ما انتظار ندارند اما خودمان که از خودمان انتظار داریم. کسی فکر نمی کرد آن تیم بتواند تیم های الدحیل و السد را شکست دهد.

* حالا به جز رونالدو، ژاوی هم بخاطر مهار آن ضربه سر وی در دیدار نیمه نهایی برابر السد چهره تو در ذهنش هست؛ ؛ آیا تصوراین موفقیت های ماندگار را داشتی؟

- اتفاقا یکی از بچه های تیم ملی تعریف می کرد که در دوحه ژاوی را دیده و او گفته اگر پرسپولیس بیرانوند را نداشت ما به فینال رفته بودیم.

* برای مسی نقشه ای نداری؟ شاید اگر فرصتی می شد تا یک موقعیت هم از او می گرفتی سالها بعد نوه هایت برای معرفی تو می گفتند: بیرانوند همانی بود که آه و حسرت دو تن از بهترین تاریخ فوتبال دنیا را سبب شد.

- به قول شما شاید همین حرف را بعدا بگویند. مسی را دوست ندارم اما شکارهای من در جام جهانی بعدی «نیمار» و «امباپه» خواهند بود. برای آنها نقشه دارم.

* پس منتظر «چطوری نیمار؟» و «چطوری امباپه؟» هم باشیم؟

- (می خندد) احتمالا برنامه دیگری داشته باشم.

*علیرضا، اگر به عقب برگردی کدام اشتباهت را تکرار نمی کنی؟

- زندگی می آید و می رود و همه اشتباه می کنند اما من اگر به عقب برگردم اشتباهی که در دوران علیرضا منصوریان مرکتب شدم را انجام نمی دهم. چون علی آقا آدمی بود که در حق من پدری کرد و بازی ام داد و وقتی بازی نمی کردم مرا به تیم امید دعوت کرد. وقتی به عقب نگاه می کنم حسرت می خورم که چقدر اشتباه کردم.

* در این سال کدام اتفاق باعث شد بیش‌تر از قبل خدا را شکر کنی؟

- یکی همان پنالتی رونالدو دیگری مهار ضربه ژاوی در بازی با السد.

* آخرین بار کی گریه کردی؟

- خیلی مواقع از خوشحالی گریه کرده ام اما بعد از حذف تیم ملی ایران در بازی های دور قبل جام ملت های آسیا در استرالیا گریه کردم. آخرین بار بعد از شکست در فینال لیگ قهرمانان آسیا برابر کاشیما گریه کردم. آن لحظات اگر به من چاقو می زدند خونم در نمی آمد.

* وقتی فرمایشات رهبری را شنیدی که به عملکرد تو اشاره داشتند چه احساسی پیدا کردی؟

- مایه افتخارم بود که رهبر عزیزم از من یاد کردند. خیلی خوشحال شدم و مثل همه دوست دارم ایشان را از نزدیک ببینم.

* آیا شده علیرضا بیرانوند مشهوراین روزها به تنهایی سری به میدان آزادی تهران بزند؛ همان جایی که در روزهای گمنامی پاتوق او بود و با خودش خاطرات و روزهای سخت گذشته را مرور کند؟

- نشده به آنجا بروم اما هر وقت جایی یک جوان را می بینم که مثل گذشته های خودم غرق در مشکل است سریع خودم را یاد می آورم. یاد کارهایی می افتم که خودم در آن روزها انجام می دادم. این کمک می کند تا قدر موقعیت الانم را بدانم.

* شنیده ایم که دانشجو شده ای.

- بله، الان دانشجوی رشته تربیت بدنی در دانشگاه آزاد زاغه لرستان هستم.

* تا به حال بر سر مزار زنده یاد ناصر حجازی حاضر شده ای؟

-بله، همین جا باید اعلام کنم که ناصر خان حجازی الگوی ورزشی بنده بوده و همه جوان ها ایشان را دوست داشتند.

* در آخرین روزهای سال با مردم و مخاطبان این گفت و گو سخنی داری؟

- برای همه مردم ایران آرزوی سلامتی دارم و امیدوارم سال آینده برای همه بهتر از امسال باشد. ان شالله که تیراژ «کیهان ورزشی» هم هر روز بیشتر از دیروز باشد.