«فرزاد فرزین» در گفت گویی هنری - فوتبالی با کیهان ورزشی: ...از «شانزلیزه» تا «روسیه»

«فرزادفرزین» از ابتدا تا امروز در مسیری که انتخاب کرده با کمترین نوسان به جلو رفته است. از همان روزهای گمنامی اواخر دهه هفتاد، که رسما وارد عرصه خوانندگی شد، بسیاری از صاحب نظران جنس صدای او را خاص و آینده اش را روشن دانستند، اما جدا از آن پیش بینی ها خود او بود که با تلاش و ممارست و حرکت در جاده ای کم حاشیه جایگاهش را پیدا کرد.

او را بی تردید می توان در زمره برترین ، موفق‌ترین و در عین حال مردمی ترین خوانندگان دو دهه اخیر کشور دانست.

«فرزاد» در این سالها شانس خود دربازیگری را نیز امتحان کرد. بازی در فیلم‌های سینمایی پسران آجری، کنسرت روی آب، سگ‌های پوشالی و سریال عاشقانه، تجربیات او بود و اکنون نیز در حال بازی در سریالی جدید است.

تلفیق بازی و صدا در سریال عاشقانه، نقطه عطف کاری این هنرمند در عرصه بازیگری بود.

سال 97 برای «فرزین» با روزهای پرکار و البته موفقیت هایی همراه بود.

او در ابتدای سال 97 آلبوم «شانزلیزه» را روانه بازار کرد؛ آلبومی متفاوت تر از قبلی ها که خیلی زود توجه مردم و بویژه طرفداران این خواننده را به خود جلب کرد.

«شانزلیزه» با 13 قطعه، موفق شد در دی امسال و در پنجمین دوره‌ جشن موسیقی ما تندیس طلایی آلبوم برگزیده موسیقی پاپ از نگاه مردم را از آن خود کند.

«فرزاد» جدا از حوزه تخصصی اش یعنی صدا و تصویر، همواره یکی از تعقیب کنندگان اتفاقات ورزشی و بویژه فوتبالی بوده است.

او جدا از آنکه خود ورزش می کند و در زمینه بوکس و بدنسازی فعالیت دارد، یک پرسپولیسی محسوب می شود که البته به قول خودش دوستان استقلالی زیادی دارد.

کنسرت‌های موفق او در سال 97 در کنار موفقیت آخرین آلبومش و مهمتر از همه علاقه فرزاد به ورزش و فوتبالی بودن او، بهانه هایی بود تا در آخرین شماره مجله، گفت و گویی را با این هنرمند جوان ترتیب بدهیم.

صحبت های ما از آلبوم شانزلیزه آغاز شد و به عملکرد تیم ملی فوتبال در جام جهانی روسیه رسید.

*اگر موافق هستی از اسفند 97 آغاز کنیم؛ روزهایی که آلبوم جدیدت تحت عنوان شانزلیزه را منتشر کردی.

- بله، خب سال برای من خوب بود. ما در این سال شانزلیزه را منتشر کردیم. البته در سال قبل یعنی 96 تورهای موفق خود در آمریکا، کانادا، استرالیا و اروپا را داشتیم و در واقع شانزلیزه در امتداد کارهای ما در سال 96 بود. ما برای این آلبوم خیلی زحمت کشیدیم. تعداد «ترک» های آن آلبوم خیلی بیشتر بود که تصمیم گرفتیم برخی از آنها را در آلبوم قرار ندهیم و به تناوب منتشر کنیم.

*جدا از بحث حرفه ای، در زندگی شخصی تان سال را چگونه گذراندید؟

-فشار اقتصادی در این سال برای همه مردم بود و ما هم در این جامعه هستیم. هر کسی به اندازه خودش تحت فشار قرار گرفته است. در این سال با وجود آن مشکلات تلاشم را بیشتر کردم و با وجود درگیری های زیاد و برخی اختلافات، اما دلسرد نشدم. طی این یک ماه هم برای سریالی به کارگردانی آقای سهیلی زاده به نام «مانکن» برای نمایش خانگی فعالیت می کنیم.

*در این سال آلبوم شانزلیزه از سوی مردم به عنوان برترین آلبوم سال در پنجمین دوره‌ جشن موسیقی ما برگزیده شد؛ درباره این موفقیت صحبت کن!

-ببنید، اولا ما در این جشنواره ها انتخاب کارشناسی نداریم. یعنی دو نظرسنجی وجود دارد. یکی از اهالی موسیقی و دیگری از مردم. خب در نظرسنجی اول وقتی قرار است من آهنگساز و خواننده رای بدهم مشخص است که به رقیب خودم رای نمی دهم. فرد رای دهنده در این نظرسنجی به پکیج خودش رای می دهد. من با احترام به آقای «علیرضا عصار» که انتخاب شد معتقدم دلیل انتخاب ایشان همین مسایل بود. اگر ایشان هم فعالیت بیشتری داشت و وارد عرصه رقابت می شد قطعا آن رای دهندگان به ایشان هم رای نمی دادند. این نظرسنجی از نظر من فاقد اعتبار و جانبدارانه است. جالب است بدانید که من هیچوقت در بخش کارشناسی اول نشده ام اما در بخش نگاه مردمی که مردم رای می دهند تندیس به بنده تعلق گرفت. سال 92 هم برای آلبوم «شخصی» این موفقیت را کسب کردم.

* روی مردمی بودن این انتخاب خیلی تاکید داری.

-بله چون کار خوانندگی پاپ برای مردم است؛ از «پاپیولار» می آید. این افتخار بزرگی برای من است که مردم انتخابم کنند. آدم ها اگر بزرگ و مطرح می شوند دلیلش این است که مردم می خواهند.

* این روزها بیشتر روی تک آهنگ تمرکز کرده ای و ظاهرا در انتشار آلبوم تردید داری.

-بحث تردید نیست. ما قبل از آلبوم شانزلیزه، دو سه قطعه موفق مثل اقیانوس و عاشقانه را داشتیم که مردم از آنها استقبال کردند. آلبوم با «تک ترک» تفاوت هایی را دارد. محبوبیت و تبلیغات متوجه تک آهنگ می شود.

* بحث توجیه اقتصادی هم قطعا مطرح است.

-بله، صددرصد. الان آلبوم دادن سخت است. ما وقتی می خواهیم پکیجی را منتشر کنیم باید توجیه اقتصادی برای آن داشته باشیم. ساخت یک تِرک خوب الان زیر 15 میلیون تومان هزینه ندارد. خب شما اگر بخواهید در قابل یک آلبوم 10،12 تِرک را منتشر کنید می رود روی 180 میلیون تومان. این بدون ساخت تیزر و ویدیو است. حداقل باید دو ویدیو هم بسازید. در همین ویدیوی آخرم (خرابش کردی) که خانم «یکتا ناصر»هم در آن حضور داشتند بالغ بر 60 میلیون تومان هزینه کردیم. فیلمبرداری آن 5 روز طول کشید. در آن ویدیو لوکیشن های مختلف و دو تصادف داشتیم. سال قبل یک ویدیو را با 22 میلیون تومان می ساختیم اما تورم روی کار ما هم تاثیرات زیادی گذاشته است. این در حالی است که دستمزد من خواننده تغییری نکرده است.نکته بعدی هم این است که بعد از انتشار یک آلبوم با این همه مشقت از شما حمایتی نمی شود. حدود 300 میلیون هزینه یک آلبوم می کنید و می دانید که برگشتی ندارد.

* فرزاد فرزین در این سالها همواره نیم نگاهی هم به سینما داشته است. بازی در عاشقانه برای شما تجربه موفقی بود اما اگر بخواهید بین خواندن و بازی کردن یکی را انتخاب کنید کدام سمت می روی؟

-من معتقدم انسان باید به دنبال کشف استعدادهای خود برود.من در ابتدا که وارد عرصه بازیگری شدم تجربیات موفقی نداشتم چون آن فیلم‌ها در سینما تجربه بود اما عاشقانه پکیج خوبی بود و مردم از آن استقبال کردند. مردم بودند که به من گفتند ادامه بدهم یا ندهم. نگاه حرفه ای اهالی سینما و تصویر بعد از نگاه مردم قرار می گیرد چون همه ما برای مردم کار می کنیم.الان هم همانطور که گفتم در حال فعالیت در سریال «مانکن» برای نمایش خانگی هستم.

البته دو پیشنهاد تاتر هم داشتم که به دلیل مشغله زیاد نتوانستم قبول کنم. درباره سوال شما باید اشاره ای هم به آقای «پژمان جمشیدی» داشته باشم. ایشان فوتبالیست بود اما دیدید که در سینما هم موفق عمل کرد. این اشکالی ندارد. نصف بیشتر افرادی که در سینمای ایران هستند تحصیلات آکادمیک ندارند اما کار کردند و با تجربه شدند. من از دید خودم آدم خاصی هستم و تا به مسئله ای باور نداشته باشم وارد آن نمی شوم.

*همواره در کنسرت‌های سالهای اخیرخود سورپرایزهایی را داشته ای؛ بطور مثال در «کنسرت ۱۴۱۰» خودت و گروهت با گریم های سنگینی روی استیج آمدید و ...، این ایده ها از کجا می آید؟

-این برنامه ها را به فراخور اتفاقات اجرا می کنیم. من تنها نیستم و ایده این کارها را در اتاق فکری که داریم به اتفاق «کیوان ملکوتی» که کارگردان کنسرت های من است به بحث می گذاریم. البته با توجه به برخی محدودیت ها و البته با نظر گرفتن فرهنگ کشورمان ایده پردازی می کنیم

* مدتی قبل برخی از خوانندگان در واکنش به مشکلات اقتصادی مردم اعلام کردند که حاضرند کنسرت های خیابانی اجرا کنند و البته این موضوع اجرایی نشد؛ نظر تو درباره این موضوع چیست؟

- من همان موقع هم اعلام کردم که اگر این موضوع واقعا شعار نیست و امنیت و شرایط برگزاری چنین کنسرت هایی فراهم شود خودم اولین نفر در صف اجرا می ایستم. متاسفانه ما عادت داریم برای عوام فریبی برخی موضوعات را مطرح می کنیم. اینها شعارهای پوپولیستی است. من جزو معدود خواننده هایی هستم که وقتی کنسرتی را اجرا می کنم یک سوم دستمزدم را برای بهتر شدن کار هزینه می کنم. کدامیک از افرادی که آن ادعا را مطرح کرده بودند چنین کاری را انجام دادند؟ در برخی کنسرت ها حدود 120 میلیون تومان هزینه ساخت دکور و دیگر مسایل می شود. من دنبال پول نیستم و تلاشم همواره بر این بوده که کار متفاوت به مردم ارائه کنم. مردم ما این مسایل را می دانند. مردم، حرف هایی که رنگ و بوی شعار داشته باشد را تشخیص می دهند. کدامیک از آن هنرمندانی که آن شعارها را دادند کنسرت خیابانی گذاشتند؟ من هر چه هستم رو هستم . اهل بازی و شعار نیستم. فرهنگ سازی ایرادی ندارد اما اینکه بخواهیم مردم را فریب بدهیم درست نیست. یک نفر مثل آقای «علی دایی» می رود مناطق زلزله زده و به مردم کمک می کند که کار بزرگ و با ارزشی است. این شعار دادن نیست، کار کردن است. بهتر است همه ما برای خدا کار کنیم نه برای خودمان.

*موافقی بحث را به سمت ورزش و فوتبال ببریم؟

-بله؛ خیلی هم خوبه.

*قبل از جام جهانی روسیه برای ملی پوشان ترانه ای را خواندی؛ فکر آن ترانه از کجا آمد؟

- هر چیزی باید سر جای خودش منتشر شود. شما می دانید که من خودم فوتبالی هستم . اتفاقا معتقدم وضع فوتبال مان خوب نیست.

* با بچه های تیم ملی درباره آن ترانه حرفی نزدی؟

-نه اما وظیفه خودم می دانستم تا در آن مقطع آن کار را انجام دهم.

* بازتاب ها چطور بود؟

- این را باید از مردم سوال کنید.

* در آن کار سعی داشتی فرم حماسی را هم لحاظ کنی.

-صدای من در بخش پاپ و راک قابلیت اعتراضی و حماسی دارد. برای من در آن کار اشاره به عرق ملی مهم بود. در چنین کارهایی انتخاب خوب، موزیک خوب، پخش مناسب و مسایل دیگر اهمیت دارد.

* آیا برای اجرای ترانه رسمی تیم ملی قبل از جام جهانی روسیه سراغ توآمدند؟

-همیشه صحبتش بود اما به نتیجه نرسیدیم. من برای مردمم می خوانم و از نظر من کاری که بخواهد حمایت دولتی را داشته باشد اما مردم آن را قبول نکنند ارزشی نخواهد داشت.

*هنوز هم ورزش می کنی؟

-بله، بوکس و فیتنس.

* تو فوتبالیست هم بوده ای؟

-بله، اما بخاطر آسیبی که به کمرم وارد شد نتوانستم بازی کنم.

* چه پستی بازی می کردی؟

-فوروارد.

* مهاجم مورد علاقه ات کیست؟

-به نظرم مثل آقای علی دایی دیگر نیامده است.

* شنیدیم که با علی دایی رفاقت داری.

- علی آقا را خیلی دوست دارم و حتی در افتتاحیه رستورانم ایشان لطف کردند و تشریف آوردند.

* دوستان فوتبالی زیادی هم داری.

-بله. دوستانی مثل «رامین رضائیان»، «محسن مسلمان»، «مهدی رحمتی»، «مهدی طارمی» و ...دارم که البته بخاطر مشغله کاری کمتر رفت و آمد داریم. «علی آقای کریمی» هم هستند که به من لطف دارند. یکبار هم در سال 92 به اتفاق ایشان تندیس انسانیت را دریافت کردیم.

*جایی گفتی اوضاع فوتبال ایران را خوب نمی بینی؛ بیشتر توضیح می دهی؟

-ما تیم ملی خیلی خوبی داشتیم اما از نظر نفر فوتبال ما مشکل دارد. تیم سال 1998 ستاره داشت اما امروز در فوتبال ایران ستاره کم شده است. الان نه «دایی» داریم، نه «عابدزاده»، نه «مهدوی کیا» و نه «کریم باقری». «خداداد عزیزی» هم نداریم. مهدوی کیا با سرعتش، کریم باقری با شوتزنی اش، علی کریمی با تکنیکش و علی دایی هم با گلزنی هایش شناخته می شدند. عابدزاده هم جای خودش را داشت. امروز کدام بازیکنان هستند که در حد و اندازه های آنها باشد. برای این است که می گویم فوتبال ما از نظر نفری ضعیف تر شده است.جدا از این موضوع، فوتبال ما ساختارش خراب است.

*اگر بخواهی هنر و ورزش را مقایسه کنی، اوضاع کدام بهتر است؟

-خب هنر هم ایراداتی دارد. اوضاع سینما بهتر از موسیقی است. سینما 20 سال جلوتر است چون سالها موسیقی در ایران فعالیت خاصی نداشت.موسیقی در آن سالها و حتی امروز در مقایسه با سینما دست و بالش بسته است.

* از چه زمانی طرفدار پرسپولیس شدی؟

- (فکر می کند) باور می کنی نمی دانم، خب از بچگی بود.

*چرا پرسپولیس؟

-دلیلش را هم نمی دانم. به هرحال هر کسی بسته به جایی که بزرگ شده و اطرافیانش، تیمی را انتخاب می کند.

* با استقلالی‌ها رابطه ات چطور است؟

-خیلی خوب. من دوستان استقلالی زیاد دارم. آنها در زمره بهترین دوستان من هستند. من بازی های استقلال در لیگ قهرمانان آسیا را پیگیری می کردم و همیشه دوست داشتم برنده باشد. آنجا دیگر بحث ایران وسط است و نباید نگاه رنگی داشت. بعضی وقت ها اتفاقاتی را می بینم که به نظرم زشت است مثل ماجرای بردن پرچم ژاپن به ورزشگاهها. درست است که استقلال و پرسپولیس کری دارند اما در بیرون مرزها همه ما ایرانی هستیم و باید پشت هم باشیم.

*درباره تیم محبوبت صحبت کن!

-این تیم محبوب من نیست و به نظرم آنقدر که باید زهردار نیست. این پرسپولیس را خیلی دوستش ندارم. من دوست دارم تیمم خیلی بهتر از این باشد.

* درباره کارلوس کروش چه نظری داری؟

-مربی بسیار خوبی بود .ما با کروش در جام جهانی روسیه آبرومندانه و خوب نمایش دادیم. مگر فوتبال ساختار دارد که انتظار داریم بر تیم های بزرگ دنیا و یا همین ژاپن غلبه کنیم؟ کروش که نمی توانست معجزه کند. انتظار داشتیم کروش برای ما مارادونا و بکهام درست کند در حالیکه وظیفه او نبود. من به اخلاق کروش کاری ندارم و پشت پرده ها را هم نمی دانم ولی معتقدم در بحث های فنی به فوتبال ما کمک کرد. درست است که در جام جهانی دفاعی بازی می کردیم اما در بازی با پرتغال اگر مهدی طارمی آن توپ را گل می کرد کل داستان عوض می شد.

*شنیده ایم به «ناصر حجازی» هم علاقه داری.

- ایشان با کلاس ترین بازیکن دوره خودشان بوده است. پرستیژ ناصرخان را دوست داشتم. ایشان فقط متعلق به استقلالی ها نیست و مثل علی دایی که فقط متعلق به پرسپولیسسی ها نیست و همه دوست شان دارند.

* در بین چهره های فوتبالی همواره از «امیرعابدینی» یاد کرده ای؛ دلیل این موضوع چیست؟

- زمانی که کسی جرات ریسک نداشت تا مرا حمایت کند و هیچ شرکتی کارهای مرا قبول نمی کرد امیرخان عابدینی حمایتم کرد و امیدوارم هر جا که هستند موفق باشد.

* ممنون از وقتی که برای این گفت و گو گذاشتی.

-من هم ممنونم و امیدوارم مردم ایران در سال جدید مشکلات اقتصادی شان کمتروشرایط بهتری برایشان ایجاد شود و هیچوقت هم ورزش کردن را فراموش نکنند.

من کسی هستم که هیچوقت منتظر موفقیت نمی مانم و خودم دنبال آن می دوم؛ آنقدر دنبال موفقیت می دوم تا بگیرمش.