امیدها در انتظار بهترین تصمیم
درحالی که حمید استیلی، مدیرتیم فوتبال امید از عملکرد کرانچار سرمربی این تیم حمایت می‌کند و در یکی از آخرین اظهارنظر‌هایش که بعد ازجلسه هفته گذشته کمیته فنی و توسعه فدراسیون فوتبال انجام داد گفت: «ما درحال حاضر درباره جانشینی کرانچار با کسی صحبت نکردیم، کرانچار فعلاً با ما قرارداد دراد و تازمانی که هدایت تیم امید را برعهده دارد از لحاظ اخلاقی درست نیست، این کار، یعنی مذاکره با مربی جانشین، انجام شود»، اما بسیاری از کارشناسان (مثل حسین کلانی، جلال چراغپور و...) که بعضی از آنها عضو کمیته فنی فدراسیون فوتبال هم هستند، از عملکرد این مربی و بازی و نتایج تیم امید راضی نیستند و معتقد هستند که در کادر فنی تیم امید باید تغییراتی به‌وجود بیاید. ما به سهم خود، مثل همه علاقمندان فوتبال ایران، امیدواریم درباره تداوم یا قطع همکاری سرمربی تیم امید، از سوی مراجع ذیصلاح و افراد تعیین‌کننده، هرچه زودتر تصمیم و آن هم بهترین تصمیم گرفته شود. بهترین تصمیم هم آنچه نیست که منافع عده‌ای واسطه و دلال و فرصت‌طلب را تضمین می‌کند، بلکه چیزی است که به نفع تیم امید و درجهت پاسخگویی به انتظارات و توقع مردم و علاقمندان باشد. راست است که تیم امید در مرحله اول مقدماتی، با وجود صعود به دور بعدی، نتوانست در شرایط میزبانی پیش چشم هوادارن خود نمایش مطلوب و اطمینان‌بخشی ارائه نماید. این تیم در خانه، بعد از تیم عراق دوم شد و جواز صعود به مرحله دوم مقدماتی را کسب کرد. صعودی که همان‌طور که اشاره شد، با صلابت و قدرت و امیدوارکننده نبود. در هرحال زیاد نباید در بند گذشته ماند و به «اگر و مگر»های بی‌حاصل پرداخت. چند ماهی تا شروع دوردوم مقدماتی که در آن چهره تیم‌های صعودکننده به مرحله نهایی مسابقات فوتبال المپیک (توکیو-2020) باقی نمانده است. مسئولان ورزش و فوتبال و مدیران ومربیان و دست‌اندرکاران تیم امید باید با دست‌زدن به یک ارزیابی دقیق و کارشناسانه و به‌دور از حب یا بغض، با نگاه ملی و بدون توجه به القائات و تبلیغات دلال‌های کارشناس‌نما!- که جز به منافع شخصی خود نمی‌اندیشند و جز آن دغدغه‌ای ندارند- به تحلیل نهایی درباره عملکرد تیم امید و کادر فنی آن بپردازند و برای موفقیت آن، «بهترین تصمیم» را بگیرند. این حرف البته تکراری است که فوتبال ما نزدیک به 40 سال است به المپیک راه نیافته و بیش از 40 سال است (بعداز مونترال- 1976) رنگ المپیک را ندیده، اما دراین مکررگویی باید حتماً فراموش نکنیم که دلیل اصلی این امر، حداقل در اکثر دوره‌ها، نه قوت و برتری حریفان وضعف و کمتری امیدهای ما نسبت به آنها، بلکه سوء تدبیر و تصمیم‌گیری برمبنای تحلیل‌های غلط یا مغرضانه، بوده است و... حرف آخر هم اینکه نه فقط امیدهای ما، بلکه کل فوتبال و بلکه ورزش ما برای شتاب‌دادن به سرعت خود در مسیر پیشرفت نیازمند و منتظر عمل کارساز مبتنی بر فکر و تدبیر، مدیران و سیاستگزاران ورزش است...
* سیدمحمدسعید مدنی
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
