انتقاد مایلی‌کهن از اخراج دو بازیکن پرسپولیس

صحبت‌های وی را در زیر می خوانید:

ابتدا باید درباره اتفاقات اخیر کشتی صحبت کنم. آقای رسول خادم برای این رشته خیلی زحمت کشید و در مدت زمان حضورش در راس فدراسیون منشا خدمات بی نظیری بود. رسول میراث با ارزشی از خود برجای گذاشت. اگر همین خانه کشتی را با قبل حضور او مقایسه کنید متوجه می شوید که چه خدماتی صورت گرفته است. در بحث جذب اسپانسر آقا رسول کارهای بزرگی انجام داد. این یک واقعیت است که کشتی همیشه مشکل مالی داشته است اما ایشان در بحث درآمدزایی و البته در بحث فنی عملکرد خیلی خوبی داشت. علیرضا دبیر هم از جنس کشتی بوده و پسر باهوشی است و کار مدیریتی انجام داده و سالها در شورای شهر فعالیت داشته است و تا جایی که من می دانم مدیر گردن کلفتی است. بنده به آقای رسول خادم خیلی علاقه دارم و بار ها خصلت های پهلوانی را در ایشان دیده ام؛ نمونه اش همین مصاحبه اخیر ایشان. شما یکبار ندیده اید که این مرد بعد از جدایی اش از فدراسیون علیه کسی حرف بزند؛ هر چند در حق ایشان بی نعرفتی هایی شده بود. اینها می تواند درس باشد. مسئولان ورزش مملکت که ناز کی روش را در تیم ملی فوتبال می کشیدند یکبار هم پای حرفهای اصولی رسول خادم ننشستند. اینها درد است. با همه این حرفها جای خوشحالی دارد که یک نفر از جنس کشتی و از بدنه کشتی در راس فدراسیون قرار گرفته است.

فوتبال را دوست ندارم؛ عاشقش هستم

درباره برخی می گویند مایلی کهن فوتبال را بوسیده و گذاشته کنار باید بگویم: فوتبال مرا بوسیده و گذاشته است کنار. من فوتبال را دوست ندارم بلکه عاشق آن هستم. فوتبال اروپا را تعقیب می کنم و البته فوتبال ایران را. من حتی وقتی از کوچه ای رد می شوم و می بینم بچه ها فوتبال بازی می کنند می ایستم و آنها را تماشا می کنم.

کار مجیدی خیلی سخت است

اینکه می بینم بچه هایی که با ما کار می کردند الان در راس تیم ها قرار دارند لذت می برم. یحیی گل محمدی الان موفق است. منصوریان موفق است و فرهاد مجیدی هم که در راس تیم امید قرار دارد. البته کار فرهاد در تیم امید خیلی سخت است. کلا کار تیم امید سخت است. دلیلش این است که بین تیم جوانان و تیم بزرگسالان یک فاصله وجود دارد.

ما مسابقات رده امید خوبی نداریم و این مشکل ساز می شود.

آقا وزیر، به پایان کار دولت چیزی نمانده است!

امروز رفتم شهر رشت و دیدم ورزشگاهی که قرار بود سکوهای آن ساخته شود هنوز بلاتکلیف است. بنده یک روز از وزیر ورزش خواهش کردم برای سکوهای دو ورزشگاه تختی انزلی و عضدی رشت کاری کند تا خدایی ناکرده روی سر مردم خراب نشود. کارشناس فرستادند و  آن سکوها را خراب کردند اما هنوز از سکوهای جدید خبری نیست. خوشبختانه ورزشگاه انزلی فونداسیون اش ریخته شده اما 3 سال است که سکوهای جدید را نساخته اند. امروز رفتم رشت و حتی از سکوها فیلم هم گرفتم. آنجا هم هنوز ساخت و ساز سکوها شروع نشده است. اخیرا دیدم که آقای سلطانی فر در هنگام افتتاح یک سالن در خرم آباد اعلام کردند که بعد از 12، 13 سال اینجا را ساختیم. آقای سلطانی فر عزیز، به پایان کار دولت 1 سال مانده است. چطور در 4 سال نتوانستید 4 تا سکو را بسازید؟

پول هست اما برای خارجی‌ها!

در فوتبال ما این حرف که پول و دلار نداریم را زیاد می شنویم اما ظاهرا این نداری شامل حال  خارجی ها نمی شود. این حرف درست نیست. چگونه است که پول نداریم اما تیم ملی، استقلال، پرسپولیس، تراکتور، صنعت نفت، گل گهر و ... مربی خارجی دارند. آیا پول این افراد از نان شب مردم و حقوق کارگران واجب تر است؟ اینها مربی خارجی می آورند تا فشار را از روی خودشان بردارند. در کشور ما ظاهرا پول نداشتن فقط شامل حال مردم می شود.

بشار رسن در سطح سروش رفیعی نیست

آقایان در باشگاه پرسپولیس سروش رفیعی و شایان مصلح را کنار می گذارند تا بازیکنی مثل بشار رسن را نگه دارند و به او دلار بدهند. تازه می آیند و می گویند بیشتر از 250 هزار دلار به این بازیکن داده ایم. اینجا هم باید باور کنیم پول ندارند؟دایم از مشکلات مالی می نالند اما بشار رسنی را نگه می دارند که از سروش رفیعی چند پله پایین تر است. شما به من بگوئید در این دو سال بشار رسن چند تا پاس گل داده و چند تا گل زده است؟ آیا سروش رفیعی که یک بازیکن با کیفیت و با شخصیت است باید کنار گذاشته شود تا برای بشار رسن دلار پرداخت شود؟

ایراد ما در مدیران ماست. ما در کشورمان مدیر نداریم. حالا ممکن است به یک عده بربخورد اما این یک حقیقت است. آیا شده یک مدیر وقتی کنار گذاشته می شودبگوید: انقدر بودجه داشتم، انقدر خرج کردم و انقدر هم در حساب باشگاه پول باقی گذاشتم؟ حتی نشده یک مدیر وقتی می رود بگوید انقدر بودجه داشتم و انقدر خرج کردم و یر به یر شده است. هر کدام شان که رفته اند کلی بدهی و شکایت باقی گذاشته اند!

کی‌روش با من تماس گرفت

اینکه سرمربی تیم ملی به باشگاهها سرک بکشد و از تمرینات تیم ملی فوتسال و تیم امید بازدید کند اتفاق خوبی است اما از حق نگذریم، کی روش هم در ماههای ابتدایی حضورش در ایران از این کارها می کرد. حتی یکبار از طریق مترجمش با من تماس گرفت و درباره فوتبال ایران و تیم ملی حرف زدیم اما همان کی روش بعد از یکسال مسیر دیگری را رفت و دنبال پول فوتبال ما افتاد. اینکه آقای ویلموتس می رود سر تمرین تیم های مختلف اتفاق خوبی است اما ما مربیان باشگاهی هم نباید توقع مان را بالا ببریم و همه ما بخواهیم ایشان سر تمرینات مان حاضر شود. من تا الان درباره آقای ویلموتس حرفی نزده ام. کار خوب را می گویم. مثلا اینکه بین تیم ملی و تیم امید بازی دوستانه می گذارند اتفاق مثبتی است. سال اول حضور آقای کی روش هم انتقادی به ایشان نداشتم. حتی یادم هست در مقطعی که سرمربی سایپا بودم ایشان دستیاران خود را به تمرین ما فرستاد. بنده هیچوقت پایم را روی حق نمی گذارم. اما از طرفی شما این را در نظر بگیرید که بعد از رفتن کی روش تیم ملی ما میانگین سنی اش نزدیک 30 شده بود. ما دو بار با این مربی رفتیم جام جهانی در حالیکه صعود در آن دوره ها  به دشواری گذشته نبود. تیم ما در گذشته در حالی به جام جهانی رفته بود که سهمیه آسیا و اقیانوسیه یکی و نصفی و یا دو تا نصفی بود اما در دوره ایشان کار به مراتب راحت تر بود. بنده معتقدم که ما خودمان باعث شدیم که کی روش خودش را بالاتر از فوتبال ایران بداند. الان هم باید بدانیم ویلموتس کارمند فدراسیون است و بزرگتر از وزیر و رییس فدراسیون ما نیست.

برانکو از فوتبال ما سود برد

درباره برانکو هم معتقدم که او بزرگتر از باشگاه پرسپولیس نبوده و نیست. برانکو ها و کی روش ها اینجا که هستند ایران را وطن اول شان می نامند اما همینکه پای شان را بیرون می گذارند از وطن شان شکایت می کنند. همانطور که برانکو خدمت کرد پرسپولیس هم به این مربی خدمت کرد و اتفاقا خدمتی که ما به برانکو کردیم بیشتر بود. 2 سال دیگر هم دوباره برمی گردد به فوتبال ما و باز هم ایران می شود وطن اولش! بنده امیدوارم این مربیان فقط حق و حقوق مربی‌گری‌شان را از فوتبال ما گرفته باشند و از برخی بازیکنان بی کیفیتی که با خودشان آوردند درصدی نگرفته باشند. برادر آقای برانکو کجای فوتبال بوده که با خودش او را به پرسپولیس آورد؟

ویلموتس تا الان رفتار بدی نداشته است

تا این لحظه رفتار و اقدام بدی از سرمربی تیم ملی ندیده ام. وقتی کار خوبی انجام می شود بنده باید مطرح کنم. همانطور که بازی تدارکاتی تیم امید و تیم ملی را مثبت ارزیابی کردم. اگر یادتان باشد خود بنده هم وقتی سرمربی تیم ملی شدم از تیم های باشگاهی برای بازی دعوت می کردم. یکبار ما در مرحله مقدماتی نعیم سعداوی را نداشتیم و در سمت راست مشکل داشتیم. تیم فتح که سرمربی اش آقای حسین شمس بود را دعوت کردم تا با تیم ملی بازی کند . در همان بازی مهدی مهدوی کیا که مهاجم بود را بردم پیستون راست و مهدی هم عالی کار کردو به اصطلاح میخ خودش را کوبید. یادم هست آقای شمس به من گفت ما یک بازیکن داریم به نام علی کریمی، او را نگاه کنید. البته در آن بازی کریمی چیز خاصی نشان نداد که مرا جذب خودش کند اما حداقل حسن آن بازی ها این بود که نفرات دیگر تیم ها را می دیدیم. بنده همان روزهای اول حضورم در ملوان هم بازیکنان تیم های پایه را به تمرین بزرگسالان آوردم تا عملکردشان را ببینم.

به داد ملوان برسید!

این روزها وقتی در بندرانزلی مردم از پیر و جوان و خانم مرا می بینند می گویند ترا به خدا کاری کنید به ملوان کمک شود. البته بنده که کاره ای نیستم اما چه اشکالی دارد به این تیم ریشه دار و مردمی که این همه عاشق دارد کمک شود؟ برخی از این این مردم نان شب ندارند و دلخوشی شان همین تیم است. حداقل این دلخوشی را از آنها نگیریم.