وقت کار است نه غیبت و حرف خاله زنکی!

شیخ عطاردر تذکره الاولیاء ازقول ابراهیم خواص یکی از عارفان‌و زهاد آورده است: عالمی بسیار روایت (حرف زدن) نیست ، عالم آن است که متابعت علم کند و بدان کار کند و اقتدا نسبت به سنت ها کند، وگرچه علم او اندک بود.این همان چیزی است که یکی از شاعران در باره اش گفته:

قدم باید اندر طریقت نه دم

که سودی ندارد دم بی قدم

این مقدمه کوتاه را آوردیم تابگوییم وقتی مصاحبه آقای علیرضا دبیر قهرمان سابق المپیک و جهان ورییس جدید و حالیه فدراسیون کشتی را که بعد از دریافت حکم ریاستش خواندیم خیلی خوشحال شدیم از این جهت که دیدیم در سراسر مصاحبه بر " کار کردن" تکیه و تا کید داشته است. دبیر گفته برای کار کردن در کشتی و برای کشتی آمده است. نه قصد مربیگری دارد و نه برای مسافرت کمین کرده است و نه می خواهد به طور اسمی رئیس کشتی باشد و از آن سکویی بسازد برای پرش به مناصب بالاتر و..."اهل مسافرت رفتن نیستم و نه می خواهم مربی شوم. همیشه در فدراسیون هستم، آنقدر که از من خسته شوید." دبیر روی نکته و اصل مهمی انگشت گذاشته ودر این مصاحبه یکسره بر آن تایید می کند." کار کردن"! این یک اصل مسلم تاریخی و سنت لایتغیر الهی است که فرد وجامعه در سایه کار کردن و تلاش کردن و رنج بردن به جایی رسیده است

از رنج کشیدن آدمی حر گردد

قطره چو کشد حبس صدف در گردد

هیچ جامعه و انسانی با تنبلی و لشی ولاابالیگری وتن آسایی و...راه به جایی نبرده و سری میان سرها در نیاورده و به عزت و سربلندی دست نیافته است. تاریخ بشر مملو از نمونه ها و مثال ها برای اثبات این اصل است. این که در تاریخ اسلام هم می خوانیم و می بینیم که رسول خدا و گروه یاران مهاجرش به محض انکه از مکه خارج و به مدینه وارد می شوند در میان تعجب حاضران و شاهدان دراولین قدم دست به کار می شوند و شخص رسول خداآستین بالا زده و از آب و خاک، گِل درست می کند و خشت می زند و... با این عمل نمادین " کار" را به عنوان یک ارزش اجتماعی و رمز پیشرفت و تمدن و تعالی معرفی می کند هم از این روی است. از الگو و طلایه دار بشریت مثال آوردیم تا برگردیم به بحث خودمان.

کشتی ورزش اول ایران است. ریشه در آب و خاک و اساطیر وتاریخ این سرزمین دارد.فردوسی از قول رستم دستان پهلوان اسطوره ای ایران خطاب به پولادوند می آورد:

به کشتی بگردیم با یکدگر

بگیریم هردو دوال کمر

ودر جایی دیگر باز از قول رستم که در باره نبرد فرداروزش با سهراب، با کیکاووس صحبت و شور می کند:

بدان تا بگردیم فردا یکی

به کشتی گراییم ما اندکی

کشتی علاوه بر این که پرافتخارترین رشته ورزشی ایران در صحنه های جهانی و المپیکی است و خود افتخار و آبروی ورزش ایران در دنیاست، ونشانه اصالت و هویت داشتن ورزش ایران است.این رشته بعد از استعفای رسول خادم در زمستان 97 تا همین هفته پیش با سرپرست اداره می شد و جالب است که در همین مقطع بی رییسی و بی مدیری افتخارات ارزشمندی را در در رشته آزاد وفرنگی و رده های مختلف سنی و در صحنه های قاره ای و جهانی کسب کرد. این خود نشان غنا وقدرت کشتی ایران است. بی تردید این رشته اگر خوب مدیریت شود بر اساس برنامه های حسابشده و کارشناسی کوتاه و بلند مدت حرکت کند باتوجه به توانایی های ذاتی و داشته های گرانقیمت و مهمتر از همه نیروی انسانی و از این هم مهتر جوانان مستعد وبرومند و پرانگیزه می تواند خیلی بیش از اینکه الان هست و تاکنون نشان داده افتخار آفرینی و بزرگی کند. چند روز پیش بعد از حرف و حدیث های فراوان و گیر و گرفت های آزاردهنده بالاخره انتخابات کشتی برگزار شد و علیرضا دبیر که چکیده و از متن و بطن کشتی است حائز اکثریت آرا شد و به ریاست فدراسیون انتخاب شد. با توجه به آنچه بالاتر در باره جایگاه کشتی آمد سنگینی مسئولیت دبیر خیلی روشن است. دبیر هم در اولین مصاحبه خود بعد از رسمیت یافتن مقامش با حرف هایی که زد نشان داد به مسئولیتی که بر عهده گرفته واقف است. همانطور که گفتیم دبیر بیش از هر چیز بر" کارکردن" تا کید کرده است. نه حرف زدن و حرف شنیدن آن هم از نوع " غیبت" و " خاله زنکی" اش! حرف هم اگرباید زده شود در باره کار و رونق کشتی باید گفته شود. علاوه براین دبیر بر نکات دیگری هم تاکید دارد.جذب کردن و نه دفع کردن اهالی کشتی و باز بودن در فدراسیون و دفتر او بر روی گوش شکسته های خوشنام و کشتی بلد و اهل کار وخدمت..." از افرادی که کار کنند حمایت می کنم. برای حذف کردن نیامده‌ام... کار وکار وکار..."! حالا چشم اهالی ورزش و علاقمندان به رشته کشتی به دبیر است. امیدواریم او با عمل به وعده هایش و حرف های قشنگ و امیدوار کننده ای که در شروع راه می زند ؛ روزهای بزرگ و پر غروری را برای کشتی رقم بزند. ان شاالله.

فوتبال بازی صبر است!

مدیران و تماشاگران تراکتور باید دنیزلی را حمایت کنند

آقای مصطفی دنیزلی مربی کهنه کار و کار بلد فوتبال ترکیه که با توجه به کارنامه قابل قبولی که در تیم های پاس و پرسپولیس از خود به یادگار گذاشته در نزد فوتبال شناسان و علاقمندان به این رشته در کشورمان چهره موجه و مقبولی به حساب می آید در مصاحبه ای اختصاصی که با کیهان ورزشی و همکارمان آقای کامران خطیبی انجام داده می گوید:" آمده ام تا کار ناتمام را تمام کنم."وتوضیح می دهد :"شاید در 24 ساعت شبانه روز، تیم ما 20 ساعت مشغول کار و برنامه ریزی هستند. سعی داریم تا با کمک آقای زنوزی و بازیکنان، بهترین نتایج ممکن را بگیریم و البته تاکید می کنم یک فوتبال خوب و چشم نواز را ارائه دهیم." تا آنجا که ما دیده و فهمیده ایم دنیزلی کارش را بلد است. او آنقدر پخته و حرفه ای هست که یاوه نبافد وشعارسیاهکارانه سرندهد. کارنامه طول مربیگری او که به گفته خودش 14 قهرمانی با تیم های مختلف ترکیه( بشیکتاش، فنرباغچه، گالاتاسرای و...) در آن ثبت است گواهی است بر درستی حرف هایی که می زند و صدق شعارهایی که می دهد. وانگهی هر مربی دوست دارد با تیمی که کار می کند بهترین نتایج را کسب کند وصاحب عنوان و سکو شود و بر وزانت و ارزش کارنامه خود اضافه نماید.‌اما ما می دانیم که فوتبال یک ورزش تیمی است.برای موفقیت و قهرمانی هر چند عامل مربیگری موثر و مهم است، همانطور که عامل مدیریت مهم است؛ عامل تماشاگر نیز مهم است و... اما یک مربی اگر بزرگترین مربی دنیا باشد با کارنامه ای مملو از پیروزی وافتخارو... به تنهایی نمی تواند دلیل قهرمانی یک تیم باشد. سایر عوامل تشکیل دهنده یک تیم باید به وظایف خود به بهترین صورت ممکن عمل نمایند تا زحمات و تدابیر یک مربی به بار بنشیند. در این میان صدالبته عامل مدیریت بسیار بسیار تعیین کننده است. چون هدف ما از نوشتن این مطلب سیاه کردن صفحه و انشا نویسی نیست با اجازه خوانندگان محترم از اینجا به بعد کمی صریحتر می نویسیم تا هم منظورمان روشن شود و هم وظیفه خود را در قبال یکی از تیم های اصیل وریشه دار فوتبال کشورمان وتماشاگران پرشور و عزیز آن حتی المقدور انجام داده باشیم. این واقعیتی است غیر قابل انکار که متاسفانه مدیریت تراکتور نه فقط در مقطع فعلی بلکه در مقاطع مختلف به ویژه در دوره هایی که تراکتور از لحاظ تیمی پرقدرت و غنی و حتی مدعی قهرمانی بوده، نتوانسته در بزنگاه های حساس به وظیفه خود با درایت و تسلط عمل کند و درکار وبار آن - مثل ماجراهای بعد از بازی سپیدرود در حساس ترین مراحل لیگ فصل قبل- نوعی دستپاچگی؛ شتابزدگی و عصبانیت ناشی از احساسات آنی و احتمالا مشاوره های غلط دیده می شود. از آنجا که مجالمان اندک است و حرف های دیگری باقی مانده قصد اطاله کلام نداریم و در این باره به همین اشاره بسنده می کنیم. گذشته از عنصر" مدیریت" که باید یارویاور دنیزلی باشد؛ دنیزلی ای که می گوید" فوتبال بازی صبر است"؛ تماشاگران پرشور وفهیم تراکتور هم باید هشیارانه به وظیفه خود عمل نمایند. این عزیزان که تعداد بسیاری از آنها بعد ازچاپ مصاحبه "آقامصطفی" در مجله منت گذاشته و با ارسال پیام‌های تلفنی واینترنتی و...ما را به کار خود دلگرم کردند خوب است این جملات دنیزلی را دوباره بخوانند تا متوجه جایگاه وحساسیت نقش خود در سرنوشت تیم محبوب خود بشوند"... معتقدم تراکتور بزرگترین و بهترین هواداران را دارد... تراکتور تیم بزرگ و محبوبی است و نقطه قوت این تیم هم هواداران بسیار خوبش است." دقت فرمودید .دنیزلی می گوید" نقطه قوت" تراکتور هواداران این تیم است. بنابراین تکلیف خیلی روشن است این نقطه قوت نباید به هیچ دلیلی به نقطه ضعف این تیم تبدیل شود. طرفداران این تیم باید هشیارانه اجازه ندهند هیچ چیز و هیچ فرد وجریانی تمرکز و آرامش این تیم را به هم بزنند و به حواشی نامربوط سوق دهند. پیش از این هم بارها به سهم خود نوشته ایم بعضی افراد وجریاناتی که شاید هم در ظاهر خیلی سنگ تراکتور و تبریز و آذربایجان را به سینه می زنند چون دنبال ورزش نیستند و از طریق ورزش و همین تراکتور دنبال اهداف سیاسی و حتی گاه خائنانه خود و اربابان آن سوی آبی خودشان هستند؛ به هیچ وجه مایل نیستند تراکتور موفق و قهرمان شود. آنها سعی می کنند تا با به حاشیه کشاندن تیم و هواداران آن و بر هم زدن تمرکز آنها و دامن زدن به مسائل انحرافی و قومیتی وآرامش و طمانینه لازم را از تیم سلب کنند و نوعی عصبانیت وآشفتگی بر ذهن و حال آن حاکم کنندو... در نهایت مانع از ایجاد فضای سالم کاری که شرط مهمی در موفقیت است ؛ شوند وتیم و طرفدارانش را نسبت به همه چیز حتی به همدیگر بدبین و عصبانی نمایند و بالاخره... احساسات پاک آنها را در جهت اهداف غیر ورزشی و... به خدمت خود درآورند. قبلا نوشته باز هم تا کید می کنیم این جریانات در از دست رفتن قهرمانی تراکتور درآخرین روز فصل93-94بزرگترین تقصیر را بر عهده دارندو... سخن در این باره ادامه دادنی است ما به همین اکتفا کرده و در پایان بار دیگر بر این نکته تاکید می ورزیم که در قهرمانی و موفقیت یک تیم همه اجزاء و عناصر آن تیم نقش دارند نه فقط مربی...

من آنچه شرط بلاغ است با تو می گویم

تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال!

جلوی ضرر را هرجا بگیرید، نفع است...

هنوز دست از سر سپیدرود برنداشته‌اند!

در اولین روز هفته گذشته یکی از خوانندگان قدیمی کیهان ورزشی که اهل گیلان است و شهر زیبای رشت و سال هاست ایشان را می شناسیم و تقریبا به طور هفتگی با مجله خودش ارتباط دارد ودر باره ورزش و فوتبال کشور به ویژه دیار سرسبز گیلان صحبت های دقیق و کارشناسانه ای را مطرح می کند و بعضاً هم در مجله انعکاس پیدا می کند، با دفتر مجله تماس گرفت و با نگارنده طبق روال در باره موضوعات اشاره شده صحبت کرد‌. لب کلام این خواننده گرامی این بود که آن کسانی که سپیدرود رشت را به این روز انداختند وبه خاطر منافع شخصی واهداف حقیر خودکاری کردند که این تیم محبوب و ریشه دار شمالی از لیگ برتر به دسته پایین تر سقوط کند هنوز هم دست از سر این تیم برنداشته و"زالو" وار مشغول مکیدن خون سپیدرود هستند. این عزیز گیلانی البته با اسم و رسم بعضی از این زالوهای محترم!! راهم معرفی می کرد که البته اسامی شان برای ما آشنا بود و فکر می کنیم این جماعت که دیگر کوس رسوایی شان در جامعه ورزش طنین افکنده معرف حضور اکثریت اهالی ورزش و فوتبال هستند و... بنابراین ما ضرورتی در نام بردن از این افراد که طبق معمول بیش از هر جا از طریق تریبون و سنگر مهمی به نام" رسانه" ، حالا در شکل های مختلفش از مکتوب گرفته تا غیر مکتوب و از تصویری اش گرفته تا سایتی باج خواهی و قداره کشی می کنند، نمی بینیم ، فقط به این بهانه خواستیم به وظیفه خود در باره تیم پرطرفدار گیلانی ورشتی عمل کنیم و خدمت مسئولان و مدیران این تیم برادرانه عرض کنیم که جلوی ضرر را از هر کجا بگیرید نفع است. سپید رود موقعیت خوبی که حق تیم های پرطرفدار است یعنی لیگ برتر را از دست داد و به دست خودش و غفلت های مدیریتی و گوش سپاردن به رهنمودهای مشتی فرصت طلب وزیاده خواه مشاور نماو... هم از دست داد ، اما هنوز فرصت جبران هست.هشیار باشید و اجازه ندهید وضعیت این تیم محبوب از اینی هم که هست بدتر شود.سپید رود با توجه به داشته ها یش مهمتر از همه سابقه و ریشه و بالاخره سرمایه گرانقدری به اسم تماشاگر بدون شک می تواند دوباره خود را در دسته اول ببیند و به شرط آنکه کسانی که برای این تیم تصمیم می گیرند ونقش مدیر و سیاستگذار را بازی می کنند قدر این داشته ها را بدانند و به درستی و باهشیاری به وظایف خود عمل کنند و...

*سیدمحمدسعید مدنی