عُرضه مدیریتی!

علاقمندان ورزش بارها از زبان کارشناسان و اهل فن شنیده اند که ورزش ایران از سرمایه های لازم چه در بعد مادی و چه از جنبه انسانی برای پیشرفت و ارتقا سطح کیفی و فنی خود برخوردار است. خوانندگان محترم هم حتما شهادت می دهند که این نشریه نیز به دفعات و به بهانه های مختلف به سهم خود بر این واقعیت واصل غیرقابل انکار مهر تایید زده است و تاکید کرده که برای استفاده از این داشته های گرانبها وبه ویژه استعداد سرشاری که ورزش ایران از حیث انسانی دارد بیش از هر چیز" هنر" و" عرضه مدیریتی" لازم است. اگر این جنم و عرضه مدیریتی در باره ورزش ما دست به کار شود بدون تردید می توان بدون اینکه نیاز به این باشد که دستمان را به سوی" غیر" و " بیگانه" و " اجنبی" دراز کنیم با تکیه بر این داشته ها وآنچه" خود داریم" واستفاده صحیح و بهینه به بسیاری از هدف ها و آرمان هایی که در ورزش داریم دست پیدا کنیم و البته به اندازه ضرورت و رفع بعضی مشکلات یا تقویت بعضی مواضع از هنر و علم‌و تجربه "دیگران" هم استفاده نماییم.اما از آنجا که در اکثرقریب به اتفاق مقاطع و دوره های مدیریتی ورزش، از جمله زمان فعلی، کار دست کاردان نبوده است وعناصر غیر ورزشی و افرادی با تفکرات کاملا خطی و سیاسی سکان مدیریت ورزش را در دست داشته اند این نظر کارشناسی مورد تایید همگان اصلا تحقق نیافته یا خیلی کم از وادی نظر به عرصه عمل گام نهاده است. متاسفانه حاکمیت این نوع مدیریت در ورزش که برای بهره برداری های سیاسی وتبلیغ برای خط وربط خود به ورزش به عنوان ابزار و طعمه نگاه می کند باعث شده تا ورزش ما سخت گرفتار تفکر نتیجه گرایی و کمیت محوری شود. این مدیریت که با ورزش و توانایی ها و داشته های قابل توجه آن نا آشنااست و اصلا کاری به این حرف ها ندارد وفکر و ذکرش انتخابات بعدی است و به همین دلیل سخت عجول و کم حوصله است برای نتیجه و مدال وصعود به جام‌جهانی و هیاهو و تبلیغ راه انداختن پیرامون آن و...اصلا حوصله و وقت این را ندارد که مثل همه کشورهای صاحب ورزش و دارای هویت و اصالت در ورزش به کار اصولی و برنامه ریزی حسابشده روی بیاورد بلکه برای جبران نابلدی و ناکارآمدی مدیریتی خود و همچنین بر اثر القائات‌مشتی مشاور نمای رند و فرصت طلب حاضر است برای وصول به نتیجه و مدال و... مثل بعضی کشورهای نوپا و تازه تاسیس که نظیرشان در دور وبر وهمسایگی‌ما فراوان است دست به هر کاری بزند. هر اصل و قاعده ای را نادیده بگیرد و زیر پا بگذارد ، به فلان بازیکن و مربی باج دهد و باج خواهی ها و بداخلاقی های اورا نادیده بگیرد و.... بالاخره پول کلان و بی زبان‌مردم را خرج فلان مربی خارجی و دستیارانش نماید تا هر طوری شده مثلا فوتبال را به جام جهانی ببرد‌! بعد هم آن را در بوق و کرنا کرده و خرج تبلیغات و مبارزات انتخاباتی خود کند. این است که همه با حسرت و تاسف می بینیم که علی رغم همه داشته های مادی و استعدادهای انسانی و خدادادی و... سرعت ورزش ما به سمت جلو بسیار کند و دور از انتظار است.

قهرمانی تیم ملی فوتبال ساحلی در مسابقات بین قاره ای که هفته گذشته دل دوستداران ورزش را شاد کرد بهانه ای شد تا بار دیگر این نکته را یادآور شویم که:

یکی از سرمایه ها و داشته هایی که ورزش ما داردو از سوی مدیریت های ورزش در اکثر مقاطع از جمله دوره کنونی به دلایلی که بالاتر به اختصار به آن اشاره شد کمتر به آن توجه شده است " مربیان وطنی" است. ورزش ما اکثر قریب به اتفاق موفقیت های بزرگی را که در طول فعالیت و سابقه خود به دست آورده است مرهون و مدیون مربیان وطنی بوده است. با این حال این مربیان‌کمتر از سوی مسئولان غیر ورزشی و سیاسی ورزش مورد توجه قرار گرفته اند. همانطور که بالاتر اشاره شد القائات و تبلیغات و سمپاشی های بی امان جریانات بی هویت و اجنبی پرست و منفعت‌گرا و سودجوعلیه مربیان وطنی که به کار گیری مربیان ایرانی به جای مربیان خارجی را به ضرر منافع نامشروع خود می دانند از طریق رسانه های در اختیار و سرآمد آن بعضی برنامه های مخرب وزرد تلویزیونی و... درتحت تاثیر قرار گرفتن مسئولان ناوارد در این باره بسیار موثر بوده است. این در حالی است که باز به گواه اکثر کارشناسان واقعی، مربیان وطنی در بسیاری از رشته ها از همگنان خارجی خود کم وکسری ندارند بلکه سرتر هم هستند. چندی پیش رهبر معظم انقلاب نیز به مناسبت قهرمانی تیم والیبال جوانان در مسابقات جهانی فرمودند:" قهرمانی جوانان والیبالیست با سرمربی ایرانی بسیار خرسند کننده بود"و تاکید کردند"من همواره معتقد بوده ام که مجموعه های ورزشی کشور شایسته است مربی ایرانی داشته باشند...".امید است مدیران ورزشی ما که با نیت کار وخدمت درعرصه ورزش مشغول خدمتگزاری هستند با توجه به این رهنمودهای دقیق؛ همچنین نظرات کارشناسی و بالاخره در نظر داشتن کارنامه موفق مربیان ایرانی در رشته های مختلف در حال و گذشته و بی توجهی به القائات جریانات مخرب و آلوده دلالی، در آینده بیش از گذشته از مربیان وطنی در راس تیم های ملی استفاده کنند و فراتر از آن با مدیریت مدبرانه و دلسوزانه از داشته های مادی و سرمایه های ملی و انسانی درسرعت بخشیدن به پیشرفت ورزش بهره بگیرند.

*سیدمحمدسعید مدنی