تا ابد به موفقیت‌هایم افتخار می‌کنم

تیمو پوکی مهاجم نوریچ سیتی با لبخندی بر لب وارد می‌شود. لبخندی که بیانگر یک سال فوق‌العاده‌ای است که این بازیکن گذرانده و تمام رویاهایش به واقعیت تبدیل شده است. 5 سال بعد از این که باشگاه سلتیک او را رد کرد، سال 2019 زمانی بود که این مهاجم توانست برای اولین بار در لیگ برتر انگلیس به میدان برود، به عنوان بهترین بازیکن سال رقابت‌های چمپیون‌شیپ(دسته یک انگلیس) انتخاب شود، در طول یک فصل بیش از هر بازیکن تاریخ نورویچ از سال 1956 به بعد گل بزند. برای اولین بار بعد از سال 1993 برای این باشگاه هت تریک کند و تبدیل به اولین بازیکن تاریخ قناری‌ها(لقب نورویچ) شود که جایزه بهترین بازیکن ماه لیگ برتر را کسب می‌کند. بعد از تمام این‌ها و ازدواجی که او در تابستان انجام داد، پوکی توانست گل‌هایی را بزند که منجر به صعود فنلاند به مسابقات اروپایی می‌شد تا این کشور کوچک برای اولین بار در تورنمنتی بزرگ و معتبر حاضر شود. او در دیدارهای مقدماتی در 10 مسابقه بازی کرد و 10 گل زد. این مهاجم با لبخند می‌گوید:«درخشش در سال جدید کار بسیار سختی است.»

وقتی پوکی در تابستان 2018 از بروندبی به نورویچ پیوست، فکر نمی‌کرد 18 ماه بعد نام این باشگاه کوچک در خیابان‌های فنلاند بپیچد و یا به افتخار او جشن برگزار شود اما هر دو اتفاق در روز صعود فنلاند به مسابقات یورو 2020 به وقوع پیوست. این مهاجم حتی فکر نمی‌کرد موج سفر توریست‌ها به فنلاند را به جریان بیاندازد چرا که مردم شهر نورویچ دوست داشتند تا در بازی مهم او در پیراهن ملی کشورش حضور داشته باشند. پوکی با ناباوری در مورد مسیری که زندگی برایش تعیین کرده، می‌گوید:«بعد از یک دیدار خانگی، خانمی بیرون از استادیوم از من خواست برای بازی مقابل لیختن‌اشتاین برایش بلیت تهیه کنم چرا که می‌خواهد به فنلاند بیاید.» متاسفانه مهاجم 29 ساله نمی‌تواند به آن خانم کمک کند. چرا که بلیت‌های این بازی از 8 ماه پیش به طور کامل فروخته شده‌اند. در نهایت پوکی در دیداری که با پیروزی سه بر صفر فنلاند به پایان می‌رسد، دو گل می‌زند تا هواداران حاضر در ورزشگاه 10 هزار نفره تلیا به شادی بپردازند. او می‌گوید:«قطعا این بزرگترین دستاورد من است. فنلاند پیش از این هیچوقت به جام جهانی یا مسابقات یورو صعود نکرده بود. به همین خاطر این اتفاق برایمان بسیار مهم است. تمام مردم فنلاند منتظر این اتفاق بودند. در تیم ملی لحظات سختی را تجربه کردم. در بازه‌ای حتی بیش از یک سال گل نزدم. همیشه گفته‌ام بزرگترین رویایم به عنوان یک فوتبالیست این بوده است که با فنلاند در جام جهانی یا یورو شرکت کنم. به همین خاطر این اتفاق بهترین لحظه تمام دوران بازی‌ام بود.»

***

همانند بسیاری از فنلاندی‌ها، پوکی زیاد برون‌گرا نیست. در حالی که نگاهی به مسیری دارد که او را به جایی که امروز است، رسانده با خونسردی صحبت می‌کند. شروع از شهر کوچک کووتکا در جنوب شرقی فنلاند و نزدیک مرز روسیه. مسیر فوتبال او پر از فراز و نشیب بوده است. قبل از شروع دوران بازی‌اش، تیم KTP که پوکی در کودکی هوادارش بوده، از هم می‌پاشد و باشگاهی متولد می‌شود که در نهایت مسیر این مهاجم به فوتبال حرفه‌ای می‌شود. استعداد پوکی به سرعت دیده می‌شود و این مهاجم فرصت بازی در چلسی و سویا را پیدا می‌کند. او می‌گوید:«وقتی بچه بودم، لیگ انگلیس را با پدرم تماشا می‌کردم اما رویایم بازی در اسپانیا بود. هاکی محبوب‌ترین ورزش فنلاند است اما مردم کوتکا چندان هم به آن علاقه نداشتند. در این شهر مردم فوتبال یا بسکتبال را ترجیح می‌دادند و ورزش محبوب من همیشه فوتبال بود. چند گل برای KTP زدم و بعد استعدادیابان سویا مرا هنگام بازی برای تیم ملی زیر 17 و 18 ساله‌های فنلاند دیدند. چند باشگاه دیگر هم به من علاقه نشان دادند. وقتی 16 سالم بود، در کنار دو بازیکن فنلاندی دیگر به طور آزمایشی با چلسی تمرین کردم. به خاطر دارم که با دیدیه دروگبا عکس یادگاری گرفتم. او در آن زمان مهاجم بزرگی بود. چلسی از ما خواست مجددا به انگلیس برویم اما این اتفاق نیافتاد. با این حال هیچوقت قرار نبود با ما قرارداد امضا کنند. فقط می‌خواستند بدانیم سطح بازیکنان چطور است. برایم بهتر بود در فنلاند بمانم و درسم را تمام کنم اما سویا با من تماس گرفت و مدرسه را رها کردم چون بازی در اسپانیا رویایم بود.»

رفتن به ایالت آندولوس نیز چالش‌هایی داشت. او با خنده می‌گوید:«آنجا خیلی گرم بود. در جنوب فنلاند زندگی می‌کردم. آنجا به اندازه شمال کشور سرد نمی‌شود اما در زمستان منفی 20 درجه است. در اسپانیا دما تا 40 درجه هم می‌رسید. این موضوع تغییر بزرگی برایم بود و انگلیسی‌ام هم چندان خوب نبود اما در هر صورت کسی هم وجود نداشت که در تیم بتواند انگلیسی حرف بزند. مجبور شدم اسپانیایی یاد بگیرم که کار آسانی نبود اما حداقلش این است که حالا می‌توانم اسپانیایی صحبت کنم!»

پوکی که هنوز نوجوان بود، بیشتر وقتش را در تیم دوم باشگاه سویا گذراند با این حال در جریان پیروزی 4 بر 3 تیمش مقابل رئال مادرید در سال 2008 به طور غافلگیرکننده به تیم اصلی دعوت شد و در این دیدار روی نیمکت نشست. پوکی می‌گوید:«تیم چندین مصدوم داشت به همین خاطر مرا برای بازی بردند. 18 سال داشتم و و اقعا ترسیده بودم. در حالی که دو یا سه دقیقه به پایان بازی مانده بود، مربی مرا برای گرم‌کردن فرستاد و قرار شد به زمین مسابقه بروم اما ناگهان دفاع چپ تیم مصدوم شد و مربی مجبور شد او را عوض کند.» پوکی چندین بار به عنوان یار تعویضی در لالیگا به میدان رفت و نمایش‌های خوبی هم داشت اما تغییر مربی به این معنا بود که جایگاه مهاجم فنلاندی یک بار دیگر در تیم تنزل کرد. او در سال 2010 به فنلاند برگشت و در تیم HJK هلسینکی به میدان رفت و در آنجا فرصت همکاری با جری لیتمانن، معروف‌ترین بازیکن تاریخ فنلاند را پیدا کرد. پوکی می‌گوید:«روزی که او با باشگاه قرارداد بست، در کمپ تمرینی در حال انجام تمرینات پیش‌فصل بودیم. تمام بازیکنان از این خبر خوشحال شدند. توانستم از او چیزهای زیادی یاد بگیرم. اگر چه او دیگر مثل سابق سریع نبود اما هنوز کیفیتش با تمام بازیکنان دیگر متفاوت بود.»

پوکی در تیم جدیدش شروع به درخشش کرد. او در جریان پیروزی دو بر صفر تیمش مقابل شالکه در مرحله رفت انتخابی لیگ اروپا دو گل زد. آنهم تنها چند ماه بعد از این که تیم آلمانی در دور قبلی مسابقات لیگ قهرمانان تا مرحله نیمه نهایی پیش رفته بود. یک هفته بعد، پوکی مجددا در گلزنکرشن گلزنی کرد اما شالکه توانست به بازی برگردد و با نتیجه 6 بر یک پیروز شود و مهاجم جوان در حالی به فنلاند برگشت که فکر می‌کرد رویایش به پایان رسیده. در عرض چند روز از او خواسته شد به آلمان برگردد و برای تیم آلمانی به میدان برود. پوکی با اشاره به این که اگر فرصت بازی در شالکه را از دست می‌داد، شاید سرنوشتش طور دیگری رقم می‌خورد، می‌گوید:«توانسته بودم با همان دو بازی مقابل شالکه برای خودم نامی دست و پا کنم. آنها در روز آخر پنجره نقل و انتقالات با من قرارداد امضا کردند و چیزی نمانده بود که پنجره بسته شود. رفتن به شالکه قدم بزرگی رو به جلو بود چرا که می‌توانستم برای یکی از بزرگترین باشگاه‌های آلمان بازی کنم. می‌دانستم از همان روز اول در ترکیب فیکس تیم قرار نمی‌گیرم چرا که آنها هونتلار و رائول را داشتند. رائول شبیه لیتمانن بود، اندکی مسن‌تر بود اما هرکاری که انجام می‌داد باورنکردنی بود و هنوز می‌توانست گل‌هایی شگفت‌انگیز بزند.»

پوکی در عرض 2 سال 47 بازی برای شالکه انجام داد و در اولین حضور فیکسش دو گل نیز زد اما هیچوقت نتوانست خود را به عنوان بازیکن ثابت به تیم تحمیل کند. وقتی او در سال 2013 در ازای 3 میلیون پوند به سلتیک پیوست، با توجه به این که او به اواسط بیست سالگی خود رسیده بود، باید از این فرصت نهایت استفاده را می‌کرد. مهاجم فنلاندی با به خاطر آوردن روزی که لنون و یوهان میالبی به هلسینکی پرواز کردند، می‌گوید:«نیل لنون برای تماشای بازی من در تیم ملی به استادیوم آمد اما به ورزشگاه دیگری رفت!» در واقع مسابقه در شهر تورکو در 100 مایل آن سوتر برگزار می‌شد. آنها وقتی به ورزشگاه رسیدند که تنها نیم ساعت از مسابقه باقی مانده بود اما به اندازه‌ای مسابقه را دیدند که بخواهند با پوکی قرارداد ببندند.

با این حال پوکی اذعان می‌کند که وقتی به سلتیک رفت فشار زیادی روی خودش حس می‌کرد. او می‌گوید:«بله، سلتیک باشگاه بزرگی است و هواداران زیادی دارد به همین خاطر روی همه بازیکنان فشار است. فکر می‌کردم شرایط در این باشگاه بهتر پیش برود. نمی‌دانم چه چیزی درست پیش نرفت. شاید آن زمان برای سبک فوتبال اسکاتلند آماده نبودم. فوتبال آنها بسیار سرعتی بود. به نظرم در لیگ برتر زمان بیشتری برای کار با توپ نسبت به اسکاتلند دارید. آرزو داشتم به سلتیک بروم و گل‌های زیادی بزنم اما این اتفاق نیافتاد و به این خاطر در اسکاتلند خوشحال نبودم و باشگاه نیز از عملکردم رضایت نداشت. باید راه حلی پیدا می‌کردیم.»

بعد از تنها 9 گل در 37 بازی، راه حل مناسب، رفتن پوکی به باشگاه بروندبی بود. او در آنجا و در فصل 15-2014 توانست 9 گل بزند و فصل بعدی هم 9 گل دیگر زد. این مهاجم به خاطر دارد:«دو سال اول شرایط معمولی بود و مسائل چندان خوب هم پیش نرفت.» پوکی دیگر 26 ساله شده بود و چندان جوان نبود. این مهاجم در مورد نقطه عطف آن سال می‌گوید:«باشگاه یک مربی آلمانی به نام الکساندر زورنیگر را به خدمت گرفت.» این اتفاق وقتی افتاد که توماس فرانک، مربی قبلی باشگاه، بعد از این که فهمید مدیرعامل بروندبی از او انتقاد کرده، با خشم باشگاه را ترک کرد. در چنین اوضاعی بود که شرایط پوکی به طور کامل تغییر کرد. او می‌گوید:«زورنیگر طرز فکر بازیکنان را به طور کامل تغییر داد. بیشتر تلاش کردیم و توانست مرا از خواب بیدار کند. روش بازی تیم کاملا مناسب من بود. حمله می‌کردیم و موقعیت‌های زیادی برای گلزنی داشتیم. دو فصل آخرم در بروندبی فوق‌العاده بود.»

پوکی در طول آن دو فصل 48 گل زد. در حالی که زمان زیادی به پایان قرارداد این بازیکن باقی نمانده بود، یک بار دیگر باشگاه‌های زیادی دنبالش بودند. او می‌گوید:«از سراسر جهان پیشنهادهای زیادی به دستم رسید. وقتی نورویچ پا پیش گذاشت، اولین واکنشم این بود که آنها هیچ شانسی ندارند. چیز زیادی از لیگ دسته اول انگلیس نمی‌دانستم و فکر می‌کردم در این لیگ باید دائما درگیر باشی و روی توپ‌های بلند کار کنید. البته لیگ یک انگلیس الان دیگر این شرایط را ندارد و 10 سال پیش این طور بود. به مدیر برنامه‌هایم گفتم:به نظرم انتقال خوبی نیست. اما او گفت لااقل باید با مربی تیم و مدیر ورزشی آنها صحبت کنم. این دو نفر روش بازی باشگاه را توضیح دادند و گفتند از زمان حضورم در شالکه، بازی‌های مرا زیر نظر داشته‌اند. آنها به خوبی سبک بازی مرا می‌شناختند و در موردم تحقیق کرده بودند. به همین خاطر می‌دانستند برای این باشگاه مناسب خواهم بود.»

***

با این حال، مهاجم فنلاندی هیچوقت نمی‌توانست پیش‌بینی کند اولین فصل حضورش در نورویچ چقدر خوب خواهد بود. نورویچ به تازگی در رده چهاردهم به کارش پایان داده و جیمز مدیسون ستاره خود را هم به لسترسیتی فروخته بود. او اعتراف می‌کند:«فکر نمی‌کردم بتوانیم صعود کنیم. اگر چه باشگاه تمام آمار و ارقام فصل پیش را به من نشان داده بود اما هیچ ایده‌ای از نوع بازی تیم نداشتیم. آنها موقعیت‌های زیادی ایجاد می‌کردند اما گلزن نداشتند. فصل گذشته شروع خوبی نداشتیم اما می‌شد توانایی‌های بازیکنان تیم را دید. اولین تعطیلات که به واسطه بازی‌های ملی ایجاد شد، همه چیز را تغییر داد.» همان موقع بود که پوکی برای بازی در دو بازی اولیه لیگ ملت‌های اروپا به تیم ملی فنلاند رفت. این کشور که در رده 36 اروپا قرار دارد، در گروه سوم رقابت‌ها در کنار مجارستان و یونان بود و کسی انتظار چندانی از پوکی یا تیم فنلاند نداشت. پوکی در 64 بازی ملی خود تا آن روز تنها 12 گل زده بود.

با این وجود، فنلاند در خانه توانست مجارستان و استونی را با نتیجه یک بر صفر شکست دهد و زننده هر دو گل نیز پوکی بود. وقتی او به نورویچ برگشت، فارکه، مربی تیم، نقش جدیدی به این مهاجم داد. پوکی می‌گوید:«در آغاز فصل در پست هافبک تهاجمی بازی می‌کردم اما بعد از تعطیلات ملی، از من به عنوان مهاجم استفاده شد که بهترین پست برای من است. همان موقع بود که شرایط کاملا تغییر کرد.»

پوکی در سه بازی بعدی نورویچ گلزنی کرد و تیم زرد پوش شروع به صعود در جدول کرد. مهاجم فنلاندی فصل را با زدن 29 گل به پایان رساند که از زمان رالف هانت در 63 سال گذشته، آماری بی‌سابقه برای یک بازیکن نورویچ بود. آیا خود این مهاجم انتظار داشت، انقدر گل بزند؟ او می‌گوید:«نه، اصلا انتظار این مقدار گل را نداشتم! دو فصل خوب در بروندبی داشتم به همین خاطر وقتی به انگلیس آمدم، اعتماد به نفس زیادی داشتم اما 29 گل بیش از انتظارم بود. وقتی مجوز صعود را به دست آوردیم، حس فوق‌العاده‌ای داشتم. وقتی در دانمارک بودم، فکر نمی‌کردم دیگر برای بازی در لیگ برتر انگلیس شانسی داشته باشم. فکر می‌کردم لیگ‌های بزرگ دنیا دیگر برای من در دسترس نیستند.»

پوکی علاوه بر قهرمانی در دسته یک و کسب مجوز حضور در لیگ برتر، توانست جایزه بهترین بازیکن فصل فصل را نیز از آن خود کند و آقای گل مسابقات نیز بشود. او می‌گوید:«می‌توانم تا ابد به این موضوعات افتخار کنم.» تا آن زمان، فنلاند توانسته بود به صدر گروه خود در لیگ ملت‌های اروپا برسد و مجوز حضور در پلی‌آف مسابقات یورو را قطعی کند. در ماه ژوئن، پوکی توانست جایگاه تیمش را با زدن دو گل در جریان پیروزی مقابل بوسنی محکم‌تر کند.

درخشش او در هفته‌های اولیه مسابقات لیگ برتر چندان تعجب‌آور نبود. او در دیدار اولش مقابل لیورپول گل زد و سپس مقابل نیوکاسل هت‌تریک کرد تا تبدیل به اولین بازیکنی شود که بعد از ایفان ایکوکو در سال 1993، در لیگ برتر برای نورویچ هت‌تریک می‌کند. او با خنده می‌گوید:«فصل گذشته هت‌تریک نکردم به همین خاطر اندکی تعجب کردم که توانستم در لیگ برتر خیلی سریع این کار را انجام دهم. پدرم همین اواخر به دیدنم آمد و توپی که با آن هت‌تریک کرده بودم را به فنلاند برد. او جوایز مرا جمع کرده و از آنها مراقبت می‌کند.»

وقتی پوکی در دیدار مقابل چلسی هم گل زد، توانست جایزه بهترین بازیکن ماه لیگ برتر را از آن خود کند اما درخشش این بازیکن در همین فاز متوقف نشد. پوکی در اوایل سپتامبر و دیداری حساس برای تیم ملی کشورش مقابل یونان پنالتی حساسی را وارد دروازه کرد و سپس در پیروزی عجیب نورویچ مقابل منچسترسیتی نیز گلزنی کرد. او می‌گوید:«آن بازی یکی از بزرگترین پیروزی‌های دوران بازی من بود. جمعیت از خوشحالی دیوانه شده بودند.» موفقیت پوکی برای کانال‌های تلویزیونی در فنلاند مشکل‌ساز شده بود. او با خنده می‌گوید:«در فنلاند همه مردم عاشق لیورپول هستند و به همین خاطر بازی این تیم همیشه در تلویزیون پخش می‌شود. حالا به جای آن بیشتر بازی‌های نورویچ را پخش می‌کنند. به نظرم وقتی زمان بازی‌ تیم من با لیورپول فرق دارد، فنلاندی‌ها خوشحال‌تر هستند چرا که می‌توانند هر دو بازی را پخش کنند.» اگر چه شرایط برای پوکی و نورویچ در لیگ برتر سخت‌تر از لیگ یک است اما تاثیر این بازیکن در تیم ملی باعث شد تا فنلاند موفق به کسب مجوز صعود شود. او دو گل حساس مقابل ارمنستان زد و سپس دو بار هم دروازه لیختن‌اشتاین را نیز باز کرد. موفقیت او تا جایی پیش رفته که امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه در جلسه اخیرش با نخست وزیر فنلاند در پاریس با پیراهن پوکی در دست دیده شد. پوکی می‌گوید:«شنیده‌ام مکرون دوست دارد پیراهن بازیکنان فوتبال را جمع کند اما از این اتفاق تعجب کردم.»

در مجموع، سال جاری میلادی برای این مهاجم فوق‌العاده بوده است. در جریان دیدارهای انتخابی یورو تنها سه بازیکن بیشتر از پوکی گل زدند که دو نفر از آنها کریس رونالدو و هری کین بودند. برخی معتقدند باید از پوکی به عنوان بزرگترین فوتبالیست تاریخ فنلاند یاد کرد چرا که او ستاره تیمی است که برای اولین بار به تورنمنتی معتبر صعود کرده اما خود این بازیکن با رد این حرف می‌گوید:«جری لیتمانن و سمی هیپیا توانستند فاتح لیگ قهرمانان شوند. به نظرم باید کارهای بیشتری انجام دهم تا به سطح این بازیکنان برسم اما این که نامم در کنار این بازیکنان بیاید حس خوبی دارد چرا که هر دوی آنها دورانی فوق‌العاده داشتند.»

تمام این اتفاقات چطور افتاد؟ چطور تیمو پوکی که در سلتیک به مشکل خورده بود، توانست به چنین موفقیتی برسد؟ پوکی می‌گوید:«حالا بازیکنی متفاوت هستم. حرفه‌ای‌تر شده‌ام. سالم‌تر غذا می‌خورم و بهتر می‌خوابم. از نظر ذهنی نیز رشد کرده‌ام. در سلتیک اگر اشتباهی می‌کردم، سرم را پایین می‌انداختم و برگشتن به روند خوبم کار سخت‌تری بود. حالا پدر شده‌ام دیگر اتفاقاتی که در زمین مسابقه می‌افتند چندان اهمیت ندارند چرا که حالا باید مراقب چیزی بسیار مهم‌تر یعنی فرزندم باشم.»

آیا سال 2019 بهترین سال زندگی پوکی بوده است؟ او می‌گوید:«بله، می‌توان این طور گفت.» پوکی که حالا در لیگ برتر بازی می‌کند، آماده است تا کشورش را در یورو 2020 هدایت کند. او ثابت کرده که می‌توان در هر سنی به موفقیت رسید و موانع پیش‌رو و اتفاقات گذشته، اهمیت چندانی ندارند.

*آرمین زمانی