فدراسیون والیبال تحت تاثیر جریانات منفعت‌گرا قرار نگیرد

کیهان ورزشی-

 به نقل از روزنامه کیهان، حالا که پرونده حضور کولاکوویچ در تیم ملی والیبال بسته شد، زمان اعتماد به مربیان ایرانی فرا رسیده زیرا از یک طرف مربیان وطنی قابلیت‌های فنی خود را به اثبات رسانده‌اند و از سوی دیگر شرایط خاصی بر کشور و ورزش حاکم است و دیگر نمی‌توان ولخرجی‌های سابق را داشت.
سرمربی تیم ملی والیبال در سال‌های اخیر، بعد از فسخ قرارداد با ایران با یک باشگاه لهستانی به توافق رسید. ایگور کولاکوویچ، سرمربی مونته نگرویی تیم ملی والیبال در 3 سال اخیر که بعد از تعویق المپیک 2020 توکیو با تصمیم فدراسیون و در یک توافق دوطرفه قرارداد خود را با ایران فسخ کرد، از این پس روی نیمکت یک تیم باشگاهی خواهد نشست.
محمدرضا داورزنی، رئیس‌فدراسیون والیبال با اعلام خبر فسخ نهایی با کولاکوویچ گفت: این مربی برای اینکه بتواند با تیم‌های دیگر قرارداد امضا کند، به صورت توافقی قراردادش را با ما فسخ کرد. ما هم تا تاریخ 19 آوریل حقوق او را پرداخت کردیم و در نهایت قرارداد فسخ شد. وی افزود: کولاکوویچ با یک باشگاه لهستانی به توافق رسیده تا فصل آینده هدایت این تیم را در پلاس لیگا برعهده داشته باشد.
مشکلات مالی بهانه‌ای برای رفتن کولاکوویچ
امضای قرارداد کولاکوویچ با باشگاه لهستانی یعنی پایان فعالیت این مربی در تیم ملی والیبال. در چند سال اخیر اگر چه عملکرد مرد مونته‌نگرویی بارها مورد انتقاد جامعه و کارشناسان والیبال ایران قرار گرفت، اما واقعیت این است که از نظر کسب نتیجه والیبال ایران در زمان کولاکوویچ خوب کار کرد و اگر نگوییم بهترین نتایج را در مسابقات مختلف گرفت، نسبت به سال‌های قبل هم عملکرد کم نوسان‌تری داشت.
 او پیروزی‌های بزرگی برابر اکثر قدرت‌های والیبال جهان کسب کرد و طلای بازی‌های آسیایی و سهمیه المپیک را به‌دست آورد و در مسابقات قهرمانی بین قاره‌ها نیز به ادعای مسئولان به نخستین مدال جهانی والیبال ایران رسید. البته در زمینه بحث جوانگرایی و ساختن نسلی نو، همواره پیکان انتقادها به سوی کولاکوویچ بود چرا که او در مدت زمان حضورش روی نیمکت تیم ملی والیبال ایران، فرصت چندانی به جوانان و آینده سازان این رشته نداد تا خود را نشان دهند!
با این وجود کولاکوویچ در آخرین مصاحبه خود اعلام‌ کرده‌ است که دلیل فسخ قرارداد او با فدراسیون ایران انتقادات بخاطر نتایج و عملکردش نیست، بلکه دلیل این تصمیم محمدرضا داورزنی مشکلات مالی فدراسیون والیبال ایران است. برخلاف گفته کولاکوویچ اما فدراسیون ایران طی روزهای اخیر مذاکرات ابتدایی را با برخی‌ گزینه‌های‌ خارجی داشته است تا مشخص شود که دلیل این اقدام داورزنی مشکلات مالی فدراسیون نیست!
یک بام و دو هوای داورزنی
خبرگزاری ایسنا در بخشی از گزارش خود که روز پنجشنبه روی خروجی اش قرار‌داد، مدعی مذاکره فدراسیون والیبال با گزینه‌های خارجی شد. حالا باید از مسئولان فدراسیون پرسید که اگر قرار بر مذاکره با مربی خارجی بود، چرا همین کولاکوویچ به کارش در ایران ادامه نداد؟!
علاقمندان به والیبال فراموش نمی‌کنند که وقتی داورزنی معاون وزیر ورزش بود، حمایت تمام قدی از کولاکوویچ داشت. تقریبا یک سال و نیم پیش بود که قرارداد دوساله کولاکوویچ با تیم ملی ایران به پایان رسید. شرط تمدید آن برای دو سال بعد رضایت طرفین عنوان شد و بر همین اساس احمد ضیائی رئیس‌وقت فدراسیون والیبال ایران اعلام کرد باید این مربی برکنار شود، اما با فشارهای نهادهای بالا دستی در ورزش کشور و خصوصا محمدرضا داورزنی به عنوان معاون توسعه ورزش قهرمانی وزیر ورزش در آن زمان، مبنی بر اینکه باید قرارداد کولاکوویچ تمدید شود، قرارداد سرمربی تیم ملی تا بعد المپیک ۲۰۲۰ توکیو و با هدفگذاری سکوی المپیک تمدید شد. اکنون می‌توان این سؤال را پرسید که اگر داورزنی تا این حد از سطح فنی کولاکوویچ ناراضی است که او را برکنار می‌کند، چرا دو سال قبل حمایت تمام قدی را از او داشت؟
توجه به مربیان وطنی
حالا که پرونده حضور کولاکوویچ در تیم ملی والیبال بسته شد، زمان اعتماد به مربیان ایرانی فرا رسیده زیرا از یک طرف مربیان وطنی قابلیت‌های فنی خود را به اثبات رسانده‌اند و از سوی دیگر شرایط خاصی بر کشور و ورزش حاکم است و دیگر نمی‌توان ولخرجی‌های سابق را داشت.
همین چند ماه قبل بود که در مسابقات والیبال قهرمانی جوانان جهان 2019 تیم ملی والیبال جوانان ایران توانست با هدایت بهروز عطایی مربی ایرانی خود عنوان قهرمانی جهان را برای نخستین بار در تاریخ به‌دست آورد. بارها در همین صفحه اشاره شده که یکی از سرمایه‌ها و داشته‌هایی که ورزش ما دارد و از سوی مدیریت‌های ورزش در اکثر مقاطع از جمله دوره کنونی به دلایلی کمتر به آن توجه شده است « مربیان وطنی» است. ورزش ما اکثر قریب به اتفاق موفقیت‌های بزرگی را که در طول فعالیت و سابقه خود به دست آورده است مرهون و مدیون مربیان وطنی بوده است.
با این حال این مربیان ‌کمتر از سوی مسئولان غیر ورزشی و سیاسی ورزش مورد توجه قرار گرفته‌اند. القائات و تبلیغات و سمپاشی‌های ‌بی‌امان جریانات بی‌هویت و اجنبی پرست و منفعت‌گرا و سودجوعلیه مربیان وطنی که به کارگیری مربیان ایرانی به جای مربیان خارجی را به ضرر منافع نامشروع خود می‌دانند از طریق رسانه‌های در اختیار و سرآمد آن بعضی برنامه‌های مخرب و زرد تلویزیونی و... درتحت تاثیر قرار گرفتن مسئولان ناوارد در این باره بسیار موثر بوده است.