اصل ماجرا فراموش نشود

بحث خصوصی سازی دو تیم قدیمی و پرطرفدار کشورمان یعنی استقلال و پرسپولیس موضوعی است که هر چند از سال ها پیش به ویژه در سالیان اخیر و دولت فعلی مطرح بوده است ولی عملا به جایی نرسیده و دو تیم ذکر شده که از سرمایه های با ارزش ورزش کشورمان به حساب می آیند کماکان در حالتی برزخی و بلا تکلیف روزگار می گذرانند.روشن شدن قطعی تکلیف مالکیتی دوتیم ذکر شده( وحالا نه حتما خصوصی سازی آنها) یکی از کارهای اجتناب ناپذیری است که در این ورزش ودر جهت بهبود اوضاع ورزش بالاخره باید انجام بشود واگر هم تاکنون انجام‌نشده فقط برای این است که در ورزش تقریبا همیشه دیدگاهی حاکم بوده و سکان‌مدیریتی آن را در دست داشته که بیش از آنکه دنبال کار ورزش و آینده و سرنوشت ورزش باشد در پی مشغولیت های عمدتاً سیاسی و شخصی خودش بوده و ورزش را با روش و مشی " باری به هرجهت" و" روزمرگی" اداره کرده است، این است که می بینیم بسیاری از کارهای ورزش معطل مانده و از سرمایه های کم‌نظیری که ورزش ما در ابعاد مادی و انسانی برخوردار است به درستی استفاده نمی شود و در ورزش به” حداقل” ها بسنده کرده ایم. برای روشن شدن منظورمان همین دو تیم پرسپولیس و استقلال را مثال می زنیم.این دو تیم با وجود اینکه بالقوه از ظرفیت های بالایی فقط از حیث فنی - به تاثیر گذاری هایی که از نظر فرهنگی و اخلاقی و اقتصادی و... می توانند بر ورزش و جامعه ورزش بگذارند، اینجا کاری نداریم- برخوردارند و می توانند در بالا بردن کیفی و فنی بسیاری از رشته های ورزشی مثل والیبال، بسکتبال، هندبال، واترپلو و ... حتی رشته های انفرادی مثل کشتی و رزمی و... نقش بسیار موثری را ایفا نمایند اما همانطور که همه می دانیم و با دوچشم سر می بینیم کل فعالیت های این دو تیم به یک تیم فوتبال منحصر شده که آنها هم مثل اکثر قریب به اتفاق تیم های پرطرفدار و مردمی کشورمان از حداقل شرایط یک تیم فوتبال برخوردار هستند وگاهی هم برخوردار نیستند. در این‌میان فقط تیم های بدون طرفداری که ازصفر تا صد از بودجه دولت و بیت المال تامین می شوند دغدغه ای ندارند و در حاشیه امنیت به سرمی برند که این هم از عجایب ورزش است که پول مردم خرج تیم های فاقد پشتوانه و حمایت مردمی می شود و آن وقت «هشت» تیم های محبوب و مردمی همیشه گرو " نُه " شان است!در اینجا هم می بینیم سیاست” هیاهو راه بینداز و ریاست کن” تاثیر مثبت خودش را برای کسانی که سکان مدیریت ورزش را در دست داشته و دارند نشان داده و با قهرمانی یکی از این دوتیم در لیگ برتر ،کانّه آنها هیچ مشکل وکمبود وضعف ساختاری و... ندارند وهمه چیز روبه راه و بسامان است . درست همان اتفاقی که مثلا با صعودتیم ملی فوتبال به جام جهانی برای کلیت فوتبال مامی افتد و روشن می کند که چرا این همه مسئولان ورزش ما از صدر تا ذیل تلاش دارند فوتبال گرفتار و پر مشکل ما هر طور شده به جام جهانی صعود کند! صعود فوتبال به جام جهانی و هیاهوی کر کننده و تبلیغات خیره کننده و پردامنه در باره آن موجب می شود تا مشکلات و کمبودها و کارهای ناکرده و معطل مانده در این رشته در پس آن گم و پنهان شود و...لطفا دقت فرمایید:کسی با قهرمانی یکی از دوتیم استقلال و پرسپولیس مخالفتی ندارد. چه بهتر که همواره تیمی مردمی و پرطرفدار که تعدادشان هم در فوتبال ایران کم نیست قهرمان شود، کسی با صعود فوتبال ایران به جام جهانی که در نوع خودش توفیق و افتخار بزرگی برای هر کشوری است، ضدیت ندارد بلکه حرف این است که این قهرمانی ها وموفقیت ها موجب نشود اصل ماجرا فراموش شود. باعث نشود تکلیف دوتیم پرطرفدار کشورمان روشن نشود ، دلیل وبهانه ای نشود که مسائل لاینحل و ساختاری کلیت فوتبال و ورزش هیچگاه حل نشود و...

پرسپولیس و استقلال دو سرمایه مهم و با ارزش ورزش کشورمان هستند که نه فقط در ابعاد ورزشی که در ابعاد فرهنگی، اجتماعی، اخلاقی، اقتصادی و... می توانند در برنامه ریزی های کلان مورد توجه قرار بگیرند. این دو تیم نه فقط در یک رشته( فوتبال) می توانند به کمک ورزش ایران بیایند وموجب گسترش ورزش و شور و نشاط در جامعه و نزد جوانان عزیز شوند ،که می توانند در اکثر رشته ها به طور جدی فعال شوند وعاقمندان ورزش را به اماکن‌ورزشی و رشته های مختلف بکشانند و... این دو تیم بدون اغراق از این قابلیت ها وظرفیت ها برخوردارند و لازم است برای رشد و پیشرفت ورزش در ابعاد گوناگون از آنها استفاده شود.‌متاسفانه این اتفاق تا حالا نیفتاده و این دو تیم با نگاه " حداقلی” و " باری به هرجهتی” اداره شده اند.البته همیشه حرف هایی در باره سروسامان دادن به سرخابی ها مطرح بوده اما فعلا در عمل اتفاق خاصی نیفتاده است.‌چند روز پیش وزیر ورزش در جلسه خصوصی سازی این دوتیم اظهاراتی داشت که از آن، چنان بر می آید که ظاهراّ در آینده نزدیک قرار است ماجرای خصوصی سازی درباره این دوتیم به سرانجام برسد. ایشان گفته است:” کار مشترکی که توسط وزارت ورزش و جوانان و سازمان خصوصی سازی در راستای سیاست های دولت در حال انجام است، کاری بزرگ و تاریخی در عرصه کشور است” ما هم مثل همه علاقمندان به ورزش ایران در انتظار می نشینیم تا این کار بزرگ و تاریخی اتفاق بیفتد... چون ورزش مستعد کشورمان برای قوی شدن و رسیدن به جایگاه حَقّه خود ،معطل انجام کارهای بزرگ و تحول وپرهیز از روزمرگی و تنبلی و یکنواختی است...

*سیدمحمدسعید مدنی