مطالبه مردم، محاکمه«تاج»و رفقا

برای کسانی(مثل این مجله قدیمی) که سال هاست از آنچه در ورزش می گذرد و آنچه که به اسم‌مدیریت برسر ورزش می آورند و... آگاه هستند برای کسانی که سال هاست دارند فریاد و بلکه ضجه می زنند که یکی پیدا شود و به داد این ورزش گرفتار خودکامگی ها و بی تدبیری ها و رفتار های طاغوتی بعضی از مدیران رده بالای آن، برسد ، ماجرای ویلموتس و جریمه سنگین مالی که کمیته انضباطی فیفا برای فوتبال ایران تعیین کرده است بدون اغراق نه تنها اصلا تعجب آورنبود بلکه اگر چیزی غیر از این اتفاق می افتاد باید تعجب می کردند. متاسفانه ما در ورزش با کسانی طرف هستیم که بدون تعارف عملا به هیچ مکتب و مرام و فرهنگ و ملیت و اخلاق و قبله ای پایبند نیستند و این را در عمل نشان داده و ثابت کرده اند. اصلا معلوم نیست اینها کی هستند؟ کجایی هستند؟ جز به پست و منفعت خود به چه چیز دیگری مثلا ملت، میهن، دین و...عرق و غیرت دارند؟ اصلا معنای غیرت را می فهمند؟ در پس نقابی که از فریب و ریا بافته شده و بر چهره خود آویخته اند ، هویت و شخصیت واقعی آنها چیست؟ تاسف بارتر ودردناکتر از همه اینکه چنین موجودات مجهول الهویه وهرهری مسلکی درباره ورزش این کشور انقلاب کرده اسلامی و... ردای مسئولیت بر تن کرده اند تا مثلا با اقدامات مدبرانه!!!ودلسوزانه!!! خود کشتی ورزش را در جهت پاسخگویی به مطالبات عمومی و تامین منافع ملی به حرکت در آورند.

از ورزشی که هیج وقت از سوی متولیان اصلی آن یعنی دولت ها جدی گرفته نشده و بنابراین مدیریت آن در دست اهلش نبوده و نیست چه انتطاری داریم؟ از کوزه همان برون تراود که در اوست.

در ورزشی که ابتدایی ترین و بدیهی ترین اصول مدیریتی از سوی مدیران عوضی آمده و سیاسی کار آن مثل" اصل نظارت" رعایت و اعمال نمی شود، در ورزشی که اصل بدیهی و توصیه شده وخیلی ساده " شایسته سالاری" به جوک تبدیل و به مسخره گرفته شده وبر خلاف همه داده های علمی و توصیه های مکتبی و...،فامیل بازی وآقازاده بازی و باندبازی و جناح گرایی و...ملاک قرار گرفتن افراد در پست ها و مناصب ریز ودرشت آن است، چه اتفاقاتی غیر از این باید بیفتد؟

از ورزشی که عنان اختیارش در دست عده ای عوضی آمده ‌و ورزش نشناس قرار داشته و دارد، از ورزشی که دلالیسم افسار پاره کرده خط دهنده فکری و فرهنگی و فنی آن است و... چه انتظاری غیر از ماجرای ویلموتس و نظیر آن باید داشت؟

در ورزشی که شارلاتان های کارشناس نما در مسند مشاورت نشسته اند، عقب مانده های امروزی نما از طرق مختلف به ویژه رسانه ای چون تلویزیون، هرهری مسلکی را تبلیغ و ترویج می کنند وغیرت و ملیت را به سخره می گیرند و بی محابا و با وقاحت جلوی چشم نامدیران واداده وبی غیرت خود به اصالت ها و حرمت ها وسنت های گره گشا و... حمله می کنند و دلال های روشنفکر نما هر چه و هر کس را که رنگ و بوی " ایرانی" و " وطنی" دارد به کهنه بودن و بی سواد بودن و خرافاتی بودن و...متهم می کنند ودر عوض خارجی و خارجی پسندی را تبلیغ و ترویج می نمایند و افکار عمومی خاصه نسل مظلوم و بی دفاع" جوان" رابه نفع اغراض شوم خود به چنگ می گیرند و... قرار است چه اتفاقاتی غیر از این بیفتد؟

در ورزشی که جماعتی که ذکرشان رفت به عنوان مشاور و کارشناس و... از سروکول مدیران و روسا و دفتر آنها بالا می روند وبا رخنه و نفوذ خود بر افکار و محاسبات آنها اثر می گذارند و خط وربط وسیاست ها و اهداف ورزش را تعیین می کنند و برای تامین منافع نامشروع خود و چرب و چیلی شدن بساط دلالی شان" صعود به جام جهانی" فوتبال رابه هدف اول و آخر وحتی مقدس ورزش تبدیل می کنند که برای رسیدن به آن دست زدن به هر وسیله ای مجاز ، پا گذاشتن روی هر اصل و ارزشی مباح و لگد مال کردن هر اصالت و حرمتی بلامانع است و گذاشتن هر خرج و هزینه ای روی دست ملت بلا اشکال است و...آیا نباید ویلموتس وکارچاق کن های هیچی ندار او به ریش ملتی که هنوز در حال استقبال و بدرقه کاروان‌پاکترین فرزندان غرقه به خون است، بخندند؟

صعود به جام جهانی به ابزار عمده و حربه کار ساز جریانات فاسد و انگل و آویزان فوتبال تبدیل شده که جز به منفعت حقیر و پست خود به هیج چیز فکر نمی کنند. اینان طوری از طریق رسانه های در اختیار خود به ویژه بعضی از برنامه های ورزشی تلویزیون که خوشبختانه بساط بعضی از موثرترین آنها - البته برخلاف بعضی از مدیران دلال صفت سیما!-جمع شده است ،روی اهمیت «تابو» گونه صعود به جام جهانی کار کرده اند که کسی جرات انتقاد به این هدفگذاری غلط نداشته باشد. به طور طبیعی وقتی هدفگذاری غلط شد ابزار و وسایل رسیدن به این هدف غلط هم نمی تواند درست باشد و ... سرانجام و نتیجه کاری که از ابتدا درست نبوده و به اصطلاح خشت اولش کج بوده معلوم است که سر از جاهایی مثل پرونده ویلموتس در می آورد. این در حالی است که خیلی ها از جمله این مجله به گواه آرشیوش چنین اتفاقاتی بلکه بدتر از این را پیش بینی می کردند.

این روزها ماجرای قرارداد شبهه ناک با مربی بلژیکی و پیامدهای آن مورد توجه رسانه ها و محافل حتی غیر ورزشی قرار گرفته است. این نکته با اینکه طبیعی و البته باعث امیدواری است که بالاخره توجهات به مسائل ورزش هم‌جلب شده است اما چون نیک می نگریم می بینیم در این موج آغاز شده سرنوشت و موضوع ورزش یا اصلا مطرح نیست و یا خیلی کمرنگ مطرح است. بیشتر بحث ضرر مالی و اقتصادی، آن هم در این وانفسا و تنگناهایی که مردم از حیث معیشتی با آن درگیر هستند باعث شده تا پرونده ویلموتس مورد توجه قرار بگیرد و یا اینکه طبق معمول ماجرای ویلموتس بهانه ای شده است برای خط بازی های سیاسی وتصفیه حساب های جناحی و عقده گشایی های این چنینی و... با این همه امیدواریم پرونده ویلموتس به همگان چه ورزشی ها و چه آنهایی که ورزش را امری دم دستی و پیش پا افتاده می دانند ثابت کرده باشد که در ورزش هم خبرهایی هست و کسانی از طریق ورزش یا به نفع خود دکان دونبش باز کرده اند و یا در خدمت اهداف دشمنان و بدخواهان این ملک و ملت به چزاندن و ناامید کردن مردم و علی الخصوص جوانان سخت مشغول هستند.حالا که صحبت به اینجا رسید این نکته را هم لازم می دانیم بار دیگر تاکید کنیم که ضرباتی که درسایه بی توجهی ، فقدان نظارت، ولنگاری و... حاکم بر ورزش بر فرهنگ و اخلاق وبه ویژه روحیات وانگیزه های نسل جوان وارد آمده است چنان سنگین است که جریمه پرونده ویلموتس در مقایسه با آن پشیزی بیشتر نیست.

برای خواننده کیهان ورزشی هیچکدام از حرف های بالا تازه نیست و ما به لطف خدا و در حد توان وفهم خود به مشکلات و معضلات ورزش وریشه های آن پیش از این بارها پرداخته ایم. باری ؛ حالا این اتفاق رخ داده و گوشه ای از شاهکار های پشت پرده مثلا مسئولان ورزش بر ملا شده است. هیچ بعید نیست در آینده هم نظیر چنین شاهکارهایی از پرده بیرون بیفتد( پرونده شفر و... در حال بررسی است!) امروز نه فقط مطالبه جامعه ورزش بلکه مردمی که سخت با مشکلات اقتصادی زندگی دست به گریبان هستند برخورد قاطع قضایی و قانونی با مسببان پنهان وآشکار این ماجرا، آقای تاج و رفقا و همکاران و خط دهندگان پشت پرده به وی ، آن هم به طور عاجل و شفاف است... اما انتطار و مطالبه اصلی اهالی ورزش،نجات ورزش از چنگال دست های نامحرم وچنبره انداخته بر تمامیت آن و مدیران نااهل عوضی آمده ای است که عملکرد آنها خواسته و ناخواسته زمینه ساز فساد و خرابی ورزش است. برای پاسخگویی به این مطالبه برحق، بدون زیاده گویی صریح عرض می کنیم که چاره کار، مبارزه بی امان و خستگی ناپذیر با فساد و مظاهر فساد و بسترسازان فساد در ورزش است، مبارزه ای که به نظر می رسد چندی است آغاز شده است...

* سیدمحمدسعید مدنی