پرونده ویژه «کیهان ورزشی»؛ تاریکخانه آقای وزیر!

فراکسیون ورزش مجلس شورای اسلامی یکی از آن بخش ها است و طی هفته های اخیر اعضای آن درباره مبارزه با فساد در ورزش که همین رفت و آمدهای مدیریتی به دو باشگاه استقلال و پرسپولیس نیز شاخه ای از همان فساد است، صحبت هایی را مطرح کرده اند اما برای رسیدن به پاسخ این پرسش که؛ فراکسیون تاچه اندازه در وادی عمل به آن صحبت ها عمل می کند باید فعلا منتظر ماند و اتفاقات را به نظاره نشست، اما مصاحبه اخیر آقای فروردین ریاست این فراکسیون درباره انتخاب مدیرعامل جدید باشگاه پرسپولیس که گلایه هایی از بی توجهی وزارت ورزش به نظرات دلسوزان بود، نشان می داد که دیگر نباید امیدی به اصلاح روش های وزارت ورزش و جوانان داشت و جلسات اخیر مجلسی ها با برخی مدیران این وزارت نیز حاصلی در بر نداشته و اساسا گوش شنوایی نزد وزارت نشینان وجود ندارد که این را نه امروز بلکه مدتهاست در این نشریه یادآوری می کنیم و اکنون امیدواریم مجلسی ها به آن رسیده باشند و برای نجات ورزش و و ممانعت از آسیب دیدگی های آن از قبل تصمیمات عجیب و بودار وزارت ورزش، دیگر تنها دلخوش به تشکیل جلسه و گفت و شنود حضوری نباشند و به دنبال راهکارهایی بازدارنده و البته سازنده بروند؛ راهکارهایی که ورزش ایران را از جولانگاه غریبه ها و فرصت طلب ها، به حلقه و مجمعی از متخصصین ، کارشناسان واقعی و پیشکسوتان دلسوز تبدیل کند.

تبعات یک تصمیم ناگهانی
فراکسیون ورزش مجلس علیه «سلطانی‌فر»
محمدمهدی فروردین رئیس فراکسیون ورزش مجلس شورای اسلامی هفته گذشته و پس از معرفی مدیرعامل باشگاه پرسپولیس در گفت و گویی با مهر به شدت از این اتفاق انتقاد کرد و گفت: انتخاب سمیعی از سوی شخص وزیر در پی لجبازی با هواداران صورت گرفته و حتی روح هیات مدیره باشگاه پرسپولیس هم از این انتخاب خبر نداشته است.
وی اضافه کرد: حتی انتخاب ابراهیم شکوری به عنوان مشاور مدیرعامل پرسپولیس هم انتخاب سمیعی نبوده و از سوی وزارتخانه تحمیل شده است.
وی افزود: روح هیات مدیره هم از انتخاب سمیعی خبر نداشت. این انتخاب سلیقه‌ای و از سوی وزیر ورزش صورت گرفت و فرایند واقعی اش طی نشده است. وزارت ورزش تنها جایی است که در آن یک نفر تصمیم می‌گیرد.  یکی از ماموریت‌های مجلس رسیدگی به مطالبات مردم است. به هر حال مجلس در قبال این اتفاقات کوتاه نمی‌آید و پشت پرده‌ها را رو می‌کنیم. انتخاب سمیعی اول از همه بی احترامی به شخص خود بود و بهتر بود که از تخصص وی در حوزه اش استفاده می‌شد. با این کار الان دو کرسی سوخته است یکی مدیرعاملی پرسپولیس که سمیعی تخصصش را ندارد و یکی هم پست قبلی او در وزارت ورزش. در مجلس سئوال از وزیر ورزش را در سیستم وارد می‌کنیم و در صورت اعلام وصول، آقای سلطانی فر باید به مجلس پاسخگو باشد.

نظرات اهالی فن برای وزارت ورزش ارزشی ندارد!
*اکبر کارگر جم
فکر می کنم در تمام این سالها یکبار به جلسه ای با وزیر دعوت شدم و آنجا صحبت هایی را مطرح کردند و ما هم نظراتی را دادیم و در کل موضوع خاصی مطرح نشد و آن نشست هم حاصلی نداشت و اتفاق قابل ذکری هم نیفتاد. البته بعدها در مقاطعی با دیگر پیشکسوتان هم جلساتی داشتند اما مهم این است که اینها برای نظر اهالی فن و پیشکسوت ارزشی قائل نیستند و در نهایت همان اقداماتی را انجام می دهند که خودشان و دوستان شان مد نظر دارند و این روش و این اقدامات می بینیم که فوتبال ما را به کجا رسانده است. در گذشته در همین دو باشگاه استقلال و پرسپولیس نه تنها یک مدیر سالها کار می کرد بلکه مربی تیم هم حداقل 4 سال برای کار کردن زمان داشت چون نگاه فنی پشت اتفاقات بود و آدم هایی هم که کار فنی انجام می دادند واقعا فوتبال را می شناختند اما الان وزارت ورزش خودش مدیر انتخاب می کند و خودش هم هر وقت دلش خواست آن مدیر را کنار می گذارد و می بینید که مدیران برکنار شده هم حرفی نمی زنند و اعتراضی نمی کنند چون نه ورودشان شفاف بوده و نه خروج شان.
یک نفر باید از این آقایان بپرسد چرا فوتبال را به دست آدم هایی که آن را می شناسند نمی دهید؟ چرا استقلال و پرسپولیس را مدیرانی از جنس خودشان اداره نمی کنند؟ اگر واقعا پیشرفت این باشگاهها را می خواهند، به این آمد و رفت ها پایان دهند. بنده و خیلی ها دیگر نه مدیری که در راس استقلال قرار دارد را می شناسیم و نه مدیر جدید پرسپولیس را.

آقایان خودشان را «علامه دهر» می دانند!
*جعفر مختاری فر
خیلی سخت است که آدم بگوید خب اینجا ورزش ایران است و باید هم این اوضاعش باشد چون واقعیت این نیست. ورزش ایران و فوتبال ایران با توجه به سرمایه هایی که دارد و با وجود این همه طرفدار عاشق می تواند در اوج باشد و باشگاههای بزرگ آن ثبات داشته باشند و دارای تشکیلات و ساختار شوند اما یک عده اجازه نمی دهند این تیم ها اوج بگیرند. فعلا که همه چیز دست آقای سلطانی فر است و خودش هر تصمیمی که فکر کند درست است انجام می دهد. آقایان خودشان را «علامه دهر» می دانند! یادمان نرود که فوتبال علم است و آنهایی که علم آن را دارند می توانند برایش تصمیمات خوبی بگیرند اما متاسفانه کار دست کسانی افتاده که نه فوتبال را می شناسند و نه علم آن را دارند. بنده این مدیرانی که می آیند و می روند را نمی شناسم و بعید می دانم دیگر اهالی فوتبال هم اینها را بشناسند. فوتبال ایران و این دو باشگاه خودشان سرمایه های انسانی دارند اما اینکه چرا سراغ آنها نمی روند را باید از آقای وزیر پرسید. راه نجات دو باشگاه استقلال و پرسپولیس این است که مدیران آگاه و دلسوز و البته فوتبالی در راس آنها قرار بگیرند و این اتفاق نمی افتد جز با واگذاری آنها به بخش خصوصی.
*پایان رافت
تا زمانی که دو باشگاه استقلال و پرسپولیس دولتی باشند آش همین است و کاسه همین. یعنی وقتی این آقایان دولتی، تیم ها را در دست دارند آدم های خودشان را در راس این باشگاهها قرار می دهند و اگر غیر از این باشد باید تعجب کنیم. وقتی سر کار می آیند و وزیر و مدیر و ... می شوند اولین حرفی که می زنند درباره پیشکسوتان است اما باور کنیم که اینها اصلا نمی دانند پیشکسوت چیست و چگونه یک نفر به پیشکسوتی رسیده است. همین اخیرا آقای وزیر تعدادی از پیشکسوتان استقلال را دعوت کرد و از آنها نظر خواست. با پیشکسوتان پرسپولیس هم جلساتی را داشته است. خب حاصل آن جلسات چه شد؟ آیا مدیرانی که امروز در راس دو باشگاه قرار دارند محصول نظرات پیشکسوتان هستند؟ این آقایان اگر حتی 50 درصد حرفهای پیشکسوتان و دلسوزان واقعی فوتبال را گوش می دادند کار استقلال و پرسپولیس به این روزها نمی کشید. یعنی فردی که 40 سال در این فوتبال بوده نمی فهمد و شما که معلوم نیست از کجا به این پست رسیده اید می فهمید؟ یعنی یک نفر مثل علی پروین که خود پرسپولیس است نمی فهمد و شما فوتبال را می شناسید آقای وزیر؟ البته قطعا در این جریان منافع عده ای تامین می شود. راه دور نرویم. همین کشور ترکیه را ببینید که باشگاههای خود را چگونه حرفه ای کرد. بروید ببینید آنجا انتخاب مدیران باشگاهها چگونه است؟ این چه مدل مدیریت در ورزش است که با آن چند دهه است پیشرفت نکرده ایم و حاضر هم نیستید روش تان را تغییر دهید؟ پس شما پیشرفت ورزش را نمی خواهید. این چه فوتبالی است که دو باشگاه بزرگ آن جز ساختمان هایی که آقای دادکان برایشان تهیه کرد هیچ چیز ندارند. حتی یک شماره حساب ندارند! آیا جولان دادن آدم هایتان در این دو باشگاه کافی نیست؟ آقایان نشسته در وزارت ورزش، شما برای این هوادار چه کاری انجام داده اید؟ پیشکسوت را که قبول ندارید، هوادار را که قبول ندارید، کارشناس را که قبول ندارید. بفرمائید چه کسی را قبول دارید؟

کدام چهره فوتبالی مدیر جدید پرسپولیس را می شناسد؟!
*محسن بنگر
عاقبت فوتبالی که به آن نگاه سیاسی می شود و نه ورزشی همین است. آدم هایی سیاسی در فوتبال به دنبال کار خودشان هستند و اگر به تصمیم گیری هایی که برای همین دو باشگاه استقلال و پرسپولیس می شود نگاه کنید خیلی راحت متوجه می شوید که اینها دنبال فوتبال و پیشرفت آن نیستند و فقط اهداف خودشان را دنبال می کنند. این آقایی که الان در راس باشگاه پرسپولیس قرار گرفته از کجا آمده است؟ من که فوتبالی هستم باید مدیر باشگاه خودم را بشناسم. خب آیا می شناسم؟ ایشان در حراست بوده است؛ این تخصص چه ربطی به باشگاه پرسپولیس و فوتبال دارد؟ این همه آدم فوتبالی و تحصیلکرده داریم؛ چرا یک نفرشان را بالای سر این باشگاه نمی گذارند؟ این سوال جوابش مشخص است. چون اگر آدم فوتبالی بیاید و باشگاه را درست کند دیگر جایی برای یک عده نمی ماند تا اهداف شخصی خودشان را دنبال کنند. آدمهای  فوتبالی که در راس فوتبال و در راس دو باشگاه استقلال و پرسپولیس باشند دیگر کسی نمی تواند سر آنها کلاه بگذارد و مثلا با بستن یک قرارداد عجیب ضرر هنگفت مالی بزند. خب چرا این کار را نمی کنند؟مگر نمی گویند ما دنبال اصلاح فوتبال هستیم؟ خب کار را به دست آدم آشنا و دلسوز بدهید. خود من در آن مقطعی که برای پرسپولیس بازی کردم رفت و آمد 4، 5 مدیر را دیدم! برای این آقایان تصمیم گیرنده، نه نظر پیشکسوت اهمیت دارد و نه نظر مردم. سال به سال و البته ماه به ماه بدتر می شود. در این ورزش عده ای اشتباهی پشت برخی میزها نشسته اند و خودشان نفع می برند و ورزش ضربه می خورد.مدیر فوتبال را از هندبال انتخاب می کنند و پیشکسوت دوومیدانی را در راس فدراسیون قرار می دهند و...!
تا وقتی فوتبال و باشگاههای بزرگ آن دولتی باشد چیزی درست نمی شود.