«سون» در سودای کفش طلا
تاتنهام هفته گذشته توانست با گل 3 امتیازی سون هیونگ مین برنده جدال خارج از خانه برابر برنلی باشد. این بازیکن کره‌ای در فصل جاری مجال درخشش به هیچ کس در تیمش نداده است و با زدن 8 گل در 6 بازی علاوه بر صدرنشینی در جدول گلزنان لیگ جزیره، یکی از برترین بازیکنان لیگ‌های اروپایی بوده است. این در حالی است که 7 گل از 8 گل سون هیونگ مین روی پاس‌هایهری کین زده شدهکه نشان از هماهنگی بالای این دو بازیکن در خط حمله اسپرز می‌دهد. اتفاقی که باعث شده است فعلا کسی به گرت بیل فکر نکند و این بازیکن ولزی فعلا بعد از بازگشت از مصدومیت خیلی در ترکیب تیمش قرار نگرفته است. سون همچنین توانست در اولین دیدار تاتنهام در لیگ اروپا یکی از 3 گل تیمش را برابر لاسک به ثمر رساند.
روز های آغازین حضور سون در تاتنهام، واضح ترین توضیح را برای جملات بالا ارائه می‌دهد. در آن روزها، باوجود استعدادش و توانایی بسیارش، نمی‌توانست در جریان بازی تیمی تاتنهام موثر واقع شود. گرچه حرکات انفرادی او گاها صحنه‌های زیبایی را ایجاد می‌کرد اما این حرکات هیچوقت برای موفقیت کافی نبود و بدتر از همه، اینکه باعث تضعیف برنامه های فنی مائوریسیو پوچتینو می‌شد. او هنگامی که توپ را زیر پاهایش داشت قطعا بازیکن فوق‌العاده ای بود، اما یکی از ضعف هایی که همچنان مدت زیادی، به خصوص مقابل حریفان قدرتمند، خودنمایی می کرد نمایش ضعیف او در امور دفاعی بود.
انتقاد های کوبنده نیز وجود داشت. شاید این بدبینی ای بود که توسط افرادی خاص پرورش یافته بود. در ابتدا به نظر می‌رسید که سون بازیکنی است، که توانایی تطبیق با شرایط را ندارد. او جزوی از عملکرد خوب تیم بود، ولی هیچوقت دلیل اصلی آن عملکرد نبود و این سبب می‌شد که اعتقاد پیش‌فرض به عدم تطابق بازیکنان خارجی در فوتبال انگلیس، به قوت خود باقی بماند. فوتبال بریتانیا خود را برتر می‌داند، که البته اینگونه خواهد بود اما این ذهنیت همیشه کسی که از سراسر اروپا به این فوتبال می‌آید را مورد بی اعتمادی قرار می‌دهد.
در واقع بخش زیادی از آموزش فوتبال سون هیونگ مین، به صورت مرسوم در اروپا بوده است. او در 16 سالگی وارد باشگاه هامبورگ شد و در سیستم حرفه ای بوندسلیگا پرورش یافت اما بازیکنان آسیایی همیشه رابطه سختی با لیگ برتر داشته اند. پارک جی سونگ در منچستر یونایتد بسیار موفق بود و شینجی اوکازاکی موفق شد با لستر سیتی جام قهرمانی لیگ برتر را بدست آورد ولی در 27 سال سابقه لیگ برتر ستاره های قابل توجه اندکی وجود داشته اند. در کنار پارک و اوکازاکی، جونیچی ایناموتو، لی تای و کازایوکی تودا حضور داشته اند. فوتبال می‌تواند در سراسر دنیا بیش از این فراگیر شود، به معنای آنکه رفتار های مرسوم هر منطقه جغرافیایی اغلب خود ساخته و نادرست است، اما برای یک مدت طولانی عقاید ورزشی در بریتانیا و آسیا به طور قابل توجه و تعجب برانگیزی تغییر کردند.
با توجه به آن سابقه عنوان شده، موردِ سون هیونگ مین همچنان بی‌مانند است. قطعا او چند بُعدی‌ترین فوتبالیستی است که آن منطقه تولید کرده است؛ علاوه بر اینکه او همیشه خود را به عنوان ویرانگرترین نیز در آن منطقه جغرافیایی ثابت کرده است. سون به قصد منافع تجاری خریداری نشد و برای مهارت های ظریف و سخت‌کوشی اش مورد بررسی قرار نگرفت. هیچ‌یک از کلیشه‌های قدیمی به او اعمال نشد. در عوض، و بر خلاف هر بازیکن آسیایی که پیش از این به این کشور انتقال پیدا کرده بود، به عنوان یک مهره قابل اتکا جذب شد.
اینجا یک تمایز وجود دارد: بین تطابق با یک لیگ جدید به طریقی که به بازیکن اجازه عملکرد را بدهد و مسیری که اجازه‌ی تسخیر آن لیگ را در اختیار او قرار دهد. این دو فرآیند به وضوح متفاوت هستند و همچنین در طول زمان و با سختی متفاوت حاصل می‌شوند. سون برای برتری مقابل مدافع های روبرو و باز کردن دفاع حریفان جذب شد، نه صرفا برآورده کردن اهداف ساده و محدود. رسیدن به انتظارات در اون شرایط سخت می شود. برقراری یک رابطه مستقیم بین مشکلات سون در ابتدای حضور در انگلستان، تاثیر گذاری اندک و پراکنده در بازی‌ها و آن تمایل وی به بازگشت به بوندسلیگا، کار ساده‌ای است.
با وجود اینکه چندین بازیکن خیلی خوب از این قاره برخواسته اند، تعداد اندکی از آن‌ها بوده اند که همانند او به شهرت رسیده باشند. سانگمو لی، که درباره سون به وبسایتگلگزاش می‌دهد، اینگونه توضیح می‌دهد: سون هیونگ مین یک ثروت ملی است. او بزرگترین ستاره ورزشی کره جنوبی است. گرچه من می‌توانم بگویم که شهرت او از ستاره ورزشی فراتر رفته و او مشهور ترین چهره ملی کره‌ای ها است. با توجه به چیزی که سانگمو توضیح داد، قسمت هیجان‌انگیز خاص این مسئله، اینجا است که فوتبال محبوب‌ترین ورزش این کشور نیست. محبوب‌ترین ورزش در کره جنوبی بیسبال است. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد تغییرات سلایق ورزشی و تاثیر پذیری از غرب در این زمینه، رو به افزایش است اما قطعا فوتبال جایگاهی که در انگلستان دارد را در کره جنوبی بدست نمی‌آورد.
از دید لنزها، سال اول حضور سون در تاتنهام بسیار مشکل بود. تمام گزارشات او را شخصی فروتن و خانواده‌دوست معرفی می‌کردند اما برقراری تعادل میان نقش کمرنگ او در تاتنهام و شهرت عظیمش در کره برای او بسیار دشوار بود. توضیح دادن اینکه واقعا چرا، بسیار سخت است اما احتمالا این موضوع به شیوه فوتبال در کشور کره جنوبی ارتباط دارد. پوشش بازی های تاتنهام در این کشور، وضعیت عملکرد او را به صورت لحظه‌ای نمایان می‌کند. پیرامون لیگ برتر همچنین شبکه‌ای متشکل از خبرنگاران کره ای و ژاپنی وجود دارد که بازیکنان هم‌ملیتی خود را بررسی می‌کنند و منحصرا روی روند حرکتی آن‌ها در انگلستان تمرکز دارند: مایا یوشیدا در ساوتهمپتون، اوکازاکی در لستر یوشینوری موتو در نیوکاسل، همگی انحصارا توسط این خبرنگاران دنبال می‌شوند.
به وضوح مشخص است، حضور در لیگ برتر به عنوان یک بازیکن آسیایی، مورد بررسیِ ریز بینانه‌ای واقع می‌شود اما به عنوان یک نماد فوتبال آسیا و بخش جدایی ناپذیری از آن، اینکه در تیمش نقشی کوچک داشته باشد، برایش سخت بوده، نه بخاطر غرور یا دلایلی شبیه به آن. بازیکنان سرشناس انگلیسی که به لیگ های خارجی می‌روند، همیشه توجهات را به خود جلب کرده‌اند ولی هیچوقت نقش مهمی در تیم ایفا نمی‌کردند. این مزیتِ آمدن از فرهنگی عمیق و طولانی در فوتبال است. سون شاید از این مسئله آگاه نشده ولی او این نوع حمایت را پشت سر خود نداشته است، بلکه بیشتر به عنوان تصویری جهانی از فوتبال کره جنوبی خدمت می‌کند. همراه با آن، شور، فشار و برای یک جوانِ بالغ، انگیزه زیادی برای رسیدن به کمال به‌وجود می‌آید.
در طول آن سه سال، سون هیونگ مین به کاپیتان تیم ملی کره جنوبی تبدیل شد و این موضوع با تبدیل شدن او به یک رهبر در تاتنهام هم‌زمان شد. سون برای هر دو تیم، ملی و باشگاهی، به عنوان یک بازیکن برجسته و ارشد، نمایش مسئولیت پذیرانه تری را نسبت به زمانی که تازه از 20 سال گذر کرده بود، ارائه می‌دهد. سانگمو می‌گوید: می‌خواهم بگویم، که او به عنوان یک بازیکن و یک شخصیت، بالغ تر شده است. همچنین حس می‌کنم، آرام‌تر از قبل است. سون رشد کرده است تا حالا، به عنوان یکی از بازیکنان سطح بالای لیگ برتر پذیرفته می‌شود و با عملکرد درخشانس در کسب مدال طلا کره جنوبی در بازی‌های آسیایی، حالا او از خدمت سربازی در کشورش معاف شده است. به احتمال زیاد، حضور او در خدمت سربازی، تا پایان دوران حرفه ای فوتبالش به تعویق افتاده است اما در قانون معمول، مردان بین سن 18 تا 28 سال، باید دو سال در ارتش این کشور خدمت کنند.
مجموعا، این‌ها عوامل فرعی هستند. در حال حاضر، سون هیونگ مین بازیکن فوتبال است و عاملِ بسیاری از برنامه‌های تاکتیکی است. ارزش او می‌تواند با معیار های مرسوم فوتبالی بررسی شود. سرعت او در حرکت با هر دو پایش نعمت بزرگی برای ضدحمله تاتنهام و تاثیرگذاری زیاد آن است. هماهنگی او با هری کین و دله اَلی، پایه‌ی برنامه‌های هجومی آن‌ها است. اعتماد پوچتینو به او همچنین، به شکل واضحی افزایش یافته و بازیکنان کمی هستند که این سرمربی آرژانتینی درباره احساسش به آن‌ها، با این وضوح صحبت کند.
آمار و ارقام از سون چه می‌گویند؟
بنظر می‌رسد سون هیونگ مین همانگونه که به عنوان بازیکن رشد کرده، از نظر شخصیتی نیز به کمال رسیده است. او که در سال 2015 با رقم نه چندان بالای 22 میلیون پوند از بایرلورکوزن خریده شد تا کمی از بار گلزنی را از دوش هری کین بردارد، از یک بازیکن خوب به یکی از بهترین بازیکنان لیگ برتر تبدیل شد. ولی وقتی از آمار صحبت می‌کنیم، اهمیت بازیکن اهل کره جنوبی برای تیم ژوزه مورینیو به طور کامل نمایان می‌شود.
سون در کنار کین می‌توانند مهره‌های خطرناک اسپرز باشند. تاثیرگذاری او در امر گلزنی، در طول 5 سال حضورش در تاتنهام با شیبی ثابت رو به افزایش بوده است. او در فصل اول حضورش در تاتنهام روی 15 درصد از گل‌ها تاثیر داشت (یا گل زد یا پاس گل داد) در حالی‌که فصل قبل این آمار به 33 درصد رسید- 18 گل و 11 پاس گل- که حتی از آمار 30 درصدی کین هم بالاتر بود. تا به اینجا در این فصل، او با 8 گل و 4 پاس گل، روی 43 درصد از 28 گل اسپرز تاثیر داشته (کین آمار خیره‌کننده 65 درصد را به ثبت رسانده) و در مجموع از زمان حضورش در تاتنهام، روی یک چهارم از 543 گلی که باشگاه زده تاثیر مستقیم داشته است. کمپانی آنالیز کارتِرِت که به بعضی از باشگاه‌های لیگ برتری برای خرید بازیکن مشاوره می دهد، افزایش تاثیرگذاری سون در ترکیب تاتنهام را بررسی کرده است. آمار کارترتِ سون که طی آن به بررسی تاثیر بازیکن بر پیروزی تیمش می‌پردازند، از 243.1 در فصل 18-2017 به 307.2 در فصل 20-19 رسید و در فصل گذشته در بین بازیکنان تاتنهام تنها کین آمار بالاتری از او داشته است. برای مقایسه، لیونل مسی فصل گذشته 418.2 را به ثبت رساند و اگر می‌خواهید دقیق‌تر درک کنید که سون چه فصل فوق‌العاده‌ای را در حال حاضر سپری می‌کند، آمار او در این فصل تا به اینجا 526.7 بوده- هر چند که این آمار به خاطر برگزاری تنها 5 بازی بوده و مطمئنا دچار افت خواهد شد.
*عرفان خماند
