قبل از فینال به درگاه خدا دعا کردم و آرام شدم
سال 2021 است و وظیفه ساختن یک دروازه‌بان بی‌نقص به شما سپرده شده است. در یک دنیای ایده‌آل، چندین خصوصیت توجه شما را جلب می‌کند. این دروازه‌بان رویایی باید قوی و سریع باشد. تیم نیاز به یک قهرمان دارد. او باید قابل اتکا باشد، تمرکز بالایی داشته باشد و همیشه بخواهد به هم‌تیمی‌هایش کمک کند. کسی که وقتی سایر هم‌تیمی‌هایش تسلیم شده‌اند تبدیل به ناجی تیم شود. عملا نیاز به یک آلیسون بکر دارید.
بگذارید از افتخارات این دروازه‌بان شروع کنیم: لیگ قهرمانان، جام جهانی باشگاه‌ها، سوپرکاپ اروپا و کوپا آمریکا در سال 2019 و البته قهرمانی در لیگ برتر در سال 2020. او چندین جایزه فردی نیز دارد: بهترین دروازه‌بان سال فیفا، دستکش طلا در سطح داخلی و بین‌الملل، نامزدی توپ طلا و حضور در تیم منتخب فیفا پرو.
برخی بازیکنان در بهترین زمان و بهترین جا برای فتح جام‌های قهرمانی هستند اما تعداد کمی می‌توانند خودشان را برندگانی ذاتی بدانند که هر جا رفته‌اند به قهرمانی رسیده‌اند. آلیسون در سال 2018 به فورفورتو گفته بود:«اگر زندگی برای جنگیدن و رسیدن به رویاهایتان نیست، پس برای چیست؟ همیشه در رویای فتح لیگ قهرمانان بودم.» 6 ماه بعد از این حرف‌ها او به این قهرمانی رسید و خاطرات تلخ لیورپولی‌ها با لوریس کاریوس در فینال سال قبل و شکست به مادرید را پاک کرد. در اهمیت او برای تیمش همین بس که لیورپول سال گذشته و در غیاب آلیسون به خاطر مصدومیت، در دیدار برگشت مرحله یک هشتم مقابل اتلتیکومادرید شکست خورد و از گردونه رقابت‌ها کنار رفت.
آلیسون از سه سال پیش که از رم به لیورپول آمد، نقش مهمی در تحولات باشگاه قرمزپوش داشته است اما چنین چیزی را از این دروازه‌بان متواضع نمی‌شنوید. بکر می‌گوید:«زندگی یعنی جنگیدن برای رسیدن به رویاها. شاید رویایتان عوض شود اما باید برای چیزی که شادتان می‌کند، تلاش کنید. در فوتبال، رسیدن به عناوین قهرمانی هدف اصلی است. حال می‌دانم قهرمانی در لیگ قهرمانان چه حسی دارد و می‌خواهم بارها و بارها آن را تجربه کنم.»
***
در تاریخ معاصر لیورپول، هر چقدر به دست آوردن موفقیت سخت بوده، شکست بسیار راحت‌تر بوده است. در سال 2020، سالی که لیورپولی‌ها بعد از سه دهه موفق به فتح لیگ انگلیس شدند، قرمزها در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان مقابل اتلتیکومادریدی قرار گرفتند که سابقه دو بار رسیدن به فینال تورنمنت را دارد. قبل از اولین مسابقه، تیم سیمئونه تنها یک بازی از 6 مسابقه اخیرش را برده بود و در جام حذفی نیز به یک تیم دسته سومی باخته بود. با این وجود اتلتیکو با تک گل زودهنگام سائول به پیروزی رسید.
در آستانه همه‌گیر شدن کرونا قبل از دیدار برگشت، آلیسون از روی سکوها بازی تیمش را تماشا کرد که اگر چه بر بازی مسلط بود، تنها یک گل زد. شرایط در وقت‌های اضافه بدتر نیز شد. آدریان، ذخیره دروازه‌بان برزیلی با نمایش ضعیفش زمینه پیروزی روخی بلانکو را رقم زد و مدافع عنوان قهرمانی از گردونه رقابت‌ها حذف شد.
آلیسون در این باره می‌گوید:«حس خیلی تلخی بود. ناراحت بودیم اما باید در این شرایط نیز از هم‌تیمی‌هایتان حمایت کنید. فاصله چندانی با پیروزی نداشتیم اما گل نزدیم و در نهایت اتلتیکو با پیروزی در دو بازی رفت و برگشت به مرحله بعد رفت. مقابل یک تیم ضعیف شکست نخوردیم. آنها در طول سالیان گذشته بارها در همه تورنمنت‌ها و مقابل تمام تیم‌ها قدرتشان را اثبات کرده بودند و لیاقت برد مقابل ما را داشتند.»
آلیسون می‌گوید که پیروزی بایرن مونیخ مقابل پاری‌سن‌ژرمن در فینال پارسال را از خانه دیده است:«مانند یک هوادار سایر مسابقات لیگ قهرمانان پارسال را تماشا کردم و باید بگویم بایرن لایق قهرمانی بود. آنها از همان مراحل ابتدایی تیم برتر میدان بودند و ثابت کردند مدعی جدی قهرمانی هستند. البته فوتبال همیشه می‌تواند سایرین را متعجب کند اما در مسابقات پارسال این اتفاق نیافتاد و بهترین تیم که بیشترین ثبات را داشت قهرمان شد.»
دروازه‌بان برزیلی می‌داند که برای فتح بهترین جام قهرمانی فوتبال باشگاهی چه چیزهایی نیاز است. در حقیقت، اگر او نبود، شاگردان کلوپ شاید تا فینال و قهرمانی سال 2019 پیش نمی‌رفتند. ماجراجویی‌های قرمزها بسیار پر فراز و نشیب بود و آنها تا مرز حذف پیش رفتند و سپس به طور معجزه‌آسایی به موفقیت رسیدند. اغراق نیست اگر بگوییم صعود لیورپول به مرحله حذفی به لطف یک نفر بود: دروازه‌بان آنها.
وقتی آرکادیوش میلیک، مهاجم ناپولی در وقت‌های تلف شده در دیدار آخر مرحله گروهی مقابل آلیسون پا به توپ شد، به نظر می‌رسید فرو ریختن دروازه سرخ‌ها و حذف آنها قطعی است اما دروازه‌بان گرانقیمت لیورپول با مهاری فوق‌العاده توپ را دفع کرد تا حتی کلوپ هم از عملکرد این دروازه‌بان تعجب کند و ماه‌ها بعد در مورد آلیسون بگوید:«اگر می‌دانستم انقدر خوب است، دو برابر چیزی که بابتش پرداختیم، پول می‌دادم.» دروازه‌بان برزیلی می‌گوید:«آن مهار حالا دیگر به تاریخ لیورپول و همچنین با اعماق خاطرات من پیوسته است. منتظر شنیدن سوت پایان بودم چرا که در آستانه صعود به مرحله بعد یا حذف از تورنمنت بودیم. با نتیجه دو بر یک مقابل پاری‌سن‌ژرمن شکست خورده بودیم و بعد از شکست دو بر صفر به ستاره سرخ، شرایط پیچیده‌ای داشتیم. باید ناپولی را در بازی آخر شکست می‌دادیم و برای این کار واقعا اذیت شدیم. با این حال باید بگویم فوتبالیست‌ها به فشار عادت دارند و این موضوع در زندگی ما عادی است. همیشه سعی می‌کنم بار اضافه به دوش نکشم و مثبت اندیش باشم.»
شاید ساده به نظر برسد اما هرکس که بازی‌های لیورپول در لیگ قهرمانان فصل قبل‌تر را دیده باشد، می‌داند جایگزین آلیسون چه کسی بود. اشتباهات باورنکردنی کاریوس در سال 2019 باعث شکست این تیم در فینال شد و همین موضوع بود که کلوپ و سران باشگاه را قانع کرد تا 66.8 میلیون پوندی که برای خرید آلیسون از رم لازم بود را پرداخت کنند.
دروازه‌بان‌ها معمولا به شدت از غریزه‌شان پیروی می‌کنند. حتی اگر این کار به معنی مخالفت کردن با خواسته مربی‌شان باشد. بعد از این که لیورپول بایرن و پورتو را در مراحل حذفی شکست داد، قرمزها در نیوکمپ و با دو گل دیرهنگام مسی در دیدار رفت مرحله نیمه نهایی با نتیجه سه بر صفر شکست خوردند. چیزی که بینندگان در آن شرایط نمی‌توانستند باور کنند، این بود که کلوپ و کادر فنی از آلیسون می‌خواست که در ضربه کرنر تیم در دقایق تلف شده، جلو برود و به حمله اضافه شود. بارسا در آن صحنه ضد حمله زد و لیورپول خوش شانس بود که عثمان دمبله توپ را از دست داد. مسی در آن صحنه چیزی که می‌دید را باور نمی‌کرد. آلیسون می‌گوید:«تمام اعضای روی رختکن داشتند مرا تشویق می‌کردند تا جلو بروم اما به همه نه گفتم. وقتی دروازه‌بان برای کرنر جلو می‌رود، مشخصا می‌خواهد به تیم کمک کند اما حس می‌کردم اگر در آن صحنه عقب بمانم بیشتر به تیم کمک می‌کنم. مطمئن نبودم آن صحنه آخرین موقعیت بازی باشد به همین خاطر ریسک خوردن گل چهارم روی ضد حمله حریف خیلی بالا بود. در حقیقت احتمال این که گل چهارم را بخوریم بیشتر از این بود که من روی کرنر گلزنی کنم. می‌دانستم بازی برگشتی هم در کار است.»
از آلیسون می‌پرسیم آیا کلوپ بعد از بازی در مورد این اتفاق با او حرف زده است یا نه. دروازه‌بان برزیلی می‌گوید:«دقیقا یادم نیست که بعدا در این باره حرف زدیم یا نه. اگر هم حرف زده باشیم، در خاطرم نیست. شاید الان مساله مهمی باشد اما از نظر من فقط یک اتفاق شبیه سایر اتفاقات در جریان بازی بود. کلوپ مثل هر مربی دیگری دوست دارد که خودمان در زمین مسابقه تصمیم بگیریم. آن شب هم همین کار را کردم. در هر صورت، ممکن بود بروم جلو و گلزنی کنم. کسی چه می‌داند. خوشبختانه مشخص شد که تصمیمم برای جلو نرفتن درست بوده است.»
با وجود این که دمبله نتوانست آخرین موقعیت بازی را گل کند و نتیجه همان سه بر صفر باقی ماند اما لیورپول هنوز ماموریتی سخت در بازی برگشت داشت. قرمزها نه تنها باید 4 گل می‌زدند بلکه باید در مقابل مسی و یارانش دروازه را بسته نگه می‌داشتند. آلیسون می‌گوید:«وقتی در رم بازی می‌کردم، شرایط مشابهی را تجربه کرده بودم. در بارسلونا با نتیجه 4 بر 1 شکست خوردیم و سپس در رم با نتیجه 3 بر صفر پیروز شدیم و به نیمه نهایی رسیدیم. خیلی‌ها می‌گفتند غیرممکن است اما من چنین عقیده‌ای نداشتم. می‌دانستیم هدف اولمان گل نخوردن است. اگر قرار بود شاانس صعود داشته باشیم، نباید گل می‌خوردیم و سپس باید خوب بازی می‌کردیم و گل می‌زدیم. نباید عجله می‌کردیم. باید خونسرد می‌ماندیم و برنامه‌های مربی را اجرا می‌کردیم. چرا که امکان نداشت با یک موقعیت به دو گل برسیم. چنین نتایجی هر از چند گاهی در دنیای فوتبال رقم می‌خورد اما مردم همیشه می‌گویند دیگر چنین اتفاقی نخواهد افتاد. با این وجود تیم ما به امکان پذیر بودن این اتفاق باور داشت. برای رقم زدن چنین معجزه‌ای، این باور کاملا لازم است.»
دیدار فینال مقابل تاتنهام کمتر هیجان انگیز بود و لیورپول با دو گل صلاح و اوریگی به پیروزی رسید اما آلیسون می‌گوید از آن بازی لذت زیادی برده است:«می‌دانم شاید عجیب به نظر برسد اما آن بازی یکی از لذت بخش‌ترین مسابقات تمام دوران حرفه‌ای من بود. با وجود این که جلو بودیم و داشتیم قهرمان می‌شدیم اما دوست نداشتم مسابقه تمام شود. از حضور در آن لحظات لذت می‌بردم. درست است که استرس زیادی داشتم و آدرنالین بدنم در بالاترین حد ممکن بود اما در حالت آرامی بودم. چند ساعت قبل از فینال و وقتی استرس داشتم، به درگاه خدا دعا کردم. فقط می‌خواستم از این بازی لذت ببرم. بعد از مسابقه و همان موقع که در زمین بودم با همسرم تماس گرفتم. متاسفانه به خاطر باردار بودن نتوانسته بود برای دیدن مسابقه بیاید و نتوانستیم خیلی حرف بزنیم. با وجود جشن و خوشحالی‌ها، شنیدن صدای همسرم غیرممکن بود. دائم می‌گفتم: موفق شدیم، موفق شدیم! دو هفته بعد پسرم متولد شد و سپس با برزیل فاتح کوپا آمریکا شدیم.»
آلیسون در کوپا آمریکا تا بازی فینال گل نخورد و در نهایت برزیل توانست در فینال 3 بر 1 پرو را شکست دهد. هیچکس دیگر از عملکرد فوق‌العاده آلیسون تعجب نمی‌کرد.
***
دروازه‌بان برزیلی این روزها یکی از محبوب‌ترین بازیکنان لیورپول است. او در این باره می‌گوید:«حس خوبی دارد که دیگران به من احترام می‌گذارند. هواداران لیورپول همیشه با من مهربان بودند و تلاش‌هایم در زمین مسابقه کوششی است برای جبران کردن محبت‌های آنها. از من انتظار دارند نه تنها خوب بازی کنم بلکه تمام توانم را بگذارم. آنها عاشق لیورپول هستند و می‌خواهند ببینند که بازیکنان به تاریخ باشگاه و احساسات آنها احترام می‌گذارند. می‌توانید اشتباه کنید. اشتباه اتفاقی رایج در دنیای فوتبال است اما نمی‌توانید رفتاری غیر حرفه‌ای داشته باشید.»
اتفاقات 12 ماه اخیر فوتبال را در شرایط خاصی قرار داده است تا مسابقات بدون هواداران برگزار شود و اگر چه در مقطعی تعدادی از هواداران توانستند به آنفیلد راه پیدا کنند اما این اتفاق عمر کوتاهی داشت و اوج گیری کرونا دوباره منجر به بسته شدن در ورزشگاه‌ها به روی هواداران شد. آلیسون می‌گوید:«واقعا شرایط عجیبی است و اصلا به آن عادت نداریم. در آغاز فکر می‌کردم باید برای متمرکز ماندن تلاش بیشتری کنم زیرا در نبود سر و صدای هواداران محیط مسابقه تغییر زیادی می‌کند. داریم به آن عادت می‌کنیم اما چه کار دیگری از دستمان بر می‌آید؟ هیچوقت عادی نخواهد شد. حالا در جریان مسابقه بیشتر حرف می‌زنم چرا که بازیکنان به راحتی صدایم را می‌شنوند. برای ما لیورپولی‌ها، هواداران اهمیت زیادی دارند. کاری که آنها در آنفیلد می‌کنند باورنکردنی است. به طور مثال در بازی مقابل بارسلونا و کامبک ما نقش مهمی داشتند. نبودن آنها روی سکوها واقعا عجیب است و قطعا دلمان برایشان تنگ شده است.»
حالا که هواداران لیورپول به دیدن موفقیت‌های تیمشان عادت کرده‌اند، انتظارات بیشتری از تیمشان دارند. با این وجود تیم کلوپ در فصل جاری عملکرد خوبی نداشته و مصدومیت‌ها و فشردگی مسابقات باعث شده است این تیم به مشکل بخورد. با این وجود هیچ یک از بازیکنان بهانه‌تراشی نمی‌کنند. آلیسون می‌گوید:«اجازه ندارید در بازی یکشنبه پیروز نشوید و در دیدار بعد هم مجددا شکست بخورید. چالش‌های زیادی پیش روی ماست و زمان چندانی نداریم که بابت برد یا باختمان جشن بگیریم یا ناراحت باشیم. حتی اگر فاتح لیگ قهرمانان هم شوید، باید چند هفته بعد به تمرینات برگردید تا فصل جدید را شروع کنید. در مورد شکست هم این قضیه صدق می‌کند. اگر امروز شکست بخورید، باز هم هفته آینده یک مسابقه مهم دیگر دارید. لیورپول یکی از بزرگترین باشگاه‌های دنیاست و باید هر هفته توانایی‌هایمان را نشان دهیم.» لیورپول در ادامه فصل همچنان مسابقات مهمی در پیش دارد. آلیسون می‌گوید:«ما بسیار رقابت‌طلب هستیم و حس می‌کنیم توانایی رقابت در تمام تورنمنت‌ها را داریم. هیچکس نمی‌داند در فوتبال چه اتفاقی می‌افتد و این یکی از دلایلی است که این ورزش را آنقدر محبوب کرده است. متاسفانه ویرجیل فن دایک را در اوایل مسابقات از دست دادیم. او یکی از مهره‌های کلیدی تیم بود و برای هیچ تیمی راحت نیست که یکی از بهترین بازیکنانش را از دست بدهد. او یکی از بهترین مدافعین جهان است اما بازیکنان جایگزینش دارند تمام تلاش خود را می‌کنند. شاید بزرگترین خصوصیت تیم ما هم همین باشد که به یک نفر متکی نیستیم.»
لیورپول در این فصل بازیکنان جدید خرید. تیاگو آلکانترا از بایرن آمد و قرمزها با 40 میلیون پوند، دیگو ژوتا را قرمزپوش کردند. آلیسون می‌گوید:«هر دوی آنها خیلی زود در تیم جا افتادند که اتفاق مهمی برای ما بود. ژوتا و تیاگو بازیکنان خوبی هستند. ضمن این که از حضور بازیکنان پرتغالی زبان در تیم استقبال می‌کنم. ژوتا به خط حمله انرژی و گل‌های بیشتری اضافه کرد و تیاگو هم به خط هافبک خلاقیت بیشتری آورد. هر دوی آنها به شدت متواضع هستند و به سختی تلاش می‌کنند. هرگز به فکر خودشان نیستند و منافع تیم را ترجیح می‌دهند. به چنین بازیکنانی در تیم نیاز زیادی داریم.»
در پایان در مورد مردی که در راس هرم تیم است و دو سال پیاپی به عنوان بهترین مربی سال فیفا انتخاب شده است می‌پرسیم:«وقتی بحث روحیه دادن به بازیکنان مطرح می‌شود، یورگن یک حرفه‌ای است. همیشه قبل از بازی بهترین کلمات را انتخاب می‌کند تا به ما روحیه بدهد. همه می‌دانند کلوپ علاقه زیادی به فوتبال دارد. می‌توانیم ببینیم چقدر به برنامه‌ها و بازیکنانش ایمان دارد اما فقط او نیست. مربی کادر فنی خوبی در کنارش دارد و حضور همه آنها در روحیه دادن به بازیکنان ضروری است. معتقدم در مسیری درست برای رسیدن به اهدافمان قرار داریم زیرا بازیکنان می‌دانند که نباید فقط به خاطر خودشان بجنگند و باید برای هم، مربی و هواداران تلاش کنند. یک تیم هستیم و روی هم حساب زیادی باز کرده‌ایم. طرز فکر ما در لیورپول به این شکل است.»
*آرمین زمانی
