پورشیب: فهمیدم برای مسئولان یکبار مصرف هستیم

کیهان ورزشی-

به نقل از ایسنا، ذبیح الله پورشیب درباره از دست دادن شانس حضور در المپیک توکیو در رقابت با سجاد گنج زاده، اظهار کرد: ابتدا برای دوست خوبم آقای گنج زاده که یکی از بهترین های سنگین وزن جهان است و احترام زیادی برای او قائلم، آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم تمامی بچه های تیم ملی در توکیو به روی سکو بروند تا بار دیگر شاهد موفقیت کادر فنی، بچه ها و فدراسیون کاراته ایران باشیم. همچنین امیدوارم نفراتی که در گزینشی پاریس به میدان می روند به سهمیه المپیک برسند و مخصوصا دوست خوبم امیر مهدی زاده با دست پر به ایران بازگردد و المپیکی شود.

*غم بزرگی در سینه دارم

کاپیتان تیم ملی کاراته افزود: حقیقتا من تلاشم را کردم اما سرنوشتم اینطور رقم خورد. در این چند روز خیلی شرایط سختی داشتم. نا امید نیستم اما واقعا چند روزی است غم بزرگی در سینه دارم چرا که خیلی تلاش کردم، زجر کشیدم، در ۲ رویداد آخر که در ترکیه و پرتغال بود با کتف پاره مسابقه دادم اما در آخر به هدفم نرسیدم. متاسفم که بی عدالتی در فدراسیون جهانی کاراته باعث شد به المپیک نرسم. من فقط درباه شخص خودم صحبت می کنم و با اینکه خیلی ها درباره حضور مشترک من و گنج زاده در یک وزن صحبت هایی را مطرح می کردند، خدا شاهد است هیچوقت درباره این موضوع فکر نکردم و همیشه گفتم ما هر دو در حال تلاشیم تا به هدفمان برسیم. هیچوقت از خدا نخواستم نتایج دیگری را برای آقا سجاد رقم بزند و حتی این موضوع به ذهنم نیز خطور نکرد. همیشه پیش خودم گفتم با همه وجود تلاش می کنم و او هم به عنوان دوست و رقیب تلاش می کند.

*امیدوارم خدا از سر تقصیراتشان بگذرد

وی خاطرنشان کرد: همه بچه ها شایسته حضور در المپیک هستند. من هم همیشه سخت جنگیدم و هیچوقت کم نیاوردم اما نمی توانیم جلوی سرنوشت را بگیریم. همیشه پای باورهایم هستم و به آن ها در هر شرایطی ایمان دارم. وقتی تلاش می کنیم باید نتیجه را دست خدا بسپاریم.من رنک یک جهان در وزن ۸۴- کیلوگرم، نفر اول قاره آسیا و نفر دوم المپیک با اختلاف امتیاز نسبت به رقبایم هستم اما به المپیک نرسیدم، خب این برای فدراسیون جهانی اصلا خوب و عادلانه نیست. امیدوارم خدا از سر تقصیراتشان بگذرد.

*اسیر سیاست های کثیف فدراسیون جهانی شدم

پورشیب ادامه داد: همیشه سرم را بالا می گیرم و به خودم و تلاشی که داشتم افتخار می کنم. من در تاتامی جنگیدم و هیچوقت کم نیاوردم. بروید آمار را ببینید، حریف ترکیه ای که نفر یک رنکینگ است در ۴ مسابقه بیشتر از من حضور داشت، یعنی می توانست حدود ۴۰۰۰ امتیاز اختلاف داشته باشد اما فقط ۶۰۰ یا ۷۰۰ امتیاز بیشتر از من دارد و بخاطر آن به المپیک رسید. من سرم را بالا می گیرم چرا که هیچکس نتوانست من را در این مسیر شکست دهد. من فقط اسیر سیاست های کثیف فدراسیون جهانی شدم و سرنوشتم بیرون از تاتامی رقم خورد. فدراسیون جهانی هر سال قوانینش را تغییر داد و من با ۲ طلای تورنمنت ترکیه و پرتغال باید المپیکی می شدم اما تغییر مداوم قوانین باعث شد خیلی از کاراته کاهای دنیا که با من تماس می گرفتند بخاطر این اتفاق شوکه شوند. بخاطر این هاست که می گویم سیاست فدراسیون جهانی کثیف بود و به من ضربه زد.

* به احترام بزرگتر ها و دوستانم چیزی نمی گفتم

دارنده ۲ مدال برنز جهان، ۲ طلای آسیا و طلا و برنز بازی های آسیایی، خاطرنشان کرد: همه بچه ها و مربیان من را می شناسند و می دانند کسی نیستم که تحت هیچ شرایطی در میدان و تمرین کم بگذارم‌. همیشه تلاش کردم و هیچوقت صدایم درنیامد، نه اینکه چیزی نمی فهمم، همه چیز را می فهمیدم اما سکوت کردم و فقط جنگیدم. خیلی چیزها را در این مدت فهمیدم اما به احترام بزرگتر ها و دوستانی که برایشان احترام قائل بودم، چیزی نگفتم. خیلی چیزها برایم روشن شد، فهمیدم چه کسانی قلبا با من بودند یا فقط در ظاهر دوستم داشتند. در آینده خیلی چیزها گفته می شود و حقایق روشن خواهد شد. من تلاشم را کردم، با درد و آسیب هم کم نیاوردم. هیچوقت باختم را گردن داور نینداختم، فقط ۳ سال پیش که در بازی های آسیایی داور ۱۲ امتیازم را پایمال کرد انتقاد کردم. در این مدت خیلی اتفاقات برایم افتاد که حرفی نزدم.

*شرایط من و حریف ترک برابر نبود

وی در پاسخ به این سوال که آیا با توجه به ۴ اعزام بیشتر آکتاش ترکیه ای به مسابقات، معتقد است در اینباره کوتاهی شده یا خیر، گفت: آکتاش به ۲۳ مسابقه و من به ۱۹ مسابقه اعزام شدیم. نمی گویم کوتاهی شده است، تا آنجا که شرایط اجازه داده به مسابقه اعزام شدیم اما خیلی ها فکر می کنند من در شرایط برابری با حریفانم بودم، در صورتیکه اصلا اینطور نبود. البته در زمانیکه آقای طباطبایی رییس فدراسیون بوده ما به تمام مسابقاتی که نیاز بود اعزام شدیم و مشکل از طرف او نبوده است. دور از انصاف است بگویم او کوتاهی کرده اما فقط می خواهم بگویم شرایط برای من و حریف ترک یکسان نبود و او در ۴ رویداد بیشتر از من حضور داشت.

*خیلی ها سنگ جلوی پایم انداختند

پورشیب با انتقاد از برخی بی صداقتی ها در قبال خود، گفت: در این مسیر سخت خیلی ها را شناختم. کسانی که ما را تنها گذاشتند، برای ما حاشیه درست کردند، سنگ جلوی پای ما انداختند. کسانی که دوست نداشتند من مدال بگیرم و کارهایی کردند تا از شرایطی که داشتم دور شوم. افرادی که اصلا روراست و صادق نبودند. بعدها همه این ها به وقتش گفته خواهد شد. دیوار و ستون من خیلی محکمتر از این حرف ها بود که بخواهند من را زمین بزنند. همیشه سکوت کردم و فقط آن ها را به خدا و وجدانشان واگذار می کنم.

* برای یکسری از مسئولان واقعا متاسفم

کاپیتان تیم ملی کاراته افزود: فهمیدم مسئولین محترم ما فقط برای مدال است که چند صباحی ما را می خواهند. فهمیدم اینجا اگر نفر اول باشی و مدال بگیری ارزش داری وگرنه هیچ ارزش و احترامی برایت قائل نیستند. خیلی متاسفم برای یکسری از مسئولان که ورزش ما دستشان افتاده است.

*مسئولان فقط دنبال نتیجه هستند و مدال می خواهند

وی در پاسخ به این سوال که آیا حمایت مسئولان ورزش از کاراته ناکافی بوده است، گفت: حمایت ها همیشه کلی بوده است. در شرایطی که یک ورزشکار شخصا نیاز به حمایت داشته، دیده نشده است. حمایت ها فقط مالی نیست و بخشی از آن دادن روحیه و انگیزه است، وقت هایی که یک ورزشکار احساس ناراحتی دارد و آرامش می خواهد، آن ها فقط دنبال مدال و نتیجه هستند. کارهایی می کنند که آدم از خیلی چیزها زده شود.

* ماندن در جاییکه احترام نداری فایده ای ندارد

پورشیب خاطرنشان کرد: وقتی می بینی در جایی قرار داری که احترامی وجود ندارد، قدر تو را نمی دانند، فقط می خواهند از تو استفاده کنند، برایشان یکبار مصرف هستی و فقط باید مدال بیاوری، دیگر ماندن فایده ای ندارد. متاسفانه ما برای برخی ها فقط ابزار شده ایم. هر کسی ادعای حمایت از ما را دارد بیاید حرف بزند. آیا کسی در دوران کرونا حال ما را پرسید؟ وقتی آسیب دیدم یا مشکل داشتم کدامشان آمدند بگویند مشکلت چیست؟ نه مسئولان ورزش و نه مدیران استانی، هیچکس! همه می دانند من کسی نیستم از آسیب دیدگی بنالم اما ۲ تورنمنت آخر در ترکیه و پرتغال که مدال طلا گرفتم را با شانه پاره به میدان رفتم. ده روز مانده به مسابقات ترکیه دچار پارگی از ناحیه شانه شدم اما به پزشک گفتم به مربیان چیزی نگوید مبادا باعث تضعیف روحیه مربیان، تیم و خودم شود. هر روز کار درمانی ام را نیز انجام می دادم و فقط دکتر لشکری و دکتر نصر فیزیوتراپ تیم ملی در جریان بودند. به آن ها گفتم نگران نباشید من با همه وجودم می جنگم. حتی به من گفتند کتفت را در مسابقه بالا و پایین نکن، آن هم در رشته ای مثل کاراته که دست ها و بدن دائما در حال حرکت هستند. خب اصلا کسی متوجه وضعیت من شد؟ نه. می دانید چرا؟ چون فقط وظیفه ما این است که نتیجه و مدال بگیریم.

* فهمیدم برای مسئولان ورزش یکبار مصرف هستیم

وی تصریح کرد: در این چند روز واکنش ها را دیدم، حمایت ها و برخوردها را دیدم و فقط این را فهمیدم که ما برای مسئولان ورزش یکبار مصرف هستیم و فقط باید مدال بگیریم تا شاید سراغی از ما بگیرند. اگر واقعا می خواستند پیگیر حال کسی باشند، آنقدر جستجو می کردند تا طرف را پیدا کنند. در این چند روز فهمیدم فقط برای المپیک مهم بودم. ۱۶ سال است برای تیم ملی ایران مبارزه می کنم و همیشه افتخار می کنم که پرچم ۳ رنگ ایران روی سینه ام است، سرم را همیشه بالا گرفتم اما در این چند روز واقعا به حال برخی ها تاسف خوردم و از این نگاه ابزاری ناراحت شدم. فهمیدم هیچ ارزش و احترامی برای ما قائل نیستند و کارهایشان فقط ظاهری است. اگر دوست داشتن و احترام از قلب باشد در هر حالتی تو را پیگیری می کنند، این را نه در مسئولان و نه در دوستان نزدیکم ندیدم! فهمیدم در این مملکت باید فقط به فکر خودت باشی. خیلی دلم پر است و اگر در این مدت حرفی نزدم معنی اش این نبود که نمی فهمم.

* دست های پشت پرده نگذاشت المپیکی شوم

پورشیب با بیان اینکه این روزها نیز می گذرد، گفت: تنها چیزی که می ماند انسانیت است. همیشه شکرگزار خداوند بوده و هستم چرا که همواره در زندگی و ورزش در مسیر درست حرکت کردم، صادقانه جنگیدم اما در نهایت دست های پشت پرده و سیاست های کثیف فدراسیون جهانی نگذاشت به المپیک برسم.

* درباره کوتاهی ها در داخل کشور حرفی ندارم

ملی پوش کاراته ایران، در پاسخ به این سوال که آیا منظورش از سیاست های پشت پرده در داخل کشور است یا خیر، گفت: درباره کوتاهی ها در داخل صحبت نمی کنم و به وجدان خودشان واگذار می کنم. هر وقت جنگیدم برای کشورم و مردم عزیزمان بوده و به آن افتخار می کنم.

* موفقیت کاراته ایران در المپیک آرزوی من است

وی در پایان، گفت: از صمیم قلب آرزو می کنم کاراته ایران با بهترین نتایج از المپیک بازگردد و همه بچه های تیم روی سکو بروند و این افتخار برای مردم، کادر فنی، بچه ها و فدراسیون ثبت شود. از همه کسانی که در این مدت قلبا کنار من بودند سپاسگزارم و متاسفم از اینکه نتوانستم آن هایی را که با موفقیت من واقعا خوشحال می شدند را خوشحال کنم.