PDF نسخه کامل مجله
يکشنبه ۰۴ آذر ۱۴۰۳ - November 24 2024
کد خبر: ۶۵۱۴۸
تاریخ انتشار: ۰۸ خرداد ۱۴۰۰ - ۱۵:۵۷

این آقایان‌،کجای بسکتبال بوده‌اند؟!

این آقایان‌،کجای بسکتبال بوده‌اند؟!


*رضا مشحون (کاپیتان اسبق تیم ملی و کارشناس بسکتبال)

واقعیت امر چنین است که حال این روزهای بسکتبال ایران خوب نیست البته قصد انتقاد ندارم و میخواهم واقعیتها را بگویم. در این سه سال واندی که مسئولین جدید، سکان هدایت فدراسیون را به دست گرفتهاند هیچ جوانی را تحویل جامعه بسکتبال ندادهاند و به اصطلاح تیم ملی مردان هنوز روی کاکل بازیکنان قدیمی و پا به سن گذاشته میچرخد. هرچند مسئولین فعلی سعی میکنند تبلیغات زیادی در زمینه بازیکن سازی انجام دهند اما اگر خوب آنالیز کنیم متوجه خواهیم شد که اینها فقط در حد شعار است. بازیکنان جوانی هم که میبینید رشد کردهاند، پرورش یافته و کشف فدراسیون قبلی هستند مثل سینا واحدی که درتیم نوجوانان حضور داشت و اتفاقا با نوه بنده هم اتاق بود یا نوید رضایی فر که بازیکن تیم جوانان دردوره مدیریت ما بود. بهنام یخچالی، محمد جمشیدی، سجاد مشایخی، محمد حسن زاده وخیلیهای دیگر هم بودند.علاقهای به تعریف و تمجید از فدراسیون قبلی ندارم ولی باید حقیقت را گفت. وقتی میبینیم میانگین سنی تیم ملی بالای 32 سال است واقعا جای تعجب دارد البته اگر من هم مسئول بودم نمیتوانستم قید شخصی مثل حامد حدادی را بزنم چرا که معتقدم او یک استثناء در بسکتبال آسیا است ولی باید جوان ترها را هم درنظرگرفت تا حقشان ضایع نشود. اگر قرار است ملاک، شایستهسالاری باشد و سن را در نظر نگرفت پس چرا روی نام مهدی کامرانی خط قرمز میکشند؟ مهدی کامرانی بدون شک همین الان هم بهترین گارد راس ایران است.به شما قول میدهم که او با یک پا هم از امثال جلال پور بهتر است.ترومن همیشه به من میگفت تا زمانی که شما کامرانی را دارید قهرمان آسیا هستید.بعد ما میآییم او را کنار میگذاریم. این دوگانگیها انسان را به فکر فرو میبرد.

****

حضور در المپیک افتخار است، حالا اینکه چگونه صعود کردهایم بحث دیگری است که دوست ندارم به آن ورود کنم اما نکته مهم این است که همه میدانیم که نمیتوانیم عنوانی در این تورنمنت معتبر به دست بیاوریم پس چرا بسکتبالیستها را نا امید میکنیم و آنها را میرنجانیم؟ چرا نباید چند جوان را ببریم که بتوانند در المپیک در کنار باتجربههایمان حضورداشته باشند؟

****

برگزاری لیگ هم از آن دست اتفاقات عجیب و غریب بود چرا که هرکسی پول داد، وارد سوپرلیگ شد.وقتی تیمها حریفانشان را با 30، 40 امتیاز اختلاف شکست میدادند با خودم میگفتم دیگر ابهت و پرستیژ لیگ برتر فروریخته است. مگر میشود سطح کیفی مسابقات را این قدر تنزل داد؟ چند بازی آخر(بعد از مرحله پلی آف) هم که کیفیت بالایی داشت به خاطر درخشش بازیکنان پابه سن گذاشته و خارجیها بود وگرنه سوپرلیگ، کیفیت قابل قبولی نداشت. به نظرم ظرفیت فعلی سوپرلیگ 6 تیم است و نباید اجازه دهیم هرکسی پول داد، وارد شود.

****

بدون شک یکی از شاخصههای مدیریت ورزشی در دنیا، ثبات است. وقتی هر روز عوامل فدراسیون عوض میشوند نشان میدهد که فدراسیون ثبات ندارد. این کار در دنیا مردود است. رامین طباطبایی میگوید:« تغییرات و جابجایی نشان دهنده رشد و پویایی است و...»، به او توصیه میکنم این جمله را در تیم ملی سرلوحه کارش قرار دهد و برای آینده بسکتبال ایران فکری کند نه اینکه هنوز به بازیکنهای 37،38 ساله متکی باشد.

****

وارد ساختمان فدراسیون بسکتبال فعلی که میشویم، یک قهرمان ملی نمیبینیم درصورتی که در فدراسیون قبلی من و برادرم حضور داشتیم که کاپیتانهای اسبق تیم ملی بودیم. مرحوم رضا اسماعیلی، عنایت آتشی،حسن نوربخش، بیژن قهرمانلو، امیر ایلیاوی،محسن خلخالی و خیلیهای دیگر هم حضورداشتند که همه از استخوان خردکردهها و عصارههای بسکتبال بودند اما حالا یک آدم بزرگ در فدراسیون نمیبینید.

****

برخی از این آقایانی که در تیم ملی سمت دارند کجای بسکتبال بودهاند که در مورد هرچیزی اظهارنظر میکنند و بارها علیه فدراسیون قبلی مصاحبه کردهاند؟ با این شرایط که فدراسیون توسط دونفر اداره شود و آنها هم صبح تا شب به فکر گرفتن عکس سلفی باشند، اوضاع بهتر نمیشود. تمام اشکالات بسکتبال ما از سوء مدیریت است. وقتی متولی اصلی ورزش با این مقوله بیگانه است از رؤسای فدراسیونها چه انتظاری میشود داشت؟ بارها شنیده ام و دیده ام که سعید مدنی (سردبیر کیهان ورزشی ) در رادیو و تلویزیون از متولیان ورزش انتقادات برندهای میکند و حرف دل ما پیشکسوتان را میزند اما متاسفانه آنها کَکِ شان هم نمیگزد. چرا این سیاسیون وارد ورزش میشوند؟ مگر ما خودمان نیروی انسانی نداریم؟

****

شاهین طبع مربی بسیار زحمتکش و منظمی است که در دورههای قبلی هم به عنوان دستیار بچیرویچ در تیم ملی حضور داشت. او را قلبا دوست دارم و برایش احترام ویژهای قائل هستم، اما معتقدم دوست خوب کسی است که آدم را بگریاند و نه اینکه فقط «به به و چه چه» کند. معتقدم مهران (شاهین طبع) در لحظات بحرانی قدرت تصمیم گیری صحیح ندارد. هرچند که ما دچار کمبود مربی طراز اول هستیم و باید از بین گزینههای موجود یک نفر را انتخاب کنیم ولی عقیده شخصی ام این است که فدراسیون به برخی مربیان از جمله مهران حاتمی خیلی کم لطفی کرد.


پربازدید ها
آخرین اخبار