هنرو غیرت ایرانی ، جبران کننده ضعف مدیریت

در منامه ، بار دیگر غیرت و هنر ورزشکاران ایرانی میدانداری کرد تا فوتبال ایران از " هچلی" که به دلیل عدم تدبیر به آن گرفتار شده بود و از دامی که فقدان لیاقت مدیریتی بر سر راهش گسترده بود، نجات پیدا کند. الحق هنر می خواست که فوتبال ایران با این همه توان و بازیکن و ظرفیت به دست تیمی مثل بحرین و.‌..( که بی اغراق ۳،۴ گل از تیم ما عقب هستند... )در همان مرحله اول مسابقات انتخابی جام جهانی حذف شود. این هنر را کسانی که سال هاست بر جایگاه های مدیریتی فوتبال ایران چنبره و بر آن چنگ زده اند ، ثابت کرده اند در حد بالا و ممتازی! از آن برخوردار هستند‌. کسانی که هنربزرگشان زدن ضربات همه جانبه به فوتبال ایران از حیث مادی و مالی، فنی واجرایی و بالاخره فرهنگی و اخلاقی است. همین ها بودند که افتضاح ویلموتس را بارآوردند، میلیاردها تومان هزینه از جیب بیت المال و کیسه مردم را در قراردادن نگین( که خیلی ها در فوتبال آن را با قرارداد ترکمانچای مقایسه می کنند!) با این مربی بلژیکی، بر باد دادند، دوشکست دردسر ساز را در دور رفت همین مسابقات مقابل بحرین و عراق به تیم ملی تحمیل کردند و... حالا هم باز دست بردار نیستند وبه جای اینکه در دادگاه حاضر شوند و پاسخگوی ضرر وزیان هایی که به فوتبال ایران زده اند، باشند از قول منابع موثق می شنویم که کماکان مستقیم و غیر مستقیم دستشان را از حلقوم فوتبال برنداشته اند و از طریق همپالکی ها و دنباله های خود در فدراسیون در مدیریت آن نقش دارند و به فوتبال" خط وربط" می دهند. چندی پیش وقتی فدراسیون فعلی در یکی از اولین اقدامات خود قانون " منع ورود بازیکن و مربی خارجی" را که بعد از ماجرای ویلموتس در دستور کار قرار داده شده بود، لغو کرد، ماگفتیم اولا این اقدام بیش از آنکه مصلحت فوتبال را در نظر داشته باشد ، منفعت دلالان را در نظر داشته، و ثانیا این کار نشان دهنده تداوم روش های قبلی فوتبال در زمان فدراسیون جدید است‌ یعنی با اینکه فرد و افرادی مثلا از ریاست فوتبال رفته اند و فرد وافرادی جدید آمده اند ، اما این تغییر دردیدگاه و روش های مدیریتی فوتبال اتفاق نیفتاده است و آن کسانی که چند سالی است به لطایف الحیل فوتبال را از دست فوتبالی ها ربوده اند، اجازه هیچگونه تغییر اساسی وواقعی رانمی دهند و تغییرات حداکثر در سطح رفتن" عمرو" و آمدن"زید" انجام می شود و درِ فوتبال کماکان بر پاشنه قبل خواهد چرخید!جولان چنین افرادی با این بینش ها و روش ها در فوتبال ایران نه تنها کمکی به پیشرفت و کسب موفقیت های بزرگ - که حق این فوتبال است- نمی کند بلکه بدون تردید در آینده فوتبال ایران را در" هچل" های دیگر و بزرگتر گرفتار خواهد کرد و گرفتاری های بزرگتری برای آن ایجاد می کند‌ . بنابراین در یک تحلیل واقع نگرانه آنچه به عنوان اولویت فوتبال و بلکه ورزش ما مطرح است نجات آن از چنگال افراد و جریانات نااهل و فرصت طلب ومنفت جوست که چند سالی است عنان آن را به دست گرفته اند. خوب است در سال" مانع زدایی از تولید"، مانع زدایی وشکستن سدهایی که موجب توقف یا کندی قطار ورزش ایران و رشته هایی مثل فوتبال می شود، در دستور کار متولیان امر قرار بگیرد.

باری، سخن از توفیق فوتبال ایران و سدشکنی ملی پوشان در منامه بود‌ اتفاقی که به گواه همه کارشناسان سالم و آزاده نه اجیرشدگان بی مایه و شخصیت، بیش از هر چیز به لطف غیرت همیشگی و هنر ناب وگره گشای بازیکنان تیم ملی بود. دیگران هم البته هریک به سهم خود در این موفقیت نقش دارند، اما در مقایسه با نقش آفرینی ملی پوشان سهم کمتر و حتی بعضی ناچیز، هر چند همین یکی دو روزه کسانی با شعار" من آنم که رستم بود پهلوان" !طبق معمول خود را وسط انداخته اند و اینجا و آنجا یا خودشان یا اجیرشدگانشان می خواهند آن را به حساب" مدیریت" بگذارند، اما برای چندمین بار به این حضرات هشدار وتذکر می دهیم که شعور و فهم و قدرت تحلیل و تشخیص جامعه ورزش را دستکم نگیرید آنها خیلی راحت فرق شلوغکاری وخود نمایی(showoff) را با اخلاص و خدمت را می فهمند، مثلا آنها همانطور که هرگز پیروزی با ارزش ملی پوشان مقایل بحرین را"حماسه ملی" لقب نمی دهند، صعود تیم ملی را به حساب درایت و مدیریت و برنامه ریزی مدیران فوتبال نمی گذارند، هنر مدیران فوتبال! همان است که بالاتر در باره اش نوشتیم، ضمن اینکه مدیریت فعلی تازه مستقر شده و همانطور که اگر خدای ناکرده تیم ملی در منانه ناکام می شد بی انصافی بود همه تقصیرات به گردن مدیریت جدید فوتبال می افتاد، حالا هم که تیم ملی صعود کرده است ، فریبکاری و شارلاتان صفتی است که این موفقیت را به حساب مدیریت جدید فوتبال بنویسیم. مدیریتی که متاسفانه شروع خوبی نداشته و همانطور که اشاره شد برخلاف شعارهای اولیه تاکنون چنین نشان داده که ماموریت دارد به منش و روشی که چند ساله اخیر حاکم بر فوتبال بوده، ادامه دهد.

سخن آخر اینکه بر اساس واقعیات و گواه کارشناسان ( ونه اغراق و خوارداشت حریفان) توان ذاتی فوتبال ایران قویتر و هنر وغیرت فوتبالیست های ایرانی بالاتر از آن است که نتواند همواره در صحنه ای بزرگ و مهم مثل مرحله نهایی مسابقات فوتبال جام جهانی حضور داشته باشد یا در صحنه رقابت های معتبر قاره ای ندرخشد و همیشه جزو برترین ها نباشد، آنچه برای این فوتبال مستعد خیلی وقت ها به عنوان بزرگترین مانع در می آید، ضربات و گرفتاری هایی است که از ناحیه مدیریت فوتبال بر آن وارد می شود. مسابقات مرحله اول مقدماتی جام جهانی وداستان ویلموتس و... مثال زنده و ملموسی است که ما را از هرگونه توضیحی بی نیاز می کند.مدیریتی که معمولا در بزنگاه های حساس کمتر به درستی به وظیفه اش عمل می کند اما صعود فوتبال به جام جهانی را به اسم خود مصادره کرده و روی خرابکاری ها و غلط کاری ها و کوتاهی های خود ماله کشیده است، امیدواریم فوتبال ما از این گرفتاری جدی و مزمن رهایی یابد و مدیریت این رشته پرطرفدار دیدگاه و روش حاکم بر فوتبال را تغییر دهد و با عملکرد سازنده و صادقانه خود هم مشکلات ساختاری را اصلاح کند و هم موانع ساختگی را از سر راه آن بردارد وهم با حمایت سازنده به قویتر شدن فوتبال کمک کند تا شیطنت ها و زدوبندهای تشکیلاتی مثل کنفدراسیون پر حاشیه و ناسالم فوتبال آسیا هم نتواند ، مانع از پیشروی و پیشرفت هر چه بیشتر فوتبال توانای ایران شود.

*سیدمحمدسعید مدنی