فدریکو؛ ستاره‌ای از جنس انریکو

پدرش در دورانی به فوتبال ایتالیا معرفی شد و درخشید که نبوغ در سرزمین چکمه‌ای موج می‌زد و ستاره‌ای از پس ستاره‌ای دیگر در میان لاجوردی‌های ظهور می‌کرد. آن طور که برای رسیدن به پیراهن هفت تیم بزرگ باشگاهی دهه 90 فوتبال ایتالیا و تیم ملی باید آنقدر خوب می‌بودی که نگاه مارچلو لیپی، فابیو کاپلو و دیگر مربیان بزرگ آن دوران را از دیگر ستاره‌ها می‌ربودی. عبور از نام‌های بزرگ کار ساده‌ای نبود آنهم در طلایی دوران فوتبال ایتالیا که هر تیمی مانند میلان، اینتر، فیورنتینا، یوونتوس، رم، پارما و لاتزیو لبالب بود از چهره‌های سرشناس که توانسته بودند لیگ ایتالیا را به معتبرترین لیگ فوتبال دنیا تبدیل کنند. انریکو کیه‌زا یکی از همان ستاره‌ها بود که در صف شلوغ و پرجمعیت استعدادهای پرشمار فوتبال ایتالیا ماند و دستش از رسیدن به پیراهن تیم‌های بزرگ فوتبال اروپا کوتاه ماند. او در دوران حرفه‌ای خود فرصت بازی در تیم‌های بزرگ اروپایی را بدست نیاورد و تنها 22 بازی ملی و 7 گل ملی در کارنامه ثبت کرد. با این حال نام انریکو کیه‌زا هنوز هم در ذهن طرفداران فوتبال ایتالیا باقی مانده است. آن دوره آنقدر درخشان و پرتلالو بود که حتی چندین رده عقب‌تر از پیراهن تیم ملی هم در یادها باقی می‌ماند و لحظات به یادماندنی آنها در دل تاریخ حک می‌شد. انریکو با انتقال از سامپدوریا به پارما در سال 1995 نام خود را بر سر زبان‌ها انداخت و تا سال 2002 که با پیراهن فیورنتینا خداحافظی کرد، دوران باشکوهی را در فوتبال ایتالیا گذراند. حالا 20 سال از آن روزهای پرافتخار انریکو می‌گذرید و یکبار دیگر نام خانواده کیه‌زا در ایتالیا طنین انداز شده است.

انریکو کیه‌زا ستاره نوظهور فوتبال ایتالیاست که با فیورنتینا آنقدر خوب و بااستعداد خودش را نشان داد که خیلی زود مشتریان بزرگ و پر و پا قرصی را از تمام اروپا پیدا کرد و آنقدر زمان نبرد تا یوونتوس قائله را از مشتریان ربود و یکی از گرانترین بازیکنان تاریخ خود را استخدام کرد. او در ابتدای فوتبال خود در آکادمیفیورنتیناحضور داشت و از سال 2007 (زمانی که 10 سال داشت) تا تابستان سال قبل، پیراهن بنفش را از تن در نیاورد. کیه‌زا بیش از 130 بازی برای فلورانسی‌ها انجام داد و در این بین در رده‌های سنی پایه هم برای تیم ملی ایتالیا بازی کرد. فدریکو با انتقال به یوونتوس همبازی بازیکنی شد که روزگاری با پدرش بازی کرده است. جان‌لوئیجی بوفون افسانه‌ای روزگاری در پارما کنار انریکو بازی کرده بود و حالا به نقطه‌ای رسیده بود که می‌توانست با پسر دوست قدیمی خود همبازی شود و بیش از همیشه به خداحافظی از فوتبال فکر کند.

اگرچه انریکو در تمام دوران فوتبال خود موفق شد 22 بازی ملی انجام دهد اما حالا فدریکو به راحتی از رکورد پدرش عبور کرده است و با نمایش خیره کننده‌ای که در مسابقات یورو داشت، بی شک راه طولانی‌تری در آتزوری در پیش خواهد داشت. ایتالیا در حالی قهرمانی یورو را بدست آورد که کمتر کسی انتظار داشت در میان بزرگان فوتبال اروپا، غول خفته فوتبال دنیا ققنوس‌وار از خاکستر برخیزد و با شمار قابل توجهی از پدیده‌های جوانش، قله فوتبال قاره سبز را فتح کند. در میان این قهرمانی شکوهمند و غیرمنتظره، فدریکو کیه‌زا ستاره بی چون و چرای تیم مانچینی بود که در تمام بازی‌ها اثرگذاری بالایی داشت و با گلزنی در مقابل اتریش در مرحله یک هشتم نهایی یک رکورد عجیب را بر جای گذاشت.او با گلزنی مقابل اتریش، یاد و خاطره پدرش را زنده کرد. فدریکو دقیقا 25 سال و 12 روز پس از انریکو موفق به گلزنی برای آتزوری در رقابت‌های یورو شد. انریکو کیه‌زا در یورو 1996 با پیراهن ایتالیا مقابل جمهوری چک گلزنی کرده بود. هر دو گل در خاک انگلیس وارد دروازه رقبا شد؛ فدریکو در ویمبلی و انریکو در آنفیلد! در حقیقت، سخت نیست که فرض کنیم سرنوشت فدریکو این بوده که فوتبالیست شود. از او وقتی که تازه راه افتاده یک عکس قدیمی وجود دارد، توپ را در هال خانه‌شان شوت می‌کند؛ زمانی که پدرش برای پارما بازی می‌کرد. فدریکو به تازگی درباره خاطرات آن زمان صحبت کرده است:”عکسی از خودم، پدرم و لیلیان و مارکوس تورام را به خاطر می‌آورم با کوپا ایتالیا و جام یوفا که برده بودند. واقعا کوچک بودم اما یادم می‌آید که با آن بازی می‌کردم. ما این عکس را در خانه قاب کردیم.” فدریکو خود را خوش‌شانس حساب می‌کند که حتی قبل از شروع مهد کودک می‌دانسته می‌خواهد با زندگی‌اش چه کند. احتمالا مصاحبه‌ای را دیده‌اید که در آن انریکو کمی بعد از امضای قرارداد با فیورنتینا، فده کوچک را بغل می‌کند. یکی از خبرنگاران از او پرسید حالا که گابریل باتیستوتا به رم رفته، چه کسی قرار است جای او را پر کند، این بچه دو ساله دوست‌داشتنی فریاد می‌زند:”من!”.

فدریکو کیه زا که در ابتدای فصل 2020-2021 به صورت قرضی و با مبلغ 10 میلیون یورو به مدت دو فصل از فیورنتینا به یوونتوس پیوست عملکرد بی نظیری را در لباس بانوی پیربه ثبت رساند. او در مجموع تمامی رقابت‌های فصل قبل در 45 بازی به میدان رفت و موفق به ثبت 15 گل و 10 پاس گل و مجموع تاثیرگذاری روی 25 گل، خلق 20 موقعیت خطرناک، 63 پاس کلیدی و 133 دریبل موفق و 5 بار نیزدر تیم منتخب رقابت‌هایی که در آنها به میدان رفته حضور داشت. بعد از این که یوونتوس تعهد داد تا در تابستان گذشته برای خرید او 60 میلیون یورو بپردازد، همان ورزشگاه حالا به خانه او تبدیل شده است. در ابتدا این انتقال چندان به مذاق فلورانسی‌ها خوش نیامد، و درست است که هواداران افراطی فیورنتینا مثل زمان فروش باجو در سال 1990 شورش نکردند، اما زمانی که فدریکو در حال ترک کوورچانو بود تا تست‌های پزشکی‌اش را انجام دهد، هواداران با الفاظ زشتی از او استقبال کردند. برادر کوچکترش – لورنزویی که می‌گویند بااستعدادتر است ودر ورزشگاه آرتمیو فرانکی به عنوان توپ جمع‌کن کار می‌کند – هدف چندین آزار وحشتناک آنلاین‌ قرار گرفت. با این حال، به تدریج، تنش‌ها کاهش یافت و فدریکو یکی از معدود نقاط روشن فصل سخت یوونتوس بود.

فدریکو در کنار کسپر اشمایکل ستاره‌های یورویی بودند که مملو بود از شگفتی! یکی از این شگفتی‌ها همین دو نام بودند که جا پای پدرانشان گذاشته بودند و هر دو توانستند به خوبی خاطره پدران بزرگ خود را زنده کنند. به جز این دو بازیکن ستاره‌های دیگری هم بودند و هستند که همچون پدران خود به سراغ فوتبال رفتند و چندی موفق شدند و چندی دیگر زیر سایه پدران خود ماندند.

تیموتی وه‌آ پسر 21 ساله ژرژ وه‌آ ستاره لیبریایی اسبق تیم فوتبال میلان، در تیم‌های پایه پاری سن‌ژرمن و سلتیک حضور داشته است و چند فصلی است که در تیم لیل بازی می‌کند اما در رده ملی برای آمریکا به میدان می‌رود. ژرژ وه‌آ در سال 2017 از حزب کنگره تغییرات دموکراتیکلیبریا به‌عنوان رئیس جمهور این کشور انتخاب شد. یانیس هاگی، پسر گئورگی هاگی کاپیتان سابق تیم ملی فوتبال رومانی نیز که حد فاصل سال‌های 2016 تا 2018 عضو تیم فیورنتینا بود ودر تمامی رده‌های ملی فوتبال رومانی نیز بازی کرده؛ یکی دیگر از پسران فوتبالیست‌های مطرح است که توانسته به‌صورت حرفه‌ای فوتبال خود را ادامه دهد.

جیوانی سیمئونه پسر دیگو سیموئونه سرمربی اتلتیکومادرید نیز از سال 2017 در فیورنتیناحضور دارد و در سال 2018 نیز یکبار پیراهن تیم ملی آرژانتین را بر تن کرد و در همان دیدار هم موفق به گل‌زنی شد. مارکوس تورامفرزند مدافع گل‌زن سابق تیم ملی فرانسه و تیم‌های یوونتوس و بارسلونا یعنی لیلیان تورام نیز در حال حاضر درگنگامبازی می‌کند؛ مارکوس در تمامی رده‌های سنی 17 تا 21 سال فرانسه توپ زده است و به نظر می‌رسد به‌زودی پیراهن تیم ملی بزرگسالان این کشور را نیز بر تن کند.

لروی سانه در حال حاضر یکی از تکنیکی ترین و پر سرعت ترین بازیکنان حاضر در لیگ برتر انگلستان و تیم ملی آلمان است . درخشش‌های متوالی او به همراه منچسترسیتی و بایرن مونیخ و قهرمانی‌های پیاپی او با این دو تیم، نام سانه را به یک ستاره آشنا تبدیل کرده است. لروی سانه، فرزند سلیمان سانه، مهاجم سنگالی سال‌های دور تیم هایی نظیر نورنبرگ و فرایبورگ است. سلیمان سانه در زمان بازیگری خود در پست مهاجم نوک در لیگ‌هایی نظیر لیگ اتریش و بوندسلیگا توپ زده است. سرعت بالای لروی سانه نیز از پدرش به وی به ارث رسیده است؛ از آنجایی که سلیمان سانه در زمان فوتبال بازی کردن خود سرعت بسیار بالایی داشت و توانسته بود صد متر را در زمان 7/10 ثانیه بدود. مارک چمبرلین بازیکن قدیمی انگلیسی تیم هایی نظیر پورت‌ویل، استوک سیتی و برایتون است که در لیگ‌های متفاوت انگلیس به بازی پرداخته است. این بازیکن که در زمان بازیگری نتوانست موفقیت چشم‌گیری داشته باشد، در نهایت به تیم ملی انگلیس دعوت شد و موفق شده است 8 بازی ملی برای تیم بزرگسالان سه شیرها انجام دهد. الکس اکسلید چمبرلین اما بر خلاف پدرش تاکنون نام و آوازه خود را در لیگ برتر انگلیس گسترش داده است. این بازیکن که فوتبال حرفه‌ای خود را در سن هفده سالگی با تیم آرسنال آغاز کرد، موفق شد به همراه این تیم دو عنوان قهرمانی جام حذفی و همچنین سه جام خیریه کامیونیتی شیلد را فتح کند. این بازیکس سپس به تیم لیورپول منتقل شد و موفق شد به همراه این تیم در رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا به عنوان قهرمانی دست یابد و طلسم 30 ساله قهرمان نشدن تیم لیورپول در لیگ برتر را خاتمه دهد.

این روز‌ها بیش از هر بازیکن جوان دیگری درباره ارلینگ هولاند صحبت می‌شود. خیلی زود خودش را در بوندس‌لیگا جا انداخت و نشان داد درخشش در ردبول اتفاقی نبوده. مهاجم 19 ساله نروژی کم‌کم تبدیل به ستاره دورتموند می‌شود. میانگین گلزنی او بیش از یک گل در هر بازی است. آلف اینگ، پدرِ ارلینگ در لیگ برتر سال‌ها بازی کرد و شاید روزی پسر را هم در انگلیس دیدیم. جاستین کلایورت همانند پدرش یکی از بزرگ‌ترین استعداد‌های آکادمی باشگاه آژاکس بود. جاستین که تکنیکی و ریزنقش است 2 سال پیش برای پیشرفت بیشتر تصمیم گرفت آژاکس را ترک کند و به ایتالیا برود. حالا جاستین در 20 سالگی یکی از مهره‌های خوب جالوروسی به حساب می‌آید. با این حال جاستین از پدرش عقب است، چراکه پاتریک در 18 سالگی در فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 1995 به میلان گل زد.