آقای وزیر کدام را انتخاب می کند؟!
کاروان پارالمپیک ایران در توکیو خوش درخشید وبا دست پر و کسب مدال های رنگارنگ دل مردم ایران را شاد کرد و سربلند و موفق به کشور عزیزمان بازگشت. تیم ملی فوتبال ایران در دومین بازی خود در مرحله دوم مقدماتی جام جهانی نمایشی قابل قبول وامیدوار کننده داشت و تیم خوب و حریف همیشه مدعی عراق را 0-3 شکست داد و دوستداران ورزش را در سراسر ایران خشنود ساخت. رهبر انقلاب اسلامی در پیامی خطاب به کاروان پارالمپیک به خاطر اینکه با عملکرد خود مردم ایران را راضی و شاد کردند از آنها تشکر کرد. و رئیس جمهور محترم هم بارها گفته است که " دولت مردمی تشنه خدمت به مردم است...”و...
اگر در هر جا و هر حوزه ای از جمله ورزش ، " مردم” و خدمت به خلق خدا محور عملکرد و رفتار مسئولان و مدیران باشد ، آن وقت به طور خودکار وبه تعبیر فرنگی ها” اتوماتیک” چرخش امور و روند کارها بر روی ریل بایسته قرار می گیرد. آن وقت اصول و موازین کارساز خواه و ناخواه رعایت می شود.آن وقت هر مسئولی برای خدمت به مردم( که رضای الهی هم فقط در آن است که فرمود الناس عیالی...!) کاروبار مسئولیتی خود را جدی وهرچه در توان دارد برای بهبود امور مخلصانه به کار می گیرد و " بهترین ها” را برای همکاری انتخاب می کند( رعایت اصل شایسته سالاری) و بالاخره به طور مرتب به محاسبه و ارزیابی عملکرد خود می نشیند و در جریان کارها از اصل مهم و خیلی جاها فراموش شده” نظارت” ، غافل نمی شود و کار خود و اصحاب و همکاران را یکسره مورد بررسی قرار می دهد.و... بدون تردید در صورت حاکمیت چنین روندی موفقیت و پیشرفت هم حاصل می شود. منتهی اشاره کردیم نتیجه کار و حاصل عملکردها در گروی نیت و اراده ما در قبول مسئولیت و انجام مسئولیت است. آیا به میز وصندلی صدارتی و ریاستی تکیه زده ایم که برای مردم کار کنیم، دل آنها را شاد کنیم ورضایت الهی را کسب کنیم یا نه، آمده ایم چند روزی از مواهب مدیریتی به نفع خود استفاده کنیم و فرزند و عیال و خویش و همسایه و باند و جناح رااز خود خشنود سازیم؟ نتیجه این دو قصد و نیت هم متفاوت است. اگر امروز نسبت به روند حرکت ورزش احساس رضایت لازم وجود ندارد و اگردر باره فضای حاکم بر آن و کاروبار مدیریتی آن نقدهای جدی و اساسی وجود دارد باید به خروجی عملکرد مدیریتی ورزش نگاه کرد ، خروجی راضی کننده نیست چون وفق تحلیل بالا قصد و اراده و نیت مدیریتی آن اشکال داشته است.چون علی رغم تلاش ها و کوشش هایی که مدیریت ورزش در ادوار گذشته به خرج داده اند، چون همه هدف خدمت به مردم و شادی دل آنها نبوده و اخلاص وصداقت کامل نبوده نتیجه مطلوب حاصل نشده و.. این اشکال البته اختصاص به ورزش نداشته ولی چون بحث ما در باره ورزش است ،موضوع را در چارچوب همین حوزه محدود می کنیم. در ورزش ما دو دیدگاه کلی و تعیین کننده وجود دارد. دیدگاهی که به ورزش به عنوان وسیله ای در خدمت مردم و جامعه نگاه می کند و در تحلیل و رفتار و عملکرد خود رضایت مردم و منافع ملی را در نظر می گیرد و دیدگاهی که ورزش را وسیله ای می داند که باید از قبل آن نان ونام خود را تامین نماید و برایش مردم و نظر مردم و... کوچکترین اهمیتی ندارد. متاسفانه و بدون تعارف در سایه ناآگاهی و عدم اشراف بعضی از مدیران ارشد ورزش یا وادادگی و غفلت آنها، جریان دوم خیلی وقت ها وخیلی جاها تعیین کننده بوده و خط وربط ورزش را تعیین کرده و شرایط فنی و فرهنگی معیوب امروز ورزش ما معلول تاثیرات مخرب این جریان است. مدیریت جدید ورزش باید انتخاب کند. یعنی خواه و ناخواه انتخاب خواهد کرد که به کدامیک از این دو دیدگاه موجود در ورزش گرایش بیشتری خواهد داشت. گرایشی که منافع ملی و شاد کردن دل مردم را محورتحلیل و رفتار خود قرار داده یا جریانی که هدف اصلی آن تامین منافع نامشروع شخصی و باندی ولو با چزاندن مردم است؟! البته در حرف و شعار و وعده همه از انتخاب گرایش اول گفته و می گویند اما در عمل معمولا نقیض آن دیده شده و...امیدواریم این بار ودر دوره مدیریتی که ورزشی است وآگاهی و اشراف لازم را بر واقعیت های ورزش دارد، اتفاقات دیگری بیفتد...!
*توکیو- سردبیر
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
