فدراسیون، تیم ملی و پدرخوانده‌ها

کیهان ورزشی-

فوتبال ایران حال خوبی ندارد؛ این حال بد را سالهاست که از سر و شکل آن احساس می کنیم و ظاهرا قرار نیست به بهبودی برسد. این شرایط ریشه در نگاه غلطی دارد که به مهمترین و پر مخاطب ترین رشته ورزشی کشورمان داشته ایم؛ نگاهی ابزاری و در جهت منافع شخصی و باندی. جام جهانی رفتن فی نفسه خوب و لازم است اما این بلبشویی که عده ای به خاطر صعود به جام جهانی به راه انداخته اند، نشان می دهد اینجا حتی جام جهانی رفتن هم خطرناک است و چه بسا نرفتن به آن مسابقات برای چنین فوتبالی، مناسب تر باشد؛ حداقل شر جماعتی که با پوشش قرار دادن چنین اتفاقی به خیال شان می توانند سرمایه های مادی و معنوی را بر باد بدهند از سر فوتبال کم می شود؛ همان کبک های سر در برف فرو برده ای که سعی دارند توجه جامعه را از سمت و سوی مشکلات و فساد موجود منحرف کنند. اینها آنقدر وقیح شده اند که دیگر به بده و بستان های رایج خود در طبقات زیرین فوتبال مثل فوتبال پایه و لیگ های دسته های یک و دو رضایت نمی دهند و پس از نفوذی که به سطح اول فوتبال کشور پیدا کردند، حالا تیم ملی را هدف قرار داده اند و برای این کار چه کسانی بهتر از مدیران و مربیان مرعوب و تا خرخره بدهکار به این جماعت و این جریانات که امور را در دست داشته باشند؟
پدرخوانده های فوتبال ایران گاه در نقش مدیر فرو می روند و گاه چهره مربی پیدا می کنند و البته اغلب آنها در یک بستر به هم پیوند می خورند؛ بستری به نام رسانه، رسانه ای که روزگاری دور جایگاه انسان های شریف و دلسوز بود، افرادی که دغدغه سلامت و پیشرفت ورزش را داشتند . آنها جای خود را به فربه های سیری ناپذیری داده اند که حاصل زدو بندهایشان با مدیران عوضی آمده و سرمربیان و مربیان بله قربان گو، همین اوضاع و احوالی هست که می بینیم. بی شک حال بد این روزهای فوتبال ایران، نتیجه بی توجهی نهادهای نظارتی به کار و بار این دسته آدم فرصت طلب است.
اتفاقاتی که این روزها شاهد آن هستیم، موید محکم تر شدن این زنجیره فساد است؛ از نشستن مدیری که تا دیروز آویزان رئیس اصفهانی فوتبال بود و امروز به دنبال لابی با مراکز قدرت برای نشستن روی صندلی ریاست فدراسیون فوتبال است، تا افرادی که عناوینی چون عضو هیات رئیسه و عضو کمیته ایکس و ایگرگ را یدک می کشند اما اغلب شان یا سابقه روشنی ندارند و یا در گذشته طعم محرومیت از حضور در فوتبال را چشیده اند. برخی از آنها هم که در سطح استان خودشان چنان عملکرد مشعشعی داشته اند که نمی دانیم با چه رویی حالا می خواهند برای آینده فوتبال یک کشور تصمیم سازی کنند.
حلقه دیگر و البته مهم این زنجیره را عده ای دلال شناخته شده تشکیل می دهند؛ همان هایی که متاسفانه بسیاری از بازیکنان مطرح و غیر مطرح فوتبال ایران آینده حرفه ای شان را به اهداف آنان گره زده اند. گستره فعالیت و قدرت مخرب این افراد تا جایی رسیده که می توانند یک تیم را در کمترین زمان ممکن زمین بزنند. بازیکنانی که هم که بخواهند برابر زیاده خواهی های این افراد قدعلم کنند با آتشبار رسانه ای روبرو شده و حداقل مدت زمانی باید قید بودن در ویترین فوتبال ایران را بزنند. نمونه اش «م.ن» که ماههاست به دلیل تغییر دادن مدیر برنامه های خود با غضب این جریان روبرو شده و حتی جایگاه قبلی اش در تیم ملی را از دست داده است.

همه این مسائل از فقدان مدیریت درست و مقتدر در راس فوتبال ایران ناشی می شود؛ مدیریتی که به جای انجام وظایف اصلی خود به دنبال برپایی میهمانی های پر زرق و برق و در کنار آن لابی با افراد ذی نفوذ است. وجود همین مدیران است که بستر را برای فساد جریانات ذکر شده و فربه های رسانه ای آنها فراهم می کند که اگر عمری باشد درشماره های بعدی به اقدامات آنها و چگونگی رسوخ شان به بالاترین و مهمترین بخش های این فوتبال اشاره می کنیم.

*حمید ترابپور

برچسب ها: فدراسیون فوتبال ، دراگان اسکوچیچ ، حمید ترابپور ، فوتبال ایران ، رسانه های ورزشی ، دلالی ، دلالی در فوتبال