خسروانی: می خواهم با ورزشکاران سالم رقابت کنم

*امیر خسروانی هستم متولد 12 اسفند 1372. متولد استان بوشهر شهرستان گناوه که نزدیک به دوازده سال است به صورت حرفه‌ای در رشته دومیدانی پرش طول فعالیت می کنم.

*در خانواده‌ای پنج نفره زندگی می کنم که به غیر از خودم دو برادر دیگر دارم وخداروشکر در کنار پدر و مادرم زندگی آرامی را پشت سر می گذرانم. در حال حاضر هم مجرد هستم و قصد ازدواج ندارم. با توجه به شرایط اقتصادی نمی توان به سمت متاهل شدن قدم برداشت هرسال که می گذرد می گوییم ای کاش شرایط پارسال بود.

روزی 800 هزار تا یک میلیون تومان هزینه می کنم

*در حال حاضر روزی 800 هزار تومان تا یک میلیون تومان برای حضور در ورزش حرفه ای هزینه می کنم. برنامه غذایی، پول ماساژ، فیزیوتراپی، خرید کتانی و... باعث شده تا فشار مالی زیادی به من وارد شود. کمیته ملی المپیک تا چند وقت پیش ماهی چهار و نیم میلیون تومان برای بنده حقوق واریز می کرد که الان چون طلای المپیک توکیو را کسب کرده‌ام و در رده یک قرار گرفته ام ماهی 9 میلیون تومان حقوق برایم واریز می شود. با این حال چاره ای ندارم و به خاطر عشق و علاقه ای که به ورزش دو و میدانی دارم مجبورم از جیب خودم هزینه کنم.

*شغل پدرم آزاد است و بنده نه خانه ای دارم و نه شغلی! متاسفانه بیکار هستم . بعد از بازگشت از المپیک توکیو فرماندار گناوه به من یک زمین داد. استاندار هم چون عوض شد نتوانستم با استاندار جدید آقای محمدی زاده که فردی ورزش دوست است صحبتی داشته باشم چون مدام در اردو بوده‌ام. خیلی امیدوارم با کمک ایشان بتوانم صاحب شغل شوم.

علت معلولیت و روی آوردن به دو و میدانی

*از لحاظ جسمانی با انسان سالم هیچ فرقی ندارم. فقط از لحاظ دید مشکل دارم. سال 88 بود که در گناوه مشغول بازی فوتبال بودم که از پشت به زمین خوردم و کم کم دیدم را از دست دادم. تا قبل از آن در فوتبال، بسکتبال و دومیدانی کار می کردم ولی وقتی در 16 سالگی این اتفاق برایم افتاد با توجه به این که دایی بنده آقای هوشنگ خسروانی در صد متر و دویست متر رکورددار بود علاقه مند به رشته دو و میدانی شدم و به طور حرفه ای این رشته را دنبال کردم.

*طبق کلاس بندی که برای نابینایان می شود بنده در کلاسT12 قرار گرفته ام. یعنی مشکل دید من بین 3 تا 4 متر است. در حال حاضر از لحاظ خواندن مشکل دارم و در شب هم دید من به مشکل می‌خورد با این حال به خاطر علاقه‌ای که به ورزش دارم هیچ مشکلی را در سد راه خود نمی بینم.

در پاریس رکورد می زنم

*مسئولان کمیته پارالمپیک قبل از بازی های 2020 توکیو و طبق پیش بینی ها مدال برنز را برای من در نظر گرفته بودند و با اینکه بازی های المپیک استرس بالای به ورزشکار وارد می شود و حتی من ۱۷، ۱۸ روز قبل از پارالمپیک از ناحیه آشیل پا مصدوم شده بودم اما موفق شدم با رکورد 7 مترو 21 سانتی متر به مدال طلا دست پیدا کنم.

*جا دارد همین جا از مربی ام آقای محمد صلح میرزایی تشکر کنم که کمک زیادی به من کرد تا به این موفقیت دست پیدا کنم . من در توکیو بخاطر مصدومیتی که داشتم با پای برعکس پریدم و با اینکه تسلط نداشتم و کارم ریسکی بود اما توانستم مدال طلا کسب کنم . اگر مشکل مصدومیت نداشتم و با پای سالم می پریدم به راحتی می توانستم 7 مترو 50 سانتی متر رکورد بزنم اما قسمت نبود. قصد دارم در پارالمپیک پاریس باز هم رکورد بزنم.

*در حال حاضر با توجه به لغو بازی‌های پاراآسیایی هانگژو و احتمال این که شاید سال آینده هم این مسابقات برگزار نشود زیاد به بازی های آسیایی فکر نمی کنم و تمام ذکر و فکرم پارالمپیک پاریس است تا یک بار دیگر برای کشورم افتخار آفرینی کنم.

رقابت با ورزشکاران سالم

*اگر شرایط مهیا باشد حتی می توانم در مسابقات قهرمانی کشور و در بین ورزشکاران سالم با آنان به رقابت بپردازم و حتی مدال هم کسب کنم! منتهی اگر همه چیز خوب پیش برود. خدا را چه دیدید شاید من هم توانستم با کسب رکورد ورودی بازی های آسیایی که نزدیک به 8 متر است به بازی های آسیایی مردان سالم هم راه پیدا کنم.

*رشته پرش طول چون رکوردی است و بحث مصدومیت در آن بیش از حد بالا و جدی است نمی توان چیزی را پیش بینی کرد. من در حال حاضر 28 سال سن دارم و نهایت تا دو پارالمپیک دیگر شاید بتوانم شرکت کنم. یکی از آرزوهایم این است تا در بازی های المپیک یا آسیایی بتوانم حضور پیدا کنم و به مدال دست پیدا کنم امیدوارم با حمایت کمیته پارالمپیک و فدراسیون نابینایان روند صعودی خود را ادامه دهم.

*70 درصد موفقیت یک ورزشکار به مسائل روحی و روانی بر می گردد اگر شرایط مهیا باشد قول می دهم در بازی های پارالمپیک 2024 رکورد خیلی خوبی ثبت کنم.

رفاقت با دانشگر و حسن یزدانی

*با بعضی از ورزشکاران سایر رشته ها از جمله محمد دانشگر مدافع بوشهری و با تعصب استقلال و حسن یزدانی قهرمان و پهلوان کشتی ایران ارتباط نزدیکی دارم. دانشگر هم استانی من است و می خواهم با هماهنگی او یک روز سر تمرین استقلال بروم.

*فوتبال را هم خیلی جدی دنبال می کنم و هر دو تیم پرسپولیس و استقلال را دوست دارم اما استقلال را بیشتر(با خنده). به نظرم امسال هم قهرمانی حق استقلال بود و این تیم با سر مربی کاربلد و دوست داشتنی اش موفق شد همه رکوردها را بزند. کسب قهرمانی آن هم بدون شکست لذتی دیگر دارد خیلی دوست دارم در آینده ای نزدیک و با حضور و هماهنگی دانشگر سر تمرین استقلال حاضر شوم و با فرهاد مجیدی که خیلی دوستش دارم دیداری داشته باشم.

علی دایی الگویی برای تمام ورزشکاران ایران

*علاقه زیادی هم به اسطوره ورزش ایران علی دایی دارم فکر می کنم چهار ماه پیش بود که بااحسان پسر برادر علی آقا که دوست صمیمی ام است تصمیم گرفتیم به دیدار ایشان برویم. احسان که سالهاست با او آشنا هستم پس از هماهنگی با علی آقا به من گفت بیا تا به دفتر عمویم برویم. آنجا بود که از نزدیک با شخصیت بالای علی آقا آشنا شدم. او خیلی به من احترام گذاشت. آرزویم دیدن علی دایی بود چرا که از بچگی علاقه داشتم او را ببینم. اتفاقاً در این دیدار وقتی با علی آقا هم حرف شدیم و وقتی ایشان متوجه شد که از ناحیه آشیل پا مصدومیت دارم همان موقع به آقای دکتر کیهانی زنگ زد و برایم وقت گرفت . فردای آن روز هم به معطب ایشان رفتم. خوشبختانه پس از معاینه، دکتر کیهانی به من گفت فعلاً نیازی به عمل ندارم. در مجموع علی آقا از لحاظ روحی خیلی کمکم کرد و اعتماد به نفسم پس از دیدن ایشان بیشتر شد او الگوی تمام ورزشکاران ایران است.

حس و حال عجیب در دیدار با رهبری

*البته سال گذشته هم این توفیق را داشتم که برای دومین بار به دیدن مقام معظم رهبری بروم .یکبار پس از بازی های 2018 جاکارتا و یک بار هم پس از بازی های توکیو این افتخار نصیبم شد تا به دیدن ایشان برویم. حس و حال عجیبی داشتیم. خوشبختانه ایشان اشراف کاملی به مسائل ورزشی دارند. خیلی امیدوارم که امسال با تاکید ایشان مشکل شغل ورزشکاران حل شود. من از مقام رهبری هم یک انگشتر و چفیه به عنوان یادگار هدیه گرفتم که برایم خیلی ارزشمند است.

*خدا را شکر در حال حاضر در بهترین شرایط جسمانی قرار دارم و طبق برنامه ریزی که انجام داده ام از یکی، دو هفته دیگر قرار است به شیراز بروم و در کنار مربی ام آقای میرزایی تمرینات خود را ادامه دهم. البته به خاطر لغو بازی های پاراآسیایی امسال مسابقات مهمی پیش رو نداریم ولی گویا قرار است اواخر تابستان در یک تورنمنت بین المللی شرکت کنیم.

*رسول عسکری