همین امروز، سرمربی دست نشانده جریان دلالی را برکنار کنید !

سیاست " باری به هر جهت” و روش " هرچه پیش آید ، خوش آید” ، رایج ترین شیوه و دستور کاری است که بر ورزش مستعد و بالقوه توانمند ما حاکم است. فوتبال ایران تاکنون در پنج دوره در مرحله نهایی جام جهانی فوتبال حضور پیدا کرده و قرار است در پاییز امسال برای ششمین بار در مهمترین آوردگاه فوتبال جهان - اگر نگوییم معتبرترین ، اما بدون شک ، یکی از معتبرترین رویدادهای ورزشی دنیا - حضور پیدا کند. سوال این است که ما از این پنج دوره حضور، چه درس هایی گرفته ایم و کدام قدم را در راه اصلاح ساختاری و تقویت داشته های غنی و نهفته این فوتبال برداشته ایم؟ آیا باید خود را فریب دهیم و به این سوال، پاسخ مثبت بدهیم و واقعیات را کتمان کنیم؟ کار این فوتبال که تا حالا جواز صعود به شش دوره جام جهانی را در کارنامه خود دارد به جایی رسیده که تیم امید در مرحله اول مقدماتی آسیا از پس تیم های ترکمنستان و ازبکستان برنمی آید و در همان قدم اول ، از دور رقابت ها حذف می شود و دو تیم پرطرفدار و با سابقه اش که در مصاف رویاروی ، یکصد هزار جمعیت را به ورزشگاه می کشانند و میلیون ها ایرانی در سراسر کشور و جهان از طریق رسانه های صوتی و تصویری ، بازی آنها را مشتاقانه دنبال می کنند، چون فاقد استانداردهای ابتدایی یک باشگاه هستند، از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا فاقد صلاحیت وغیرحرفه ای تشخیص داده می شوند و مجوز حضورشان در رقابت های باشگاهی آسیا لغو می شود و...! از اینگونه مثال ها و نمونه ها درباره فوتبال فراوان است که هر کدام از آنها ثابت می کند که بر کاروبار این فوتبال ، " روزمرگی” حاکم است و در آن از فکر و برنامه و آینده نگری اصلا خبری نیست و از این حکایت می کند که مدیران ورزش ما از چند دوره حضور در جام جهانی هیچ درس و پندی نگرفته و در جهت تقویت نقاط قوت و برطرف کردن نقاط ضعف و اصلاح شرایط مدیریتی و فنی و فرهنگی آن هیچ اقدامی نکرده اند و لاجرم فوتبال ایران درجا زده وعقب گرد هم داشته و مصداق عینی " سال به سال، دریغ از پارسال” شده است.

امروز کمتر کسی درباره آنچه آمد، شک دارد و جز کسانی که خود را به خواب زده اند ، همه در این موضوع متفق القول هستند که فوتبال ایران به بدترین شکل ممکن اداره می شود و روند و روال به گونه ای پیش رفته که بزرگان و افراد خوشنام و آدم های باشخصیت ، کنج انزوا گزیده و یا به دست مشتی غریبه فرصت طلب عاشق منفعت و اسم و رسم، به کنج انزوا رانده شده اند. نگاه کنید امروز چه کسانی به نام " مدیر” از سرو کول فوتبال بالا می روند، نگاه کنید باندهای دلالی چگونه بر کاروبار آن مسلط شده و حالا با گستاخی ، عنان و اختیار تیم ملی را هم به دست گرفته اند. جا دارد بیش از هر شخص و ارگانی ، مسئولان و مدیران ارشد ورزش و در راس همه ، وزیر ورزش آستین همت بالا بزنند وغیرت به خرج دهند و برای اصلاح و پاکسازی فوتبال تلاش کنند .

چیزی حدود پنج ماه تا شروع جام جهانی باقی مانده است . وضعیت فوتبال و شرایط حاکم بر تیم ملی به هیچ وجه رضایتبخش نیست و موجب نگرانی های جدی نزد محافل فوتبالی و کارشناسان و خیل علاقه مندان به تیم ملی - که به وسعت یک ملت هستند - شده است. مداخله و خط دهی جریان مخرب و مفسد دلالی در تیم ملی یک واقعیت تلخ است که جز افراد و رسانه ها و برنامه های تلویزیونی که از قبل این وضعیت به صورت های مختلف منتفع می شوند برهیچ دیارالبشری پوشیده نیست. ماجرای اردوی قطر و شکست تیم ملی برابر تیم دوم الجزایر و” ارنج” و آرایش های پرعیب و ایراد کادر فنی آن ، آخرین دلیل این نگرانی هاست. پنج ماه ، فرصت بسیار کافی و مناسبی است تا آنها که در قبال این مردم و این ورزش و این کشور مسئولیت دارند ، دستی بجنبانند و بهترین تصمیم را گرفته و قاطع ترین و کارساز ترین اقدام را انجام دهند . درست نیست که تکلیف تیم ملی در” اتاق فکرهای دلالی” مشخص شود . باید مسئولان ورزش، وزیر محترم، کمیسیون فرهنگی و کمیته ورزش مجلس، کارشناسان آزاده و باشخصیت، رسانه های حقگو که حاضر نیستند حقیقت و حیثیت ملی را به قیمت مفت ( مثلا در حد یک مسافرت!!) لگدمال کنند و سر مردم و مخاطب خود با وقاحت شیره بمالند و... " اتاق فکر”هایی برای نجات فوتبال ایران از مخمصه ساخته دلالان ، تشکیل دهند و " بهترین تصمیم” را بگیرند. مردم و دوستداران ورزش و عاشقان ایران سرفراز اسلامی از حضور فوتبال ایران در جام جهانی خوشحال هستند، نگذارید منفعت پرستان ، این موفقیت را به کام مردم تلخ کنند. برخلاف تبلیغات دلالان و القائات” سیما”یی و قلم های دروغ نویس و میکروفون های کرایه ای، که سعی می کنند چهره کریه خود را با نقاب دلسوزی بپوشانند و یکسره می نویسند و می گویند که " پنج ماه ، زمان کمی برای تغییر است ...” ، " در شرایط فعلی ، مصلحت نیست که دست به تغییرات اساسی در تیم ملی زد ...” و " حداقل تا جام جهانی صبر کنیم و بعد ازآن ...”، با قاطعیت می گوییم اتفاقا پنج ماه ، فرصت بسیار مناسبی است که بهترین تصمیم درباره تیم ملی گرفته شود و شجاعانه ترین اقدام صورت بگیرد ، به شکلی که اولا: تیم ملی از چاله به چاه نیفتد ، یعنی از دست یک باند دلالی به دست جریان دیگر دلالی دندان تیز کرده نیفتد و ... ثانیا: به طور کلی جریانات دلالی مخرب متوجه شوند که نمی توانند هرکاری که دلشان بخواهد با عزیز ترین و محبوب ترین تیم مردم یک کشور بکنند و برخلاف تصور آنها اوضاع طوری نیست که مقابل خرابکاری ها و اخلالگری ها ، همه ( مسئول و کارشناس و رسانه و...) واداده و منفعل عمل کنند.

حرف آخرهم صریح و بی تعارف اینکه ، اصلاحات در تیم ملی را از برکناری سرمربی و کادر دست نشانده دلالی شروع کنید و مربیگری این تیم را به دست افراد باشخصیت و قوی ( ترجیحا ایرانی) بسپارید تا لاجرم دست عناصر مخفی و جریانات پشت پرده ( البته شناخته شده) دلالی هم از دخالت تخریبگرانه در تیم ملی قطع شود. شک نکنید که در صورت هدایت سالم تیم ملی ، بار دیگر” غیرت وهنر” ملی پوشان در صحنه جام جهانی ، حماسه ساز و باعث شادی دل مردم عزیز ایران می شود و باز تردید نکنید که کادر فنی فعلی تیم ملی ، از شخص به اصطلاح سرمربی! آن گرفته تا ... ، نماد و نمود حضور دلالی ویرانگر و منفعت پرست در این تیم است ...

* سیدمحمدسعید مدنی