کمیته ملی المپیک؛آب حیات یا حیاط خلوت؟

ورزش ایران بنا بر اعلام رسمی روز ششم شهریورماه انتخابات مهم کمیته ملی المپیک را پیش رو دارد. انتخاباتی که به دلایل درست یا نادرست مدت ها با تاخیر همراه بوده است. انتخاباتی که همین امروز هم با ابهام روبروست و زمزمه عدم برگزاری اش به گوش می رسد.

کمیته ملی المپیک یکی از مهم ترین نهادهای ورزشی در ایران که به نوعی تنها مرجع مورد وثوق کمیته بین المللی المپیک است حال و هوایی ابری دارد. این نهاد که باید به ورزش کشورمان آب حیات بدهد اغلب به عنوان حیاط خلوت افرادی استفاده می شود که از یک دنیا هدف های بزرگ و متعالی به دنبال تسهیلات کوچک هستند.

طی سالهای اخیر تنش و چالش بین کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش گاهی به بیل و کلنگ و دیوار کشی هم رسیده و گاه رییس این دو نهاد برادرانه راهی سفرهای دور و دراز شده اند!

امروز اما شرایط کاملا با گذشته متفاوت است. اختصاص بودجه کمیته ملی المپیک که پیش از این مستقیما به این نهاد داده می شد با مصوبه مجلس راهی حساب وزارت ورزش شده تا شاید از این طریق شاهد حساب کشی بیشتری باشیم! از سوی دیگر عدم ثبت نام رییس فعلی و وزیر ورزش در انتخابات پای نفراتی را وسط کشیده که بعید است در هیبت یک رییس تمام عیار انجام وظیفه کنند.

نهادی که در بسیاری از کشورها ریاستش به شکل تشریفاتی به بالاترین مقام های کشوری اعطا می شود تا از ظرفیت های پیدا و پنهان بهره ببرند قرار است به کسی برسد که شاید گذرش به خیابان پاستور هم نیفتاد باشد! آیا چنین کسی با توجه به شرایط اقتصادی امروز کشور امکان تامین منابع مالی پایدار را خواهد داشت؟

آیا آنهایی که امروز با آگاهی از شرایط موجود صف طویل ثبت نام برای خدمتگزاری را تشکیل داده اند فردا و پس از انتخاب بهانه کمبود و خلاء منابع مالی را مطرح نخواهند کرد؟ وقتی در همین مسابقات اخیر همبستگی کشورهای اسلامی شاهد بار سفر بستن افراد فاقد صلاحیت و بیکاره بودیم آیا باید به آینده بهتر این نهاد امیدوار باشیم؟

با کمال تاسف زمزمه صف بندی ها و جناح بندی ها برای انتخابات آینده نشان می دهد که شایسته سالاری واژه ای است که با شنیدنش باید شاهد تلخند باشیم. انتخابات کمیته ملی المپیک اگر انجام شود چه نقشی در آینده ورزش ما خواهد داشت؟ همگی باید کمی صبر کنیم تا واقعیات خود را نشان دهند. همانگونه که پیش از این نشان داده اند. دعا می کنیم تا هر چه باشد خیر ورزش در آن باشد.

بهمن اسدی*

اولویت نگاه فرهنگی به ورزش باشد

*حسن غفوری فرد

کمیته ملی المپیک مسئول ورزش ما در خارج از کشور است. مراجع بین المللی این کمیته را به رسمیت می شناسند و باید این جایگاه را بسیار مهم بدانیم. در نگاه اول کسی باید در این سمت قرار بگیرد که به آن علاقه مند باشد و اشراف لازم را به کار هم داشته باشد. قطعا اگر کسی بدون علاقه واقعی وارد این حیطه شود موفق نخواهد شد. چنین شخصیتی باید ضرورت ورزش در جامعه را باور داشته باشد.

این که ما در این جایگاه فقط به دنبال کسب مدال برویم اصلا صحیح نیست. وظیفه کمیته ملی المپیک بسیار عمیق تر از این کار است. ورزش به عنوان یک مقوله فرهنگی و سالم سازی جامعه نقشی به مراتب بالاتر از کسب مدال دارد. به ویژه در ایران که ما داعیه فرهنگ داریم باید به این بخش جدی تر بپردازیم. ما باید با تلاش و برنامه ریزی به عنوان پایگاهی ورزشی شناخته شویم و این وظیفه بزرگ کمیته ملی المپیک است.

ما باید به لحاظ فرهنگی روحیه جوانمردی، فداکاری و صفات عالیه را گسترش دهیم. در این باره حتما باید ورزش های دسته جمعی مدنظر باشند. رییس کمیته ملی المپیک باید با شاخصه توانایی به بخش فرهنگ ورزش انتخاب شود. در کنار آن تعامل بین کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش یک اصل مهم است. متاسفانه ورزش ما غالبا از تنش بین این دو نهاد ضربه خورده است. هماهنگی رییس کمیته با وزیر ورزش بسیار تاثیر گذار خواهد بود.

توجه و احترام به المپین ها و پیشکسوتان باید مورد توجه باشد تا فضای خوبی پیرامون ورزش را شاهد باشیم. خوشبختانه این اواخر در این باره شاهد اتفاقات خوبی بوده ایم که باید ادامه یابد. همان گونه که قبلا گفتم با توجه به شرایط ویژه بودجه ای که آن را در اختیار وزارت ورزش قرار داده اند تعامل این دو نهاد باید در بالاترین حد ممکن باشد. در کنار آن باید تلاش کرد که بدون کشمکش افراد در راه کسب کرسی های بین المللی شرایط خوبی را ایجاد کنیم.

اولویت کسب کرسی ها جهانی باشد

*سعید فائقی

اولین شاخصه در خصوص رییس کمیته ملی المپیک این است که او با توجه به جایگاه مهم این نهاد در سطح جهان باید در تراز جهانی باشد. این کمیته مثل وزارت امورخارجه ورزش است پس باید رییس آن در سطح جهان اعتبار لازم را داشته باشد. ما در این باره نباید فردی و جناحی به ماجرا نظر کنیم. وقتی المپین ها در سطح جهان مطرح هستند ما باید رییسی داشته باشیم که پاسخگوی توقعات در این سطح باشد.

به نظرم نامزدهای فعلی چنین ترازی را ندارند و این امر قطعا به ورزش لطمه خواهد زد. ما پیش از این شرایط بهتری داشتیم و حتی صاحب کرسی بین المللی شدیم. این اتفاق به سادگی رقم نخورد. تا افراد شایستگی چنین جایگاهی نداشته باشند به آن نمی رسند. ورزش ما این ظرفیت را دارد که صاحب کرسی های بین المللی شود البته اگر از درون ضربه نخورد.

وظایف ذاتی کمیته ملی المپیک تعریفی کلی دارد. یک بخش از آن به ایجاد هبستگی ربط پیدا می کند و بخش دیگرش جدای از موضوع قهرمانی بخش توسعه ورزش است. اگر در ایران بعد قهرمانی به وزارت ورزش سپرده شده پس کمیته ملی المپیک باید به فکر توسعه ورزش باشد. متاسفانه ما طی سالیان اخیر در بخش توسعه خوب کار نکرده ایم و باید به این بخش نگاهی جدی تر داشته باشیم.

وقتی صحبت از کسب کرسی های بین المللی می شود موضوع استفاده از ظرفیت های موجود در سطح جهان برای توسعه و گسترش ورزش است. متاسفانه ما در این باره بسیار بد عمل کردیم. به عنوان مثال ما در رشته ای مثل کشتی هم صاحب جایگاه لازم نیستیم. وقتی کمیته ملی المپیک در بعد قهرمانی خیلی امکان ورود ندارد باید توان خود را به کسب جایگاه های بین المللی معطوف کند تا از این طریق کمکی به بعد قهرمانی هم داشته باشد. این امر می تواند اولویت جدی رییس بعدی کمیته ملی المپیک باشد.

اساس ورزش ایجاد همبستگی است

*رضا قره خانلو

با توجه به شرایطی که امروز بر ورزش ما حاکم شده نخستین شاخصه در خصوص رییس آینده کمیته ملی المپیک این است که او توانایی ارتباط با بدنه دولت را داشته باشد. به این ترتیب می توان از ظرفیت های موجود برای حل مشکلات پیش رو استفاده کرد. ایجاد شرایط همراهی و همکاری دولت با ورزش گره گشای مشکلات خواهد بود.

از منظر ابعاد شخصیتی یک رییس مناسب برای جایگاهی به این مهمی باید به مهارت های بین المللی و ارتباطات خاص او اشاره داشت. به عبارتی رییس کمیته ملی المپیک باید شخصیت مقبول داشته باشد و در ارتباطات بین المللی توانایی لازم را برای کسب تسهیلات جهت پیشرفت ورزش بروز دهد. نکته مهم دیگر نگاه علمی و فلسفی رییس کمیته المپیک به ورزش است. با در نظر گرفتن چنین ابعاد شخصیتی قضاوت این که ما چنین فردی را در بین نامزدها داریم یا نه به عهده جامعه ورزش و اعضای مجمع است.

متاسفانه در خصوص ورزش مسئولان کشورمان و مدیران رده بالا غالبا دچار خطا می شوند و به نظرم در خصوص اختصاص بودجه کمیته ملی المپیک به وزارت ورزش بازهم دچار همین خطا شدند. دیدگاه این است که کمیته در اختیار وزارت ورزش باشد و گمان می کنند از این طریق می توان به اهداف عالیه ورزش رسید. باید باور داشت که اتفاقا با استقلال عمل کمیته المپیک و سپردن کارهای ورزش به این نهاد ما شاهد پیشرفت خواهیم بود. این استقلال هم تنها در چهارچوب منافع ملی است و کسی نباید دنبال مقابله با حاکمیت باشد.

در این باره ما در خصوص افراد و جریان خاص حرف نمی زنیم. تقویت کمیته ملی المپیک و حمایت از مسئولان آن می تواند نقش مهمی در موفقیت ورزش قهرمانی داشته باشد. این امر در سطح جهان ثابت شده که استقلال عمل کمیته المپیک نقشی بسیار موثر تر دارد. ما در طول تاریخ هر زمانی شاهد هماهنگی بین وزارت ورزش و کمیته المپیک بوده ایم بهترین نتیجه را گرفته ایم. اساسا ورزش محلی برای ایجاد همین همبستگی هاست که همگی باید آن را جدی بگیریم.

هوشیاری مقابل نقشه های خارجی

*هاشم صیامی

در آستانه انتخابات کمیته ملی المپیک ایران باید مسایل مختلفی را مدنظر قرار دهیم. کشورمان در شرایط ویژه ای قرار دارد و گاهی شاهد رفتار ناجوانمردانه خارجی ها پیرامون آن هستیم. به این ترتیب ما باید دنبال فردی باشیم که سوای قدرت دیپلماسی توانایی سیاسی لازم را هم داشته باشد. اکنون برخی نهادهای بین المللی ورزش دنبال تحت فشار قرار دادن ما هستند و ما برای مقابله با این حرکت ها باید بسیار هوشیارانه عمل کنیم.

باید رییس آینده کمیته ملی المپیک توانایی شناسایی ظرفیت های موجود و استفاده از آن را داشته باشد. تبحر رییس آینده در چنین مواردی یک اولویت برای انتخاب است. با دقت نظر و همکاری نهادهای مهم ورزش باید از این پیچ خطرناک عبور کنیم. اما در کنار آن از شاخصه های مهم رییس آینده می توان به اشراف او به ورزش، جایگاه ورزش ایران در سطح آسیا و جهان، نگاه متعادل به رشته های ورزشی اشاره داشت.

متاسفانه سالهاست ما شعار توجه به رشته های پایه و پر مدال را می دهیم اما هیچگاه نگاه جدی به این امر مهم نداشته ایم! کمیته ملی المپیک باید نگاه عمیق تر و حمایتی بیشتر به رشته های پایه مثل دوومیدانی، ژیمناستیک و شنا داشته باشد. این رشته ها در سطح جهان بسیار مورد حمایت هستند و ثمرات آن را در سایر رشته ها هم شاهدیم. نگاه ملی به ورزش های پایه باید از اولویت های مورد نظر باشد. شک نکنید با توجهی بیشتر شاهد افتخارآفرینی در ورزش خواهیم بود. توجه بیش از حد به برخی رشته ها به ورزش ما لطمات شدیدی زده و باید از این کار دست برداریم.

با حمایت از رشته های پایه ما حتی شاهد موفقیت در زمینه ورزش همگانی خواهیم بود و توسعه ورزش و سلامتی را اشاعه خواهیم داد. نکته مهم دیگری که در خصوص رییس آینده کمیته المپیک باید به آن اشاره کرد توجه جدی به تعامل با وزارت ورزش است. این دو نهاد مهم باید با هم افزایی و همکاری جدی مددکار ورزش باشند. این دو نهاد ساختار اصلی ورزش ایران هستند که تعامل آنها باید در بخش های زیردست نهادینه شود.

طراحی برنامه قابل اجرا ضروری است

*محمود افشار دوست

برای بررسی شاخصه های مد نظر برای رییس آینده کمیته ملی المپیک ابتدا باید بررسی کنیم که ساختار ورزش ما چگونه است. باید وظایف کمیته ملی المپیک را بر اساس اساسنامه اش بدانیم. در سطح جهان برخی کشورها ورزش خود را بر اساس برنامه های کمیته ملی المپیک در نظر می گیرند و فدراسیون ها غیر دولتی هستند. نوع نگاه و برنامه ریزی کلان آنها با کشورهایی مثل ایران متفاوت است.

در ایران به نوعی فدراسیون ها زیر نظر دولت هستند چون توانایی مالی لازم برای اداره خود را ندارند. جدای از عملکرد وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک در ایران به دلیل مقبولیت جهانی تنها در مواردی مثل المپیک، بازی های آسیایی ومسابقات همبستگی کشورهای اسلامی دخالت دارد. البته در کنار آن وظایفی هم بر دوش گرفته و فعالیت می کند.

در انتخاب رییس این کمیته دو دیدگاه وجود دارد. گروهی معتقدند که رییس باید ورزشی باشد و با اشراف به ورزش کار را پیش ببرد و نگاه دیگری هم به نقش موثر مدیریتی او نظر دارند. به نظرم ما باید تلفیقی از این دو را داشته باشیم تا بهترین خروجی را شاهد باشیم. یقین دارم که ما چنین افرادی را داریم تنها باید به آنها فرصت بروز توانایی هایشان را داد و از آنها حمایت کرد.

رییس کمیته ملی المپیک باید توان تامین منابع مالی پایدار را داشته باشد. بودجه ورزش کفاف کار را نمی دهد پس باید به دنبال درآمدزایی بود. این رییس باید ارتباطات محکم با بدنه اقتصادی و حتی سیاسی کشور داشته باشد تا از این مسیر به پیشرفت ورزش کمک کند. رییس کمیته المپیک علاوه بر ارائه برنامه باید این برنامه را طوری طراحی کند که قابلیت اجرا داشته باشد. اگر حتی بیرون از مجموعه گروهی این برنامه را نوشتند رییس باید با اشراف به کار قدرت به چالش کشیدن آن را داشته باشد.

قدرت تعامل با فدراسیون ها و همکاران یکی دیگر از شاخصه هاست تا ما شاهد هماهنگی و حرکت عمومی به سمت موفقیت در عرصه ورزش باشیم. در کنار آن باید شرایطی را دنبال کرد که علاوه بر بخش کلان مدیریتی در زیر مجموعه هایی مثل فدراسیون چالش افراد از بین برود.

پرهیز از جناح بندی در ورزش

*جواد فروغی

در نگاهی کلی قبول هر مسئولیتی نیاز به تخصص و آشنایی افراد به امور مربوطه دارد. در بحث ورزش که ترکیبی از فن، تکنیک، فرهنگ و صفات عالی مثل جوانمردی و فتوت هم مد نظر است کار بسیار دشوارتر هم هست. وقتی چنین دیدگاهی داشته باشیم و دنبال چنین ورزشکاری هستیم، قطعا رییس یک نهاد مهم ورزشی مثل کمیته ملی المپیک باید اشراف کامل به این بخش ها داشته باشد.

چنین مدیری برای تحقق این خواسته ها باید بسترسازی لازم را داشته باشد. این اهداف باید در بین ورزشکاران و مردم توسعه پیدا کند و اگر سدی هم پیش روست باید برداشته شود. المپیک آوردگاه ویژه ای است و ما برای حضور در آن باید با قدرت تجهیز شویم. افتخار آفرینی در آن بسیار سخت است اما باید با همه وجود تلاش کنیم تا وجهه و جایگاه ایران را در چنین میدان هایی بالا ببریم.

ارتقای جایگاه ایران در عرصه های بین المللی ورزش نیاز به آشنایی به ابعاد مختلف آن دارد. از پیش از کسب سهمیه گرفته تا قهرمانی و حتی حفظ شرایط بعد از آن نیاز به برنامه ای جامع دارد. رییس کمیته ملی المپیک باید با این نگاه تیمی قدرتمند در کنار خود داشته باشد. باید همه مراحل کار به شدت تحت نظر باشد تا دچار مشکل و خسارت نشویم. حفظ سرمایه ای ارزشمند به نام قهرمان ملی باید با جدیت در دستور کار باشد.

بحث مهم دیگر در موضوع انتخابات کمیته ملی المپیک دوری از جناح بندی و نگاه باندی است. منافع ملی و جمعی از چنان جایگاهی برخوردارند که نباید درگیر این بازی ها شود. باید از همه ظرفیت ها استفاده کنیم تا با موفقیت در ورزش باعث شادی و همبستگی ملی شویم.

اولویت اصلی رییس آینده کمیته ملی المپیک باید شناسایی و پرورش استعدادهایی باشد که امکان کسب افتخار برای کشورمان را دارند. ارتقای جایگاه ورزش ایران در جهان از این مسیر امکان پذیر خواهد بود. در کنار آن توجه جدی به ابعاد فرهنگی ورزش یکی از وظایف مهمی است که باید مدنظر باشد.