آخرین شاهکار ...!

عدم شفافیت و روراستی و چیزهایی نظیر این ، وضع و حال حاکم بر فوتبال ماست. کلمات و توصیفاتی که هر جا باشند، مانع از حاکمیت فضای محترمانه و سالم و کاری می شوند اما متاسفانه و بی تعارف ، فوتبال مستعد و بالقوه پرتوان ایران را فقط با چنین کلماتی ( و حتی بسیار بدتر از آن ، که ذکرش خارج از دایره ادب است و جز کسالت و رنجوری خواننده ، ثمری ندارد) می توان وصف کرد . همه آنهایی که فوتبال ایران را می شناسند و اخبار و رویدادها و اتفاقات آن را دنبال می کنند، می دانند چه خبر است و چه می گذرد! می دانند از رده های پایه تا تیم ملی کشور ، با آفات و بلایایی دست به گریبان هستند که جملگی دست به دست هم داده اند تا دانسته و ندانسته این ورزش پر طرفدار و جذاب را بی‌اعتبار کنند. همه می دانیم وقتی کسی یا چیزی یا جمع و تیم و مجموعه ای ، بی اعتبار شد، مردم و دیگران " اعتماد” خود را به آن از دست می دهند . وقتی هم بی اعتباری و بی اعتمادی حاکم شد ، طبیعی و خیلی بدیهی است که حرمت ها و " احترام” ها از بین می رود و این درست وضعیت فعلی فوتبال ایران است که در آن ، کلمات با ارزشی که بقا و پیشرفت یک جمع و جامعه را تضمین می کند، معنا و اهمیت خود را از دست داده است. اهالی ورزش و فوتبال - از مسئول و وزیر و وکیل و مقامات رسمی گرفته تا رسانه ها و کارشناسان و بالاخره مردم - می دانند که فوتبال ، حال و روز خوشی ندارد . این ورزش پرطرفدار اکنون سال هاست به وسیله ای تبدیل شده تا عده ای فرصت طلبِ شارلاتان مسلک که اصلا ربط و علاقه ای به ورزش و فوتبال نداشته و حتی تیپ و قیافه ظاهری و ادبیات و اخلاق و اطوارشان کوچکترین سنخیتی با فوتبال و فضای ورزش - که حتی در بالاترین سطوح حرفه ای ورزش دنیا، فضای لوطی گری و مردانگی و سلامت ، حاکم است و باید باشد - ندارد، عقده های شخصیتی و کمبودهای مالی و مادی خود را جبران کنند . همه آنهایی که خود را عمداً به خواب و کوری و کری نزده اند ، می دانند جریان ناسالمی که از حدود 25-20 سال اخیر عمدتا از طریق رسانه ها و روزنامه هایی که هر روز به لطف سیاست های مثلا تساهل و تسامح گونه فرهنگی( سخن حقی که مراد از آن ، منظور باطلی بود) مثل قارچ از زمین می رویید ، پدید آمد ، حالا در پرتوی وادادگی و بی شخصیتی و مرعوب بودن بعضی از مدیران - که از مدیریت فقط میز و سفر و مواهب را دوست داشتند و می فهمیدند و اصلا این معنا سرشان نمی شد که مدیریت یعنی خدمتگزاری به جامعه و مدیر یعنی نوکر مردم!- صاحب فوتبال شده اند و به نفع منافع نامشروع و اهداف پست و کوچک خود برای آن خط و ربط تعیین می کنند، رای اکثریت مجمع را به استخدام خود در می آورند، رئیس فدراسیون تعیین می کنند، بازار نقل و انتقالات را با قیمت های نجومی به تسخیر خود در می‌آورند، فساد اخلاقی و اباحه گری فرهنگی و هرهری مسلکی را در فوتبال ترویج می کنند، به اصالت ها و ارزش ها و حرمتها حمله و هر چه بوی” وطن” بدهد تحقیر و تمسخر می کنند، خارجی پسندی و اجنبی پرستی را تبلیغ و القا می کنند، بدون اینکه کوچکترین شناخت تاریخی و فرهنگی و فلسفی از غرب داشته باشند، غربزدگی را تشویق می کنند ، برای تیم ملی سرمربی تعیین می کنند و آن سرمربی را - نه در استخدام و خدمت تیم ملی بلکه در خدمت منافع خود - همچون مهره ای بی اراده به بازی می گیرند و لیست نفرات دعوت شده به اردوی تیم ملی را امضا می کنند ، در ارنج و تعویض ها مداخله می کنند و... خلاصه ، این جماعت فرصت طلب که جز پول و منفعت ، هیچ چیزی را نمی‌فهمد و نمی شناسد و نه دین دارد و نه وطن ، و نه معنای مردم و " حق الناس” را می فهمد و نه چیزی به نام” آخرت” را به رسمیت می‌شناسد و... یعنی یک مشت " بی همه چیز”، صاحب این فوتبال شده و خط و ربط فنی و فرهنگی آن را به دست گرفته و تعیین می کنند . این وضعیت فعلی فوتبال ایران است ، البته اگر بخواهیم بی تعارف و شفاف ، واقعیت حاکم بر آن را توصیف کنیم . بالاتر هم عرض شد که در این باره ، جز آنهایی که خود را به نفهمی و حماقت زده اند، همه کسانی که به طرق مختلف با فوتبال سر و کار دارند با اندک اختلاف نظر، متفق القول هستند. طبیعی است در چنین وضع و شرایط مسموم و بیماری، کمتر کسی است که مثل همه جای دنیا - یعنی آنجایی که ورزش و فوتبال صاحب دارد و به دست دلال های قالتاق گرفتار نشده - با خیال راحت و بی دغدغه به تماشای فوتبال بنشیند و از زیبایی ها و رقابت ها و برد و باخت و هیجان های ناشی از آن لذت ببرد. لذت در این فوتبال فقط برای کسانی است که این سرنوشت تلخ را رقم زده اند. آخرین شاهکاری که در این فوتبال رقم خورد انتخاباتی بود که سه شنبه گذشته انجام و طی آن رئیس فدراسیون تعیین شد. انتخاباتی که از دوسه ماه قبل ، با حرف و حدیث هایی فراوان روبرو بود و در شب انتخابات با اعلام لغو آن به اوج رسید اما بالاخره انجام شد و کسی که قبلا هم یک دوره ناتمام ، ریاست فدراسیون را تجربه کرده بود، دوباره به این مقام رسید . کسی که درباره او حرف های زیادی از جمله پرونده ویلموتس مطرح بود و خود کیهان ورزشی ، او ( و مسئولان بالا دستی او را که بدبختانه در این مملکت ، پست‌های بسیار و بالایی داشته اند) را یکی از یاوران و عوامل هموار کننده مسیر جولان جریان دلالی بی مهار و شارلاتانیسم هنجار شکن فرهنگی می دانست و می داند و کسی که در میان اهالی فوتبال، تماشاگران، مسئولان و اکثر نمایندگان ذیربط مجلس ( البته جز یک نفر!) با انتقادات شدید و فراوان و حتی شبهات جدی و... روبرو بود ، با رای " اکثریت” اعضای مجمع به مقام ریاست فدراسیون فوتبال رسید.

رئیس فدراسیون که حتما با طی مراحل تعریف شده و به صورت قانونی به این مقام رسیده است، هر که باشد، باید بداند که فوتبال ما چنین وضع آزار دهنده و شرایط نامناسبی دارد . او می خواهد چه کند؟ آیا می خواهد به مثابه مهره سرسپرده جریانات مخرب و منفعت پرست - همان” بی همه چیزهایی” که بالاتر ذکرشان رفت(و بعضا هم دست پرورده خود همین آقایان رئیس هستند!) - عمل کند و وضع موجود فوتبال را که هیج چیزش ( مدیریت و اجرا و فن و فرهنگ و اخلاق و...) تناسب و سنخیتی با این ملک و ملت انقلابی و مومن و پهلوان پرور و حتی کوچکترین شباهتی با ساز و کار و استانداردهای فوتبال حرفه ای دنیا ندارد، تداوم ببخشد و یا نه ، قصد دارد و مصمم است که با پلشتی ها و زشتی‌های حاکم بر فوتبال دربیفتد ، فضای اعتماد و احترام را بر آن حاکم و راه پیشرفت و قوی تر شدن آن را هموار و در حد توان و امکان، سالهای مسئولیت خود را وقف خدمت به جامعه و نوکری جوانان مردم کند؟ پاسخ این سوال ، به زودی زود روشن و تکلیف و وظیفه ما هم به تبع آن مشخص می شود .

* سیدمحمدسعید مدنی