تغییرات خوب در ورزش !

وزیر ورزش دربخشی از مصاحبه مطبوعاتی اخیر و مفصل خود درباره برکناری مدیرعامل تیم استقلال تهران ، بدون اینکه به دلیل یا دلایل مشخصی اشاره کند این جمله کلیشه ای و تکراری را بر زبان آورد که " تغییر، چیز بدی نیست” و " تغییر ، چیز مرسومی است و در ورزش همیشه بوده است"! اینطور پاسخ ها معمولا وقتی داده می شود که کسی بگوید تغییر ، چیز بدی است " و یا " تغییر ، امر غیر مرسومی است”! حال چه کسی این حرف و سئوال را مطرح کرده که آقای وزیر چنین پاسخی داده ، بر ما - و فکر می کنیم بر هیچکس - معلوم نیست. همه می دانیم که تغییر ، امری مرسوم ، نه فقط در ورزش، که در هر جا و حوزه ای است، اما تغییر همانطور که می تواند چیز بدی نباشد ، می تواند چیز خوبی هم نباشد! وقتی برای تغییر یا هر امر دیگری ، دلیل عقلایی و استدلال منطقی و مهمتر از همه ، نیت خیر و خداپسندانه موجود باشد ، آن تغییر و اقدام‌ ، حتما خوب و مفید است و نتایج مثبتی هم در پی خواهد داشت ، اما اگر علت تغییر، مشخص نباشد و مثلا از سر هوا و هوس و یا جناح گرایی و قبیله سالاری وغرض ورزی صورت گرفته و در این اقدام ، ملاک و معیار شایسته سالاری مطرح نبوده باشد، آن وقت حتما چنین تغییری ،” چیز خوبی” نخواهد بود و پیامدهای منفی به دنبال خواهد داشت. ما در این مقال ، قصد ورود به تغییرات جدید مدیریتی در تیم پرطرفدار تهرانی(که یادآور تغییرات پیاپی و غیر مدبرانه و پرابهام مدیریتی در دو تیم معروف پایتخت در دوره قبلی مدیریت ورزش بود) را نداریم ، اما اظهارات آقای وزیر ، بهانه ای شد تا بنویسیم ورزش ما برای روبراه شدن و خروج از ورطه تکرار و درجا زدن ، باید دست از حرف های تکراری و کلیشه ای و اقدامات غیرمنطقی و خود کامانه بردارد و بیش از پیش به عقلانیت و منطق روی بیاورد. البته مشخص است که مخاطب اصلی این سخن ، مدیران و مسئولان وزارتخانه نشین ورزش هستند. این خیلی طبیعی و بدیهی است که در مورد تغییری که آقای وزیر، آن را چیز بدی نمی داند و چیز مرسومی می داند ، برای اهالی ورزش ، سئوال و ابهام پیش بیاید . مدیری که تیمی کم حاشیه ساخته و بعد از حدود ده سال ، قهرمان لیگ شده و در فصل جدید جزو صدرنشینان جدول است و... به چه دلیل باید عوض شود و تغییر کند ؟! آقای وزیر این موضوع را در جلسه با خبرنگاران پیش می کشد اما به تشکر از فرد معزول و گفتن این جمله بدیهی و خنثی که " تغییر ، چیز بدی نیست " اکتفا می کند. امیدواریم اگر ایشان به عنوان وزیر دولت مردمی و انقلابی، مردم و اهالی رسانه را محرم نمی‌داند، حداقل به خاطر خودش و همفکران و همکارانش توجیه منطقی، عقلایی و خداپسندانه برای دست زدن به این گونه اقدامات داشته باشد ، درغیراین صورت باید دیر یا زود منتظر عواقب منفی آن بود که یکی از بدیهی ترین و دم‌دستی ترین آنها، متزلزل شدن امنیت شغلی مدیران ورزش است. برای مثال همین الان مدیر تازه منصوب شده در تیم تهرانی چگونه از آینده شغلی خود مطمئن باشد و با خیال راحت برای حداقل چهار سال آینده ، طراحی و برنامه ریزی کند؟ او سرنوشت مدیر قبلی خود را می بیند و می‌داند که طی دوره یکساله مسئولیت ، در مجموع در کار خود موفق بوده اما بدون هیچ توضیح مشخص و روشن و ورزشی و صرفا با گفتن این جمله که " تغییر، چیز بدی نیست”! از سمت خود برکنار می شود! او و سایر مدیران ورزشی چگونه و با چه تضمینی به آینده کاری خود امیدوار و دلگرم بوده و با انگیزه به انجام وظیفه خود مشغول باشند؟! عرض کردیم و اینجا هم تکرار می کنیم که ما و خیلی های دیگر نه فقط از این تغییر ، بلکه از علت خیلی از اتفاقات وعزل و نصب‌هایی که در عرصه ورزش رخ می دهد ، بی اطلاع هستیم و بنابراین با تکیه بر شایعات و حرف های این و آن - که این روزها هم بازار داغ‌تری پیدا کرده و اتفاقا بعضی از نخبگان فرهنگی و سیاسی و چهره های هنری و ورزشی را به خدمت اهداف تباه خود در آورده - نمی توانیم قضاوت قطعی و داوری درستی درباره آن داشته باشیم . حرف دلسوزانه و سخن ناصحانه ما فقط این است که در این تغییرات و یا هر اقدام و تصمیم و رفتاری، بیش از به خود و خودخواهی های خود اندیشیدن ، به مصالح ورزش و منافع ملی فکر کنید و برای این کار ، بیش از هر چیز به عقلانیت و منطق و همچنین صداقت و شفافیت متکی باشید. بدون تعارف و شعار ، راستی این است که ورزش آماده پیشرفت و مستعد ایران ، درست مدیریت نشده و نمی شود و مسئولان و مدیران آن، غالبا به خاطر حفظ میز و صندلی خود، برای حرکت دادن این ورزش رو به جلو و قوی شدن، از دست زدن به اقدامات ریشه ای و بنیادین طفره می روند و عاجز نشان می دهند. واقعیت این است که خیلی از کارهایی که جزو کارکردهای ورزش است - مثل کارهای تربیتی و فرهنگی - دکان تعطیل و بازار کسادی دارند و نسل جوان - از نونهال گرفته تا سنین بالاتر - به حال خود و در دست بعضی از تبهکاران رها هستند و نتیجه گرایی و کمیت محوری ، دمار از روزگار همه درآورده و عاقلان و صاحبان تجربه های گران را به کنج انزوا رانده و بساط دلالی و دلالان و عوضی آمده ها و فرصت طلب ها را گرم کرده است. تعارف و اتلاف وقت را کنار بگذاریم . برای این ورزش باید طرحی نو درانداخت و نقشه راه کارسازی را طراحی کرد . با روزمرگی و تکرار کلیشه ها و حرف های خنثی و انشاخوانی و..‌. کار این ورزش ، سامان بایسته را نمی گیرد و بدتر از آن ، کماکان دشمنان شرور و بدخواهان ، بیرحمانه مغز و فکر و قوه تشخیص جوانان ما را به نفع پلیدی های خود به بازی می گیرند. پس روند و روش های ناکارآمد ، اما راحت طلبانه را پایان بخشید، غلط کاری ها را اصلاح کنید و " تغییرات خوب” را هر چه سریع تر به وجود بیاورید و ورزش ایران را از حیث فنی و فرهنگی به جایگاه شایسته خود برسانید.

* سیدمحمدسعید مدنی