دوست دارم به درخشش هم‌تیمی‌هایم کمک کنم
با جدایی فرناندینیو، هافبک کهنه‌کار منچسترسیتی از جمع این تیم در تابستان، ایلکای گوندوغان، هافبک باتجربه آلمانی که اولین خرید دوران پپ گواردیولا نیز هست، با انتخاب هم‌تیمی‌هایش ، بازوبند کاپیتانی تیم را بر بازو می‌بندد. نشریه تلگراف به همین بهانه گفت و گویی با هافبک آلمانی انجام داده و با او در مورد اضافه شدن هالند به خط حمله منچسترسیتی، کاپیتانی، کمک به هم‌تیمی‌ها در زمین مسابقه، رقابت با لیورپول و مسائل مختلف دیگر صحبت کرده است. صحبت‌های این بازیکن را در ادامه می‌خوانید:
همانند همه کاپیتان‌های خوب، ایلکای گوندوغان نیز نیم‌نگاهی به خریدهای جدید تیمش دارد. در حقیقت این خرید جدید، مهاجم جوانی است که در رختکن منچسترسیتی در کنار گوندوغان می‌نشیند و همین حالا هم نمایش‌های درخشانی در لیگ برتر داشته است. گوندوغان می‌گوید:«در خط حمله یک ماشین گلزنی داریم. او حس می‌کند توپ قرار است کجا برود و چگونه می‌تواند خطرساز باشد و این را به شکلی فوق‌العاده در چند مسابقه اول نشان داده است. این برای من عجیب نبود. نکته عجیب ، شاید رفتار او است. او در رختکن کنار من می‌نشیند و رفتارش را از نزدیک می‌بینم و طرز فکری کاملا درست دارد. مساله فقط گلزنی نیست ، شخصیت و طرز فکری است که هر روز نشان می‌دهد.»
ارلینگ هالند خیلی زود توانسته است راه دروازه حریفان منچسترسیتی را پیدا کند. مهاجم نروژی درست مثل گوندوغان از دورتموند به تیم گواردیولا آمده است اما در حالی که هالند چهل و دومین خرید دوران پپ گواردیولا در منچسترسیتی محسوب می‌شود، گوندوغان اولین خرید مربی اسپانیایی در سال 2016 است و از همان موقع در داخل و خارج از زمین برای یکی از مربیانی که بیشترین خواسته را از بازیکنانش دارد، در حد قابل قبولی ظاهر می شود.
گوندوغان هم مانند هالند طرز تفکری درست دارد و گواردیولا به طور دائم از این بازیکن استفاده می‌کند. به همین خاطر هم عجیب نبود که هافبک آلمانی بعد از رای گیری از بازیکنان منچسترسیتی پس از جدایی فرناندینیو ، در این تابستان به عنوان کاپیتان جدید تیم انتخاب شد . شنیدن این که بازیکن 31 ساله چه حرف‌هایی در مورد خودش و نقشش در تیم می‌زند، جالب است. او در این باره به تلگراف می‌گوید:«به خاطر دارم یک بار یک نفر به من گفت از آن دست بازیکنانی هستم که باعث درخشش سایر بازیکنان در زمین مسابقه می‌شوم و اگر بخواهم صادق باشم، خودم را چنین بازیکنی می‌دانم. هیچوقت خودم را در اولویت نمی‌گذارم. سعی می‌کنم توجهات روی دیگران باشد و در زندگی‌ام هم تقریبا چنین رویکردی دارم. خودم را چندان جدی نمی‌گیرم یا فکر نمی‌کنم که خیلی مهم هستم. قدردان چیزی هستم که دارم.»
با وجود این که سایر هم‌تیمی‌های گوندوغان از این از خودگذشتگی بازیکن آلمانی سود می‌برند اما خود گوندوغان هم به قدر کافی می‌درخشد و این حرف فقط محدود به دیدار هفته آخر منچسترسیتی در لیگ برتر سال گذشته نیست که گوندوغان به عنوان یار تعویضی به زمین آمد و دو گل زد تا منچسترسیتی بازی دو بر صفر باخته را با نتیجه سه بر دو برنده شود و برای چهارمین بار در پنج سال اخیر به عنوان قهرمانی برسد. آن بازی ، لحظه درخشش خاص گوندوغان و مشابهت او با آگوئرو بود. او در این باره می‌گوید:«هنوز هم برایم واقعی به نظر نمی‌رسد و غیرواقعی است. این اتفاق مال خیلی وقت پیش نیست اما انگار سال‌ها پیش بوده است. چیزی است که توان توضیح دادنش را ندارم. در حالی که تنها 20 دقیقه از بازی باقی مانده بود، با دو گل عقب بودیم و باید برنده می‌شدیم. در چنین لحظه‌ای چه می‌کنید؟ دوباره تلاش می‌کنید. سعی می‌کنید ساده بازی کنید و در کمترین زمان ممکن به اولین گل برسید. هیچوقت واقعا تمرکزمان را از دست ندادیم و این کمک زیادی به ما کرد. مضطرب بودیم اما سعی کردیم باثبات باقی بمانیم و زمانی که به گل رسیدیم و من گلزنی کردم، اولین فکرمان این بود که باید گل بعدی را بزنیم. سپس گل دوم را زدیم و شرایط کاملا عوض شد و مطمئن بودم که گل سوم را هم خواهیم زد. آن روز را هرگز فراموش نخواهم کرد.»
این قهرمانی در مقایسه با قهرمانی‌های قبلی چه حسی داشت؟ هافبک آلمانی می‌گوید:«اگر چه در یک فصل 100 امتیاز به دست آوردیم و در یک فصل دیگر در 14 مسابقه پایانی به پیروزی رسیدیم و با یک امتیاز بیشتر از لیورپول ، کارمان را تمام کردیم اما این قهرمانی با این شکل و فرم از نظر احساسی خیلی فوق‌العاده بود و باعث شد بسیار به یادماندنی‌تر شود.»
با آمدن نام لیورپول که این روزها توسط یورگن کلوپ، مربی سابق گوندوغان در دورتموند هدایت می‌شود، در مورد رقابت بزرگ لیورپول و منچسترسیتی در سال‌های اخیر پرسیدیم ، دو تیم بزرگ که مربیانی بزرگ دارند و همدیگر را به سوی بهتر شدن می‌رانند. گوندوغان می‌گوید:«سطح لیگ برتر به قدری بالا است که برای قهرمانی باید 95 یا 96 امتیاز به دست بیاورید و این باورنکردنی است. چند سال پیش تصور چنین چیزی ممکن نبود. استانداردها عوض شده و حضور لیورپول در لیگ ، مشخصا به ما کمک زیادی کرده و آنها را نیز به سطح جدیدی وارد کرده است. وجود تیمی مثل لیورپول که باید با آن رقابت کنید و به شدت قدرتمند است، اتفاقی فوق‌العاده محسوب می‌شود. آنها در تک‌تک مسابقات تلاش می‌کردند و در مقطعی از فصل ، توقف ناپذیر بودند و مجبور می‌شدیم جواب آنها را بدهیم و اگر بخواهم صادق باشم، اتفاق جذابی برای ما بود.»
با توجه به جدیت فوتبال مدرن ، شنیدن حرف‌های هافبک آلمانی در مورد حس واقعی او هنگام بازی کردن برای منچسترسیتی جالب است. گوندوغان می‌گوید:«جذابیت زیادی دارد. فوتبال مدرن از بسیاری جهات یک تجارت است اما فکر می‌کنم با سبک خاص بازی یک تیم و حضور بازیکنان و مربی، باید از فوتبال لذت ببرید و نباید هیچوقت این اصل را فراموش کنید. ما چطور به عنوان فوتبالیست چنین کاری می‌کنیم؟ با پیاده‌سازی روش خاصی از فوتبال ، روشی که با استانداردهای ما همخوانی دارد و با داشتن مربی ای که به ما اجازه انجام این کار را می‌دهد و به ما مواد لازم برای انجام این کار را داده است. با توجه به کیفیت بازیکنان، روش بازی ما نه تنها چشمنواز می‌شود بلکه لذت‌بخش نیز هست. به این شکل باید از بازی لذت ببرید.»
وقتی "سیتی" در دیدار نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان مقابل رئال مادرید شکست خورد، لذت کمتری برای این تیم وجود داشت. گوندوغان بعد از این شکست قول داد که دیدار فینال مقابل رئال مادرید و لیورپول را تماشا نکند و می‌گوید به قولش عمل کرده است:«فینال را تماشا نکردم. باید نگاه می‌کردم اما حس می‌کنم هر سالی که در فینال لیگ قهرمانان نیستیم، سالی است که کیفیت موجود در تیم را نتوانسته‌ایم نشان دهیم. فینال لیگ قهرمانان همیشه برایم یک انگیزه است. وقتی داشتم بزرگ می‌شدم، لیگ قهرمانان بزرگترین چیز در دنیا بود و رسیدن به دو فینال(به همراه دورتموند در سال 2013و سیتی در سال 2021) و شکست در هر دوی آنها این حس را داشت که چیزی کم است و واقعا دوست دارم به قهرمانی در این تورنمنت برسم. خودم را با قهرمانی در لیگ قهرمانان تعریف نمی‌کنم اما مشخصا وقتی می‌دانید کیفیت و توانایی لازم برای رسیدن مجدد به فینال را دارید، دوست دارید تمام تلاش‌تان را برای حضور در آن انجام دهید.»
گوندوغان در آلمان و از والدینی ترک‌تبار به دنیا آمده است و می‌گوید از داشتن یک زندگی فوق‌العاده به عنوان فوتبالیست به خوبی آگاه است. او که یک زمین چمن مصنوعی برای باشگاه دوران کودکی‌اش در گلزنکرشن ساخته و پیراهن‌های سابقش را برای جمع‌آوری پول و کمک به کافه‌ها و رستوران‌های شهر منچستر در دوران قرنطینه و کرونا فروخته است، می‌گوید:«مسئولیتم ، کمک به دیگران است.»
تعجبی ندارد اگر بشنوید که او همین حالا هم مدرک B مربیگری یوفا را گرفته است و با تیم زیر 16 ساله‌های منچسترسیتی کار می‌کند و می‌خواهد در آینده ، مربی فوتبال شود. گوندوغان می‌گوید " معتاد " فوتبال است و هر مسابقه‌ای که بتواند را تماشا می‌کند، به خصوص اگر مسابقات لیگ برتر باشد. او در مورد فعالیت به عنوان مربی می‌گوید:«این تصوری است که در مورد آینده‌ام دارم. مشخصا چیزی است که امیدوارم خیلی با آن فاصله داشته باشم و هنوز بتوانم چندین سال دیگر فوتبال بازی کنم اما فکر می‌کنم حرکت در آن جهت چیزی است که برایم واقع‌گرایانه به نظر می‌رسد.»
در حال حاضر، تمرکز گوندوغان کاملا روی منچسترسیتی و رقابتی است که به نظر می‌رسد بر عکس سال‌های پیش، بیشتر از دو مدعی داشته باشد ، حتی اگر هالند ، بعد جدیدی به خط حمله منچسترسیتی اضافه کرده باشد. گوندوغان می‌گوید:«می‌توانیم توپ را در فضاهای خالی بفرستیم چون می‌دانیم هالند ، سرعت رسیدن به آن را دارد. می‌دانیم می‌توانیم بیشتر از گذشته توپ را روی دروازه ارسال کنیم ، بسیار بیشتر از گذشته که مجبور بودیم زمان‌بندی و پیدا کردن یک بازیکن خالی را رعایت کنیم. حالا بازیکنی بسیار قدرتمند در خط حمله داریم.»
رویکرد گوندوغان برای کاپیتانی کردن تیم ، بسیار ساده است. او سعی می‌کند خودش الگو باشد. هافبک آلمانی می‌گوید:«این کار با واکنش‌هایتان عملی می‌شود و نه با حرف زدن. دوست دارم با داشتن طرز فکر و رفتار درست در تمامی اوقات ، این کار را انجام دهم. صدایم را در رختکن بلند نمی‌کنم اما این حس را دارم که می دانم زمان درست برای حرف زدن چه زمانی است.»
این خصوصیت به همان علاقه گوندوغان برای درخشش هم‌تیمی هایش برمی‌گردد. او می‌گوید:«به خاطر روش بازی‌ام در زمین مسابقه، کسی نیستم که در دید باشم و همه توجهات را به خودم جلب کنم. دوست دارم به هم‌تیمی‌هایم کمک کنم تا بهتر شوند و تا جای ممکن خوب باشند و از آنها حمایت کنم.»
*آرمین زمانی
