خانواده وه‌آ و همه پدران و پسران جام جهانی

جورج وه‌آ ، رئیس جمهور لیبریا، تنها فوتبالیست آفریقایی تا به امروز بود که بهترین بازیکن دنیا لقب گرفت، اما هرگز در جام جهانی بازی نکرد ولی پسرش تیموتی، آخرین گل خود برای تیم ملی آمریکا را تقدیم به خانواده‌اش کرد. او راهی متفاوت از پدرش انتخاب کرده است. تیموتی وه‌آ مانند هر فوتبالیستی برای تیمش بازی می‌کند اما با توجه به سابقه خانوادگی او، به سختی می‌توان این تصور را که او در تساوی 1-1 آمریکا مقابل ولز در بازی اول شان در جام جهانی، به یاد پدرش بازی می‌کرد، انکار کرد.

در اوایل ماه گذشته ، جورج وه‌آی 56 ساله که اکنون بیست و پنجمین رئیس جمهوری این کشور غرب آفریقا محسوب می‌شود و مدت 5 سال است که این سمت را بر عهده دارد، به دنبال سفر 9 روزه خود به مراکش، مصر و فرانسه، نمایندگان سنای لیبریا را از تصمیم خود مطلع کرد. طبق برنامه ریزی ، او برای تماشای بازی پسرش با پیراهن تیم ملی آمریکا به قطر سفر کرده و در این سفر همسر و دیگر خویشاوندان وه‌آ هم او را همراهی می‌کنند.

برخلاف جورج وه‌آ که یکی از بهترین فوتبالیست‌های تاریخ آفریقا به حساب می‌آید که هیچ وقت شانس حضور در جام جهانی با لیبریا را نداشته، پسر او اکنون به این آرزو رسیده است. تیموتی در اولین حضورش در این رقابت‌ها گل اول آمریکا را هم به ثمر رساند و احتمالا او را به اولین بازیکنی تبدیل کرده که به عنوان پسر یک رئیس جمهور در یک جام جهانی گلزنی کرده در حالی که اصالتا متعلق به کشور دیگری است.

این بازیکن 22 ساله برخلاف پدرش که در پایتخت لیبریا ( مونروویا ) بزرگ شده بود، در نیویورک به دنیا آمد. به این ترتیب، او حق بازی در چند کشور را داشت: فرانسه به دلیل محل زندگی و لیبریا و جامائیکا به دلیل منشاء والدینش. اما تصمیم برای بازی در تیم ایالات متحده بسیار آسان بود. تیموتی وه‌آ در مارس 2018 در سن 18 سالگی اولین بازی خود را برای آمریکا انجام داد.

جورج وه‌آ خود پیش از جام جهانی 2002، زمانی که نیجریه تنها یک امتیاز تا راهیابی به جام جهانی فاصله داشت، به هدف بزرگش یعنی صعود به جام جهانی با لیبریا که در حال حاضر در رده بندی جهانی در رتبه 150 است، نزدیک بود. او در کنار جورج بست، رایان گیگز و آلفردو دی استفانو، یکی از شناخته‌شده ترین بازیکنان بدون حضور در جام جهانی هستند. تیم وه‌آ طبعا نمی‌تواند مانند پدرش باشد و احتمالاً هرگز نخواهد شد.

وه‌آ سه بار و در سال‌های 1989، 1994 و 1995، به عنوان بازیکن فوتبال سال آفریقا و در سال 1996، به‌عنوان بازیکن قرن آفریقا انتخاب شد.

پله در سال 2004، او را در فهرستfifa 100در زمره یکی از 100 بازیکن برتر زنده دنیا قرار داد. او در دوران حضورش در باشگاهآ ث میلانیکی از زیباترین گل‌های انفرادی تاریخ فوتبال را در سال 1996 در مقابل هلاس‌ ورونا به ثمر رساند. او توپ لو رفته طی ضربه کرنر تیم حریف را در اختیار گرفت و با دریبل‌زدن تمام بازیکنان پیش رو ، گل زد.

تیموتی هر چند به اندازه پدرش در عرصه فوتبال نامدار نیست ولی با عضویت در باشگاه های پاری سن ژرمن، سلتیک و لیل و بازی در پست حمله تیم ملی فوتبال آمریکا می‌کوشد راه پدر را ادامه دهد. اما تیموتی و پدرش تنها کسانی نیستند که به عنوان پدر و پسر در فوتبال تاثیرگذار بوده‌اند. در ادامه چند پدر و پسر دیگر که در جام جهانی حضور داشتند را مرور می‌کنیم .

مارتی ونتولرا و خوزه ونتولرا

مارتی ونتولرا در بارسلونا به عنوان یک کاتالان متولد شد و در زمانی که در اسپانیا زندگی می کرد برای سویا و بارسلونا (73 گل در 125 بازی) بازی کرد. او در جام جهانی 1934 ایتالیا شرکت کرد و در آنجا عملکرد فوق‌العاده‌ای از خود نشان داد و به مرحله یک چهارم نهایی صعود کرد. او آخرین بازی بین المللی خود را در سال 1936 انجام داد. با این حال، مارتی ونتولرا یک ملی‌گرای برجسته کاتالان و جمهوری‌خواه بود. با شروع جنگ داخلی، باشگاه بارسلونا در تور مکزیک، جایی که مارتین تبعید شد، شرکت کرد. او در اسپانیا ادامه داد و سپس به آتلانته رفت و در فصل 1941-1940 به عنوان بهترین گلزن معرفی شد. او با آتلانته تا فصل 1949 با 43 سال سن بازی کرد. پسرش خوزه ونتولرا یک ملی پوش مکزیکی بود و در جام جهانی 1970 بازی کرد که باعث شد او تنها زوج پدر و پسری باشد که در دو جام جهانی با دو تیم مختلف شرکت کرده است.

چزاره مالدینی و پائولو مالدینی

چزاره مدافعی بود که در طول دوازده فصل حضورش در میلان، چهار قهرمانی لیگ سری آ و یک جام اروپا را به دست آورد. او همچنین در جام جهانی 1962 شیلی برای ایتالیا بازی کرد. علاوه بر این، او مربی تیم ملی ایتالیا در فرانسه 1998 و پاراگوئه در سال 2002 ژاپن و کره جنوبی بود. پائولو، 'ایل کاپیتانو'، ستاره دیگری است که تمام 25 فصل دوران حرفه ای خود را در سری آ با میلان گذراند، قبل از این که در 41 سالگی در سال 2009 بازنشسته شود. او 25 جام را با میلان به دست آورد: پنج بار لیگ قهرمانان اروپا، هفت قهرمانی سری آ، یک کوپا ایتالیا، پنج قهرمانی سوپرکاپ ایتالیا، چهار قهرمانی سوپرجام اروپا، دو جام بین قاره‌ای، یک جام باشگاه‌های جهان . او متأسفانه در جام جهانی 2006 در تیم ملی ایتالیا شرکت نکرد، در حالی که جام بر سر بازیکن ایتالیایی بالا می رفت. با این وجود، پائولو 126 بازی برای تیم ملی ایتالیا انجام داد و در چهار جام جهانی فوتبال شرکت کرد.

ژان ژورکائف و یوری ژورکائف

ژان ژورکائف که در اوایل دوران حرفه ای خود یک مهاجم بود، در نیمه دوم دهه 1960 یک مدافع مشهور در فوتبال فرانسه بود. او تنها برای سه باشگاه از جمله لیون، مارسی و پاریس اف سی و همچنین تیم ملی فرانسه در جام جهانی فوتبال 1966 بازی کرد. پسر او، یوری، فوتبالیستی تهاجمی‌تر بود و به عنوان هافبک تهاجمی و مهاجم در باشگاه‌های زیادی در فرانسه، ایتالیا، آلمان، انگلیس و ایالات متحده خدمت کرد. مهم تر از همه، او بخش مهمی از فرانسوی ها بود، در حالی که آنها جام جهانی فوتبال 1998 و یورو 2000 یوفا را بردند.

میگوئل رینا و په په رینا

بیایید به یک خانواده فکر کنیم، پدر و پسر هر دو حرفه دروازه بانی سطح بالایی دارند! میگوئل که بیش از 300 بازی لالیگا انجام داد -عمدتاً برای بارسلونا و اتلتیکو مادرید - در سال 1966 در جام جهانی انگلیس عضو تیم ملی اسپانیا بود، حتی اگر در طول مسابقات روی نیمکت منتظر بازی بماند. په په شاهد باشکوه ترین دوران تیم ملی اسپانیا بود. آنها اولین جام جهانی خود را در سال 2010 و همچنین دو قهرمانی در مسابقات یورو در سال های 2008 و 2012 به دست آوردند.

پابلو فورلان و دیگو فورلان

پابلو که برای تعدادی از باشگاه‌ها در آمریکای جنوبی بازی کرد، بازیکن دفاعی تیم ملی اروگوئه در جام جهانی فوتبال 1974 آلمان بود. حتی اگر بین سال‌های 1966 و 1976 چندان در تیم ملی اروگوئه حضور نداشت، نقش فعالی در قهرمانی‌های داخلی تیم‌هایش در لیگ و قهرمانی کوپا لیبرتادورس داشت.

دیگو برخلاف پدرش پیراهن باشگاه ها و تیم ملی را به عنوان مهاجم پوشید. او در کنار عملکرد و جوایز قابل توجه - مانند پیچیچی و کفش طلای اروپا - در دوران حرفه ای باشگاهی خود، در بیش از 100 بازی پیراهن اروگوئه را بر تن کرد و به لطف موفقیت هایش در تیم ملی به عنوان یکی از بهترین بازیکنان اروگوئه در تمام دوران ها شناخته می شود. او با به ثمر رساندن 5 گل بهترین گلزن مشترک جام جهانی 2010 بود که اروگوئه به مقام چهارم رسید و جایزه توپ طلا را به عنوان بهترین بازیکن مسابقات دریافت کرد. علاوه بر این، او با عملکرد بالای خود در پیروزی اروگوئه در کوپا آمه ریکا 2011 به میدان آمد.

خولیو مونترو و پائولو مونترو

خولیو مونترو کاستیو ، مدافع تیم ملی اروگوئه در جام جهانی فوتبال 1970 و جام جهانی فوتبال 197 بود. او همچنین در مجموع 68 بازی در کوپا لیبرتادورس بین سال های 1966 و 1973 انجام داد، در حالی که برای لیورپول ، مونته ویدئو، ناسیونال و سی ای ایندیپندنت بازی می کرد. پسر او، پائولو، حرفه دفاعی خود را در پنیارول آغاز کرد و در آنجا نیز بازنشسته شد. او شاهد چهار قهرمانی در سری آ با یوونتوس بود و با تیم ملی فوتبال اروگوئه در جام جهانی فوتبال 2002 شرکت کرد.

روی اندرسون ، پاتریک اندرسون و دنیل اندرسون

روی اندرسون که به مدت 15 سال یک مدافع میانی قوی برای مالمو بود، در جام جهانی 1978 سه بازی انجام داد. دو پسر او، پاتریک و دنیل نیز فوتبالیست هایی بودند که برای تیم ملی سوئد بازی های ملی انجام دادند. پاتریک که پسر بزرگ " روی" بود، در طول دوران فوتبالی خود در تیم های سطح بالای اروپا مانند بایرن مونیخ، بارسلونا، بلکبرن روورز و بوروسیا مونشن گلادباخ و همچنین مالمو به عنوان مدافع بازی کرد. همراه با بایرن مونیخ در فصل 2000-2001 قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد، در حالی که در ضربات پایانی پنالتی را از دست داد. اندرسون در مجموع 96 بازی برای تیم ملی سوئد چهار گل به ثمر رساند و مدال برنز جام جهانی فوتبال 1994 را به دست آورد. اندرسون همچنین در جام جهانی فوتبال 2002، قهرمانی اروپا 1992 و یورو 2000 به عنوان عضوی از تیم سوئد شرکت کرد. برخلاف پدر و برادر بزرگترش، دنیل یک هافبک دفاعی است که می تواند به عنوان مدافع میانی نیز بازی کند. او در تیم های مالمو، باری، ونزیا، کیه‌وو و آنکونا بازی کرد. او یکی از اعضای تیم ملی سوئد برای دو جام جهانی فوتبال در سال‌های 2002 و 2016 و همچنین دو قهرمانی اروپا در سال‌های 2000 و 2008 بود.

میگوئل آنخل آلونسو و ژابی آلونسو

میگل آنخل که به عنوان هافبک عمدتا برای رئال سوسیداد و بارسلونا بازی می کرد، در جام جهانی فوتبال 1982 عضو تیم ملی اسپانیا بود. پسران او میکل و ژابی راه پدرشان را دنبال کردند و هافبک های حرفه‌ای رئال سوسیداد در سن سباستین شدند. در حالی که میکل در طول دوران حرفه ای خود پیراهن تیم ملی اسپانیا را نپوشید ، ژابی – برادر کوچک – شاهد باشکوه ترین دوران تیم ملی اسپانیا بود. آنها اولین جام جهانی خود را در سال 2010 و همچنین دو پیروزی در قهرمانی اروپا، 2008 و 2012 به دست آوردند. او برای لیورپول، رئال مادرید و بایرن مونیخ بازی کرد و در طول دوران حرفه ای خود دو قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد.

چا بوم کئون و چا دو ری

چا بوم کئون در طول دوران حرفه ای خود برای دارمشتات، فرانکفورت و لورکوزن بازی کرده است. او به دلیل دوران درخشانش در بوندسلیگا و تیم ملی، از سوی فدراسیون بین المللی تاریخ و آمار فوتبال، عنوان بازیکن قرن آسیا را دریافت کرد. " چا " نماینده کره جنوبی در سال 1986 مکزیک بود. او 135 بار برای تیم ملی بازی کرد و 58 گل به ثمر رساند و بهترین گلزن تاریخ کره جنوبی است. چا دو ری به عنوان پسر یک مهاجم افسانه ای در آلمان به دنیا آمد و به عنوان بازیکن دفاع راست بیشتر در بوندسلیگا بازی می کرد. او به تیم ملی کمک کرد و در جام جهانی فوتبال 2002 که در کشورش و ژاپن برگزار شد به نیمه‌نهایی صعود کرد. او همچنین نماینده تیم ملی کشور خود در جام جهانی فوتبال 2010 بود.

*عرفان خماند