تحول مدیریتی ، شرط اصلاحات ورزش

چند روز پیش ، وزیر محترم ورزش در پاسخ به سوالاتی که نمایندگان مجلس درباره عملکرد او مطشرح کرده بودند، توضیحاتی داد که اهالی ورزش حتما از آن آگاه هستند ، توضیحات و پاسخ هایی که طبق اطلاع ، نمایندگان مردم را هم قانع و مجاب نکرده و احتمالا کار مجلسیان و وزیر و وزارتخانه او بالا خواهد گرفت! آنچه که در توضیحات وزیر ورزش ، منظور نظر این نوشته است ، آن بخشی است که ایشان از نقشه هایی گفت که دشمنان این سرزمین سرفراز و این مردم عزتمدار و ظلم ستیز ، در جریان مسابقات جام جهانی قطر علیه تیم ملی در سر پرورانده و در اجرای آن هم سخت جدی بودند و البته همانطور که همگان دیدیم بخش‌هایی از آن را هم عملی کرده و روح و روان ملی پوشان ما را - خاصه در بازی اول - سخت تحت تاثیر قرار دادند و با جوی که در ورزشگاه ساختند ، انسجام لازم را از آنها گرفتند و... آقای سجادی در این مورد خطاب به نمایندگان مجلس گفت : "... نقطه عطف و تلاقی نظام استکبار در جام جهانی متمرکز شد، آنها پیاده نظام خود را از منافقان و سلطنت طلبان و تجزیه طلبان به کشور قطر فراخوانده و برای شکست نظام اسلامی در مستطیل سبز و سکوهای هواداری و حتی خارج از ورزشگاه ها طراحی پیچیده ای را برنامه ریزی کرده بودند " . وی در بخش دیگری اضافه کرد : " روباه پیر طراحی پیچیده‌ای برای پناهنده شدن بازبکنان داشت، همچنین نقشه خروج بازیکنان از زمین بازی حین انجام مسابقه بود و... "

این اظهارات آقای وزیر، ما را برآن داشت که درباره نکته دیگری از نکات فراوانی که همواره به سهم و وظیفه خود نوشته و هرجا فرصتی به دست آمده، گفته ایم( البته کمتر گوش شنوایی یافته ایم) بار دیگر بنویسیم و تاکید کنیم که آقایان مسئول ورزش ، از شخص وزیر گرفته تا دیگران ! باورکنید این مملکت ، دشمنان قسم خورده و کینه توز بسیاری دارد که علیه آن به طور همه جانبه ، یکسره فکر و کار می‌کنند. اینها ورزش ما را به حال خود رها نکرده و سعی دارند از طریق آن و در میادین کوچک و بزرگ ( نه فقط در جام جهانی یا المپیک و یا...) نقشه های خود را عملی و ضربات خود را وارد کنند . در این باره هر کسی کوچکترین شکی داشت ، به ویژه آنهایی که چشم بسته هر چه را دستگاه های تبلیغاتی و رسانه‌ای همان بدخواهان ایران به خوردشان می دهند، قبول می کنند و طوطی وار و البته خیلی روشنفکرمآبانه اینجا و آنجا - حتی از رسانه های رسمی و فراگیر مملکت مثل " سیما” - تکرار می کنند که " آقا جان ، ورزش از سیاست جداست”!!، بله ،حتی این جماعت هم در جام جهانی دید که چه نقشه های کثیف و طراحی های خبیثانه ای - که اصلا هم ربطی به ورزش نداشت - در مورد تیم ملی فوتبال ایران ، اجرا و به گفته آقای وزیر خیلی از آنها هم خنثی شد و با هشیاری مسئولان تیم و کادر فنی و سرمربی و غیرت وعرق ملی بازیکنان ، به مرحله عمل درنیامد. این سخنان وزیر ، مشتی از خروار است و حرف افراد و رسانه هایی مثل این نشریه را بیش از پیش ثابت می کند که کسانی که سکان هدایت ورزش را در دست دارند و مسئولیت پست ها و مقام های خرد و کلان آن را بر عهده گرفته اند ، باید متوجه سنگینی و حساسیت وظایف خود باشند. آنها وارد یک سنگر مهم و واقعی شده اند و غفلت ، خسارات زیادی را به بار می آورد، خساراتی که فقط در باختن و ناکام شدن در میدان مسابقه و مدال نیاوردن و... خلاصه و منحصر نمی شود. از صحبت های آقای وزیر درباره اتفاقات و حواشی بازی های تیم ملی ایران در قطر( خاصه بازی اول) که کاملا مطابق با واقعیت است ، چنین برمی آید که بدخواهان و دشمنان این سرزمین می خواهند از طریق ورزش با آبرو و حیثیت " ایران” - و نه فقط " فوتبال ایران” - بازی کنند و این پروژه سال هاست در قالب سناریوهای متنوع و در میادین مختلف علیه ورزش و ورزشکار ایرانی و در واقع کشور ایران یکسره و بی امان نوشته و اجرا می شود. حال سوال اینجاست که با توجه به این واقعیات و این دشمنی ها و شرارت ها، ما و مدیران ورزش چه باید بکنیم و چه وظیفه ای داریم ؟ آیا برای برخورد با این توطئه‌های سیاسی( آن هم از نوع پلید آن) به شعار دادن و شکایت کردن و حداکثر فحش دادن( که این روباه پیر است ، آن یکی گرگ خونخوار است و...) اکتفا کنیم و برنامه و طرح سازنده و خنثی کننده ای نداشته باشیم؟ آیا این نحوه و روش مدیریتی برای مقابله و خنثی کردن آن " طراحی‌های پیچیده " کفایت می کند؟ آیا با این رویکردها و روش هایی که بر مدیریت ورزش حاکم است و بیشتر از مدیران با شخصیت و مستقل ، مترسک های بی اراده می سازد و برمحور قومیت سالاری و باندبازی و روزمرگی و نتیجه گرایی و حتی هرهری مسلکی و نگرش و منش های کوچک و نازل دور می زند، می توان بیداری و هشیاری خود را در برابر شیطنت ها و نقشه‌های بدخواهان صهیونیستی و وهابی و ...- که در مجامع و فدراسیون های بین المللی علیه ما طراحی می‌شود - حفظ کرد؟ و یک سوال دیگر، آیا اصولا مسئولان پنهان و پیدای ورزش ما کارکرد فرهنگی برای ورزش قائل هستند و اگر هستند چقدر آن را جدی گرفته وعملا سعی در تربیت و پرورش نسل جوان و جامعه ورزش و همچنین روشنگری و آگاه کردن این نسل نسبت به خطراتی دارند که از داخل و خارج این آب و خاک‌، آنها و سلامت فکری و هویت فرهنگی شان را نشانه رفته است؟ راستی آن است که ورزش، مقوله و موضوع مهمی است که بدون تعارف ، آنهایی که در قبال آن مسئولیت دارند ، غالبا به هیچ وجه آن را جدی نگرفته و روزگار به بطالت و فرصت سوزی می گذرانند ( اینها از دلایل اصلی سوال نمایندگان مجلس هم هست) و کسب دو سه مدال در بعضی از رشته ها را هم به حساب مدیریت خود می نویسند و... از مسائل اصلی و مهم ورزش - به ویژه در حوزه فرهنگ - غافل هستند و متوجه هم نیستند( یا اگر هستند ، وانمود می کنند که نیستند!) که مدال و قهرمانی و نتیجه مطلوب وقتی حاصل می شود که شما فکر و فرهنگ ورزش و ورزشکار را اصلاح و تجهیز کرده باشید . ختم کلام ، باید بر این نکته تاکید کنیم که با این منش و روشی که مدیران ورزش در پیش گرفته اند، نمی توان انتظار حل مشکلات فنی و فرهنگی و تحول مورد نیاز را داشت . این تحول ( رهبر انقلاب در سخنرانی خود نیاز کشور را " کارهای بزرگ و تحولی " دانستند) در ورزش اتفاق نخواهد افتاد ، مگر اینکه در رویکرد و روش مدیران ( و نه فقط شخص و اسم مدیر) تغییرات اساسی و بنیادین چهره بندد ...

*سیدمحمدسعید مدنی