ناکافی ، ناعادلانه و هزینه های بی حساب

با تقدیم لایحه بودجه کل کشور به مجلس شورای اسلامی این موضوع مهم در همه بخش های دولت در تب و تاب آن قرار گرفتند.بر اساس لایحه جدید تنها 11 درصد به بودجه سال قبل ورزش اضافه شده است. این امر با توجه به افزایش نرخ ارز، سال مهم پیش رو و برگزاری بازی های آسیایی و مسابقات کسب سهمیه المپیک چالش های جدی را پدید خواهد آورد.بودجه ورزش که سال ها پیش با چانه کوچک کارش را آغاز کرد اگر چه در مقاطعی با رشد قابل توجه مواجه شد اما هیچگاه به جایگاه شایسته و لازم نرسید.ورزش با فراگیری فراوان اجتماعی و مسئولیت های فراوان برای دریافت بودجه لازم هرگز نتوانسته با تبیین درست از شرح وظایف خود متولیان امر را راضی به کسب بودجه لازم کند.در کنار این بودجه ناکافی ما شاهد تقسیم ناعادلانه این بودجه هم هستیم. در تقسیم بودجه نقش رایزنی افراد و فشار های کاذب اغلب باعث شده تا حق به حق دار نرسد. هزینه بخش قابل توجهی از این بودجه به برخی رشته های ورزشی که ریشه ای در فرهنگ ما ندارند از اشکالات اساسی است.در حالی که دولت در سایر بخش های خود نیز در این خصوص دارای بودجه قابل توجه است اما وزارت ورزش به عنوان متولی اصلی این بخش اشرافی بر آن ندارد. همه این عوامل دست به دست هم می دهند تا ما از بودجه اختصاص یافته که ناکافی هم هست در حد خود هم بهره نبریم!در این آشفته بازار فضا به گونه ای رقم می خورد که ما شاهد هزینه کرد نه چندان درست این بودجه در بخش های مختلف باشیم.گره کوری که از سالها پیش به بودجه ورزش زده شده انجام امور زیر بنایی را هر روز سخت تر از دیروز می کند.تهیه زیر ساخت ها برای اشاعه ورزش همگانی و کسب موفقیت در ورزش قهرمانی نیاز به توجه و نظارت ویژه دارد. در این باره نه تنها وزارت ورزش بلکه بسیاری از سازمان ها و نهادهای دولتی وظیفه ای بس سنگین دارند.برای سامان گرفتن مباحث کلی و هماهنگی امور شورای عالی ورزش نقشی بی بدیل دارد. شورایی که عدم تشکیل آن نشان می دهد هنوز اراده لازم برای حرکت قطار پیشرفت ورزش روی ریل صحیح وجود ندارد. در خلاء این همت بلند فقط باید امیدوار به نقش آفرینی افراد باشیم تا به شکل فصلی در برخی امور ورزش شاهد موفقیت های نسبی و زودگذر باشیم.

*بهمن اسدی

بودجه و سال سخت پیش رو

*مصطفی هاشمی طبا

اختصاص بودجه از گذشته تاکنون حسب برآورد فدراسیون ها و نیازهای آنان بوده است. البته و غالبا هیچوقت هم بودجه ورزش کفایت لازم را نداشته است. شرایط امروز در خصوص تورم و هزینه های سنگین مسافرت ها کار را سخت تر از گذشته هم کرده است. گرانی ارز و نیاز فدراسیون ها هم بر مشکلات موجود افزوده تا سال سختی پیش رو باشد.البته جدای از ماجرای بودجه دولتی فدراسیون ها تلاش می کنند از طریق تولید درآمد از سوی حامیان مالی چرخه کار خود را ادامه دهند اما همه آنها در این مسیر موفق نیستند. قضاوت در خصوص تقسیم عادلانه بودجه کار سختی است. علاوه بر فدراسیون هایی که افتخارآفرین هستند و توقع به جایی در خصوص توجه ویژه دارند ما با رشته های پر طرفدار هم روبرو هستیم.در کنار بودجه دولت؛ در سالی که گذشت برخی فدراسیون توانستند از طریق مجلس برای خودشان بودجه اضافه بگیرند که به نظرم این هم رویه خوبی نیست. این امر باعث کشمکش بین این فدراسیون ها و وزارت ورزش شده که باید راهکاری درست برای آن اندیشه کرد. باید کل بودجه را به وزارت ورزش بدهند تا آنجا تقسیم شود. این روال شایسته یک مدیریت خوب نیست. مدیریت خوب یعنی یک کاسه کردن بودجه دولت و مجلس و تقسیم عادلانه آن که متاسفانه در این باره روابط شخصی بسیار دخیل شده است.بودجه فعلی فقط کسری از نیازهای فدراسیون هاست و به نظرم با برخی ملاحظات درست هم هزینه می شود. بسیاری از امور فدراسیون ها مثل امر آموزش درگیر بودجه نیستند و از محل درآمدهای آن قابل اجرا هستند. اگر در برخی از چنین اموری دقت نظر و همت لازم نیست مربوط به اراده مدیران است و آن را نباید به بخش بودجه ربط داد. این سلیقه افراد است که به اصولی مثل آموزش و این چنین مواردی مهم توجه لازم نمی کنند. یک اشتباه بزرگ دیگر تخصیص بودجه کمیته ملی المپیک و پارالمیپک به وزارت ورزش است. به گونه ای که کمیته ملی المپیک و پارالمپیک بودجه اختصاصی ندارند و این شرطی کردن بودجه به نظرم کار درستی نبوده و باید اصلاح شود تا آنها ردیف بودجه مخصوص خود را داشته باشند.

ورزش ته صف بودجه است!

*مهرداد علیقارداشی

من با یکی از متصدیان امر بودجه که صحبت می کردم او می گفت: وزارت ورزش در بحث بودجه آخرین دستگاه است. شاید همین نکته نشان دهد که اساس مشکل بودجه کجاست. ما جدای از بحث مقدار بودجه با فدراسیون های متفاوت با عملکرد و کارکرد مختلف روبرو هستیم. فدراسیون های مدال آور در عرصه جهان و المپیک، فدراسیون های صرفا حاضر در چنین مسابقاتی، فدراسیون های مدعی در قاره آسیا ، فدراسیون های در حال پیشرفت و حتی فدراسیون های پرطرفدار و در حال رشد. واقعا اختصاص بودجه به هر کدام از آنها باید بر اساس ضابطه و کار کارشناسی صورت بپذیرد تا موثر واقع شود.برخی از فدراسیون ها با عملکرد قابل قبول و کسب مدال از میادین سخت نشان می دهند که در حال کار و تلاش هستند. آنها به درستی توقع دارند تا حمایت بیشتری شوند تا مسیر پیشرفت آنها تسهیل شود. در رشته ای مثل تنیس روی میز ما ده برابر یک تیم "لژیونر" داریم. اگر قرار به حفظ بازیکن و حضور آنها در کشورمان داریم باید هزینه کنیم. حضور این بازیکنان در لیگ های کشورمان قطعا باعث رشد کیفی خواهد شد.در بحث تقسیم بودجه به نظرم دقت نظر لازم وجود ندارد. رشته ما ریشه عمیق در بین عموم مردم دارد. ششمین رشته پرطرفدار جهان است. بیشترین عضویت کشورها در فدراسیون جهانی را داریم. حتما باید نگاه ویژه ای به این رشته شود. من امروز به عنوان یکی از اعضای هیات اجرایی کمیته ملی المپیک نگاه کلان به همه فدراسیون ها دارم. برای من در این مقام توجه یکسان به همه فدراسیون ها یک اصل به شمار می رود. اما با اشراف به امور یقین دارم که برخی از رشته ها نیازهای بیشتری دارند. ما برای کسب برخی سهمیه ها باید دهها میدان بین المللی را تجربه کنیم. اما برخی رشته ها چنین درگیری ها را ندارند. بحث دیگر ما موضوع هزینه کرد مناسب است. با تجربه ای که داشته ام به نظرم با همت و تلاش و برنامه بهتر می توان خروجی بهتری از همین مقدار بودجه داشت. کشورهایی مثل کره شمالی و کوبا مثال خوبی در این زمینه هستند. در همین تنیس روی میز ما توانسته ایم با وجود سختی کار در بحث های مالی نسبت به گذشته شاهد افتخارات جالب توجهی باشیم که این هم می تواند مورد استناد باشد.

در پیچ و خم بودجه گرفتاریم

*هادی ساعی

در مورد بودجه من در خصوص فدراسیون تکواندو صحبت می کنم. سال جاری برای تکواندو 11 میلیارد بودجه برای این رشته اختصاص یافته که تنها 9 میلیارد آن وصول شده است. امسال با توجه به حمایت مجلس از طریق تبصره 14 برخی فدراسیون ها موفق به جذب بودجه شده اند که یکی از آنها فدراسیون تکواندوست. این اتفاق با توجه به رایزنی ها و توضیحات قانع کننده برخی رشته های مدال آور محقق شده و ربطی به تلاش وزارت ورزش ندارد.بر اساس قانون این بودجه به حساب وزارت ورزش واریز می شود تا از آن طریق به فدراسیون های مربوطه داده شود. جالب این که وزارت ورزش این بودجه اضافه شده را به حساب خود آورده و آن را با بودجه ای که از سوی دولت اختصاص یافته یکی تلقی می کند. با تورم موجود و گرانی به وجود آمده بر اساس محاسبات ما وزارت ورزش باید چیزی در حد 20 تا 25 میلیارد به ما اختصاص دهد تا با اضافه کردن بودجه حمایتی مجلس بتوانیم کارمان را پیش ببریم. اما با تصمیمات وزارت ورزش در پیچ و خم بودجه گرفتار شده ایم.تکواندو سال حساسی در پیش دارد. از بازی های آسیایی گرفته تا کسب سهمیه المپیک ما رویدادهای زیادی پیش رو داریم که باید در آن حاضر باشیم. برآورد ما اینگونه است که حتی از تجمیع بودجه دولت و مجلس باز هم کمبودهایی هست که باید از سایر منابع تامین شود. اکنون و با نظریه وزارت ورزش که با کسر بودجه مجلس فقط دو میلیارد به تکواندو اختصاص می دهد عملا ما امکان کار نداریم. گویا اراده ای در وزارت ورزش وجود دارد که تکواندو مسیر افتخارآفرینی را طی نکند.سوال این است تفاوت بین فدراسیون هایی که بودجه حمایتی از مجلس گرفتند و دیگران وجود ندارد؟ من تفاهمنامه با وزارت ورزش را امضا نکردم. به نظر می رسد که دوستان تکواندو را نمی خواهند. در مورد تخصیص بودجه قطعا نفوذ و ارتباط افراد موثر است. تکواندو هم به دلایل مشهود مد نظر نیست و از این طریق به حق خود نمی رسد. حتی در مورد صدور حکم من تاخیر زیادی صورت گرفت که در آن زمان من صبوری کردم. اگر در مسابقات حاضر نشویم قطعا کسب سهمیه نخواهیم کرد. البته من تمام تلاش خودم را می کنم تا کار روی زمین نماند. پیگیری ما از طرق مختلف برای بودجه ادامه دارد.

لزوم توجه به رشته های پایه

*هاشم صیامی

موضوع مهم بودجه در ورزش ما دچار اشکالات فراوانی است. نه تنها بودجه کلی کفاف کار را نمی دهد بلکه ما در بحث توزیع شاهد عدالت و دقت نظر لازم هم نیستیم! در این باره ارتباطات و شلوغ کاری کردن نقش آفرین است که این برای ورزش و مدیریت آن یک اتفاق بد به شمار می رود. برای رشته های مادر مثل دو ومیدانی، شنا و ژیمناستیک غالبا شاهد شعار زدگی هستیم و در عمل توجه لازم را شاهد نیستیم. فقط سخنرانی می کنیم و دیگر هیچ...در بین رشته ها شاهد اختلاف عمیق در بخش اختصاص بودجه هستیم و تازه در موقع پرداخت به رشته هایی که بیشترین میزان را داشته اند نگاه ویژه می شود. باید در مسیر تحقق وعده ها در تخصیص بودجه نگاه به همه رشته ها یکسان باشد. ورزشکاران رشته های مختلف همه بچه های ما هستند و نباید بابت برخی اختلاف سلیقه ها اینها لطمه بخورند. به یک رشته کلی بودجه می دهیم. موقع پرداخت اولویت با آنهاست. حتی حامیان مالی دولتی هم برایشان در نظر می گیریم. این همه اختلاف اتفاق خوبی در ورزش کشورمان نیست و باعث گلایه می شود.آیا حامیان مالی دولتی نباید به رشته های پایه و پر مدال توجه کنند. فدراسیون ها بچه های وزارت ورزش و دولت هستند. همگی برای سربلندی مملکت تلاش می کنیم. چرا نباید مسئولان امر سری به مجموعه دو ومیدانی بزنند. چرا نباید در راه بازسازی این مجموعه ورزشی در حال تخریب به دو ومیدانی کمک کنند. بودجه فدراسیون کفاف کارهای اجرایی را نمی دهد. باید کمک و حمایت کنند تا این سرمایه بزرگ ورزش کشورمان حفظ شود. خیل مسئولان به سراغ سایر مجموعه های ورزشی خاص روانه است اما کسی به مجموعه ورزشی آفتاب انقلاب سر هم نمی زند! ما از پس بودجه حفظ مجموعه بر نمی آییم.اگر از دوومیدانی انتظار مدال و افتخار داریم باید حمایت کنند. مخارج امروز مثل دیروز هم نیست و یک اعزام ساده بخش اعظمی از بودجه ما را می بلعد. ما تا جایی که ممکن است از مخارج می زنیم. در برخی اعزام ها همراه تیم نمی رویم تا آن را در بخش دیگری هزینه کنم. این ها اموری است که از ما ساخته است. این اعداد و ارقام بودجه واقعا گره گشای کارها نیست. ما حتی در بخش تجهیزات و مربیان با دانش هم با مشکلات جدی مواجه هستیم.

فدراسیون ها با سیلی صورتشان را سرخ می کنند

*مهرعلی باران چشمه

با توجه به تاکیدات مقام معظم رهبری به امر توجه به رشته های ورزشی ملی و آیینی این توقع به جایی است تا به رشته ورزش باستانی و زورخانه نگاه ویژه ای در دستور کار باشد. سال قبل با کمک وزارت ورزش و کمیسیون فرهنگی مجلس شاهد رشد سه برابری بودجه فدراسیون بودیم. بودجه پنج میلیاردی ما تا حدود هجده میلیارد رشد کرد. این امر به ما کمک می کرد تا سروسامانی به کارها بعد از کرونا و تعطیلی زورخانه ها بدهیم. حتی در بحث آموزش در مدارس و مرمت زورخانه ها اقدامات خوبی شود.اما باید بگویم غیر از فدراسیون کشتی و فوتبال بقیه فدراسیون ها قادر به جذب بودجه مصوب مجلس نشدند و این امر مشکلات زیادی را برای ما فراهم کرد. کمتر از سی درصد بودجه را گرفتیم. این امر باعث شده تا بسیاری از امور اجرایی ما مثل لیگ دچار توقف شود. قهرمانی کشور و مسابقات برترین های ما هم انجام نشد چون بودجه نداریم. اگر بودجه سه برابری ما محقق می شد قطعا اتفاقات عالی را رقم می زدیم. تفاهم نامه ای با بخش دانش آموزی داشته ایم تا هزار محصل آموزش ببینند. این کار باعث تحول رشته ورزش باستانی می شود. آیا ما نباید در این باره کار حمایتی و توزیع لوازم ابتدایی کنیم؟ باید سرمایه گذاری کنیم تا ورزش گسترش پیدا کند. این اتفاقی است که در دنیا رخ می دهد و حتی در همسایگی خودمان شاید سرمایه گذاری های هنگفت در این باره هستیم. کشورهای مختلف در خصوص رشته های ملی خودشان به شدت سرمایه گذاری می کنند.در بحث کافی بودن بودجه ورزش هم نیاز به گفتن نیست که کفاف کار را نمی دهد. همان بحث چانه کوچک ورزش است. ورزش با این همه کارکرد موثر در بخش سلامت و وحدت اجتماعی و همیت عمومی نیاز به توجه بیشتر دارد. بسیاری از اقدامات ورزشی وابستگی به نرخ ارز دارد. ما سال آینده بازی های آسیایی و پارا آسیایی و مقدماتی المپیک را داریم. ورزش باید سفرهای پرشماری را تجربه کند. اگر چنین نشود ما از صحنه های جهانی دور خواهیم ماند. من از متولیان امر خواهش می کنم برای شادی دل مردم در این باره جدی تر باشند. برای جام جهانی و عقد قرارداد با یک بازیکن کشورهای همسایه ما چه خرج هایی که نمی کنند. فدراسیون ها صورت خود را با سیلی سرخ می کنند. بودجه ها ارقام قابل توجهی نیست تا فکر کنیم درست هم خرج نمی شود.

با این ارقام بودجه، تحول به وجود نخواهد آمد

*داود عزیزی

لایحه بودجه 15 آذرماه به مجلس ارائه شده است. این لایحه جداول متفاوتی دارد. بودجه وزارت ورزش به چند نوع بین زیر مجموعه هایش تقسیم می شود. اگر چه بر حسب آمار موجود این بودجه نسبت به گذشته رشد داشته اما قطعا کفاف نیازها را نخواهد داد. ارقام چهار تا هفت میلیارد بودجه سالانه قطعا اجازه برنامه ریزی عالی را نمی دهد و با این ارقام در شرایط امروزی خیلی کار برجسته ای انجام نخواهد شد. کار قهرمانی و همگانی و اعزام ها با چنین بودجه هایی حتما با مشکل جدی مواجه خواهد شد.این در حالی است که فدراسیون ها در راه آماده سازی تیم های ملی و برگزاری مسابقات باید کلی اجاره پرداخت کنند. گویا از این جیب به فدراسیون می دهیم و از آن جیب آن را پس می گیریم. قانون گذار راهکار داده است. امکان در اختیار قرار دادن مجموعه های دولتی به فدراسیون ها به شکل ده ساله هم وجود دارد. اما اجاره آنها به بخش خصوصی باعث گرانی ورزش هم شده تا کار مشکل تر از قبل شود.واقعیت این است که با این بودجه ها ورزش ما دچار تحول نخواهد شد. دولتمردان ما باید اعدادی به مراتب بالاتر از این برای ورزش در نظر بگیرند. ما در بخش مالیات بر ارزش افزوده و اختصاص درصدی از آن به ورزش هم دچار مشکل شدیم تا کار سخت تر از حد تصور شود. ما حتی در خصوص تخفیف های خاص برای فدراسیون ها دچار اشکال هستیم. شاید نگاه دولت به برخی از رشته های خاص است که امکان جذب حامی مالی دارند، باشد اما همه یکسان نیستند.فدراسیون ها با این ارقام واقعا به سختی اداره می شوند و در خصوص برخی مشکلات موجود نباید به آنها خرده گرفت. تقسیم بودجه متناسب با نیازهای فدراسیون ها نیست. ما سال گذشته با رایزنی موفق به جذب بودجه از مجلس شدیم. اگر چنین رشدی در بودجه ما به وجود نمی آمد قطعا خیلی از امورمان قابلیت اجرا نداشت. این یک ظرفیت بود که برخی از فدراسیون ها توانستند از آن بهره ببرند. وزارت ورزش هم باید به دنبال جذب این بودجه ها باشد. این فرصت است و نباید آن را تهدید تلقی کنیم. 320 میلیارد به بودجه وزارت ورزش اضافه شد. نباید با آن مخالفت کرد. این بودجه به حساب وزارت ورزش آمده است. کمیسیون فرهنگی مجلس شش هزار میلیارد تومان بودجه داشته که تنها پنج درصدش به ورزش رسیده باید تلاش کنیم این درصد بیشتر هم بشود.