علت تعطیل شدن مسابقات بین المللی " دهه فجر" چیست؟

چهل و چهارمین سالگرد انقلاب اسلامی نیز فرا رسید و ایام دهه فجر با راهپیمایی بزرگ و کم نظیر و پرمعنا و پیام ملت هشیار ایران سپری شد. پیام بزرگ راهپیمایی سراسری و حماسی مردم ، این بود که پای انقلاب خود محکم و استوار ایستاده و برای رسیدن به اهداف ملی و تحقق آرمان های داخلی ، سخت جدی و مصمم هستند و هیچ ترفند و فریبی نمی تواند آنان را از این عزم جزم تاریخ ساز منصرف سازد. این پیام را بیش از هر کس، هم دشمنان قسم خورده و خارجی بی نقاب و علنی این ملک و ملت و هم عناصر داخلی سست عنصر انقلابی نما یا منافقان و ریاکاران ظاهرالصلاح داخلی ، باید دریافت کنند و بفهمند . مخاطب این پیام مردم ایران ، البته همه - در هرعرصه و حوزه و جایی که باشیم - هستیم و حوزه ورزش نیز از این داستان مستثنی نیست. همه کسانی که در عرصه ورزش این مملکت و برای این مردم کار می کنند ، به ویژه آنها که ردای مدیریت و مسئولیت به تن کرده اند ، باید با درک این پیامی که ملت همواره و همه ساله بر آن اصرار و تاکید می ورزد، به وظایف و مسئولیت خود به نحو احسن عمل کنند. ورزش ما تا رسیدن به ورزش مطلوب انقلاب و مقبول مردم و در شان " ایران عزیز و بزرگ" فاصله ای بس طولانی و بعید دارد. این فاصله طی شدنی است و باید هم طی شود ، به شرط آنکه همه و از بزرگ و کوچک ، از وزیر و مدیر و رسانه و صاحب قلم و میکروفون و کارشناس و... به وظایف و مسئولیت های خود در قبال ورزش و مطالبات مردم به درستی و با صداقت و صلابت کامل عمل نمایند و...

دهه فجر امسال نیز گذشت اما به این مناسبت در ورزش کشور جز نصب پارچه نوشته و تزئینات در اداره جات ورزشی و ورزشگاه ها و سالن ها و تبریکات معمول و اظهارات تکراری و کلیشه ای ، اتفاق خاصی نیفتاد و امسال نیز مثل سال های اخیر، از جشنواره بین المللی ورزش خبری نبود ، جشنواره ای که از همان سال های اول پیروزی انقلاب تا چند سال بعد از پایان جنگ تحمیلی برپا می شد و ستادی جدی و فعال ، مخصوص آن تشکیل و تجهیز شده بود که در طول سال فعالیت می کرد. مسابقاتی که چندین دوره با حضور کشورهای مختلف جهان با کیفیتی در خور توجه و در اکثر رشته های ورزشی ( کشتی ، والیبال، ژیمناستیک، شنا، دوومیدانی ، پینگ پنگ و حتی فوتبال ، البته یک دوره) و در شهرهای مختلف ایران( تهران ، اصفهان، شیراز ، ساری، تبریز ، مشهد، اهواز و...)، حتی در شرایط جنگی و حمله بعثی ها برگزار می شد و حال وهوای خاص و متفاوتی بر فضای ورزش ، تقریبا در سراسر مملکت حاکم می کرد و سایر رقابت های داخلی را تحت الشعاع قرار می داد و خلاصه ورزش هم مثل هنر و سینما و سایر حوزه ها در ایام جشن های انقلاب ، فعال بود و نقش پررنگی داشت . اماکن ورزشی، سالن ها و ورزشگاه ها در این ایام روزهای شلوغ و گرمی داشتند و رشته های مختلف ورزشی( و نه فقط کشتی و فوتبال) مورد توجه رسانه های ورزشی و علاقه مندان قرار می گرفت. همه رسانه ها - از جمله این مجله - برای انعکاس رقابت ها به شهرهای محل میزبانی این بازی ها خبرنگار و عکاس اعزام می کردند و... نگارنده به یاد دارد در بهمن 68 مسابقات بین المللی پینگ پنگ که همه ساله در رقابت های دهه فجر به شکل جدی و با کیفیت بالا ( هر سال در یک استان) برگزار می شد ، به میزبانی تهران در سالن هفت تیر انجام می گرفت که در بعضی از شب ها با حضور تماشاگر تا دیر وقت به طول می انجامید و همه روزه سالن مملو از جمعیت بود ، چنانکه در روز فینال، چنان تماشاگر انبوهی برای تماشا آمده بود که سالن پیر و قدیمی شهر ار نظر گنجایش در مقابل علاقه مندان ، شرمنده شد. در همان روز در ورزشگاه شهید شیرودی بازی دوستانه تیم های استقلال - واشاش مجارستان برگزار شد و بعد از پایان ، تماشاگران با سردادن شعارهایی در حمایت از ملی پوشان پینگ پنگ ایران ، دسته جمعی به سوی سالن هفت تیر حرکت کردند و... این البته یک نمونه و مثال بود. بازی هایی که رفته رفته سرو شکل گرفته و مسابقات بعضی از رشته های آن رفته رفته در تقویم فدراسیون های بین المللی جای خود را پیدا می کردند و همان موقع بسیاری از کارشناسان داخلی و خارجی درباره تاثیرات مثبت و کارکر د های مفید آن بر ورزش ایران ، به ویژه از نظر میدان دادن به جوانان و بالا رفتن اعتماد به نفس و کسب تجربه برای رقابت با حریفان خارجی و کشف استعدادها و... اتفاق نظر داشتند و حالا نیز همان نظر از سوی آنان ابراز و بر آن تاکید می شود. برای مثال در شماره قبلی کیهان ورزشی در صفحه " نگاهی دیگر"، در این باره از جمعی از کارشناسان شناخته شده ورزش ایران نظرخواهی شده بود که علاقه مندان می توانند به آن مراجعه کنند. اینکه چرا این بازی ها با آن سابقه و نتایج مثبتی که برای ورزش ما داشت ، از برنامه و سیاستگذاری های مسئولان ورزش ما حذف شده ، سوالی است که برای آن ، پاسخ مجاب کننده ای از سوی مسئولان ورزش دریافت نمی کنیم . مسلما بهانه " بودجه" و " کمبود بودجه" به هیچ عنوان نمی تواند دلیل قانع کننده و موجهی باشد ، چرا که همه می دانیم این ورزش برای کارهای حسابی و اساسی تقریبا پول و بودجه کافی را در اختیار دارد یا می تواند از راه های مختلف آن را تامین کند، اما ریخت و پاش ها و بذل و بخشش ها و اعزام های پر تعداد و پرهزینه و البته بی حاصل ( مثل آنچه که تابستان گذشته در قونیه ترکیه اتفاق افتاد) و... مانع از این می شود که آقایان بودجه ورزش را دلسوزانه و متعهدانه خرج خود ورزش و مثلا برگزاری جشنواره بین المللی دهه فجر کنند که هم به نفع ورزش کشور است و هم نقش مثبتی در ارتقای جایگاه و پرستیژ بین المللی و جهانی ورزش ایران دارد!

ناگفته نماند که از میان فدراسیون های ورزشی ، فدراسیون بدمینتون بر برگزاری رقابت های بین المللی دهه فجر اصرار می ورزد و امسال در سالن شهید افراسیابی تهران ، سی ویکمین دوره رقابت های بدمینتون دهه فجر با حضور 26 کشور دنیا در سطح فنی قابل قبولی انجام شد. ضمن اینکه به سهم خود از مسئولان فدراسیون بدمینتون و همه کسانی که در برگزاری هر چه بهتر این رقابت ها تلاش کردند، قدردانی می کنیم ، این نکته را هم اضافه کنیم که رئیس محترم فدراسیون بدمینتون در گفت و گو با کیهان ورزشی سوال قابل تاملی را مطرح می کند که ما آن را در اینجا عینا می آوریم . "... اصرار دارم که مسابقات بین المللی بدمینتون حتما در دهه مبارک فجر برگزار شود تا در خصوص انقلاب انجام وظیفه کنیم... مسابقات امسال ما تعداد قابل توجهی بازیکن سطح بالا داشت، ما برای یک اعزام باید میلیاردی هزینه کنیم. من در این دوره از 28 بازیکن در بخش دختران و 28 بازیکن در بخش پسران استفاده کردم. برای چنین اتفاقی چقدر باید هزینه می کردم؟ " امیدواریم مسئولان ریز و درشت ورزش ایران ، اگر نه برای اهالی ورزش ، حداقل نزد خود و وجدان خود ، پاسخ قانع کننده ای برای این سوال داشته باشند.