آیا انتظارات برآورده می شوند؟

والیبال ایران سال پرکاری در عرصه بین المللی را پیش رو دارد. رشته ای که با مسابقات پرتعداد همیشه سرش شلوغ است طی امثال لیگ جهانی، انتخابی المپیک، بازی های آسیایی و مسابقات قهرمانی آسیا را در حالی تجربه می کند که با بقیه رقابت ها هم همراه خواهد بود.
این که اولویت با کدام "تورنمنت" باشد و آیا توان حضور پرقدرت در همه این مسابقات را داریم سوال سختی است که متولیان امر باید پاسخگوی آن باشند. حضور در المپیک آن قدر جذاب است که شاید همه فعالیت ها را تحت الشعاع خود قرار دهد. اما از کنار لیگ جهانی که یادآور خاطرات خوش والیبال ماست نیز به راحتی نمی توان عبور کرد. مسابقات قهرمانی آسیا در ایران اجازه دوم شدن را از والیبال ایران گرفته و در بازی های آسیایی نگاه ها به والیبال است تا باز هم با مدال آوری به ارتقای جایگاه کاروان ورزشی کشورمان کمک شایان توجه کند.
در کنار آن ما با توقع و انتظار مردمی مواجه هستیم که حالا والیبال را در حد فوتبال و کشتی دوست دارند و مسابقاتش را به شدت تعقیب می کنند. مگر به راحتی می توان از کنار این موهبت بزرگ عبور کرد؟ پس باید برنامه داشت. باید تلاش کرد. سستی در این باره لطمه سنگینی به والیبال خواهد زد. در این رشته چرخه اضافه کردن تدریجی بازیکن جوان یک اصل بزرگ است. هر تیمی در این باره مماشات و سستی کند خیلی زود دچار دردسر خواهد شد.
شاید امسال آزمونی مهم برای والیبال ایران باشد تا نشان دهد با ثبات در مدیریت مسیر خوبی را طی کرده یا نه؟ اگر والیبال در سالجاری عملکرد مناسب داشته باشد نه تنها به آینده امیدوار خواهیم شد بلکه این رشته خواهد توانست جایگاه خود را در افکار عمومی ارتقاء دهد. این اتفاق کوچکی نیست. همه اجزای والیبال باید این را مهم تلقی کنند و تحت برنامه و طرح های مدنظر فدراسیون در این مسیر حرکت کنند. این حرکت و طرح ها باید از مدت ها قبل مدنظر بوده باشند تا رشته دیربازده در بخش بازیکنان جوابگوی افکار عمومی و علاقه مندانش باشد.
با این امید پای صحبت اهل فن نشستیم که شما عزیزان را به خواندن آن دعوت می کنیم:

*بهمن اسدی

مدیران نتیجه گرا جسارت کار ندارند
*مهدی صابرپور
تعداد قابل توجهی از کشورها یعنی بیش از 200 کشور به دنبال رسیدن به المپیک هستند که از این میان تعداد محدودی به این هدف بزرگ می رسند. پس ما باید کسب سهمیه المپیک را اولویت اصلی خود بدانیم. بعد از آن باید به لیگ جهانی و سپس آسیا نظر کنیم. شرایط اقتصادی هم به گونه ای شده که باید هزینه ها را مدیریت کرد. پس باید از سفرهای بیهوده و خرج تراشی دست برداریم. ما فدراسیون هایی داریم که حقوق کارکنانش را ندارد اما رییس چندین سفر غیر ضروری رفته است.
وقتی یک المپیک به پایان می رسد برای المپیک بعد باید به فکر تیم و بازیکنان جدید بود. جوانان جویای نام وارد چرخه بازی می شوند تا در المپیک بعدی ساخته و پرداخته باشند. اما چون ما نتیجه گرا هستیم از این چرخه تبعیت نمی کنیم و مجبوریم به برخی بازیکنان نخبه برای نتیجه گرفتن باج بدهیم. جسارت جایگزینی از مدیران ما گرفته شده است. الان ما در بخش پاسور دچار مشکل جدی هستیم. اغلب بازیکنان ما در این پست سن و سال بالایی دارند که نمی تواند در سطح جهان کارآیی داشته باشد.
نگاهی به لیگ ما را با واقعیت تلخ سن بازیکنانی مواجه می کند که از زیر بار تمرین سخت فرار می کنند. طرح ستاره سازی در والیبال ایران در دوره بوگانیکوف آغاز شد. من در آسانسور با بازیکنان خارجی مواجه شدم که از بالا به من نگاه می کردند. با تلاش فراوان توانستیم مرحوم یزدانی خرم را متقاعد کنیم که با بازیکنان کوتاه قامت به جایی نمی رسیم. در همه استان ها حضور پیدا کردیم و با انتخاب 124 بازیکن کار آغاز شد. همه آنها بالای 190 سانتی متر بودند که برخی توپ میکاسا ندیده بودند. از آن جمع کل ستاره های والیبال متولد شدند.
این کار با نظارت و حمایت کامل انجام شد تا نتیجه بدهد. برنامه ما به امان خدا رها نشده بود حتی در بخش تحصیل حواسمان به بازیکنان بود. آقای داور زنی سر سفره رنگین آقای یزدانی خرم نشست اما به نظرم مدیریت آینده سر سفره خالی داورزنی خواهد نشست! بازیکنان جوان ما در سن بالا (!) مطرح می شوند و این نمی تواند ما را به هدف عالی برساند.
آینده والیبال روشن است
*مصطفی کارخانه
در سال سخت و دشوار پیش روی والیبال ایران شک و تردیدی نیست. ما رویدادهای مهم و حساسی در پیش داریم که باید با دقت نظر لازم در همه آنها به دنبال موفقیت باشیم. خوشبختانه ما شاهد اشتیاق لازم در بین همه اجزای کار در والیبال هستیم. به نظرم مدیریت والیبال هم با اشراف به امور مسیر خوبی در پیش گرفته است. صادقانه بگویم که مدیریت والیبال کاربلد است. با نگاهی به شرایط سنی بازیکنان تیم ملی آنها را در اوج آمادگی و تجربه می بینیم که ما را به موفقیت در سالجاری و در این پیکارهای سخت آینده امیدوار می کند.
من به عنوان یک کارشناس اعتقاد دارم که نباید خیلی نگران آینده والیبال باشیم و باید امیدوارانه به برنامه های پیش رو نظر کرد. ما کار سختی داریم اما هنر مدیریت همین جا باید خودش را نشان دهد. ما در لیگ ملت ها کار سختی داریم. اولویت ما هم باید این مسابقات باشد چرا که تاثیر مستقیم بر انتخاب تیم ایران جهت المپیک دارد. باید با موفقیت در لیگ جهانی رده بندی جهانی خودمان را بالا ببریم. خوشبختانه شروع کار ما هم در سال جاری با لیگ جهانی است و می توانیم با قدرت و انگیزه بیشتر کار را آغاز کنیم.
فدراسیون والیبال خوشبختانه سالهاست در بحث پشتوانه سازی نگاه جدی و برنامه های خوب دارد. ما حتی تیم زیر 16 سال هم راه اندازی کرده ایم تا افق دیدمان در پایه ها وسعت بگیرد. نوجوانان ما به جوانان، جوانان به امید و امیدها به تیم بزرگسالان بازیکن تزریق می کنند تا نگرانی ما از ستاره سازی برای آینده برطرف شود. این چرخه به خوبی در حال گردش است و به نظرم کارش را هم خوب انجام می دهد. شرح وظایف هر کدام از این چرخ دنده ها مشخص است و همه بر پایه آن فعالیت می کنند. من آینده را با حضور بازیکنان مستعد و علاقه مند خوب می بینم و به نظرم ما در آینده ستاره های خوبی خواهیم داشت. این که والیبال این همه محبوب شده در سایه همین موفقیت هاست که امیدوارم مستمر باشد.
المپیکی حرکت نکرده ایم
*جمشید حمیدی
وقتی در خصوص والیبال ایران حرف می زنیم دو دیدگاه وجود دارد. یکی نگاه به گذشته است و این که طی یک قرن گذشته افراد بسیاری در راه اعتلای این رشته تلاش کرده اند که متاسفانه اغلب آنها مورد توجه هم نیستند. از بعد بین المللی همه کشورها حداقل چهار سال تلاش می کنند تا به المپیک برسند. پس باید راهیابی به المپیک را یک اولویت مهم بدانیم.
طی سالیان اخیر فدراسیون والیبال به شکل گلخانه ای هم شده بازیکنانی را آماده و مهیا کرد و ما با آنها نتیجه هم گرفته ایم. ما بازیکنان جوانی هم پرورش دادیم که می توانستند جانشین خوبی برای ستاره ها باشند. مشکل از جایی آغاز شده که ما با یک مربی که اعتقادی به جوانترها نداشت چرخه جانشین پروری را فراموش کردیم. حضور مربیان متفاوت با سبک های فکری گوناگون نشان داد که ما ثبات لازم و برنامه جامع نداریم. ما کلی جوان آینده ساز را از دست داده ایم که بخشی از آن به دلیل عدم اشراف به دوره بدنسازی است.
متاسفانه در بخش بدنسازی و آماده سازی جسمانی شرایط بدنی متفاوت افراد مدنظر نبود و همه طبق یک برنامه در این مسیر قرار گرفتند. ما طی چهارسال گذشته بیشترین صدمه را در والیبال از آسیب دیدگی بازیکنان نخبه خوردیم که جای تاسف دارد. جوانانی که می توانستند عالی باشند اما دچار مشکل شدند.
با این که المپیک مهم ترین هدف ماست اما ما المپیکی حرکت نکرده ایم. ژاپن مهد والیبال دنیاست و بهترین لیگ را دارد اما با اعزام چند بازیکن به لیگ های معتبر اروپایی در صدد ارتقای کار بازیکنان موثر خود است. ما متاسفانه در لیگ های معتبر فقط یک بازیکن داریم که آن هم افت کرده و از حضور در تیم ملی انصراف داده است. بازی در تیم ملی افتخار است. نگرانی من این است که چرا ما به فکر جانشین برای او نبوده ایم که به مشکل بخوریم.
فدراسیون برنامه ریزی خاصی ندارد و همه امور خود را به کادر فنی تیم ملی سپرده است. این کادر هم با تفکر خاص خود از ولاسکو گرفته تا آلکنو مسیری را طی کردند که می توانست شکل بسیار بهتری داشته باشد. الان هم یک مربی ایرانی کار را ادامه می دهد. این نشان می دهد که ما چهارچوب حسابشده نداریم.
لیگ جهانی والیبال اولویت باشد
*پیمان اکبری
در مسابقات پر تعداد بین المللی پیش رو ما باید اولویت بندی ها را مد نظرمان قرار بدهیم. به نظرم لیگ جهانی مهم ترین رویداد پیش روست. قهرمانی آسیا، انتخابی المپیک در رده بعدی اولویت ها هستند. در لیگ جهانی امسال ما با هر برد امتیاز می گیریم و در صورت شکست امتیاز از دست می دهیم. این امر در جهت بالا رفتن رنکینگ جهانی بسیار حائز اهمیت است و جایگاه ایران برای کسب سهمیه المپیک به شدت تاثیرگذار است و ما باید از این جهت دقت نظرلازم را داشته باشیم.
مسابقات قهرمانی آسیا هم از این جهت مهم است که اگر همه قدرت ها در آن حاضر باشند باید قهرمان شویم تا بیشترین امتیاز ممکن را بگیریم. این امر هم برای رسیدن به المپیک مهم است تا از طریق قهرمانی قاره راهی پاریس شویم. من این سه مورد را مهم تر ارزیابی می کنم و توصیه می کنم به آن توجه ویژه داشته باشیم. بازی های آسیایی هم هست اما تاثیری در رنکینگ جهانی ندارد اما برای بالا رفتن جایگاه ورزش ایران در قاره آسیا ارزشمند و مهم است. ما طی دوره های اخیر با کسب مدال در این باره بسیار تاثیر گذار بودیم که انتظار می رود این روند را ادامه دهیم.
خوشبختانه ما دارای تیم خوبی هستیم. اگر چه ما برخی بازیکنان موثر را از دست دادیم، اما بعضی از آنها همچنان پر توان در کنار تیم ملی هستند. در چند سال گذشته هم چند جوان پر قدرت اضافه شده اند که دارای تجربه لازم هم هستند. آنها در اردوها و مسابقات مهم بوده اند و شرایط خوبی دارندو می توانند توقعات مردم را اجابت کنند تا از این بابت نگران نباشیم.
ما جوانان مستعدی داریم که با حمایت و برنامه های خوب می توانند ستاره های بزرگی شوند و در سطح جهان مطرح شوند. دست مربی تیم ملی و کادرفنی ما باز است تا از همه این توانایی ها بهره لازم را ببرند. به نظرم با هر سبکی بخواهیم و نیاز باشد بازیکن توانمند داریم. اعتقاد دارم که این توان در حال حاضر در بین مربیان ایرانی هست تا بتوانند نیاز تیم ملی را برآورده سازند. باید به آنها اعتماد کرد و از آنها حمایت داشت.
والیبال نیاز به دیدگاه تازه دارد
*بهنام محمودی
در سال شلوغ والیبال ایران به لحاظ رویدادهای بین المللی به نظرم باید اولویت اول را به بحث مسابقات انتخابی المپیک داد. پس از آن لیگ جهانی را باید مهم ارزیابی کنیم. بازی های آسیایی و قهرمانی آسیا برای والیبال در رده بعدی اولویت خواهند بود. بنا به این اولویت بندی ها برنامه ریزی ها باید در دستور کار باشد که قطعا از مدت ها پیش طراحی شده اند.
مسابقات نوجوانان و جوانان هم بسیار مهم هستند چرا که رشته والیبال دائما در حال جا به جایی نفرات و حضور نسل جوان است که نباید لحظه ای را در آن از دست داد. لیگ جهانی برای والیبال ما یادآور خاطرات خوب مطرح شدن در سطح جهان است. ما از این طریق باعث رشد بازیکنان شدیم و حامیان مالی به سمت این رشته آمدند. همین درخشش در لیگ جهانی نگاه عمومی را به والیبال به شدت عوض کرد. این اتفاق با همت و تلاش جمعی حاصل شد که به نظرم این تنها پنجاه درصد ظرفیت های والیبال ایران است.
والیبال ایران برای استمرار و تقویت موفقیت هایش نیاز به دیدگاه تازه دارد. ما باید افق های بلندتر را مدنظر داشته باشیم و بابت آن برنامه ریزی کنیم تا از این که هستیم عقب تر نرویم. برای روزهای بهتر باید طرح های بهتر و به روزتر را داشته باشیم. در همه بخش ها از حامیان مالی و استعدادیابی گرفته تا بحث باشگاه ها ما نیاز به بازنگری اساسی داریم.
امروز ما در بخش اندیشه ها با کسانی طرف هستیم که همه توان خود را گذاشته اند و تلاش کرده اند اما اکنون نیاز به استفاده از فکر نو و طرح نو داریم. ما در آسیا فقط باید به قهرمانی فکر کنیم. در جهان به فکر حضور در جمع هشت تیم برتر باشیم تا پاسخگوی توقعات و انتظارات مردم باشیم. شکی ندارم که ما در آسیا برترین تیم هستیم. ما حتی از ژاپن آماده و قبراق هم سرتریم. ما در آسیا در بدترین حالت باید دوم بشویم. در لیگ جهانی باید به فکر حضور در جمع چهار تیم اول باشیم. این دیدگاه اگر به وجود آید و اعتماد به مربی ایرانی ادامه یابد ما موفق خواهیم بود.
باید جوابگوی انتظارت مردم بود
*احمد لاهوتی
در سال حساس والیبال ما باید ابتدا در خصوص مسابقاتی که مهم تر هستند برنامه ریزی کنیم. به نظرم فدراسیون برای موفقیت در بازی های آسیایی طرح جدی دارد. ما باید در این مسابقات حداقل به فینال برسیم تا دارای امتیازات خوبی شویم. این امر برای کسب سهمیه المپیک هم بسیار مهم است. ما از طریق جهانی برای حضور در المپیک مسیر سختی داریم. حریفان بسیار قدری وجود دارند که عبور از سد آنها واقعا دشوار است.
باید در لیگ جهانی، بازی های آسیایی و قهرمانی آسیا فقط به فکر جمع آوری امتیاز باشیم تا راهی به المپیک پیدا کنیم. باید رده خود را ارتقاء دهیم. حضور در المپیک سقف آرزوهای همه ورزشکاران جهان است. در چهار تورنمنت پیش رو من هر کدام را مهم تر از دیگری در نظر می گیرم و به نظرم باید بتوانیم در همه آنها با همه وجود بازی کنیم و نتیجه بگیریم.
اولویت من انتخابی المپیک است. بازی های آسیایی در اولویت بعدی است چرا که این امر باعث ارتقای جایگاه کاروان ورزش ما خواهد شد. وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک هم چنین خواسته ای دارند و به نظرم ما با تیم اول خود در این رقابتها حاضر خواهیم شد. شاید در برخی از این رویدادها شاهد تغییرات محدود نفرات باشیم.
برآورده کردن انتظارات به وجود آمده در افکار مردم واقعا سخت است. ما امروز در آسیا با ژاپنی مواجه هستیم که با برنامه ریزی عالی خود را به جمع هشت تیم برتر جهان رسانده است. پیروزی برژاپن مثل چند سال پیش راحت نیست و ما در این باره دغدغه جدی داریم. دو سال پیش راحت قهرمان آسیا می شدیم اما الان ژاپن رقیب قدری شده است. آنها به لحاظ سخت افزار و برنامه ریزی کاملا از ما جلوترند. بازیکنان ژاپن الان در سطح جهان بازی می کنند و از تجربه بالایی برخوردارند.
ژاپنی ها دوست نداشتند از مربی خارجی بهره ببرند اما امروز در همه سطوح از مربیان خوب خارجی بهره می برند. کار ما سخت است اما باید تلاش کنیم توقعاتی که خود والیبال به وجود آورده را جوابگو باشیم. با استفاده از بازیکنان با تجربه برخی مشکلات هم حل شدنی است. خوشبختانه در برخی پست ها جانشینان شایسته ای داریم اما شاید در برخی مناطق باید بیشتر کار کنیم. به اعتقاد من مربیان ایرانی به بلوغ فکری رسیده اند و باید به آنها اعتماد کنیم.