مراقب باشید؛ این چاه را بهر شما کنده‌اند!
حضور تیم ملی فوتبال کشورمان در تورنمنت کافا بازتاب های فراوانی داشته است. برخی حضور تیم ملی در این مسابقات را با در نظر گرفتن سطح تیم های حاضر به باد انتقاد گرفته اند و برخی دیگر دست به مقایسه زده و اینگونه عنوان کرده اند که وقتی رقبای آسیایی ما در روزهای فیفا ترتیب بازی با تیم های مطرح دنیا را می دهند چه دلیلی دارد که تیم ملی ایران راهی مسابقات کافا شود و در جدال با تیم های نه چندان قدرتمند، خود را محک بزند ؟
روی هم رفته اینها نقدها و سوالات درستی است اما نکته مهم این است که چنین نقدی نه به کادر فنی تیم ملی که به فدراسیون فوتبال و کمیته های مختلف مرتبط می شود زیرا آنها هستند که می بایست مقدمات حضور تیم ملی در دیدارهای به مراتب جدی تر و مصاف با رقبای قدرتمندتر را فراهم کنند و حالا که این مهم انجام نشده است اشکالی ندارد که سرمربی تیم ملی با بهره بردن از خیرالموجودین، تیمش را در این رقابت ها محک بزند و به هماهنگی برساند.
این مقدمه را آوردیم تا به موضوع اساسی تر و مهمتر این روزها اشاره کنیم ، موضوعی که هرچند در فوتبال ایران تازگی ندارد اما هر بار با شکل و قیافه جدید ظاهر می شود ، مسئله ای به نام «جریان مخرب ضد مربیان ایرانی».
امروز تیم ملی فوتبال کشورمان یک سرمربی ایرانی را بالای سر خود می بیند که در کنار وی تعدادی از چهره های وطنی و یکی دو مربی خارجی فعالیت می کنند. از سوی دیگر تیم امید کشورمان نیز با استفاده از یک سرمربی ایرانی برای مسابقات مهم پیش روی خود استارت زده است. اینها افرادی هستند که به سبب سابقه و توانایی هایشان در امور فنی به این مهم گمارده شده اند و تا جایی هم که ما می دانیم هر دو سرمربی - چه در دوران فوتبال خود و چه در زمان سرمربیگری شان - اهل باج دادن به جریانات مخرب و زیاده خواه نبوده اند . لذا امروز بخشی از مخالفت ها و هجمه ها علیه آنها ریشه در همین خصیصه دارد و چه بسا اگر به جای آنها یک مربی چشم آبی اما مرعوب همان جریانات روی نیمکت نشسته بود همه چیز گل و بلبل جلوه داده می شد و این حملات سنگین و قصاص های قبل از جنایت را از طریق تریبون های رسمی و غیر رسمی و رسانه های مجازی و غیر مجازی شاهد نبودیم .عجیب تر از همه اینکه برخی از برنامه های صدا وسیما در این ماجرا پیشرو شده اند و با زدن انگ و تهمت به کادر فنی تیم ملی در همین ابتدای کار، قصد نشان دادن چنگ و دندان دارند.
اما در این میان وظیفه مربیان تیم های ملی و امید در برابر چنین اتفاقاتی چیست؟ آیا آنها باید مستقیما و شخصا به جنگ این جریانات بروند و تمام انرژی و تمرکز خود را معطوف به این بازی های رسانه ای کنند؟ تجربه و سابقه نشان می دهد که ورود مربیان تیم ملی به این وادی اولا خواسته همان جریانات است و ثانیا موجب آسیب پذیری این تیم خواهد شد . لذا وظیفه مربیان تیم های ملی و امید این است که بدون توجه به برخی از حرف های " صد من یک غاز " کار خود و مسئولیتی که به آنها محول شده است را به درستی انجام دهند و خدای ناکرده رفتاری نداشته باشند که " گاف " تلقی شود و بهانه به دست مخالفان شان بدهد و...
مربیان تیم ملی و همچنین تیم امید باید بدانند که اثبات توانایی هایشان و پاسخ به منتقدان و البته خاموش کردن آتشبار جریانات مغرض، تنها با کار و تلاش و تمرکز بر روی مباحث فنی و اخلاقی در حوزه تیم ملی میسر می شود که امیدواریم این مهم از نظر آنها دور نماند و در چاهی که برخی پیش پای شان کنده اند سقوط نکنند.
روی هم رفته اینها نقدها و سوالات درستی است اما نکته مهم این است که چنین نقدی نه به کادر فنی تیم ملی که به فدراسیون فوتبال و کمیته های مختلف مرتبط می شود زیرا آنها هستند که می بایست مقدمات حضور تیم ملی در دیدارهای به مراتب جدی تر و مصاف با رقبای قدرتمندتر را فراهم کنند و حالا که این مهم انجام نشده است اشکالی ندارد که سرمربی تیم ملی با بهره بردن از خیرالموجودین، تیمش را در این رقابت ها محک بزند و به هماهنگی برساند.
این مقدمه را آوردیم تا به موضوع اساسی تر و مهمتر این روزها اشاره کنیم ، موضوعی که هرچند در فوتبال ایران تازگی ندارد اما هر بار با شکل و قیافه جدید ظاهر می شود ، مسئله ای به نام «جریان مخرب ضد مربیان ایرانی».
امروز تیم ملی فوتبال کشورمان یک سرمربی ایرانی را بالای سر خود می بیند که در کنار وی تعدادی از چهره های وطنی و یکی دو مربی خارجی فعالیت می کنند. از سوی دیگر تیم امید کشورمان نیز با استفاده از یک سرمربی ایرانی برای مسابقات مهم پیش روی خود استارت زده است. اینها افرادی هستند که به سبب سابقه و توانایی هایشان در امور فنی به این مهم گمارده شده اند و تا جایی هم که ما می دانیم هر دو سرمربی - چه در دوران فوتبال خود و چه در زمان سرمربیگری شان - اهل باج دادن به جریانات مخرب و زیاده خواه نبوده اند . لذا امروز بخشی از مخالفت ها و هجمه ها علیه آنها ریشه در همین خصیصه دارد و چه بسا اگر به جای آنها یک مربی چشم آبی اما مرعوب همان جریانات روی نیمکت نشسته بود همه چیز گل و بلبل جلوه داده می شد و این حملات سنگین و قصاص های قبل از جنایت را از طریق تریبون های رسمی و غیر رسمی و رسانه های مجازی و غیر مجازی شاهد نبودیم .عجیب تر از همه اینکه برخی از برنامه های صدا وسیما در این ماجرا پیشرو شده اند و با زدن انگ و تهمت به کادر فنی تیم ملی در همین ابتدای کار، قصد نشان دادن چنگ و دندان دارند.
اما در این میان وظیفه مربیان تیم های ملی و امید در برابر چنین اتفاقاتی چیست؟ آیا آنها باید مستقیما و شخصا به جنگ این جریانات بروند و تمام انرژی و تمرکز خود را معطوف به این بازی های رسانه ای کنند؟ تجربه و سابقه نشان می دهد که ورود مربیان تیم ملی به این وادی اولا خواسته همان جریانات است و ثانیا موجب آسیب پذیری این تیم خواهد شد . لذا وظیفه مربیان تیم های ملی و امید این است که بدون توجه به برخی از حرف های " صد من یک غاز " کار خود و مسئولیتی که به آنها محول شده است را به درستی انجام دهند و خدای ناکرده رفتاری نداشته باشند که " گاف " تلقی شود و بهانه به دست مخالفان شان بدهد و...
مربیان تیم ملی و همچنین تیم امید باید بدانند که اثبات توانایی هایشان و پاسخ به منتقدان و البته خاموش کردن آتشبار جریانات مغرض، تنها با کار و تلاش و تمرکز بر روی مباحث فنی و اخلاقی در حوزه تیم ملی میسر می شود که امیدواریم این مهم از نظر آنها دور نماند و در چاهی که برخی پیش پای شان کنده اند سقوط نکنند.
*گروه فوتبال
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
