زنگ خطر باز هم به صدا درآمد!

چند روز پیش حادثه ای تلخ باعث کدورت خاطر همه اهالی فوتبال شد. مشاهده زد و خورد در هنگام اولین تمرین تیم فوتبال استقلال حتی باعث ناراحتی رقبای این تیم شد. متاسفانه این حادثه منحصر به یک تیم نیست و ما کم و بیش در طول سال بارها در این باره در تیم های مختلف خبرهایی مبنی بر درگیری و تهدید و توهین می شنویم. اتفاق تلخی که اساس فوتبال را زیر سوال می برد.در حقیقت عنصر هیجان به عنوان یک اصل جذاب در فوتبال از مسیر درست خارج شده و با تلاقی احساسات فضا را به گونه ای رقم می زند که خیلی ها از آن فاصله بگیرند. باید باور داشت که بحث هیجان و لذت بردن از فوتبال آن قدر ها هم با هم منافات ندارند که ما ناچار به انتخاب یکی از آنها باشیم.
تجلی چنین اتفاقی را گاهی با تشویق تیم خودی بعد از باخت و یا فرهنگ پاکسازی ورزشگاه به هنگام خروج آن هم بعد از شکست تیم خودی می بینیم. فرهنگی که همگی به تعالی آن ایمان داریم. متاسفانه آنچه اجازه فضای آرام را از فوتبال ما گرفته حضور افراد منفعت طلب است که دوست دارند تا آب گل آلود باشد تا آنها از آن ماهی های درشت بگیرند.
همان گونه که ذکر شد این حادثه نه در تهران و در تیم آبی بلکه در بسیاری از تیم ها در شهرهای مختلف وجود دارد. ظهور شخصیت کاذبی به نام" لیدر" و میدان دادن به او تنها به صرف هیکل بزرگ ارکان تیم را می لرزاند. روزی افتخار تاریخ فوتبال ما سیلی می خورد. گاهی در شهرستانها بزرگان فوتبال ما با انواع و اقسام تهدیدها مواجه می شوند و گاهی مثل آنچه به تازگی رویداد رقم می خورد.جدای از بحث سوءاستفاده فرصت طلبان آنچه باید مدنظر باشد توجیه و پشتیبانی هوادار است تا او ضمن مواجهه با احترام عوامل مختلف احترام گذاشتن را یاد بگیرد. بی گمان آنهایی که دیروز با این روش باد کاشتند امروز و فردا باید باد درو کنند و خودشان از این دام خلاصی نخواهند یافت. فوتبال این موجود دوست داشتنی با سکوهای پرهیجان اما کنترل شده زیباتر خواهد شد. احترام گذاشتن و حفظ مرزهای بایسته گاه صحنه هایی رقم می زند که برد و باخت را هم تحت الشعاع قرار می دهد. این اتفاق با تکیه بر دانش و دلسوزی میسر است. باید برای آن برنامه داشت و کار را طبق آن برنامه و قانون پیش برد. حادثه تمرین استقلال زنگ خطری مجدد برای بیداری متولیان امر بود. با امید به بیداری آنها با هم نظر کارشناسان در این خصوص را مرور می کنیم:
اراده ای برای اصلاح وجود ندارد!
*رسول کربکندی
در دوران گذشته که در فوتبال خیلی پول نبود تماشاگر طرفدار با عشق به ورزشگاه می آمد. مربی و بازیکن با علاقه در این فضا فعالیت می کردند. اما الان پول وحشتناک به فوتبال وارد شده است. ارقام نجومی وارد فوتبال شده و برخی افراد با استفاده از این پول بعضی از تماشاگران طرفدار را وابسته خود کرده اند. سالهاست در مقابل تخلف تماشاگر هم فقط باشگاه جریمه شده و جیب سازمان لیگ پر پول ! پس این بهترین فضا برای سوء استفاده برخی افراد شده است.
ما شاهد اتفاقات ناگواری در فوتبال در همه شهرها و تیم ها هستیم. شکی نیست که این جنجال سازان از سویی تحریک و حمایت می شوند. اگر دنبال حرفه ای شدن به شکل درست هستیم باید در همه ابعاد رشد کنیم. یکی از بخش های مهم در این باره بحث تماشاگر و هوادار است. از مدیریت گرفته تا مربی و بازیکن و حتی رسانه باید به شکل متعادل رشد کنند. اینگونه می توان مراحل رشد را به صورت واقعی طی کرد.
آنچه ما در خصوص ناهنجاری در ورزشگاه ها مشاهده می کنیم خیلی ربط به هوادار واقعی ندارد. عمده مشکلات از سوی افرادی ایجاد می شود که با پول کمی خریداری شده اند. آنها وارد این محیط شده اند تا با هدف های خاص به منافع خود برسند و چیزی به نام فوتبال خیلی مدنظر آنها نیست. این فضای موجود باعث دلسردی خانواده  ها هم شده است. کمتر کسی رضایت دارد تا فرزندش به ورزشگاه برود.
به گذشته که نگاه کنیم انگستان بدترین تماشاگر فوتبال دنیا را داشت اما با برنامه ریزی و مقابله با جنجال سازان امروز سکوی تماشاگر در یک قدمی بازیکنان است و مشکل چندانی هم به وجود نمی آید. با اصول و ضوابط و برخورد با خاطیان می توان کار را سامان داد. وقتی ما قدرت کنترل نیمکت و مربی مشخص را نداریم چگونه می توانیم انتظار کنترل سکوها را داشته باشیم؟ تماشاگری که روی سکو اجازه فریاد زدن و توهین دارد از آن به سادگی و بدون برخورد بهره می برد.
به نظرم همه نهادهای ذیربط باید کمک کنند تا فرهنگ هواداری بالا برود. باید محیط ورزشگاه ها به گونه ای باشد که تماشاگر آرامش و آسایش داشته باشد تا با یک جرقه منفجر نشود. عوامل تیم ها هم باید به این موضوع کمک کنند. متاسفانه من اراده لازم را در این باره مشاهده نمی کنم که واقعا جای تاسف دارد.
باید محیط های ورزشی را خانوادگی کنیم
*محمود حقیقیان
حکایت قدیمی فوتبال ما همان یدک کشیدن عنوان فرهنگی در کنار اسم باشگاه های ماست. این در حالی است که در این باره نه فکر می کنیم و نه برنامه ای داریم. عمده اقدام ما در بخش فرهنگ هواداری تعیین افرادی با عنوان "لیدر" است در حالی که شاید آموزش لازم هم به آنها داده نمی شود و متاسفانه حتی گاهی آنها را خارج از حیطه مسئولیت خود بر امور کلی نیز حاکم می کنند.
بازوی کلفت و "تتو" فرهنگ سازی نیست. این امر مهم با احترام به افرادی که عاشقانه در کنار تیم هستند همراه با دانش لازم قابل انجام است. در کنار آن باید برای رفاه حال تماشاگر برنامه داشت. گاهی در برخی مسابقات این تماشاگر ساعت ها منتظر شروع بازی می ماند و وقتی احترام به وقت و سرگرمی او نمی گذارند به گونه ای معترض می شود. این هوادار باید مورد احترام باشد. وقتی فضای ورزشگاه به او اجازه بروز احساسات را می دهد باید به گونه ای آن را کنترل کنند.
به نظرم ایجاد محیط خانوادگی در ورزشگاه ها هم می تواند از بروز ناهنجاری ها کم کند و افراد را وارد به کنترل احساسات کند. برای تماشای یک بازی در شرایط اقتصادی امروز باید کلی هزینه کرد. این جوان با کلی مشکلات بیرونی وارد ورزشگاه می شود و منتظر یک جرقه برای بروز احساسات است. متاسفانه برخی افراد فرصت طلب هم به سادگی از این احساسات استفاده می کنند تا منافع خود را ببرند.
هر کجا که بی نظمی باشد محل دلخواه فرصت طلبان است. برای جلوگیری از این بی نظمی ها نقش وزارت ورزش کلیدی است. حتی بازیکنان با رفتارهای خود در زمین باید در این باره کمک کنند. از وقتی که جنجال سازان بیشتر مورد توجه رسانه ها واقع شدند این امر شدت گرفت. در بخش فرهنگ سازی باید بیشتر به سراغ بازیکنان خوش اخلاق می رفتند که با رفتار معکوس باعث شدند تا عصیانگری درون زمین و تحریک تماشاگر به عنوان یک ارزش به چشم بیاید.
اگر مدعی اخلاق و اخلاقمداری هستیم باید به جای توجه به بازیکنان بی اخلاق به بازیکنانی که اصول اخلاقی را رعایت می کنند توجه کنیم. البته با حاکمیت فضای دلالی و دادن پول بی حساب کمتر چنین مسایلی مورد توجه است و فوتبال ما را روز به روز آلوده تر می کند. از این جهت خیلی امیدوار به سامان یافتن این فضا نیستم.
این درد فراگیر است
*سهراب بختیاری زاده
اتفاق رخ داده در تمرین تیم استقلال ماحصل عملکرد کوتاه مدت نبوده است. سالهاست ما با عملکرد نه چندان مناسب در بخش های مختلف فوتبال از مدیریت گرفته تا کادرفنی، بازیکن و هوادار فوتبال را به مسیر نادرست هدایت می کنیم. نه برنامه ای داریم و نه فرهنگ سازی کرده ایم. این حادثه مشتی بود از خروار! این دردی فراگیر است.
من به عنوان یک مربی فوتبال باید در شرایط موجود بخش اعظم توانایی خود را صرف چنین اتفاقاتی کنم. موضوع فقط یک تیم و یک شهر نیست. در اغلب فضاهای فوتبالی ما چنین شرایطی حاکم است. این حادثه تلخ ماحصل اشتباهات مکرر ما در برنامه ریزی و مدیریت است. امروزه با رونق گرفتن فضای مجازی و وجود صفحات هواداری کار بسیار سخت تر از گذشته شده و مقابله با ناهنجاری هایی که ساخته می شود گاه از توان مدیر هم خارج است.
متاسفانه همه در کار هم دخالت می کنند و این امر ماحصل کاشت چندین ساله ماست. ما همچنین با مدیریت هایی روبرو هستیم که برای بقاء دست به هر کاری می زنند. به فوتبال به صورت ابزاری نظر دارند. دامنه این سوء استفاده ها به مربیان و بازیکنان هم کشیده شده و آن به سکو در حال باج دادن هستند. با این تفکر سکو را گاهی بر همه امور حاکم کرده اند. در سال های گذشته کمتر به آینده فکر کرده ایم. ممکن است عده ای بهره آنی برده باشند اما در نهایت فوتبال را دچار ضررهای بزرگ کرده اند.
خیلی از مشکلات را به چشم دیدند و از کنارش به سادگی عبور کردند. ارتباط ناصحیح برخی عوامل تیم با سکو ما را از آنچه در دنیا می گذرد دچار فاصله زیادی کرده است. امروز ما کار سختی برای مقابله با این پدیده زشت داریم. باید کلی به عقب برگردیم و مسیر خود را اصلاح کنیم. شدنی است اما به نظرم کار بسیار سختی است که برای آرامش فوتبال باید هر طور شده آن را انجام دهیم. باید همگی کمک کنیم و منفعت عمومی را در نظر بگیریم و دنبال سود شخصی نباشیم.
فوتبال قواعد مشخص و امتحان پس داده را دارد. باید باشگاه ها به این مسیر بروند. البته باشگاهی که واقعا باشگاه باشد. با باشگاه ورشکسته و بدهکار نمی توان مسیر درست رفت. باشگاهی که شاهد ثبات در مدیریت نباشد چگونه می تواند در بخش فرهنگی برنامه داشته باشد. فوتبالی که باید منشاء لذت باشد چنین مسیری را طی نمی کند.
جلوه فوتبال را خراب نکنند
*ستار همدانی
این حق همگانی است که همه از فوتبال لذت ببرند. ما حق نداریم این لذت را از کسی بگیریم و او را از این موهبت محروم کنیم. باید با سازماندهی و مدیریت صحیح شرایط و بستر لازم در این باره مهیا شود. به نظر می رسد که ما از مدیریت لازم در این زمینه بی بهره هستیم و به این جهت عنصر مهم لذت را از اهالی فوتبال گرفته ایم. باید با مدیریت صحیح اجازه ندهیم کسی جرات کند پا را از حد خود فراتر بگذارد و در سایر اموری که به او ربط ندارد دخالت کند.
اگر از مدیریت گرفته تا مربی و بازیکن وظایف خود را به درستی انجام دهند قطعا هوادار هم از این روش تبعیت خواهد کرد. این هوادار عزیز و محترم است و به نظرم قبل از هر کس او باید جایگاه خود را بشناسد. یک هوادار واقعی به جهت دلسوزی که دارد با برخی رفتارها باعث از دست رفتن آرامش پیرامون تیم نمی شود.
متاسفانه برخی افراد فرصت طلب از شکاف های موجود سوء استفاده می کنند و در پی آن حوادثی رخ می دهد که جلوه فوتبال ما را هم خراب می کند. حادثه باشگاه استقلال دل همه را به درد آورد و به نظرم باید کاری کنیم که هرگز شاهد تکرار آن نباشیم. مدیریت فوتبال ما باید در این باره جدی باشد و با بررسی ابعاد این اتفاق برخوردی قاطع داشته باشد تا اوضاع و شرایط به حالت عادی برگردد.
فوتبال برای همه است و باید کاری کنیم که همه لذت ببرند. برای این مهم باید برنامه داشت. باید جلوی افرادی که با قصد و نیت خاص این فضا را آلوده می کنند، گرفت. من پیشگیری را مهم تر از درمان می دانم و به نظرم ما باید کاری کنیم که چنین اتفاقاتی رخ ندهد. روال حاکم بر فوتبال دنیا این را ثابت کرده است. البته آسیب شناسی و رفع مشکلات هم نیازی ضروری است که باید مورد نظر باشد. به نظرم فقط باشگاه در باره سالمسازی محیط مسئول نیست. همه ارگان های ذیربط در این حوزه مسئول هستند تا ما شاهد خروجی خوب در این باره در بین خانواده ها باشیم و اعتماد آنها را در گرایش فرزندان به سمت فوتبال ایجاد کنیم.
بیایید از فوتبال لذت ببریم
*مهدی پاشازاده
گاهی اتفاقاتی در فوتبال ما رخ می دهد که واقعا باعث تاسف است. تنش های روی سکوها چه در هنگام مسابقه و چه در زمان تمرین زیبنده فوتبال ما نیست. این که بگوییم ما فرهنگ هواداری نداریم را قبول ندارم. ما در این باره در تبیین، قانون گذاری و اجرای آن قانون به درستی عمل نکرده ایم. وجود هیجان و در کنار آن لذت بردن از تماشای عملکرد تیم مورد نظر باید به هوادار آموزش داده شود.
در اروپا خانواده ها در کنار هم از ساعت ها قبل برای تماشای مسابقه برنامه ریزی می کنند و با هم حتی در ورزشگاه ها غذا می خورند و ضمن احترام به هم از این رویداد لذت می برند. متاسفانه ما دوست نداریم در این مسیر حرکت کنیم و با دادن "کد"های غلط باعث تنش روی سکوها می شویم. در این باره مقصر یک نفر و یک باشگاه نیست. در این باره همه مقصریم. ما به جای ایجاد همبستگی و احترام به تماشاگرمان توهین کردن را یاد می دهیم.
این اتفاق از سوی کسانی رقم می خورد که از آن دنبال منفعت و سود خود هستند. تحت این شرایط باید خدا را شکر کنیم که اتفاقات بدتری رخ نمی دهد. ما فوتبالی ها باید خوشحال باشیم که شغل ما همان تفریح مان است. طرفدار با همه وجود برای حمایت ما می آید. خیلی از این افراد از زندگی خودشان می زنند تا از ما حمایت کنند. چرا باید به جای لذت بردن کاری کنیم که او دچار نگرانی و دغدغه و کشمکش شود؟ به نظرم ما در اغلب زمینه ها انتخاب های بدی داریم که بدون دانش لازم از فرصت های موجود استفاده لازم را نمی برند.
الان همه چیز روی سکو ها شده ابراز احساست و لذت روی سکوها گمشده است. این بهترین فرصت برای افراد سود جوست. چرا باید این تماشاگر را توجیه نکنیم که از فوتبال لذت ببر و اجازه بده هر کس در حیطه وظایف خود عمل کند. این فرهنگ باید عوض شود و به جای پرخاش و توهین دنبال احترام به جایگاه های هم باشیم. در این باره فقط باشگاه مسئولیت ندارد. از رسانه گرفته تا کانون های هواداری باید کمک کنند. چرا هر تیمی که پیروز می شود طرفداران تیم مقابل باید با هم دعوا کنند. کمک کنیم تا این فضا تغییر یابد وگرنه روز به روز اوضاع بدتر خواهد شد و کسی در امان نخواهد ماند.
در بخش فرهنگی کاری نکرده اند!
*فرزاد آشوبی
در یک نگاه کلی آنچه ما در محیط فوتبال مشاهده می کنیم از بطن جامعه نشات می گیرد. این فرهنگ از جامعه به ورزش منتقل شده است. به گونه ای ما در زمینه های فرهنگی خیلی کار نکرده ایم تا همه بخش ها به نوعی دچار ناهنجاری شوند. فقط فوتبال نیست ما در خیلی از محیط ها شاهد این مشکل هستیم. فضای ورزشگاه باید به سمتی برود که با تخلیه هیجان ها ما شاهد توهین نباشیم. اتفاقات رخ داده در فوتبال به سادگی و از سوی همه با مخالفت جدی روبروست و اصلا قابل دفاع هم نیست.
ما برای بهبود امور کار سخت و طول و درازی پیش رو داریم. افرادی در باشگاه ها به عنوان "لیدر" مشغول فعالیت هستند که برخی از آنها جایگاه خود را هم نمی شناسند. این مسئولیت بزرگی است که نباید به هر کسی سپرد. "لیدر" باید کسی باشد که قدرت کنترل هیجانات را داشته باشد نه این که خودش عامل تهییج به سمت نادرست شود. باید تماشاگر را به سمت درست هدایت کند. بخش اعظم جذابیت فوتبال به هیجانات آن است اما نه هیجانی که لطمه به اصل فوتبال وارد کند.
اساسا تماشاگر برای بروز هیجانات خود راهی ورزشگاه می شود. مهم توانایی ما در سمت  و سو دادن این هیجانات به سود تیم و فوتبال است. "لیدر" نیازمند آموزش است و این که کاری درست را روی سکو سامان دهد. متاسفانه در اغلب اوقات این گونه نیست و ما شاهدیم برخی از این افراد خودشان شروع کننده فحاشی هم هستند. وقتی افرادی از سوی باشگاه پست و سمت می گیرند و مسئول ساماندهی سکوها هستند به نظرم نباید منتظر باشیم سایر ارگان ها به این بخش ورود کنند. این باشگاه است که با توجه به اصول و شاخصه ها باید افراد با صلاحیت را در این امور مورد استفاده قرار دهد.
واقعا زیبنده ورزش و کشور ما نیست تا در هنگام یک بازی بخشی از یک ورزشگاه به شکل دسته جمعی شروع به توهین و فحاشی کند. این با هیچ اصول انسانی سازگاری ندارد. متاسفانه شرایط به گونه ای شده که عده ای از این طریق به دنبال منافع خودشان هستند و پای افرادی را به محیط ورزش باز می کنند که وجاهت اجتماعی هم ندارند. جالب این که "لیدر" های باشگاه هم اجازه می دهند چنین افرادی به هوادار باشگاه توهین و حمله کنند. این امر نشان می دهد که آنها کار خودشان را هم بلد نیستند.