قانونمداری ، رمز پیشرفت ورزش
با شروع فصل جدید فوتبال چنین به نظر می رسد که مسئولان و متولیان این رشته پرطرفدار و جذاب و درعین حال پرسروصدا قصد دارند سروسامان بیشتری به امور دهند و نظم و حساب و کتاب بیشتری حاکم کنند. تعیین سقف بودجه و قرارداد باشگاه ها، صحبت های رئیس فدراسیون در مراسم قرعه کشی و تاکید بر قانون و برخورد با خاطیان ( مثل داوری که روز فینال جام حذفی با همان لباس داوری کنار سکو با تیم قهرمان مسابقات عکس یادگاری انداخت!!) و برخورد و اعمال آئین نامه های مقرراتی و انضباطی و در نظر داشتن مسائل اخلاقی به عنوان یک ملاک مهم در کنار قابلیت های فنی در دعوت بازیکنان به اردوی تیم ملی و ... از جمله نشانه ها و مواردی است که برداشت و دریافت ما را تقویت و اهالی فوتبال را امیدوار می کند. یکی از کمبودهای مهم و درعین حال حیاتی و تعیین کننده در فوتبال و بلکه ورزش چنانکه بارها ، هم ما و هم دیگر کارشناسان و دلسوزان نوشته ایم، حاکمیت یک نوع وانهادگی و مماشات با قانون شکنان و هنجارستیزان در حد یک روال عادی و... است و این بدون هیچ شک و شبهه ای یک آفت و سم مهلک بر سر راه ورزش ایران و رشته هایی مثل فوتبال است. تردیدی وجود ندارد که در شرایط هرج ومرج و فقدان نظارت و هرهری مسلکی ، هرکسی و چیزی منتفع شود ، ورزش و رشته های مختلف ورزشی حتما ضرر خواهند کرد. برای همین است که به طور روشن و خیلی عیان می بینیم که عناصر و باندهایی از سروسامان گرفتن و حاکمیت قانون - مثلا در رشته ای مثل فوتبال - ترسان و بیمناک هستند و در مقابل هر اقدام و تلاشی که با این قصد و نیت صورت می گیرد - یا حتی می خواهد صورت بگیرد و هنوز در مرحله حرف و وعده است - مخالفت می کنند و با راه انداختن هو و جنجال و تمسخر و تحقیر، تلاش می کنند آن اقدام را در نطفه خفه کنند و هر مدیر و مسئولی را که می خواهد گامی در جهت سرو سامان بخشی و به اصطلاح قانونمند کردن امور بردارد، مرعوب و از کرده خود پشیمان سازند! در این باره مثال ها و نمونه های زیادی وجود دارد که حتی اشاره به آنها موجب طولانی شدن مطلب و خسته شدن مخاطب می شود. یکی از دلایل اصلی که ورزش ما و رشته فوتبال نمی تواند آنطور که باید و انتظار می رود در مسیر پیشرفت حرکت کند یا اگر حرکت هم می کند حرکتی بسیار بطئی و کند باشد که خیلی وقت ها قابل لمس و مشاهده نیست ، ضعف در اجرای قانون و مقررات است. وجود جو بی اعتمادی و سوءظن و سوء تفاهم به جای مناسبات مبتنی بر اعتماد و احترام ، ناشی از فقدان اجرای قانون و اعمال مقررات است. وقتی قانون نباشد یا کمرنگ و سلیقه ای اعمال شود احساس تبعیض به وجود می آید و در چنین حال و احوالی ، بی اعتمادی و حرمت شکنی و ... مانع از تفاهم و انسجام لازم میان اجزای مجموعه می شود و همه به جای دست به دست هم دادن و متحد شدن برای حرکت به سوی یک هدف و آرمان، همدیگر را به بی عدالتی و تبعیض و خیانت و... متهم می کنند و طبیعی است که در چنین اوضاعی هرچند مشتی انگل و حرامخوار و آویزان نام و نان خود را تامین می کنند، اما هرگز نمی توان انتظار پیشرفت و بهبود حال و روز ورزش و رشته ای مثل فوتبال را داشت. لذا امیدواریم مسئولان فوتبال و کلیت ورزش به این نتیجه رسیده باشند و یا هرچه زودتر به این نکته بدیهی و توصیه و تجربه شده برسند که به موضوع مهمی به نام قانون و مقررات و اعمال آن توجه جدی و عملی مبذول کنند و در این راه جدی و ساعی باشند. هبچ قانون و مقرراتی نیست که کاملا خالی از اشکال و ضعف باشد اما دلیل نمی شود که به این بهانه کل قانون و مقررات را تخطئه کرده و کنار بگذاریم و هرهری مسلکی پیشه کرده و از " هرکی به هرکی " و هرج و مرج دفاع کنیم. بر مسئولان ورزش و فوتبال است که در تدوین آئین نامه ها و مقررات و... از اهل فن و حقوقدانان و همچنین ، مدیران و مسئولان ( فدراسیون ها ، باشگاه ها و...) رشته های مربوطه دعوت و در جلسات کارشناسی، مسائل و موضوعات را حسابی " چکش کاری " کنند و بعد از تصویب با قاطعیت و بدون مسامحه و مصلحت اندیشی های ویرانگر ، آن را به اجرا بگذارند . آنها مطمئن باشند و شک نکنند که اکثریت قریب به اتفاق اهالی ورزش طرفدار نظم و قانون هستند و حتما در این مسیر یاری و همراهی شان خواهند کرد ، منتها همانطور که شنیده ایم حرمت مسجد با متولی آن است ، در مسیر قانونمداری و مبارزه با قانون گریزی و هنجارشکنی گام اول را باید خود مسئولان ورزش محکم بردارند و به قوانین و مقرراتی که خود تصویب کرده اند بیش از هرکسی پایبند و وفادار باشند.
*سیدمحمدسعید مدنی
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
