اتفاقات عجیب هانگژو بار دیگر ثابت کرد که ورزش ما از مدیریت ضربه می خورد
خبرنگار اعزامی کیهان ورزشی به هانگژو-
کاروان ورزشی ایران در بازی های آسیایی کار خود را ادامه داد و با آنکه مدال های کسب شده تا اینجای کار با دوره های قبل قابل مقایسه نیست اما در برخی رشته ها ظهور چهره ها و مدال های آنان به ما یادآوری کرد که اگر نگاه درستی به آن رشته ها داشته باشیم در آینده می توان به مدال آوری ها و افتخارات شان دلخوش بود.
پیش از این درباره شکل میزبانی چینی ها اشاره کرده و از امکانات شگفت انگیزشان برای برگزاری نوزدهمین دوره مسابقات آسیایی نوشته بودیم اما اخباری که از حاشیه میزبانی لیگ قهرمانان آسیا و اتفاقی که در نشست خبری سیدمهدی رحمتی سرمربی نساجی به هانگژو رسید بار دیگر ما را مجاب کرد که موضوع مهم امکانات را مطرح کنیم.
اینجا در هانگژو با ورزشگاه های کوچک و بزرگ روبرو هستیم اما این تنها نمایی کلی از شهر است و هفته گذشته وقتی برای تهیه گزارش از تمرینات تیم ملی وزنه برداری به کمپی تمرینی اطراف شهر سری زدیم متوجه شدیم که بخش مهمی‌از امکانات زیرپوستی چینی ها در حوزه ورزش در انظار عمومی قرار ندارند.
زمین های تمرینی والیبال ساحلی در مجاورت سالن های تمرینی رشته های مختلف قرار داشت. به طور مثال در سالنی که برای تمرینات وزنه برداران تعبیه شده بود ست های وزنه را مشاهده کردیم که به گواه یکی از نزدیکان به فدراسیون وزنه برداری کشورمان این وزنه های تمرینی حتی در بهترین سالن ایران که به تمرینات ملی پوشان اختصاص دارد دیده نمی شود.
درباره فضای هواداری و تماشاگری در چین نیز پیشتر اشاراتی را داشتیم اما یک نکته مهم به توجه آنها به تمام رشته های ورزشی مرتبط می شود.
آنها به همان اندازه ای که روز دوشنبه گذشته در استادیوم شانگ چنگ برای رقیب ما یعنی هنگ کنگ انرژی می‌گذاشتند فردای آن روز در سالن اختصاصی ورزش های آبی که در مرکز شهر هانگژو قرار داشت برای نمایندگان شان در شیرجه ۱ متر وقت و انرژی گذاشتند تا مشخص شود نگاه تک بعدی و حمایت از یک یا دو رشته برای آنها موضوعیتی ندارد.
روز چهارشنبه نیز راهی سالن دیگری که مسابقات بدمينتون در آن برگزار می شد شدیم و آنجا نیز موج تشویقی تماشاگران چینی را مشاهده کردیم.
حال این فضا را با کشور خودمان که توجهات تنها به فوتبال و یکی دو رشته دیگر مثل کشتی و والیبال معطوف شده مقایسه کنید.
همین توجهات است که می تواند سنگ بنای پیشرفت رشته های مختلف شود.
البته در این بین نقش شبکه های تلویزیونی چین که بیش از ۵ کانال را به پوشش با کیفیت این پیکارها اختصاص داده اند و سهولت حمل و نقل عمومی را نباید نادیده گرفت؛ به شکلی که همه وررشگاههای هانگژو در داخل شهر و در مجاورت ایستگاه‌های مترو قرار گرفته اند.
از ورزشکار چه می خواهیم؟
اعزام ورزشکاران چند رشته ورزشی به این مسابقات محل بحث و ابهام است؛ رشته هایی که می دانیم هنوز تا رسیدن به سطح دوم آسیا نیز کار دارند.
البته درباره اعزام آنها به بازی های آسیایی هانگژو شنیده ها بسیار است و برخی فشارهای بیرونی از سوی غیرورزشی ها را علت اصلی این اتفاق می دانند و روسای فدراسیون هایشان نیز مدعی بودند که تنها با هدف تجربه اندوزی ورزشکار اعزام کرده اند.
این در حالیست که بازی هایی با اهمیت مسابقات آسیایی جای تجربه اندوزی نیست. یکی از این رشته ها بدمينتون بود که دختر نماینده ایران یعنی یگانه کرمانی مقابل چشم ربیس فدراسیون بدمینتون ایران در همان دور اول برابر رقیبی از مالدیو شکست خورد و حذف شد و در انتهای مسابقه نیز از شرایط امکاناتی خود و اینکه طی یک سال گذشته فقط یک بار حضور در مسابقه ای بین المللی را تجریه کرده گلایه داشت.
سطح مسابقات بدمينتون به قدری بالا بود که کرمانی اگر هم به دور بعدی صعود می کرد، آنجا باید با رقیبی با رنک یک جهان روبرو می شد و ...
نماینده مردان ایران یعنی حیاتی هم حذف شد.
مقدسی شیرجه روی کشورمان نیز در مسابقات شب اول و در بخش دایو ۱ متر نمایش عجیبی داشت و حتی یکبار قبل از اجرای حرکت از روی دایو به داخل استخر پرتاب شد.
ذکر این موضوعات نه برای زیرسوال بردن تلاش جوانان ایرانی بلکه برای تلنگر زدن به مسئولان ورزش مطرح می شود؛ مسئولانی که در راس برخی فدراسیون ها نشسته اند و دورنمای درستی برای خود ندارند و باری به هر جهت کارهایشان پیش می‌برند و ...
نگاه نادرست آنها سبب می‌شود که بازی های آسیایی برای رشته هایشان به جای محل موفقیت و مدال آوری به میدان تجربه بدل شود.
فوتبال اسیر تفکرات غلط
در جریان حذف تیم فوتبال امید از بازی هایی آسیایی بار دیگر ثابت شد که نگاه مدیران به این رشته درست و اصولی نیست و با این وضعیت تا سالهای سال نباید انتظار موفقیت آنها را داشت.
تیم امید با هدایت رضا عنایتی هرگز آن تیمی نبود که بتواند مدعی درجه یک قهرمانی باشد. حضور برخی افراد در اطراف این تیم نیز بیشتر برای بیکار نبودن آنها بود. خود عنایتی نیز در این مسابقات نقش یک عنصر موثر را ایفا نمی‌کرد.
آنچه از او و اطرافیانش در این بازی ها دیدیم بیشتر داد و فریادهای کنار زمین بود.
عدم پاسخگویی به خبرنگاران از سوی رئیس فدراسیون و سرمربی تیم در کنار چهره های درهم برخی نفرات تیم امید که از روز اول مسابقات اینگونه بودند و نمونه آن ارسلان مطهری بود و ...همگی از اوضاع آشفته تیم و عدم مدیریت درست اطرافیان حکایت داشت.
حضور فردی که سرپرستی این تیم بر عهده داشت و چند نفر دیگر محل ابهام بود.
سرنوشت چنین تیمی جز شکست نیست.
مسابقات برای ما ادامه دارد و با تمام کاستی ها امیدواریم طی روزهای آینده با مدال های ارزشمند حداقل در جدول مسابقات جهشی قابل توجه داشته باشیم.
*حمید ترابپور
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
