لیبرتادورس 2023 و جامی که در «سرزمین قهوه» باقی ماند

تاریخ مسابقات
مسابقات کوپا لیبرتادورس از سال 1960 آغاز به کار کرد. این مسابقات در ابتدا مابین قهرمانان لیگ های کشورهای آمریکای جنوبی برگزار می شد اما در سال 1966 تصمیم بر این شد که نایب قهرمانان لیگ ها نیز به آن ها اضافه شوند. از سال 2000 مسابقات از 20 تیم به 32 تیم ارتقاء یافت. امروزه حداقل 4 تیم از هر کشور در این مسابقات حاضر می شوند و سهم آرژانتین و برزیل 6 یا 7 تیم است. از سال 2000 تا  2017، باشگاه های مکزیکی نیز در این مسابقات حضور می یافتند. در ابتدا فینال ها به صورت رفت و برگشت برگزار می شد و در صورتی که دو تیم موفق به کسب حداقل 4 امتیاز از حریف در مجموع دو دیدار نمی شدند، بازی سوم در استادیومی بیطرف برگزار می شد اما از سال 1988 قانون عوض شد و هر تیمی که در مجموع دو دیدار تفاضل گل بهتری نسبت به حریف داشت قهرمان می شد. از سال 2019 نیز تصمیم بر این شد که فینال به صورت تک بازی برگزار شود.
کوپا لیبرتادورس فصل 2019، اولین فینال کوپا لیبرتادورس بود که به صورت تک مسابقه در مکانی بیطرف برگزار شد. استادیوم مونومنتال لیما در کشور پرو میزبان این ضیافت بود. پیش‌تر در سال 2016 کنفدراسیون فوتبال آمریکای جنوبی (موسوم به کونمبول) پیشنهاد کرد که فینال کوپا لیبرتادورس به جای دو بازی رفت‌وبرگشت، به صورت تک‌بازی برگزار شود. در 23 فوریه 2018 بود که کونمبول تأیید کرد فینال از 2019 به بعد به صورت تک‌مسابقه در محلی که از قبل انتخاب خواهد شد، برگزار می‌شود. سه فدراسیون علاقه خود را به میزبانی فینال کوپا لیبرتادورس 2019 اعلام کردند و سرانجام پرو برگزیده شد. در فینال 2019، فلامینگوی برزیل مقابل بیش از 78 هزار تماشاگر، ریورپلاته را 2-1 شکست داد. گابریل باربوسا، مهاجم فلامینگو، پس از اینکه در بیشتر دقایق بازی در شرایط نامناسبی بود، در سه دقیقه آخر دو گل به ثمر رساند تا بر رقیب غلبه کنند و دومین کوپا لیبرتادورس خود را به دست آورند. به دلیل آنچه در طول بازی اتفاق افتاد و به خصوص پایان غیرمنتظره آن، مسابقه به عنوان "یکی از دراماتیک‌ترین فینال‌های تمام دوران" شناخته شد.
13 ستاره جادویی آمریکای جنوبی
تاکنون فقط 13 بازیکن موفق شده اند قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و کوپا لیبرتادورس را جشن بگیرند و خولین آلوارز آرژانتینی تازه‌ترین بازیکنی است که به این جمع اضافه شد. خوان پابلو سورین (یوونتوس 1996، ریورپلاته 1996)، نلسون دیدا (گرمیو 1995، آث میلان 2003 و 2007)، روکه جونیور (پالمیراس 1999، آث میلان 2003)، مارکوس کافو (سائو پائولو 1992 و 1993، آث میلان 2007)، کارلوس توز (بوکا جونیورز 2003، منچستریونایتد 2008)، والتر ساموئل (بوکا جونیورز 2000، اینترمیلان 2010)، رونالدینیو (بارسلونا 2006 ، اتلتیکو مینیرو 2013)، نیمار (سانتوس 2011، بارسلونا 2015)، دنیلو (سانتوس 2011، رئال مادرید 2016 و 2017) و رافینیا (بایرن مونیخ 2013، فلامینگو 2019) بازیکنانی بوده اند که موفق به کسب قهرمانی در هر دو جام شده اند. نکته جالب در خصوص خوان پابلو سورین است، اولین بازیکنی که موفق به کسب هر دو جام شده است. وی به همراه یوونتوس در 22 می 1996 موفق به کسب قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا شد و فقط یک ماه بعد در 26 ژوئن 1996 به همراه ریورپلاته در کوپا لیبرتادورس به قهرمانی رسید تا یک ماه خاطره انگیز را سپری کند. از جمع مذکور نلسون دیدا، روکه جونیور، مارکوس کافو و رونالدینیو سابقه قهرمانی در جام جهانی  2002را نیز در کارنامه دارند. همچنین خولین آلوارز به تازگی با تیم ملی آرژانتین توانسته قهرمانی در جام جهانی 2022 را کسب کند. باور کنید یا نه، تنها 13 بازیکن در معتبرترین جام های فوتبال باشگاهی آمریکای جنوبی و اروپا قهرمان شده اند. هر دو جام فوق العاده معتبر هستند و فقط گروه منتخبی از فوتبالیست ها برای بردن هر یک از آنها امتیاز کافی دارند. شاید تعجب آور نباشد که بدانیم فقط بازیکنان برزیلی و آرژانتینی توانسته اند هر دو جام را بالای سر ببرند. در اینجا 12 بازیکنی که هر دو جام را به دست آورده اند و زمانی که موفق به کسب آن شده اند، آورده شده است.
پابلو سورین
پابلو سورین ، ملی پوش آرژانتینی اولین بازیکنی بود که توانست به این شاهکار دست یابد و هر دو جام را به دست آورد. این اتفاق زمانی چشمگیرتر می‌شود که بدانیم او در واقع برنده هر دو رقابت در یک سال تقویمی شد. سورین فصل 1996-1995 را با یوونتوس آغاز کرد، اما تنها در 5 بازی برای تیم ایتالیایی به میدان رفت. بازی کوتاه 45 دقیقه ای او مقابل بروسیا دورتموند در مرحله گروهی به این معنی بود که واجد شرایط کسب مدال لیگ قهرمانان اروپاست. او در ژانویه به آرژانتین بازگشت و تنها چند ماه بعد با ریورپلاته قهرمان کوپا لیبرتادورس شد.
کافو
کافو در دهه نود با سائوپائولو دو بار قهرمان کوپا لیبرتادورس شد. مدافع کناری برزیلی همچنین بخشی از تیم نمادین آث میلان در فصل 2007-2006 لیگ قهرمانان مقابل لیورپول بود. اگر قهرمانی های استیون جرارد نبود، او در سال 2005 یک مدال دیگر در لیگ قهرمانان اروپا کسب می کرد.
دانیلو
دانیلو در سال های 2016 و 2017 با رئال مادرید دو بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد. او هر فینال را روی نیمکت شروع کرد و در سن سیرو در سال 2016 مقابل اتلتیکو مادرید به عنوان بازیکن تعویضی نیمه دوم استفاده شد. این برزیلی قبل از موفقیت در مادرید با سانتوس در سال 2011 قهرمان کوپا لیبرتادورس نیز شد.
دیدا
دیدا در فینال لیگ قهرمانان اروپا در فصل 2003-2002 قهرمان شد و در ضربات پنالتی مقابل یوونتوس سه پنالتی را مهار کرد. دروازه بان برزیلی دو بار با میلان قهرمان این رقابت ها شد و در سال های اولیه حضورش در کروزیرو قهرمان کوپا لیبرتادورس شد.
نیمار
نیمار در سانتوس واقعا بی نظیر بود. فوق ستاره برزیلی در فینال کوپا لیبرتادورس 2011 و همچنین در فینال لیگ قهرمانان اروپا 2015-2014 گلزنی کرد. عملکرد او در فصل 2015-2014 لیگ قهرمانان اروپا با بارسلونا - فصلی که آنها سه گانه را به دست آوردند - مقام سوم توپ طلای 2015 را برایش به ارمغان آورد.
رافینیا
رافینیا بین سال‌های 2009-2011 بیش از 250 بازی برای بایرن مونیخ انجام داد و در فصل 2013-2012 قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد. این مدافع برزیلی در سال 2019 با فلامینگو نیز قهرمان کوپا لیبرتادورس شد.
رونالدینیو
همه به یاد دارند زمانی را که رونالدینیو بهترین بازیکن جهان بود و با بارسا قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد اما آیا داستان زمانی که با اتلتیکو مینیرو بر آمریکای جنوبی حکومت کرد را می دانید؟ رونالدینیو گلزنی مقابل راجا کازابلانکا را در مراکش در دسامبر 2013 جشن می گیرد.
روکه جونیور
یک قهرمانی در کوپا لیبرتادورس در سال 1999 ، یک قهرمانی در جام جهانی در سال 2002 ، یک قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در سال  2003 . شاید عجیب‌ترین دوره زندگی درخشان روکه جونیور درست پس از قهرمانی او در لیگ قهرمانان اروپا با آث میلان رخ داد. مدافع برزیلی به صورت قرضی به لیدز یونایتد رفت اما دوران حضور او در " الند رود " چیزی جز یک فاجعه نبود. لیدز در هفت بازی خود برای این باشگاه، 25 گل دریافت کرد و در اولین بازی خانگی خود اخراج شد. با این حال، او موفق شد مقابل منچستریونایتد یک گل بزند.
داوید لوئیز
هرگز لحظه ای کسل کننده در کنار داوید لوئیز وجود نداشت. این مدافع پر زرق و برق با چلسی در فصل 2012-2011 قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد و پس از انجام حرکات نمادین از فاصله 9 متری در ضربات پنالتی گلزنی کرد. این برزیلی سال گذشته با فلامینگو در کوپا لیبرتادورس نیز موفقیت هایی کسب کرد.
رامیرز
رامیرز در کوپا لیبرتادورس با پالمیراس در سال 2020 موفق بود و همیشه در " استمفورد بریج " از او یاد می شود. به هر حال، این ضربه متهورانه او در برابر بارسلونا بود که جرقه بازگشت چلسی در نیوکمپ را زد.
کارلوس توز
توز سال های جوانی خود را با بوکا جونیورز گذراند و سپس در باشگاهی که در آن شروع به کار کرد بازنشسته شد. توز در زمان حضور در آرژانتین موفقیت های زیادی کسب کرد و در سال 2003 قهرمان کوپا لیبرتادورس شد. او در آن زمان بخشی از قدرتمندترین سه‌گانه‌های هجومی بود که تا به حال در منچستریونایتد دیده‌ایم. او در سال 2008 به همراه کریستیانو رونالدو و وین رونی قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد.
والتر ساموئل
والتر ساموئل ستون تیم نمادین اینترمیلان ، قهرمان لیگ قهرمانان اروپا در فصل 2010-2009 بود. تیم ژوزه مورینیو در آن سال در تمام فصل اروپا فقط 9 گل دریافت کرد. این مدافع همچنین در سال 2000 با بوکا جونیورز قهرمان کوپا لیبرتادورس شد.
جولیان آلوارز
آلوارز تنها 23 سال دارد اما اساساً پس از قهرمانی " من سیتی " در فینال لیگ قهرمانان اروپا مقابل اینتر در ماه ژوئن، فوتبال او کاملا متحول شده است. این مهاجم جوان در حالی که تنها 18 سال داشت با ریورپلاته کوپا لیبرتادورس را برد. بدین ترتیب آلوارز هم کوپا آمریکا و هم جام جهانی و لیگ قهرمانان اروپا را بالای سر برده است.